Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Εχει έρθει επιτακτικά στην επικαιρότητα η συζήτηση για το παραγωγικό μοντέλο

Το συνέδριο με θέμα «Αναζητώντας τον Άλλο Δρόμο: Στρατηγικές Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας» διοργανώνεται από τον Όμιλο ΜΕΤΑΒΑΣΗ για τη βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη, το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, και το Eteron – Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή.

Πραγματοποιείται στον χώρο του Eteron (Λεωκορίου 38-40, Ψυρρή) μέχρι την Κυριακή 29 Ιανουαρίου.

Παρακάτω η ομιλία του επικεφαλής του Eteron, Γαβριήλ Σακελλαρίδη

Η χρονική στιγμή που διεξάγεται η σημερινή συζήτηση είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Μετά από μία μνημονιακή περίοδο, η οποία κράτησε περίπου 10 χρόνια, και μετά από μια τριετή πανδημική κρίση, είναι κοινός τόπος να μιλήσουμε για μια νέα κατάσταση για την ελληνική οικονομία. Η αποεπένδυση, η παραγωγική αποδυνάμωση της χώρας, η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, η καθίζηση των μισθών, η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων συνιστούν ποιοτικά στοιχεία της τρέχουσας περιόδου που φέρνουν με τρόπο επιτακτικό τη συζήτηση για ένα παραγωγικό μοντέλο.

Όλα αυτά επίσης, είναι σημαντικά αν συνδυαστούν και με το γεγονός ότι ως χρονική συγκυρία υπάρχουν χρηματοδοτικοί πόροι μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης – αυτό που κάποτε λέγαμε από την πλευρά της Αριστεράς, ανοίγοντας τη συζήτηση με τρόπο βολονταριστικό αν θέλετε, για ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ, ώστε να ξεχάσουν οι χώρες τα προβλήματα της κρίσης, και φαινόταν ένας μακρινός στόχος.

Νομίζω ότι μέσα στις εξαιρετικά πολύπλοκές αντιφάσεις και οπισθοδρομήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια και με αποκορύφωμα την οικονομική κρίση και τη διαχείριση της, κάποια πράγματα ενδεχομένως να έμειναν στο συλλογικό υποσυνείδητο της ΕΕ για τους τρόπους χειρισμών διαφόρων κρίσεων.

Ενδεχομένως δηλαδή, η απάντηση στην πανδημική κρίση που έφερε το Ταμείο Ανάκαμψης να ενέχει και κάποια σπέρματα – ενδεχομένως και – ενοχής για το τι δεν έκανε η ΕΕ όλη την προηγούμενη περίοδο κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους, όπως αυτή εκτυλίχθηκε στις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης.

Η σημασία της συζήτησης για το παραγωγικό μοντέλο παραμένει μια συζήτηση που διαχρονικά γίνεται δεκαετίες στην Ελλάδα, ξεκινώντας από τα χρόνια του Βαρβαρέσου, του Ζολώτα, του Μπάτση. Είναι μια συζήτηση, η οποία ενέχει πάρα πολλά πολιτικά σπέρματα μέσα της για τον απλούστατο λόγο ότι το παραγωγικό μοντέλο δεν είναι απλώς μια οικονομική συζήτηση. Δεν αφορά μόνο μικροοικονομικά και μακροοικονομικά μεγέθη.

Είναι μια συζήτηση που από τη μία επεκτείνεται στο πώς παράγεται και διανέμεται ο πλούτος, ποιες είναι οι μορφές της πολυπλοκότητας, πως διασυνδέονται μεταξύ τους οι κλάδοι, ποιο είναι το εργασιακό μοντέλο, ποιο είναι το μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας και πώς κουμπώνει πάνω στο παραγωγικό μοντέλο. Επομένως, συζητάμε για μια τελείως ολιστική αντίληψη της ανάπτυξης, με τρόπους που εκφεύγουν πολύ και από το οικονομικό – χωρίς αυτό να σημαίνει, βεβαίως, ότι και το οικονομικό στοιχείο δεν υπάρχει εντός της συζήτησης ή δεν έχει κυρίαρχα στοιχεία για το πως γίνεται η συγκεκριμένη συζήτηση.

Το γεγονός ότι συνδυάζει όλα αυτά τα στοιχεία η συζήτηση για το παραγωγικό μοντέλο είναι κάτι που φαίνεται προφανώς και από το πρόγραμμα του συνεδρίου που έφτιαξε η επιστημονική επιτροπή του, η οποία απαρτίζεται από τις κυρίες και τους κυρίους Νίκο Θεοχαράκη, Μαρία Καραμεσίνη, Λόη Λαμπριανίδη, Αντώνη Λιάκο και Γιώργο Σταθάκη.

Όμως θα ήθελα να θέσω και ένα άλλο σημαντικό ζήτημα: όποιος και όποια από εσάς δει με προσοχή το πρόγραμμα του συνεδρίου, θα δει ότι υπάρχουν συμβολές και παρουσιάσεις που βάζουν και μια κριτική ματιά και στηρίζουν την οικονομική θεωρία πάνω στην οποία βασίζονται μια σειρά από ζητήματα που αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση, το παραγωγικό μοντέλο και την όλη συζήτηση περί ανάπτυξης.

Μια από τις βασικές πτυχές και συμβολές αυτού του συνεδρίου είναι η δανειστική διάθεση απέναντι στις οικονομικές επιστήμες, πράγμα το οποίο εκλείπει πάρα πολύ από τη δημόσια πολιτική και την οικονομική θεωρία και ταυτόχρονα έχει ξεκινήσει και συνδυάζεται με μία μεγάλη συζήτηση που πλέον γίνεται και σε διεθνές επίπεδο χωρίς να περιορίζεται μόνο στους ακαδημαϊκούς κύκλους, αλλά επεκτείνεται με διάφορες μορφές και στους φορείς άσκησης πολιτικής που έχουν υλικές, απτές, συνέπειες.

Η σημασία μιας τέτοιας εκδήλωσης θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι πολύ μεγάλη. Είναι επίκαιρη, πολύ ουσιαστική από άποψη περιεχόμενου και νομίζω ότι χαρά όλων μας θα ήταν αυτού του τύπου η συζήτηση, η οποία συγκεντρώνει στοιχεία ενός δημόσιου διαλόγου, να την δούμε να αποτυπώνεται και σε κείμενα άσκησης πολιτικού και προγραμματικού λόγου από όποιον φορέα θέλει να αποκομίσει κρίσιμα συμπεράσματα από το συνέδριο αυτό.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις