Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Από Next Big Thing σε αντιρρησίας πολιτικής συνείδησης

Τον καιρό των μνημονίων, όποιος διαφωνεί διαγράφεται. Στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ όμως, όποιος διαφωνεί παραιτείται. Ακόμη κι αν αυτός ο αντιρρησίας, είναι το πάλαι ποτέ δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα.

Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης παρέδωσε τη βουλευτική του έδρα στις 19 Νοεμβρίου, ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα, αρνούμενος να δώσει το “ναι” του στο ξεπάγωμα των πλειστηριασμών.

Η δική του διαφωνία έρχεται λίγους μήνες μετά την αποχώρηση της ΛΑ.Ε. Ωστόσο, η τωρινή του στάση, έρχεται ως ακολουθία της γενικότερης πολιτικής του στάσης μέχρι σήμερα.

Για να αιτιολογήσουμε τη στάση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, θα πρέπει να κάνουμε μια πρώτη “στάση” στον Ιανουάριο του 2015.

Τότε, ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης δήλωνε στο NEWS 247:

“Πρέπει να πείσουμε πως τα διλήμματα της κυβέρνησης Σαμαρά είναι ψεύτικα και αποσκοπούν στο να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους. Τρόπος για να βρεθούν χρήματα, είναι η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Χρειάζεται πολιτική βούληση για αυτό στο επίπεδο της διασταύρωσης των διαφόρων λιστών που υπάρχουν. Εμείς διαθέτουμε αυτή τη βούληση. Υπάρχουν κοινά στοιχεία με το ’81. Η ανάγκη για αλλαγή είναι πολύ σημαντική. Η ανάγκη για ελπίδα που πρέπει να αναδημιουργηθεί μέσα από τη σκληρή κρίση. Το ζητούμενο είναι η ελπίδα για να βγούμε από το τέλμα”.

Ο 35χρονος σήμερα Γαβριήλ Σακελλαρίδης, μάλλον δεν είδε την αποφασιστικότητα που περίμενε σε ορισμένα πεδία και αποφάσισε να “διευκολύνει” τον πρωθυπουργό με την παραίτηση του μιας και στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν προβλέπονται διαγραφές.

Έναν πρωθυπουργό που τον θεωρούσε “πουλέν” του στις δημοτικές εκλογές του 2014 που αποτέλεσαν την κύρια “πρόβα” για τις εκλογές του Ιανουαρίου του ’15, που έφεραν την κυβέρνηση της Κουμουνδούρου και των ΑΝ.ΕΛ., στην εξουσία.

Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν (;)

Ο Γ. Σακελλαρίδης αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα για τη διεκδίκηση του Δήμου Αθηναίων. Κάποιοι είπαν πως ο Τσίπρας, έβλεπε στο πρόσωπο του Σακελλαρίδη ένα κομμάτι του προγενέστερου εαυτού του. Ίσως και να είναι έτσι. Αποτελούσε ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο που συμβόλιζε αυτό που διατεινόταν ότι θα φέρει ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ. Την αλλαγή και την ελπίδα.

Στα 34 του χρόνια, ο κ. Σακελλαρίδης βρέθηκε για πρώτη φορά μπροστά από τις κάμερες των “μεγάλων ΜΜΕ”, ωστόσο δεν ήταν ο μικρότερος υποψήφιος που κατέβηκε σε δημοτικές εκλογές για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ρεκόρ αυτό κατέχει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος το 2006 ήταν υποψήφιος για το δήμο Αθηναίων σε ηλικία 32 ετών, όταν ο νυν πρόεδρος του κόμματος της Κουμουνδούρου είχε διεκδικήσει τη θέση του δημάρχου με την στήριξη του Συνασπισμού.

Ο Σακελλαρίδης στον πρώτο γύρο των εκλογών ήρθε δεύτερος σε ψήφους με 20% ξεπερνώντας πιο γνωστούς υποψήφιους και πέρασε στον δεύτερο, όπου έχασε οριακά από τον εν ενεργεία δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη, λαμβάνοντας το 48,6% των ψήφων.

Το αποτέλεσμα αυτό τον έβαλε για τα καλά στο “παιχνίδι” και τον έφερε σταδιακά εντός των αιθουσών του Μαξίμου και στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Πάμε Μαξίμου

Παρά τη δήλωση του πως δεν σκόπευε να είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές, ο Σακελλαρίδης κατέβηκε τελικά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθηνών στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, οπότε και εξελέγη για πρώτη φορά στη βουλή. Στη νεοσυσταθείσα κυβέρνηση Τσίπρα ανέλαβε την θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Ο Σακελλαρίδης παγιώθηκε στον στενό πυρήνα των συνεργατών του Αλ. Τσίπρα, “κλειδώθηκε” εντός των γραφείων του κόμματος στη Βουλή καθώς ήταν μέλος της Επιτροπής Τεκμηρίωσης και Μελετών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού.

Έχοντας κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του προέδρου του κόμματος, μετείχε σε κλειστές συσκέψεις που αφορούσαν κυρίως θέματα οικονομικής πολιτικής και όχι μόνον. Ο ρόλος του άλλωστε στις διαπραγματεύσεις τις ημέρες Βαρουφάκη, ήταν κομβικός, καθώς “κοινοποιούσε” στο ακροατήριο τις προθέσεις και τα βήματα του κόμματος.

Η ανάμειξη του στον οικονομικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν επίσης απολύτως λογική και εξηγείται βάσει βιογραφικού του.

Ο νεαρός πολιτικός σπούδασε στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά στη Νέα Σχολή της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια εργάστηκε ως οικονομολόγος με σύμβαση σε ιδιωτικές εταιρείες και για πανεπιστημιακές μελέτες και είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.

Σε ό,τι αφορά την πολιτική του σταδιοδρομία, ξεκίνησε σαν επιστημονικός συνεργάτης στο πολιτικό γραφείο του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Η οργανωμένη του δραστηριότητα εκκίνησε όμως το 1999 όταν γράφτηκε στη Νεολαία Συνασπισμού, όταν γραμματέας της ήταν ο Τσίπρας. Τότε ξεκίνησε και η σχέση των δύο με τη σύγκλιση τους στην πολιτική αρένα της ανανεωτικής Αριστεράς.

Ο παραιτηθείς πρώην βουλευτής, διατέλεσε μέλος της γραμματείας της Νεολαίας και γραμματέας του Συνασπισμού Νέας Σμύρνης. Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μέλος της Επιτροπής Οικονομικών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.

Η οικονομική του “ματιά” μπορεί να ανιχνευθεί μέσα από τις θέσεις του Ινστιτούτου Πουλαντζάς με το οποίο συνδέεται στενά.

Όπως αναφέρει το καταστατικό του Ινστιτούτου, “η συγκρότησή του αποσκοπεί στην καλλιέργεια των αξιών της Αριστεράς, στη συστηματική ανάπτυξη του προβληματισμού της σχετικά με επίκαιρα κοινωνικά, οικολογικά, πολιτικά και πολιτιστικά θέματα και στην ανίχνευση των εξελίξεων που κυοφορούνται στην κοινωνία. Βασικές αρχές της λειτουργίας του αποτελούν η προσήλωση στα ιδανικά του “σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία”, η ανεξαρτησία από σκοπιμότητες τρέχουσας πολιτικής και κομματικής συγκυρίας, η δημοκρατική λειτουργία και η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των δραστηριοτήτων του.

Τα μέλη του Ινστιτούτου ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Φέρει το όνομα του Νίκου Πουλαντζά θέλοντας να δηλώσει ότι ασπάζεται τις παραδόσεις της στρατευμένης αριστερής διανόησης. Με το επιστημονικό έργο του και τη στράτευσή του στο αριστερό κίνημα, ο Νίκος Πουλαντζάς αναδείχτηκε σε εξέχουσα μορφή οργανικού διανοουμένου της Αριστεράς.

Το έργο του, όπως εμφορείται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού και τις ιδέες του μαρξισμού, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την προσπάθεια της Αριστεράς να υπερβεί δογματικές αγκυλώσεις, να συγκρουστεί με όλες τις μορφές χειραγώγησης και να συμβάλει στην ολόπλευρη κοινωνική απελευθέρωση”.

Το παραπάνω πρόγραμμα προφανώς και δεν μπορεί να συμφωνεί με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας.

Άλλωστε, ο Γ. Σακελλαρίδης μιλώντας στο NEWS 247 τον Μάιο του 2014 ως υποψήφιος για τον δήμο Αθηναίων, έλεγε πως βασική προτεραιότητα του είναι η ενίσχυση των κοινωνικών δομών για τις ευπαθείς ομάδες, ανέργους και άπορους. “Φιλοδοξούμε να φτιάξουμε ένα δίκτυο δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και προστασίας για όσους αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα”, μας έλεγε.

