Αχτσιόγλου: Ετσι θα καλύψει η Αριστερά το πολιτικό κενό που προκύπτει – Οι 8 προϋποθέσεις

Στην ομιλία τους στην εκδήλωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Δυτικής Αθήνας της Νέας Αριστεράς την Τετάρτη, η Εφη Αχτσιόγλου περιέγραψε με τα μελανότερα των χρωμάτων τις κυβερνητικές πολιτικές και όρισε 7 σημεία για να μπορέσει να καλύψει η Αριστερά το πολιτικό κενό που προκύπτει.

Η ΝΔ εκφράζει και εκπροσωπεί αυτούς που κερδίζουν όλο και περισσότερα μέσω της στρατηγικής της αντίστροφης αναδιανομής. Αυτή η στρατηγική υπηρετείται πρώτον μέσα από την οικονομική πολιτική και την πολιτική για την εργασία, δεύτερον μέσα από την πολιτική απέναντι στα δημόσια αγαθά και το κοινωνικό κράτος” τόνισε χαρακτηριστικά.

“Αυτό υπηρετείται από κάθε πολιτική επιλογή της ΝΔ και έχει σαφείς κερδισμένους, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, τα ολιγοπώλια, τα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα. Αν σε αυτούς προσθέσει κανείς και τα παραδοσιακά της ακροατήρια, που ικανοποιούνται από σειρά υπερσυντηρητικών λόγων και έργων, σχηματίζει μια καθαρή εικόνα του σε τι συνίσταται η σημερινή ηγεμονία της δεξιάς”.

“Εξίσου σαφές” συνέχισε “όμως είναι ότι αυτή η στρατηγική έχει πολλούς χαμένους. Για την πλειονότητα των πολιτών η θέση δυσχεραίνεται καθημερινά λόγω ακρίβειας, ανεπάρκειας μισθών και εισοδημάτων, ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης δημόσιων αγαθών, αντικοινωνικών και αντιδημοκρατικών επιλογών της ΝΔ.

Αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να έχει ξεσηκώσει γενικευμένο κύμα αντιδράσεων. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, ας είμαστε ειλικρινείς. Μπορεί να υπάρχει μια αγανάκτηση που να αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Μια δυσαρέσκεια, με 7 στους 10 να λένε ότι τα πράγματα πάνε άσχημα και πως νιώθουν αγανάκτηση και ανασφάλεια. Αυτή εκφράστηκε με μια αποδοκιμασία της ΝΔ στις ευρωεκλογές που όμως την καρπώθηκαν κυρίως ακροδεξιά κόμματα. Άρα δεν υπάρχει ρεύμα ανατροπής. Είναι σαφές ότι υπάρχει ένα πολιτικό κενό.• Αυτό το πολιτικό κενό καλούμαστε να καλύψουμε. Θέλουμε αλλά και οφείλουμε να καλύψουμε. Και λέω οφείλουμε γιατί όσο δεν το κάνει αυτό η Αριστερά, η κοινωνική δυσαρέσκεια θα βρει τρόπο να εκφραστεί μέσα από ακροδεξιές δυνάμεις.

Προϋποθέσεις γι’ αυτό:

1. Η συζήτηση πρέπει να απομακρυνθεί από την αναζήτηση μεσσία. Δεν αναζητούμε ένα λαμπερό πρόσωπο για να εκφράσει υποτίθεται κάτι που είναι έτοιμο εκεί έξω, -μια προοδευτική παράταξη, μια κεντροαριστερά, μια δημοκρατική παράταξη όπως ακούω από τους δημοσιολογούντες, που είναι τάχα έτοιμα και απλώς περιμένουν το πρόσωπο. Όλα αυτά τα έχουμε χιλιοακούσει και αποδείχτηκε από τα πράγματα ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή.

2. Η συζήτηση πρέπει επιτέλους να απομακρυνθεί από τις μεταγραφές προσωπικοτήτων, τις ατομικές διαπραγματεύσεις και τις συγκολλήσεις κορυφής. Η απάντηση θα έρθει από τη συγκρότηση του αντίπαλου κοινωνικού μπλοκ, του δικού μας συνασπισμού κοινωνικών δυνάμεων που αυτή τη στιγμή εκφράζονται πολιτικά με τρόπο διάσπαρτο και εξ αυτού του λόγου με τρόπο αποδυναμωμένο. Άρα το καθήκον είναι διπλό και αλληλένδετο. Πώς συγκροτείται το μπλοκ σε κοινωνικό επίπεδο και πώς εκφράζετε σε πολιτικό επίπεδο. Κανένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Κι εδώ η ευθύνη βαραίνει τόσο εμάς όσο και τους συνδικαλιστικούς φορείς εκπροσώπησης.

3. Η συζήτηση πρέπει να γίνει προγραμματική, για τα συγκεκριμένα προβλήματα που αφορούν τους πολίτες να μιλάμε συγκεκριμένα. Από την πλευρά μας έχουμε καταθέσει συγκεκριμένους άξονες, σε συγκεκριμένα μέτωπα, ως ένα αρχικό πεδίο για να δούμε συγκλίσεις.
Για την ακρίβεια, με πλαφόν σε ολόκληρη την αλυσίδα αξίας – μηδενισμό του ΦΠΑ σε βασικά ήδη διαβίωσης – αυξήσεις μισθών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πάνω από το επίπεδο του πληθωρισμού.
Για τη στήριξη και την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, με προσλήψεις και αύξηση αποδοχών.
Για την ενέργεια, με πλαφόν στη λιανική και χονδρική τιμή του ρεύματος – δημόσιο σχεδιασμός των ΑΠΕ – ενεργειακές κοινότητες – διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ και των δικτύων στην ηλεκτρική ενέργεια και στο αέριο.
Για τη στέγη, με κατάργηση της Golden Visa – δραστικό περιορισμός του Airbnb σε όλη την επικράτεια – δημόσιο οργανισμό κατοικίας για να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα αυξήσει την προσφορά – πλήρης προστασία της πρώτης κατοικίας των λαϊκών στρωμάτων από πλειστηριασμούς.
Για την πολιτική προστασία και την κλιματική κρίση. Καμία ιδιωτικοποίηση σε φορέα διαχείρισης υδάτων – καμία κερδοσκοπία στο φυσικό αγαθό του νερού – έργα υποδομής που λείπουν.
Για την εργασία, με συλλογικές συμβάσεις με καθολική εφαρμογή για όλους τους εργαζόμενους – μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών, αναβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών, το ΣΕΠΕ να επιστρέψει στο υπουργείο Εργασίας.
Αυτές είναι κάποιες προγραμματικές προτάσεις που μιλούν για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία και πάνω σε ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές θέσεις δείχνουμε τον άλλο δρόμο απέναντι στη δεξιά ηγεμονία

4. Ο πολιτικός φορέας δεν μπορεί να προβάλει μόνο οικονομικά αιτήματα. Ο πολιτικός φορέας προτάσσει στρατηγική. Η στρατηγική πρέπει να είναι πλήρως και ολοκληρωτικά αντιπαραθετική με αυτή της Δεξιάς. Δεν μπορεί να είναι συναινετική σε κορυφαία ζητήματα. Δεν μπορεί να περπατάει στο δρόμο της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης: είτε αυτή αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, είτε την κούρσα εξοπλισμών, τις πολεμικές επιχειρήσεις, την αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική υστερία, την άγρια καταστολή κινητοποιήσεων, υπό το φόβο του πολιτικού κόστους. Είναι ακριβώς η διολίσθηση των κεντρώων κομμάτων σε τέτοιες θέσεις, για λόγους υποτίθεται δημοφιλίας που έδωσαν χώρο στην άκρα δεξιά και κανονικοποίησαν τον λόγο και τις θέσεις της.

5. Ούτε η λύση είναι η άλλη φαντασίωση: ότι αρκεί να κλίνουμε τη φράση «ριζοσπαστική αριστερά» σε όλες τις πτώσεις για να μας ακολουθήσουν δυνάμεις στον δρόμο της συνέπειας και της ανυποχώρητης μάχης ή να προτείνουμε την πλέον ριζοσπαστική και παντελώς ανεφάρμοστη κάθε φορά θέση. Αυτό το κάνουν δυνάμεις τις εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς εδώ και χρόνια χωρίς να τελεσφορούν. Είναι μια δοκιμασμένη και μάλλον όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική πολιτική στρατηγική της οποίας φορείς υπάρχουν πάμπολλοι στην Ελλάδα χωρίς να έχουν καταφέρει να εκφράσουν τα υλικά συμφέροντα των πολλών.

6. Χρειάζεται σαφής κοινωνική και ταξική απεύθυνση: Με κεντρικό πυλώνα τις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας, τους επισφαλείς, τους νέους επιστήμονες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς αγρότες, τους επαγγελματίες που ζουν από την εργασία τους, όλους αυτούς που σήμερα υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης του κόστους ζωής, της αυταρχικής δημοκρατίας, την άλωση του κοινωνικού κράτους από κυριολεκτικά ανεξέλεγκτα ιδιωτικά συμφέροντα. Επομένως και εδώ θέλω να σταθώ με ένταση καθαρότητα και σαφήνεια: Για εμάς προηγείται η κοινωνική απεύθυνση, η ταξική απεύθυνση από τις αόριστες αναφορές σε μια δημοκρατική παράταξη που υποτίθεται υπάρχει κάπου έξω έτοιμη και μας περιμένει.

7. Διάρρηξη της ηγεμονίας στον πυρήνα της σημαίνει να δίνεις τη μάχη των ιδεών. Να δείξουμε και να πείσουμε ότι η αύξηση των μισθών δεν στερεί την ανάπτυξη, η φορολογία δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι κακό, η απορρύθμιση της εργασίας δεν είναι μοχλός αύξησης της ανταγωνιστικότητας. Να δείξουμε και να εξηγήσουμε γιατί η δίκη μας πολιτική είναι τελικά αυτή που υπηρετεί τα συμφέροντα όλης της κοινωνίας.

8. Όχι μόνο άμυνα. Η Αριστερά πρέπει να μιλήσει επιμένοντας στις θετικές δυνατότητες των μεγάλων αλλαγών που συντελούνται σε πλανητική κλίμακα. Η εποχή που η Αριστερά έδινε μια μάχη χαρακωμάτων για να μην «περάσει» κάτι, έχει κλείσει την ιστορική της χρησιμότητα. Η δικιά μας δουλειά είναι με τεκμηρίωση και οραματικό λόγο να περιγράψουμε την ιστορική δυνατότητα αλλαγής των συνθηκών ζωής στο σήμερα. Οι προκλήσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης, της κλιματικής μετάβασης, της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου αν παραμείνουν στην κυριαρχία της Δεξιάς τότε από τη μία το κοινωνικό τους κόστος θα είναι τεράστιο και από την άλλη θα μας εγκλωβίσουν σε μια αμυντική στάση που δεν μπορεί να εμπνεύσει τα πιο δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Έθεσα ορισμένους άξονες/βάσεις πάνω στις οποίες είμαι βέβαιη ότι εδώ μέσα αλλά και εκεί έξω θα βρούμε πολύ περισσότερες συγκλίσεις πάρα αποκλίσεις. Η μάχη θεωρώ είναι ακόμη ανοιχτή. Η Αριστερά είναι εδώ και καλείται να ανταποκριθεί στο λαϊκό αίτημα. Κι για όσους μετά απ’ αυτά λένε: ωραία τα λέτε , αλλά τώρα τι θα γίνει. Θα απαντήσω: Εμείς είμαστε εδώ. Και μιλάμε ήδη γι’ αυτό. Δεν είμαστε στο παρελθόν. Δεν μιλάμε για όσα μας χωρίζουν. Έχουμε ξεκινήσει και μιλάμε ήδη για το αύριο.