Nέα Αριστερά: Τέσσερις προτάσεις για τη σχέση των ανηλίκων με το διαδίκτυο

“Η σχέση των ανηλίκων με το διαδίκτυο δεν είναι θέμα για εύκολο εντυπωσιασμό και μέτρα πυροτεχνήματα, όπως αυτά που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός σήμερα” τόνιζει σε σχετική ανακοίνωσή της η Νέα Αριστερά και συνεχίζει:

Για να ανοίξει η συζήτηση με όρους ουσίας, η Νέα Αριστερά καταθέτει 4 κύριες κατευθύνσεις.

Πρώτον, έμφαση στην ενημέρωση και στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών, γονέων και φυσικά των ίδιων των ανηλίκων για την υπεύθυνη χρήση του διαδικτύου και των ψηφιακών εφαρμογών. Η λογική ότι οι «γονείς πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους», όπως διατυπώθηκε από την κυβέρνηση, μεταθέτει την ευθύνη μονοσήμαντα σε αυτούς και συγκαλύπτει ένα πολύ βασικό ζήτημα: ότι είμαστε μια χώρα που η πολιτεία δεν επενδύει σε υποδομές και δημιουργικές δραστηριότητες για τους ανήλικους.

Η εικόνα ενός παιδιού κολλημένου στο tablet σχετίζεται με ένα μοντέλο καθημερινότητας όπου οι γονείς διαθέτουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν έχουν άλλη διέξοδο, απουσιάζουν προγράμματα δημιουργικών δραστηριοτήτων ειδικά για εκείνες τις οικογένειες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για επί πληρωμή «εξωσχολικές» δραστηριότητες.

Δεύτερον, επίγνωση ότι δεν μπορεί να υπάρχει εθνική λύση -όπως δείχνει και το παράδειγμα της Αυστραλίας- στη δραστηριότητα των τεχνολογικών κολοσσών του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Η αναγκαία εθνική στρατηγική οφείλει να συνδεθεί με ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο επεξεργασιών για τη δυνατότητα των όποιων περιορισμών ειδικά στο θέμα της ψηφιακής ενηλικίωσης. Και αυτό προφανώς αφορά τη θεσμική συνεργασία στην κατεύθυνση των δικλείδων ασφαλείας και όχι απαγόρευσης.

Τρίτον, ενίσχυση των σχολικών μονάδων με ειδικούς ψυχικής υγείας και κοινωνικούς λειτουργούς. Αυτό δεν αφορά μόνο το ζήτημα της σχέσης των ανηλίκων με τον ψηφιακό κόσμο, αλλά συνολικά τη λειτουργία της σχολικής μονάδας στην κατεύθυνση της πρόληψης, διαχείρισης και επίλυσης των πυκνών ζητημάτων που απασχολούν τους μαθητές και τις μαθήτριες στο σύγχρονο κόσμο. Μια πολιτική που εξαγγέλλει -ψηφιακά- μέτρα, αλλά αδιαφορεί για την ενίσχυση των δημόσιων σχολείων είναι απλά υποκριτική και αναποτελεσματική.

Πόσα δημόσια σχολεία διαθέτουν βιβλιοθήκες; Πόσοι είναι οι ειδικοί ψυχικής υγείας που εργάζονται σε σχολικές μονάδες; Ποια είναι τα εθνικά προγράμματα για τα δικαιώματα των παιδιών που είναι συνδεδεμένα με την καθημερινότητα της σχολικής τάξης; Αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντήσει η κυβέρνηση.

Τέταρτον, διασφάλιση του δημοκρατικού δικαιώματος στην πληροφορία και στη γνώση. Ο ψηφιακός κόσμος αποτελεί πεδίο εκδημοκρατισμού. Η δαιμονοποίησή του άνευ όρων εκτός από αναχρονιστική και αναποτελεσματική ενέχει ουσιαστικούς κινδύνους σε μια χώρα που η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα καθεστώς ελέγχου της ενημέρωσης και της πληροφόρησης- από την περίφημη λίστα Πέτσα μέχρι τις προνομιακές της σχέσεις με μιντιακά συγκροτήματα. Τα fake news και η προπαγάνδα δεν είναι προνόμιο του ψηφιακού κόσμου. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.