Στο παρακάτω βίντεο οι αυθόρμητες δηλώσεις του στο NEWS 247, πριν αποκτήσει την on camera εμπειρία:

Λίγες μέρες πριν την παραπάνω συνέντευξη, ο ίδιος μαζί με τη δημοτική παράταξη της Ανοιχτής Πόλης συμμετείχε σε διαμαρτυρία πολιτών εναντίων των εξώσεων.

“Σε μια στιγμή που η ελληνική κοινωνία χειμάζεται από την κρίση, είναι προκλητικό οι τράπεζες που έχουν πάρει 40,5 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, τα οποία πληρώνει η ελληνική κοινωνία, να προβαίνουν σε μαζικούς πλειστηριασμούς κατοικιών. Αν δεν υπάρξει άμεσα η απαιτούμενη ρύθμιση για την προστασία της πρώτης κατοικίας, από την 1/1/15 που θα απελευθερωθούν πλήρως οι πλειστηριασμοί, πολλά νοικοκυριά θα πεταχτούν στον δρόμο.

Το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη του απέναντι στην κοινωνία και, από τη στιγμή που τις έχει χρηματοδοτήσει με τόσο μεγάλα κεφάλαια, θα πρέπει να αναλάβει και τον δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος”, έλεγε τότε στην εφημερίδα “Αυγή”.

Στην πορεία όμως, το κόμμα του ήρθε στην κυβέρνηση και δεν κατάφερε να απεμπλακεί από όσα είχε καταγγείλει.

Η μνημονιακή ευθυγράμμιση ήρθε με κεντρώο βηματισμό για τον ΣΥΡΙΖΑ που πέταξε από πάνω του την “κόκκινη” ενδυμασία και ακόμα υπόσχεται κοινωνική πολιτική. Επί του πρακτέου, η κοινωνική πολιτική παίζεται στα προαπαιτούμενα και θα κριθεί από τα νέα μέτρα. Αυτά τα νέα μέτρα που ο Γ. Σακελλαρίδης δεν θα υπογράψει.

Από όσους είχαν απομείνει από την κίνηση των παλαιών 53+, η μία “κολώνα” του Τσίπρα έφυγε. Η δεύτερη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, είναι στη θέση του. Να δούμε μέχρι πότε.

Άλλωστε η κυβέρνηση πολύ δύσκολα θα καταφέρει να αντέξει με αντικαταστάσεις, παρακινούμενες παραιτήσεις και ανθρώπους να χάνουν τα σπίτια τους.

Η επιστολή που έβαλε τέλος(;) στη σχέση Τσίπρα-Σακελλαρίδη

Πριν από λίγο γνωστοποίησα στον Πρόεδρο της Βουλής με επιστολή την παραίτησή μου από το βουλευτικό αξίωμα και αφού προηγουμένως είχα ενημερώσει τον Πρόεδρο και την Γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο λόγος για αυτή μου την κίνηση είναι ότι αδυνατώ να συμβάλω στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής. Η επιλογή της παραίτησης αλλά και της απόσυρσης από την κεντρική πολιτική σκηνή αποτελούν για εμένα μονόδρομο.

Θέλω να ευχαριστήσω τους πολίτες της Α’ Αθήνας για την εκλογή μου τον Γενάρη. Όσες και όσους συνεργαστήκαμε από τότε μέχρι και σήμερα. Θέλω όμως να ευχαριστήσω και τον Πρωθυπουργό για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε αναθέτοντας μου μία κρίσιμη κυβερνητική θέση, αλλά και για την κατανόηση του στη μετέπειτα αποστασιοποίησή μου.

Προφανώς και αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν από τη δεκάμηνη κοινοβουλευτική μου θητεία.

Θα τον μεθύσουμε (ξανά) τον ήλιο

Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης παραιτήθηκε λοιπόν από βουλευτής. Το μνημόνιο “τρώει” τα παιδιά του αλλά και τα παιδιά των αντιπάλων του.

Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο επόμενος που θα αποχωρήσει ως ιδεολογικός αντιρρησίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δείχνει σαν κόμμα πως όσο προχωράει πιο βαθιά στην μνημονιακή θάλασσα, τόσο πιο “σοσιαλιστικός” γίνεται. Και όταν λέμε “σοσιαλιστικός”, εννοούμε τον μεταπολιτευτικό, πράσινο σοσιαλισμό της Ελλάδας.

Φωτογραφίες: sooc.gr