“Η ανασυγκρότηση του χώρου του Κέντρου και της μεταρρύθμισης”

Σε δύο εβδομάδες ακούσαμε τις ομιλίες όλων των πολιτικών αρχηγών στη Δ.Ε.Θ. Αυτός ο μετακαλοκαιρινός κύκλος έκλεισε. Ένα συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα από τις ομιλίες του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: Υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη ανάπτυξης, πιο αισθητής παρουσίας ενός τρίτου, κεντρώου, μεταρρυθμιστικού κόμματος που να λειτουργήσει καταλυτικά στην ουσιαστικοποίηση της πολιτικής συζήτησης και στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ώστε να γίνει δυνατή η προώθηση βαθιών αλλαγών στην χώρα.

Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να εμφανίσει ένα αφήγημα για το μέλλον. Δεν νομίζω ότι τα κατάφερε. Όσο και αν γίνεται επικοινωνιακή προσπάθεια να ξεπεραστεί, η αδυναμία διαχείρισης των φετινών καταστροφικών πυρκαγιών, αλλά και η εντυπωσιακή προσωπική αδυναμία του να ανασχηματίσει το κυβερνητικό σχήμα ρίχνουν βαριά την σκιά τους ακόμα. Πολύ περισσότερο που οι πολίτες βρίσκονται αμέσως μετά το καλοκαίρι, μπροστά σε μια διπλή αβεβαιότητα: Την εξέλιξη του κορονοϊού και την επίδραση του κύματος της ακρίβειας στη ζωή τους. Μαζί μ΄ αυτά δεν μπορεί να κρυφτεί και η αδυναμία γενναίων μεταρρυθμίσεων σε νευραλγικούς τομείς όπως η Παιδεία, η Δικαιοσύνη κ.ά. Ακόμα και οι οικονομικές εξαγγελίες ήταν αποσπασματικές και χωρίς ανακοίνωση μέτρων, που να χαρακτηρίζονται από μια σωστή προτεραιοποίηση.

Από την άλλη, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έδειξε την αδυναμία του να εκφράσει ένα σύγχρονο λόγο και τον εγκλωβισμό του σε σχήματα του 2011-2014. Είναι φανερό ότι δεν έχει εξαγάγει κανένα ουσιαστικό συμπέρασμα από την τριπλή βαριά ήττα που δέχτηκε το 2019, ότι δεν μπορεί να αναπροσαρμόσει το στίγμα , τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και ότι ποντάρει στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας κοινωνικών ομάδων, ενώ προβάλει την ανάγκη ενός θολού σχήματος Προοδευτικής Συμμαχίας που δεν βρίσκει αποδέκτες. Ακόμα και οι οικονομικές δεσμεύσεις του υπονομεύονται από τα προηγούμενα δείγματα γραφής. Με λίγο απ’ όλα, λίγο ΣΥΡΙΖΑ του 2012, λίγο άνοιγμα στον κ. Βαρουφάκη, λίγο κλοπή συνθημάτων του Κινήματος Αλλαγής και λίγο πράσινο για φόντο, δεν προκύπτει εναλλακτική πρόταση.

Ίσως γι’ αυτό εμφανίζουν τη γνωστή εικόνα οι δημοσκοπήσεις. Η Κυβέρνηση χάνει δυνάμεις, έχει φθορές και απώλειες. Σε σχέση με πέρυσι τέτοια περίοδο έχει χάσει 5%- 7% στην πρόθεση ψήφου. Από την άλλη ένας, ακίνητος ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια, και ακίνητα κόμματα αντιπολίτευσης που δεν εισπράττουν. Πως να αλλάξουν λοιπόν οι πολιτικοί συσχετισμοί;

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Είναι ορατή και επιτακτική πια η ανάγκη ενός τρίτου πόλου που θα προβάλει μια ολοκληρωμένη, εναλλακτική λύση για την πορεία της χώρας, ένα σύγχρονο μεταρρυθμιστικό κόμμα, που θα διεκδικήσει πολίτες του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς και θα διατυπώσει προτάσεις που θα δείχνουν μέλλον. Γι’ αυτό και τα φώτα φαίνεται να πέφτουν στις εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής, στην πορεία προς την εκλογή νέου αρχηγού, στις συζητήσεις για τους προσανατολισμούς του και την νέα φυσιογνωμία του. Αυτή είναι και η ευθύνη των προοδευτικών πολιτών, ώστε να συμβάλλουν στο σπάσιμο της ακινησίας συσχετισμών και στις προσπάθειες εφόδου στις δυνάμεις του Κινήματος Αλλαγής. Αυτή είναι η ευθύνη όσων θέλουν αλλαγές, βαθιές αλλαγές.