Γιώργος Παπανδρέου: Όταν κατεβαίνει σε εκλογές η αναμέτρηση γίνεται ροκ

Από ιδρυτής του ΚΙΔΗΣΟ και εκφραστής συνιστώσας του Κινήματος Αλλαγής, στη διεκδίκηση της προεδρίας και της αναβίωσης των ένδοξων ηγετικών χρόνων.

Τα τελευταία 24ωρα μοιάζουν με ταξίδι στον χρόνο της πολιτικής σκηνής και στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με την επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου να ταράζει περισσότερο τα νερά στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ και να θολώνει το (προ)εκλογικό τοπίο της χώρας.

Μία σχεδόν δεκαετία από την παραίτηση του πρώην Πρωθυπουργού (Νοέμβριος 2011) Γιώργου Παπανδρέου, οι εκλογές του Κινήματος Αλλαγής, πέρα από την ολική ανατροπή του προ ολίγων ημερών σκηνικού, προαναγγέλλονται με μνήμες… ΠΑΣΟΚ και πολλαπλά “déjà vu” για τους ψηφοφόρους του κόμματος (και όχι μόνο).

Ο επί μία οκταετία πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και άλλοτε πρωθυπουργός της χώρας (2009-2011) ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές με επιδίωξη και μότο τη “Νέα Αλλαγή”, σε μία αναμέτρηση πάντως, που εκτός από αμφίρροπη και κομβική, μοιάζει να έχει αρκετές ομοιότητες με αυτές που έδωσε στο παρελθόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά για τον Γιώργο Παπανδρέου που η κάλπη προβλέπεται να μετατραπεί σε “ρινγκ”, με τον ίδιο να έχει (συμ)πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν σε αναμετρήσεις που αποδείχτηκαν “ροκ”.

Από το “χωρίς αντίπαλο” μέχρι την “παραίτηση”

Ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τον Φεβρουάριο του 2004 με τις ευλογίες (και τις κοινές υψωμένες γροθιές) του Κώστα Σημίτη, από τον οποίο πήρε τα σκήπτρα χωρίς να έχει αντίπαλο, καθώς ήταν και ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Σε εκείνη την ψηφοφορία συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000.000 πολίτες.

Ήταν λίγες μόλις ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές της 7ης Μαρτίου της ίδιας χρονιάς, με την ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ και την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του πρωθυπουργού της χώρας να συνθέτουν και να αποδεικνύονται πρελούδιο μίας προαναγγελθείσας ήττας.

Η Νέα Δημοκρατία έλαβε 45,36% έναντι 40,55% του ΠΑΣΟΚ, με τον Κώστα Καραμανλή να αναδεικνύεται νικητής, να εκλέγεται Πρωθυπουργός και να σχηματίζει κυβέρνηση.

Παρά την εκλογική ήττα, ή μάλλον, κόντρα στην εκλογική ήττα, το νωπό αποτύπωμα στην ηγεσία του κόμματος κατέστησε δεδομένη τη συνέχιση της προσπάθειας που είχε εξαγγείλει προεκλογικά για ανασυγκρότηση του κόμματος.

Προσπάθεια που δεν αποδείχτηκε επαρκής ενόψει της νέας αναμέτρηση της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007 στις κάλπες απέναντι στον Κώστα Καραμανλή, που είχε σπεύσει να ζητήσει από τον -τότε- ΠτΔ, Κάρολο Παπούλια τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.

Πρώτο κόμμα και πάλι η ΝΔ με 41,87 και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα να ακολουθεί με το “φτωχό” 38,1 που δόνησε συθέμελα το εσωτερικό του κόμματος.

Ο πράσινος εμφύλιος

Η νέα εκλογική ήττα και η διαφορά σε μονάδες και έδρες προκάλεσε εσωτερικές τριβές και διαφορετικούς πόλους, με δημόσιους υπαινιγμούς που έκαναν λόγο για ανάγκη αλλαγής στην ηγεσία, σηματοδοτώντας έναν “ψυχρό” εσωκομματικό πόλεμο δηλώσεων σε μία μακρά περίοδο εσωστρέφειας.

Το βράδυ των εκλογών, την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε την ανανέωση της εμπιστοσύνης του κόμματος προς το πρόσωπό του, τόσο ο ίδιος όσο και το αίτημά του γνώριζαν τη σκληρή αμφισβήτηση δια στόματος Ευάγγελου Βενιζέλου, που προανήγγειλε στο Ζάππειο ένα εξίσου σκληρό μπρα ντε φερ για την ηγεσία του Κινήματος.

Οι δηλώσεις γύρω από το διακύβευμα της ηγεσίας στην επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ επεκτάθηκαν σε ευρύτερο πλαίσιο “φωτογραφικών” δηλώσεων, με τον Γιώργο Παπανδρέου να διαψεύδει τις πιέσεις και φήμες για παραίτηση, αρχικά με δηλώσεις περί “αχρείαστων εγγυητών για τις διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ” και έπειτα με το αποτέλεσμα στην ψηφοφορία της 11ης Νοεμβρίου, με τη συμμετοχή περίπου 800.000 πολιτών.

Για την ιστορία, ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρέθηκε στη δεύτερη θέση και ο Κώστας Σκανδαλίδης στην τρίτη (Παπανδρέου 55,57%, Βενιζέλος 38,5%, Σκανδαλίδης 5,76%).

Μία εσωκομματική κόντρα βέβαια που, όσο κι αν δεν αποτυπώθηκε στις εσωκομματικές, συνέχισε να ταλανίζει και να φθείρει το εσωτερικό του κόμματος.

Ωστόσο, δεν αποδείχτηκε ικανή να οδηγήσει τον Γιώργο Παπανδρέου σε νέα πανωλεθρία εθνικών εκλογών, με το πρόσημο των βουλευτικών να διαδέχεται εξίσου εμφατικά αυτό των εσωκομματικών. Δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, η μάχη με τον Κώστα Καραμανλή δημιούργησε ένα αντίστροφο αλλά ανάλογο σε έκταση θριαμβευτικό συναίσθημα, με την αναμέτρηση να αναδεικνύει το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα με 43,92% και τη Νέα Δημοκρατία να κατρακυλά στο 33,47%.

Εκτός από το αίσθημα νίκης, ανάλογο ήταν και το συναίσθημα της παραίτησης, σε μία ακόμη “ροκ” εκλογική διαδικασία που έφερε ιστορικές εξελίξεις, αλλά “από την ανάποδη”, για τη μετέπειτα πορεία του ηττημένου.

Η ήττα οδήγησε τον άλλοτε Πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Καραμανλή σε παραίτηση από τη θέση του προέδρου του κόμματος το ίδιο ακριβώς βράδυ, δύο χρόνια πριν ακολουθήσει και η παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από το αξίωμα του Πρωθυπουργού.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, μήπως να περιμένουμε ακόμα μία σκληροπυρηνική εκλογική διαδικασία, με την επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου; Ο θόρυβος και μόνο από την παρουσία του στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ αυτό μαρτυρά.