“Η Φώφη Γεννηματά όπως την γνώρισα”

Στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών πραγματοποιείται σήμερα, Τετάρτη (27/10), η κηδεία της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, Φώφης Γεννηματά, η οποία έχασε τη ζωή της σε ηλικία 57 ετών μετά τη πολύχρονη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Η Φώφη Γεννηματά ήταν μια πολιτικός που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το ευρύ κοινό, αλλά και από τον πολιτικό κόσμο, ο οποίος μιλά για μια γυναίκα με αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και σθένος.

Γνωστοί αλλά και κοντινοί φίλοι της Φώφης Γεννηματά μιλώντας στο NEWS 24/7, κάνουν λόγο για την πρώτη τους γνωριμία με την 57χρονη πολιτικό, ενώ περιγράφουν τον πιο “ανθρώπινο” χαρακτήρα της μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες.

“Η Φώφη είχε έναν αληθινό χαρακτήρα”

Ο Δημήτρης, πρώην αστυνομικός, μιλά για την γνωριμία του με την Φώφη Γεννηματά, ενώ τονίζει τις ομοιότητες που είχε με τον πατέρα της, Γιώργο Γεννηματά, μέσα από την δική του ιστορία.

“Τη Φώφη την ήξερα προσωπικά, μπορεί να μην ήμασταν φίλοι αλλά είχα την τύχη να την συναντήσω κάποιες φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Η Φώφη ήταν μια απλή γυναίκα, μια μάνα, σύζυγος, πολιτικός αλλά πάνω από όλα ήταν άνθρωπος. Στην ζωή της κυριαρχούσε μια λέξη, η αξιοπρέπεια.

Οι πρώτες συναντήσεις μου με τη Φώφη ήταν έξω από το σπίτι της, όταν αυτή ήταν ακόμη 22-23 ετών, φοιτήτρια αν δεν κάνω λάθος. Η συναναστροφή μου μαζί της προέκυψε, καθώς εργαζόμουν ως αστυνομικός και ήμουν σκοπός στο σπίτι του πατέρα της, στην Κηφισιά, το 1987 περίπου.

Εκείνη την περίοδο ήμουν κι εγώ 23 ετών και με είχαν στείλει να φυλάω το σπίτι του τότε Υπουργού Υγείας, Γιώργου Γεννηματά, τα βράδια. Εργάστηκα εκεί για περίπου ένα χρόνο και μέσα σε αυτό το χρόνο γνώρισα αρκετά τον πατέρα της.

Ο Γιώργος Γεννηματάς ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, μου μιλούσε πάντα όταν με έβλεπε με το μικρό μου όνομα και όχι με τυπικότητες. Όταν μιλούσα μαζί του μου έβγαζε ένα έντονο αίσθημα οικειότητας, μου φερόταν σαν να με ήξερε χρόνια, σαν να ήμουν ένα μέλος της οικογένειας. Εγώ εκείνο το χρονικό διάστημα φυλούσα και άλλα σπίτια Υπουργών, όμως κανείς δεν μου φερόταν σαν τον Γιώργο Γεννηματά και για αυτό το λόγο ζητούσα να πηγαίνω συνέχεια εκεί.

Ο Γεννηματάς δεν ήθελε να φυλάμε το σπίτι του, μας έδιωχνε συνεχώς. Είχε κάνει ειδικό αίτημα στον τότε διοικητή μου να πηγαίνουμε εκεί με πολιτικά και όχι με στολή. Κάθε βράδυ μας κατέβαζε ένα δίσκο με φαγητό και μάλιστα το έκανε αυτοπροσώπως. Επέμενε πάρα πολύ να φύγουμε, θυμάμαι, μάλιστα, να μου λέει όταν έφευγε και εμείς μέναμε πίσω, “Γιατί να μείνεις να φυλάς τα ντουβάρια;”. Μου έλεγε συνεχώς πως δεν κινδυνεύει από καμία βόμβα, “από άλλα πράγματα κινδυνεύω εγώ” τόνιζε.

Τα κρύα βράδια του χειμώνα, μου έδινε τα κλειδιά το αυτοκινήτου του, από ένα σουζούκι που είχε τότε για να κάθομαι μέσα σε περίπτωση που κρυώνω αλλά και για να πηγαίνω καμία βόλτα αμα θέλω. Εγώ, επειδή εκείνη την περίοδο είχα πάρει το δίπλωμα οδήγησής μου, έπαιρνα το αυτοκίνητο και έκανα βόλτες στην περιοχή.

Με την Φώφη συναντηθήκαμε ξανά, μετά από πολλά χρόνια στο πατρικό της γυναίκας μου, στη Λυκούρια Αχαΐας, το Πάσχα του 2016. Συζητήσαμε για πολλά, καθώς δεν φερόταν σαν αρχηγός κόμματος, έβγαζε αυτή την οικειότητα του πατέρα της, μπορούσες να συζητήσεις τα πάντα μαζί της.

Εκείνη τη μέρα, χορέψαμε, φάγαμε, προβληματιστήκαμε, ενώ της είπα και για τον πατέρα της, για το σουζουκάκι που έμαθα οδήγηση, αλλά και για το φαγητό που μας προσέφερε κάθε βράδυ λέγοντάς της, πως, “σήμερα σου ανταποδίδω την καλοσύνη του πατέρα σου”, πράγμα που την συγκίνησε ιδιαίτερα.

Αν με ρωτούσες τι μου έμεινε από τη Φώφη, θα έλεγα πως ήταν από την φύση της χαμηλών τόνων, ήταν άνθρωπος της ουσίας και δεν προκαλούσε, δεν σε πρόσβαλε. Στην πολιτική συζήτηση δεν ήταν εριστική και όταν μιλούσε και σε προβλημάτιζε. Η Φώφη είχε απλά έναν αληθινό χαρακτήρα”.

“Ήταν ένας απλός άνθρωπος, ένας αγνός χαρακτήρας”

Η Κωνσταντίνα, η οποία γνώρισε την Φώφη Γεννηματά μέσω του παιδικού της φίλου, Ανδρέα, τονίζει την απλότητα που είχε στον χαρακτήρα της η πολιτικός, ενώ άναφέρει την πιο χαρακτηριστική τους συνάντηση.

“Συγκινούμαι μόνο που σκέφτομαι τη Φώφη, μόλις άκουσα για το θάνατό της δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα όλη μέρα, απλώς αναπολούσα μνήμες από τις φορές που την είχα δει. Τη Φώφη την γνώρισα από τον παιδικό μου φίλο, τον Ανδρέα με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί και έτυχε να είναι συνεργάτης της.

Την Φώφη την είχα πετύχει κάποιες φορές με τον Ανδρέα και είχαμε ανταλλάξει κάποιες πιο τυπικές κουβέντες, όμως η συνάντηση που θυμάμαι περισσότερο από όλες ήταν εκείνο το Πάσχα στο χωριό μου, όταν ήρθε στο σπίτι μας για να φάει μαζί μας. Θυμάμαι να τρέχω με τις αδερφές μου να ετοιμάσω φαγητά, γλυκά το τραπέζι, τη μουσική, όλα. Θέλαμε να αφήσουμε καλή εντύπωση, αλλά και να την ευχαριστήσουμε γενικότερα.

Μόλις έφτασε στο σπίτι μας με την οικογένειά της αλλά και με τα παιδιά της, μας είχε φέρει κάτι για το σπίτι, νομίζω λουλούδια, δεν έχει σημασία. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι οι ετοιμασίες που κάναμε ήταν περιττές. Με τη Φώφη εκείνη τη μέρα μιλήσαμε για πολιτική, αλλά και για πολύ απλά πράγματα.

