Νίκος Παρασκευόπουλος: “Προστατευμένοι” – απροστάτευτοι

Στη χώρα μας έχουμε υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, και πολίτες παρά την «υπερπροστασία» απροστάτευτους. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου κατά το «γνωστοί – άγνωστοι», ούτε για πρόταση ενός νέου γλωσσοδέτη: Η θέση-άποψη είναι αιτιολογημένη και μπορεί να εξηγηθεί.

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ενισχύθηκε το 2019 μέχρι βαθμού υπερδιόγκωσης: απέσπασε από το αντίστοιχο της Δικαιοσύνης την αρμοδιότητα για τις φυλακές, ενσωμάτωσε τη μετανάστευση και μόνο ενώπιον αδιεξόδου επανιδρύθηκε για την τελευταία ανεξάρτητο Υπουργείο. Παρόλα αυτά, η εγκληματικότητα σε ορισμένους τομείς φαίνεται να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Δεν είναι υπόθεση μόνο των όποιων Εξαρχείων, αλλά καθεμιάς γειτονιάς με συμμορίες ενηλίκων και ανηλίκων και καθενός σπιτιού με γυναίκες και παιδιά τραυματισμένα.

Η εγκληματικότητα αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο με ιστορικές διαστάσεις, θα ήταν επομένως αφέλεια να κατηγορήσει κανείς αποκλειστικά τη σημερινή ή την προηγούμενη κυβέρνηση γι΄ αυτήν. Αν η Νέα Δημοκρατία έχει μια πρόσθετη διακριτή ευθύνη, αυτή αφορά τη δημαγωγική -κυριολεκτικά απατηλή- υπόσχεσή της ότι αν γίνει κυβέρνηση ξαφνικά και ως δια μαγείας το έγκλημα θα εξαφανιστεί! Αναμενόμενο ήταν έτσι να ακολουθήσει το ναυάγιο μιας κυβερνητικής πολιτικής, η οποία αντί να διοχετεύει τη δραστηριότητά της στην ουσία των δημόσιων λειτουργιών και των λαϊκών αναγκών, επενδύει διαρκώς στην επικοινωνία. Ο ακραίος τιμωρητισμός της, όπως είναι φυσικό, δεν αποδίδει αποτελέσματα ως προστασία του πολίτη, παρά μόνο εξυπηρετεί επικοινωνιακές στοχεύσεις, ενώ από την άλλη συνεπιφέρει συρρικνώσεις των υπερασπιστικών – δικαιοκρατικών αναχωμάτων. Καταντά έτσι ο πολίτης διπλά απροστάτευτος. Δεν έχει πάψει να το θυμίζει η αδικία σε βάρος του σκηνοθέτη Δημ. Ινδαρέ.

Στο πεδίο της πολιτικής προστασίας εξάλλου τα ακραία φαινόμενα και η καθίζηση των παραμελημένων υποδομών στα δημόσια νοσοκομεία αποτελούν πια προαναγγελμένες και ορατές εκ του μακρόθεν- χωρικά και χρονικά- καταστάσεις. Η ολιγαρχική εξουσία καταστρέφει σταδιακά με την υπερεκμετάλλευση το γήινο περιβάλλον και ετοιμάζει για τους εκλεκτούς της αποδράσεις με διαστημόπλοια. Τα ιδεολογήματα του νεοφιλελευθερισμού (προώθηση ιδιωτικής πρωτοβουλίας κλπ), αν και έχουν κάπως ξεθωριάσει, συνεχίζουν να αναπαράγονται μονοπωλιακά και να ενισχύουν στην πράξη τις τάσεις συρρίκνωσης του δημόσιου χώρου. Οι πολλοί έτσι μένουν απροστάτευτοι στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στις εθνικές αρτηρίες του μεροκάματου, στα τρένα, στα δασωμένα χωριά που εκκενώνονται πριν φθάσουν οι φλόγες

Η πρόληψη, για την σημασία της οποίας όλοι συμφωνούν, προϋποθέτει μακρόπνοο σχεδιασμό, δαπάνες που θα μετακινηθούν από πιο προσοδοφόρους αγοραίους τομείς προς τις κοινωφελείς περιοχές και σφοδρές συγκρούσεις με συμφέροντα. Ένα μέρος της κοινωνίας εντωμεταξύ αρνείται να ξεβολευτεί, μαθημένο στον ατομισμό και σφιγμένο την στιγμή της αλληλεγγύης.

Έτσι λοιπόν οι γνωστοί της ολιγαρχίας γίνονται άγνωστοι τη στιγμή της ευθύνης και οι δήθεν προστατευμένοι πολίτες μένουν απροστάτευτοι.

* Ο Νίκος Παρασκευόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις