Το χρέος της Δημοκρατικής Παράταξης

H αποχώρηση του μορφώματος των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση και η απόφαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης -μια λύση έντιμη και καθαρή- αποτελούν βήματα για την επιστροφή της πολιτικής και τον παραγκωνισμό της παραπολιτικής σε αυτό τον τόπο, αλλά και έναυσμα για να αρχίσει ένας ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των δυνάμεων της Δημοκρατικής Παράταξης.

Στα χρόνια των μνημονίων, η οικονομική, κοινωνική και ηθική κατάρρευση δημιούργησαν συνθήκες ασφυξίας για τους πολίτες αυτής της χώρας.

Το αίσθημα αδικίας για έναν λογαριασμό που πληρώθηκε κυρίως από αυτούς που δεν συμμετείχαν στο “πάρτι” και η πίστη ότι η πολιτική δεν μπορεί να δώσει λύσεις προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων,  έστρεψε μια μεγάλη μερίδα των πολιτών προς τις δυνάμεις του  εθνικισμού και του λαϊκισμού. Μέχρι και νοσταλγούς του Χίτλερ, είδαμε να μπαίνουν στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Οι δυνάμεις αυτές, συνήθως φωνασκούσες μειοψηφίες, έδιναν τον τόνο κάθε φορά που έπρεπε να παρθεί μια απόφαση με γνώμωνα το δίλημμα πρόοδος/συντήρηση, είτε στη Βουλή, είτε στην κοινωνία.

Δεν ήταν όμως μόνες τους. Στους σχεδιασμούς τους συνέδραμαν και πολιτικοί από το δημοκρατικό τόξο, που παραδόθηκαν στο “ή εμείς ή αυτοί” και υπέταξαν την πολιτική στον τακτικισμό και τα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.

Τα λάθη τους ήταν απανωτά και επιζήμια για τη Δημοκρατία. Χυδαίος πολιτικός λόγος, αδυναμία διαλόγου, αντιθέσεις χωρίς συνθέσεις, αλλαγή στάσης με βάση τα κομματικά κέρδη, επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στους Θεσμούς και απειλές σε βουλευτές. Από κοντά και συγκεκριμένα ΜΜΕ, που υποδαυλίζουν τα πάθη των πολιτών, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη δημόσια σφαίρα. Μόνος στόχος η επικράτηση, ακόμα και αν έρθει σε καμμένη πολιτική γη.

Η Δημοκρατία και αυτοί που την απειλούν όμως είναι σαν τα κύματα που τρώνε το βράχο. Η φθορά δεν γίνεται αντιληπτή, παρά μόνο μετά από πολύ καιρό, όταν είναι αργά…

Οι ξεκάθαρες τοποθετήσεις, δημιουργούν το πλαίσιο αντιστροφής αυτής της κατάστασης. Αυτή η πολύ δύσκολη μάχη δεν μπορεί να δοθεί χωρίς συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων και χωρίς την επανενεργοποίηση των πολιτών που επέτρεψαν στους λίγους να δίνουν την εικόνα μιας Ελλάδας που κολλάει στο παρελθόν, επειδή φοβάται να οικοδομήσει το μέλλον της.

Η λύση στα προβλήματα της Δημοκρατίας, είναι η περισσότερη Δημοκρατία και η συμμετοχή.

Η κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η Ελλάδα, πρέπει να είναι προοδευτική και όλοι οι πολιτικοί που τοποθετούν τον εαυτό τους στον προοδευτικό χώρο, οφείλουν να συνεννοηθούν και να σχεδιάσουν ένα μέλλον, με λύσεις και όχι διευθετήσεις, με τολμηρές αποφάσεις και όχι συναλλαγές.

Η οικοδόμηση μιας Ελλάδας που θα κοιτά μπροστά, μιας χώρας με δίκαιη ανάπτυξη, ευκαιρίες για όλους, επενδύσεις με διαφάνεια, προστασία των ασθενέστερων, πολιτικό πολιτισμό, μια χώρας ισχυρής, με πρωταγωνιστικό ρόλο σε Ευρώπη και Βαλκάνια, είναι το πραγματικό στοίχημα για τη Δημοκρατική Παράταξη.

Αυτή θα είναι η μάχη των επόμενων ετών και θα πρέπει να είναι νικηφόρα.