Θυμάμαι, μάλιστα, να μιλάμε για τα παιδιά μας ως μητέρες και οι δύο, να λέμε για την πρόοδο τους, για το όνειρά μας για αυτά, πράγματα δηλαδή που συζητούν οι μαμάδες. Από την συζήτησή μας κατάλαβα πόσο απλός άνθρωπος ήταν, ένας αγνός χαρακτήρας, εντυπωσιάστηκα δεν το περίμενα. Ήταν καλοσυνάτη και ένας άνθρωπος όλο ευγένεια.”

“Η Φώφη ήταν μια κυρία, στην πολιτική και στη ζωή”

Ο Ανδρέας, στενός φίλος και συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά, κάνει λόγο για τις καθημερινές συνήθειες της πολιτικού, ενώ περιγράφει τις συζητήσεις αλλά και διαφωνίες που θα θυμάται.

“Την Φώφη Γεννηματά την ήξερα πολύ καλά, ήμασταν φίλοι και συνεργάτες. Μου έχουν μείνει πολλά πράγματα από την ίδια που θα θυμάμαι μια ζωή, από τις συνήθειές της μέχρι τις συζητήσεις και διαφωνίες μας. Μια διαφωνία που μου έχει μείνει ιδιαίτερα ήταν για το μνημόνιο του 2015 και την στάστη του κόμματος. Ήμασταν πολλά άτομα μαζί σε ένα τραπέζι και της κάναμε παράπονα τότε, όμως η ίδια με την ευγένεια που την διέκρινε πάντοτε, αλλά και με μια αυστηρότητα προς εμένα, μου είπε:

“Ανδρέα άκου, εγώ έχω αποφασίσει στη ζωή μου ως πρόεδρος να ψηφίζω στη βουλή με βάση αυτό που συμφέρει τη χώρα που θα ζήσουν τα παιδιά μου”. Η συζήτηση σταμάτησε εκεί, καθώς δεν είχα κάτι να απαντήσω.

Η Φώφη είχε επισκεφτεί αρκετές φορές το χωρίο μου, τη Λυκούρια, διότι ερχόταν στον φίλο της τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου. Θυμάμαι πολύ έντονα το Πάσχα του 2016, καθώς όλο το χωριό την “αγκάλιασε”. Θυμάμαι γυναίκες να βγαίνουν στους δρόμους του χωριού με διάφορα παραδοσιακά εδέσματα για να την κεράσουν από κάτι.

Η σχέση της με τα παιδια, και με όλη την οικογένεια ήταν άριστη, κάθε μέρα έδινε αγάπη στα παιδιά της, και στην αδερφή της, Μαίρη, με την οποία ήταν πάρα πολύ κοντά.

Θυμάμαι έντονα να απαθανατίζει συνεχώς με κάμερες και κινητά, απλές μικρές στιγμές. Έβγαζε συνέχεια φωτογραφίες τα παιδιά της δίπλα σε δέντρα, σε ζώα, σε πολύ καθημερινά αντικείμενα, ίσως επειδή έλειπε αρκετές ώρες και όταν έβρισκε αυτές τις στιγμές, ήθελε να τις κρατάει.

Στο σπίτι της, ήταν ο άνθρωπος που “κουμαντάριζε” όλο το νοικοκυριό, έκανε δουλειές του σπιτιού της, ασχολούνταν με τη μαγειρική, έφτιαχνε π.χ. μελομακάρονα τα Χριστούγεννα με τα παιδιά της και ενδιαφερόταν αν θα “πετύχουν” ή όχι.

Θυμάμαι όλες τις φορές που παίζαμε μπιρίμπα με τη Φωφη, πόσο καλή ήταν και πόσο της άρεσε να αναζητά καλούς παίκτες. Ήταν ένας άνθρωπος που σε κάθε γλέντι γινόταν ένα με την παρέα, είτε με τη συζήτηση και τα αστεία, είτε με το φοβερό ζεϊμπέκικο της.

Αν έδινα δύο λέξεις θα έλεγα πως η Φώφη ήταν μια κυρία, στην πολιτική και στη ζωή.”

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις