Κωστής Κατσανέβας: Η οικογενειακή συνταγή Μητσοτάκη

Το σκάνδαλο παρακολουθήσεων – υποκλοπών που έφερε μαζί του παραιτήσεις υψηλού επιπέδου κυβερνητικών στελεχών μπορεί να ακούγεται πρωτόγνωρο για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα, αλλά είναι στην πραγματικότητα μέρος της αντιδημοκρατικής παράδοσης της δεξιάς και της οικογένειας Μητσοτάκη. Η παράδοση αυτή περιλαμβάνει πρακτικές σκοτεινές και υπόγειες. Πρακτικές οι οποίες αναδεικνύουν την τεράστια διαφορά της Δημοκρατικής Παράταξης με τη δεξιά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δεξιά και η Οικογένεια Μητσοτάκη υιοθετεί πρακτικές αντιδημοκρατικές και αντιθεσμικές.

Όπως αποκαλύφθηκε από «ΤΑ ΝΕΑ» μέσω απόρρητου υπομνήματος της Αμερικάνικης Πρεσβείας, ο ρόλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη – τότε υπουργός Οικονομίας της Έν. Κέντρου –  στην κρίση των Ιουλιανών ήταν καταλυτικός, δεν είναι άλλωστε μυστικό πως δεν έκρυβε τις επιθυμίες του για την κατάληψη της αρχηγίας της Εν. Κέντρου.

Στις 28 Ιουνίου 1964, σε δείπνο που έλαβε μέρος στο σπίτι του, παρουσία του Πάνου Κόκκα (Ιδιοκτήτη και εκδότη της εφημερίδας «Ελευθερία») και ενός Αμερικανού διπλωμάτη, ο Κων. Μητσοτάκης τέθηκε υπέρ της ελληνο-τουρκικής συμβιβαστικής λύσης, και τοποθετείται υπέρ του σχεδίου Άτσεσον: Του σχεδίου παράδοσης μέρους της Κύπρου στους Τούρκους και εναντίον του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου.

Τις επόμενες ταραγμένες εβδομάδες η εφημερίδα «Ελευθερία» ξεκινά μιντιακό πόλεμο εναντίον του Γ. Παπανδρέου. Λίγες ημέρες μετά ξεκινά η κρίση των Ιουλιανών, κρίση η οποία οδήγησε στην παραίτηση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, και την ανάληψη της εξουσίας από κυβερνήσεις αποστατών με την αντιθεσμική και αντιδημοκρατική συνεργασία Παλατιού  δεξιάς και Αποστατών από την Εν. Κέντρου – βασικό στέλεχος των οποίων ήταν ο Κων. Μητσοτάκης.

Τελικά, αυτές οι αντιδημοκρατικές κινήσεις, η εκ των έσω ανατροπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, που είχε ως βασικό παράγοντα τον Κων. Μητσοτάκη, οδήγησαν στην ανατροπή της Δημοκρατίας, και έστησε το έδαφος για τους συνταγματάρχες της Χούντας.

Η αντιδημοκρατική παράδοση της Οικογένειας Μητσοτάκη δεν σταματά εκεί. Συνεχίζεται την στιγμή της διακυβέρνησης της χώρας το 1990. Πολλοί γνωρίζουμε την υπόθεση του «Εθνικού Κοριού» κ. Μαυρίκη, πρωταγωνιστή του σκανδάλου υποκλοπών επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και έμπιστου φίλου της οικογένειας ο οποίος έχει δηλώσει σε συνέντευξή του τον τρόπο με τον οποίο παρακολουθούταν το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και άλλους δημοσιογράφους, πολιτικούς και επιχειρηματίες της εποχής. Μάλιστα, έχει δηλώσει – και περιγράψει αναλυτικά – τον τρόπο με τον οποίο οι υποκλοπές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη τότε. 

Η συνέχεια της αντιδημοκρατικής παράδοσης εμφανίζεται στην πράξη σε δύο συγκεκριμένα σημεία στις σημερινές μας εποχές. Πρώτον, στον έλεγχο της ΕΥΠ υπό το γραφείο του Πρωθυπουργού – μία εντολή που εκτελέστηκε αμέσως μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2019. Δεύτερον, πρόκειται για μέθοδο που εξηγεί και την παράλληλη, συνεχή προσπάθεια για τον έλεγχο των ΜΜΕ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι από τους πρώτους Πρωθυπουργούς που πρωτοπορεί στην αύξηση των περιοριστικών μέτρων κατά των δημοσιογράφων όπως αποκαλύφθηκε από το “Politico”,  συγκεκριμένα μέσω νομοθεσιών που περιορίζουν την ελεύθερη διανομή πληροφοριών. Παράλληλα όμως δεν σταμάτησε εκεί, έχτισε και το κατάλληλο στρατόπεδο στενών του συνεργατών σε θεσμικές θέσεις σε κανάλια και εφημερίδες έτσι ώστε να μπορεί ο ίδιος να ελέγχει την πηγή και ροή πληροφοριών.

To δικαίωμα του ελεύθερου τύπου θεωρείται ζωτικής σημασίας για κάθε σύγχρονη δημοκρατία. Κάθε απόπειρα περιορισμού της είναι ευθεία επίθεση στο σκληρό πυρήνα δημοκρατίας αλλά και στις γενιές που έρχονται. Σήμερα ο Πρωθυπουργός κρατάει τα κλειδιά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών καθώς και των MME. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα έχει αντικαταστήσει τη Βουλγαρία ως την χώρα της ΕΕ με τις χειρότερες επιδόσεις και τώρα κατατάσσεται στην 108η — από 70η στον δείκτη ελευθερίας τύπου του περασμένου έτους— σε μια λίστα με 180 χώρες, που καταρτίστηκε από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα.

Η πτώση της ακόμα μιας κυβέρνησης της δεξιάς είναι πλέον παραπάνω από αναγκαία. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας να μην παρακολουθούνται όχι μόνο οι Πολιτικοί Αρχηγοί αλλά και οι πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται στην πλέον ανασφαλή θέση, εκτεθειμένοι σε μία κυβέρνηση “Μεγάλο Αδελφό”. Έχουμε το δικαίωμα ως πολίτες να νιώθουμε ασφαλεις, να εκφράζουμε τις απόψεις μας ελεύθερα, να ζούμε σε μια χώρα Δημοκρατίας, ελευθερίας και ισότητας και όχι σε ένα καθεστωτικό τύπου, “τύποις δημοκρατικό πλαίσιο” που είναι πανταχού παρόν, βλέπει ακούει και τιμωρεί όσους διαφωνούν μ’ αυτό.