Γιατί ο Μητσοτάκης απορρίπτει το δίλημμα “αριστερά ή δεξιά” 

Στο δίλημμα “αριστερά ή δεξιά”, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αντιπαραθέτει το δίλημμα “πρόοδος ή οπισθοδρόμηση”, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται ο ίδιος και όπως θεωρεί ότι το εκφράζει η Νέα Δημοκρατία.

Οι προσυνεδριακές διαδικασίες της ΝΔ, αλλά και οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, στάθηκαν η αφορμή να χαράξει αυτή ακριβώς τη γραμμή, με την οποία θα κινηθεί και στις επόμενες εκλογές. Ο κ. Μητσοτάκης βέβαια διαβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές και πως οι κάλπες θα στηθούν κανονικά το 2023. Αλλά την ίδια στιγμή ζητά από τα κομματικά στελέχη εγρήγορση και από τους πολίτες ήδη δεύτερη 4ετία.

Κατά την περιοδεία του χθες στη Σαλαμίνα, ο πρωθυπουργός επανέλαβε λοιπόν ότι “το δίλημμα δεν είναι αριστερά- δεξιά, αλλά εάν θα πάμε μπροστά”. Αντίστοιχη φρασεολογία είχε χρησιμοποιήσει και στην προσυνεδριακή εκδήλωση της ΝΔ τη Μεγάλη Δευτέρα στη Νίκαια, αλλά και στο προσυνέδριο της ΝΔ το Σάββατο του Λαζάρου στο Ηράκλειο Κρήτης. Και στόχος αυτής της στρατηγικής είναι κυρίως οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι του κέντρου.

Όπως είναι εμφανές πλέον, το Μαξίμου προβληματίζεται ιδιαίτερα για το ενδεχόμενο οι πασοκογενείς κεντρώοι ψηφοφόροι, που θεωρείται ότι το 2019 έδωσαν την αυτοδυναμία στη ΝΔ, να επιστρέψουν προς το ΚΙΝΑΛ.

Το 2019 βέβαια το περίφημο “αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο” περιελάμβανε από πασοκογενείς μέχρι ψηφοφόρους από τη σκληρή δεξιά, που συσπειρώθηκαν γύρω από το Μητσοτάκη προκειμένου να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα. Τώρα το Μαξίμου θέλει να ξαναζωντανέψει αυτό το μέτωπο, θέτοντας το διακύβευμα “πρόοδος ή οπισθοδρόμηση, σταθερότητα ή αβεβαιότητα”.

Διαχρονικά βέβαια από τη Μεταπολίτευση και μετά, το κεντρώο κοινό ήταν ο στόχος των δύο κομμάτων εξουσίας.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήθελε να δημιουργήσει μία ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, αλλά απέφευγε τις ταμπέλες “αριστερά- δεξιά”, καθώς μεταπολιτευτικά υπήρχε έντονο αντιδεξιό συναίσθημα. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου ουσιαστικά “εφηύρε” τον όρο κεντροαριστερά εν Ελλάδι, για να αντλεί και από το αριστερό και από το αντιδεξιό- κεντρώο κοινό.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εξελέγη με σημαία την “κάθαρση” και όχι πάνω στον άξονα αριστερά- δεξιά. Και ο Κώστας Καραμανλής με το αίτημα για “πολιτική αλλαγή” και με τη στρατηγική του “μεσαίου χώρου”.

Ο άξονας “αριστερά- δεξιά” ήρθε… πάνω κάτω στα μνημονιακά χρόνια. Ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ με σκληρό δεξιό προφίλ, αλλά πρωθυπουργός έγινε χάρη στη συσπείρωση δυνάμεων από τη δεξιά μέχρι το κέντρο μπροστά στην απειλή του ΣΥΡΙΖΑ.

Και στον αντίποδα, όπως ο Κώστας Καραμανλής έπρεπε πρώτα να πείσει τους αριστερούς και κεντρώους ψηφοφόρους ότι δεν ήταν κάποιος σκληρός δεξιός, με τις επισκέψεις στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ο Αλέξης Τσίπρας χρειάστηκε πρώτα να καθησυχάσει το δεξιό, πατριωτικό και ορθόδοξο κοινό, πως δεν είναι… άθεος κομμουνιστής, επισκεπτόμενος το Άγιο Όρος.

Γιατί ένα κόμμα εξουσίας θέλει να απευθύνεται και στους εκτός των στενών ιδεολογικών τειχών, εκτός βέβαια εάν μπορεί να πείσει την πλειοψηφία της κοινωνίας για την πολιτική του άποψη.

Και εάν ένα κόμμα εξουσίας μπορεί όσο βρίσκεται στην αντιπολίτευση να καρπώνεται από πολλές πλευρές τη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση, όταν είναι κυβέρνηση και διεκδικεί μία ακόμη τετραετία πρέπει να βρει νέα διακυβεύματα.

Το αφήγημα λοιπόν του Μαξίμου εστιάζει στις αλλαγές που έγιναν στο κράτος όπως πχ με την ψηφιακή μεταρρύθμιση και στα μεγάλα έργα, υπερασπίζεται τις κυβερνητικές επιδόσεις στην αντιμετώπιση των απανωτών κρίσεων της τελευταίας τετραετίας και βέβαια επισείει την απειλή της επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μέσω συγκυβέρνησης με το ΚΙΝΑΛ.

Αλλά και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πιο παλιός αρχηγός κόμματος αξιοποιείται από την κυβέρνηση ως επιχείρημα ταύτισης του ΣΥΡΙΖΑ με την επιστροφή στο παρελθόν.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις