Κ. Πιερρακάκης: “Είναι κρίμα η ανανέωση να γίνεται με όρους reality show”

Μια ημέρα μετά την ανακοίνωση των πρώτων ονομάτων που θα στελεχώσουν το ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς, το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Κυριάκος Πιερρακάκης, ο οποίος θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής, μίλησε το Σάββατο σε κεντρική πολιτική εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη με θέμα «Τρίτος δρόμος και ευρωεκλογές 2014».

Στο πάνελ ομιλητές ήταν επίσης ο Θανάσης Χειμωνάς και ο Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, Παύλος Χρηστίδης.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης έκανε μια ιστορική αναδρομή, μιλώντας «για το Κραχ του 1929 στις ΗΠΑ που έφερε μια επανάσταση στις οικονομικές και πολιτικές ιδέες, αλλά και στην κρίση του 2008 στις ΗΠΑ, η οποία αργότερα ήρθε στην Ευρώπη και στη χώρα μας και ανέδειξε νέα προβλήματα, προβλήματα τα οποία ενυπήρχαν και στη λογική του τρίτου δρόμου.»

Μάλιστα, ανέφερε στην ομιλία του τα τρία παράλληλα φαινόμενα που υπονομεύουν τη δυνατότητα άσκησης προοδευτικής, σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής και συγκεκριμένα:

1. Δημογραφική κάμψη – 1.38 παιδιά ανά ζευγάρι στην Ελλάδα πριν την κρίση. Η δημογραφική κάμψη αφορά όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

2. Πλήρης Κινητικότητα Κεφαλαίων – αυτό που θα αποκαλούσαμε παγκοσμιοποίηση, ή ακόμη πιο γλαφυρά, «νεοφιλελευθερισμό».

3. Απορρύθμιση αγορών – δηλαδή μη έλεγχος του κράτους σε συγκεκριμένες ιδιωτικές δραστηριότητες.

«Τα τρία αυτά φαινόμενα μαζί δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής των μέχρι χθές προηγμένων χωρών – και φυσικά και της δικής μας», πρόσθεσε, ενώ αναρωτήθηκε τι μπορεί να κάνει η χώρα μας για να αντιστρέψει αυτήν την κατάσταση, με τον κ. Πιερρακάκη να αναφέρει χαρακτηριστικά

«Η πρώτη απάντηση είναι ότι η χώρα μας μπορεί να κάνει λίγα πράγματα από μόνη της. Φυσικά όμως και μπορεί να κάνει πράγματα – μπορεί να μειώσει τη γραφειοκρατία, που πρίν την κρίση στοίχιζε 6.8% στο ΑΕΠ.

Μπορεί να μειώσει την πολυνομία και τις καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης. Μπορεί να κάνει καταλυτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.

Μπορεί να ισχυροποιήσει τον έλεγχο του ανταγωνισμού ώστε να παταχθούν τα καρτέλ και να μειωθούν οι τιμές. Μπορεί να δομήσει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα. Μπορεί να ασκήσει σωστή ρυθμιστική πολιτική σε σχετικά αρρύθμιστους χώρους, όπως η υγεία. Μπορεί να διεκδικήσει μια άλλη αρχιτεκτονική για το νέο ΕΣΠΑ που θα συμβάλλει περισσότερο στη μείωση της ανεργίας. Αλλά και αυτά από μόνα τους δεν αρκούν», ενώ στη συνέχεια πρόσθεσε:

«Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουμε το μέγεθος να διεκδικήσουμε λύσεις για όλα αυτά τα προβλήματα. Λύσεις όχι αυτόματες και μαγικές, αλλά ουσιαστικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Για την ελληνική κρίση, μια πιο σωστή προσέγγιση θα ήταν οι μεταρρυθμίσεις να έμπαιναν μπροστά και η λιτότητα να πήγαινε στο μέλλον. Αυτό φυσικά θα απαιτούσε ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια πρόγραμμα, το οποίο άρα θα αφορούσε και μεγαλύτερα ποσά από τους δανειστές μας. Η Ευρώπη των συντηρητικών δεν είχε αυτή την προσέγγιση και προτίμησε μια θεωρία του Σοκ για την Ελλάδα, την οποία, δυστυχώς, κλήθηκε να διαχειριστεί μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, παρά την αμηχανία που έχουν τα σοσιαλιστικά κόμματα σε προγραμματικό επίπεδο – π.χ. Ολάντ – έχουν θέσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, την κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης, με περισσότερη  αλληλεγγύη από τους ριζοσπάστες αριστερούς, με λιγότερη λιτότητα από τους Συντηρητικούς.»

Κλείνοντας, το μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε και στα νέα κόμματα που εμφανίζονται, λέγοντας χαρακτηριστικά

«Κλείνω με την εξής σκέψη: Το ότι νέα κόμματα σήμερα έρχονται στο προσκήνιο στη χώρα μας, βασιζόμενα στην αυτονόητη φθορά του πολιτικού συστήματος έπειτα από 6 χρόνια ύφεσης είναι κάτι το αναμενόμενο. Το πολιτικό σύστημα ζητά ανανέωση. Είναι κρίμα αυτή να γίνεται με όρους reality show. Η χώρα χρειάζεται πολλά περισσότερα από πρόσωπα νεανικά. Πολύ περισσότερο χρειάζεται χέρια που θα δουλέψουν, μέτωπα που θα ιδρώσουν, μυαλά που θα αναπτυχθούν, προσωπικότητες που θα ωριμάσουν, μια κοινωνία που θα πάει μπροστά όχι από ένα μεγάλο ηγέτη αλλά από πολλούς μικρούς ηγέτες, που θα περιγράψουν το «τι», το «πως», το «πότε», το «γιατί» και το «με ποιούς». Δε χρειάζεται να επιτιθέμεθα στα νέα κόμματα,. Χρειάζεται να περιγράψουμε με ακρίβεια το πως διαφέρουμε από αυτά, ιδιαίτερα όταν δεν έχουν άποψη για αυτά τα μεγάλα παγκόσμια και ευρωπαϊκά διακυβέυματα. Ας τα υπερβούμε με τη δική μας».