Ο Μεϊμαράκης, η γραμμή περί εθνικής συναίνεσης και τα σενάρια για δεξιό κόμμα

Η πρόσφατη παρέμβαση του πρώην προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Βαγγέλη Μεϊμαράκη στο Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, όπου εκτίμησε ουσιαστικά ότι οι κυβερνήσεις στις χώρες που είναι σε κρίση πρέπει να εξαντλούν την τετραετία, συζητήθηκε πολύ στον κεντροδεξιό χώρο.

Όχι μόνο διότι ήταν σε εντελώς αντίθετη λογική από αυτή του αντιπροέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος μέσω του Ραδιοφώνου 24/7 είχε ζητήσει πριν λίγο καιρό εκλογές εδώ και τώρα. Αλλά και γιατί κινήθηκε εκ νέου στη λογική της εθνικής συναίνεσης, θέλοντας να υπερασπιστεί τη δική του επιλογή το καλοκαίρι του 2015, και ταυτόχρονα όπως θεώρησαν πολλοί να προετοιμάσει το έδαφος για το μέλλον, καθώς μεταξύ των δυσαρεστημένων από την ηγεσία Μητσοτάκη τα σενάρια δίνουν και παίρνουν.

Καίτοι η ΝΔ φαίνεται στις δημοσκοπήσεις να έχει την πρωτιά, εδώ και καιρό υπάρχει σε ένα τμήμα της κεντροδεξιάς ή της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς η άποψη ότι υπάρχει χώρος για ένα ακόμη δεξιό (ή κεντροδεξιό) κόμμα ή ότι υπάρχει ένα κενό, το οποίο δεν καλύπτει επαρκώς σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση.

Η άποψη αυτή εδράζεται στην εκτίμηση ότι μέρος της παραδοσιακής βάσης της ΝΔ (είτε παραμένει εντός ή εκτός κομματικών τειχών) δυσπιστεί απέναντι στην ηγεσία Μητσοτάκη, τόσο ως προς την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει ως κυβέρνηση, όσο και ως προς την στάση της σε εθνικά/κοινωνικά ζητήματα. Αν και η ΝΔ επιχειρεί έντονα το τελευταίο διάστημα να απευθυνθεί στους συνταξιούχους και σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (πάντα εντός του φιλελεύθερου ιδεολογικού πλαισίου που εκπροσωπεί), ενώ ταυτόχρονα τήρησε μία συγκεκριμένη στάση στο Σκοπιανό και σε ζητήματα όπως η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, καθώς εκτιμά ότι πρέπει να απευθυνθεί πιο ουσιαστικά στους δεξιούς ψηφοφόρους και όχι τόσο στο κέντρο, δέχεται κριτική εκ δεξιών και εκ δυσαρεστημένων.

Εκ δεξιών της ΝΔ υπάρχουν ήδη ορισμένα κομματίδια όπως η Νέα Δεξιά του Φαήλου Κρανιδιώτη που επιτίθεται στην αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως στο κοινωνικό/ “εθνικοπατριωτικό” πεδίο, ενώ ταυτόχρονα συναντάται με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ Πάνο Καμμένο, ο οποίος δέχεται και την Κατερίνα Παπακώστα, που προχώρησε στην ίδρυση του Ν.Ε.Ο, συνομιλώντας με έτερους δυσαρεστημένους και διαγραφέντες όπως ο πρώην εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος και ο πρώην γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ, συνεργάτης του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, Νίκος Καραχάλιος.

Σημειωτέον πάντως ότι διόλου τυχαία ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής φρόντισε με ηχηρό τρόπο να αποστασιοποιηθεί από τις κινήσεις του Ευάγγελου Αντώναρου. Ο κ.Καραμανλής έχει καταστήσει απολύτως σαφές εξάλλου ότι δε θα αμφισβητήσει ούτε την ηγεσία ούτε την ενότητα της ΝΔ. Πως θα μπορούσε εξάλλου να προκαλέσει ρωγμή στο κόμμα, με το οποίο εξελέγη πρωθυπουργός και το οποιο ίδρυσε ο θείος του Κωνσταντίνος Καραμανλής; Εξ ού και συνεργάτες του ξεκαθάρισαν πρόσφατα ότι ο κ.Αντώναρος έχει τις δικές του απόψεις και δεν είναι καθοδηγούμενος από την Παναγή Κυριακού, δείχνοντας μάλιστα καθαρή δυσαρέσκεια.

Οι απόψεις του κ.Αντωναρου εστιάζουν κυρίως στην κριτική στο οικονομικό πεδίο και σε αυτό της κοινωνικής πολιτικής, καθώς σφυροκοπά μέσω facebook τη ΝΔ του κ.Μητσοτάκη για έλλειμμα κοινωνικής ευαισθησίας, προειδοποιώντας ταυτόχρονα πως “είμαστε πολλοί”.

Και ταυτόχρονα υπάρχει και ο Γιώργος Καρατζαφέρης: Το ΛΑΟΣ συγκεντρώνει ένα μικρό ποσοστό στις δημοσκοπήσεις, όμως όχι αμελητέο στους υπολογισμούς της ΝΔ η οποία θέτει ως στόχο την αυτοδυναμία, και των υπόλοιπων κομμάτων της… δεξιάς πολυκατοικίας (κατά τη ρήση του ιδίου) τα οποία αγωνιούν να παραμείνουν ή να μπουν στη Βουλή.

Για αυτό άλλωστε και ο προερχόμενος από το ΛΑΟΣ κ.Γεωργιάδης, έσπευσε πριν από λίγο καιρό σε συνέντευξη του να αναφερθεί στο “φίλο του Γιώργο” και πρώην πρόεδρο του (υπενθυμίζεται ότι ο νυν αντιπρόεδρος της ΝΔ εγκατέλειψε το ΛΑΟΣ μετά την κυβέρνηση Παπαδήμου για να ενταχθεί στη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά τότε) και να υποστηρίξει ότι δεν υπάρχει χώρος για δεξιό κόμμα καθώς κάθε “γνήσιος δεξιός” προτάσσει ως στόχο το να φύγει ο Αλέξης Τσίπρας από την εξουσία και ως εκ τούτου μόνη επιλογή είναι η ψήφος στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σε αναζήτηση 3% και ρόλου την επομένη

Όλες αυτές οι ζυμώσεις στο χώρο εντός εκτός και επί τα αυτά της “όλης κεντροδεξιάς” πάντως έχουν ως στόχο την επαναδημιουργία ή εκ νέου σύσταση ενός κόμματος, το οποίο πρώτον θα πρέπει να καταφέρει να μπει στη Βουλή και δεύτερον, ενδεχομένως να παίξει ρόλο την επόμενη ημέρα.

Ο σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ, Τάκης Θεοδωρικάκος, μιλώντας πρόσφατα στο Ραδιόφωνο 24/7 είχε εκτιμήσει πως η επόμενη βουλή (τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα) θα είναι πεντακομματική και σε αυτή ο μόνος πιθανός συνομιλητής για τη ΝΔ, ως κόμμα φιλοευρωπαϊκό και φιλομεταρρυθμιστικό, είναι το Κίνημα Αλλαγής.

Όμως πολλοί στην αξιωματική αντιπολίτευση φοβούνται το σενάριο η Φώφη Γεννηματά να επιλέξει την ψήφο ανοχής σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ. Και κάποιοι εκτός κομματικών τειχών της ΝΔ εκτιμούν όχι μόνο ότι είναι δύσκολη η αυτοδυναμία, αλλά και πως εάν το ΚΙΝΑΛ δεν αυξήσει τελικά τις δυνάμεις του, δε θα προκύπτει κυβέρνηση ΝΔ- ΚΙΝΑΛ. Και ναι μεν η Γεννηματά έχει μιλήσει για κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, είναι όμως αμφίβολο ότι αυτό θα μπορούσαν να το δεχθούν είτε ο Αλέξης Τσίπρας είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σε αυτή την περίπτωση, εκτιμουν ορισμένοι εξ αυτών που ζυμώνονται για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, ένα κόμμα από το χώρο της δεξιάς θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή, ενδεχομένως προτείνοντας για πρωθυπουργό κάποιο άλλο πρόσωπο, όπως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Όλα αυτά βέβαια είναι ασκήσεις επί χάρτου και ακόμη και να αποδεχθεί κανείς ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος, ποιος θα ηγηθεί μίας προσπάθειας για δημιουργία νέου κόμματος και με ποια αιχμή;

“Δεν υπάρχει πρόσωπο” εκτιμά έμπειρο στέλεχος της κεντροδεξιάς. Δεν υπάρχει και μία ουσιαστική αφορμή, όπως ήταν το 2012 το μνημόνιο/αντιμνημόνιο, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δημιουργία των Ανεξαρτήτων Ελλήνων από τον Πάνο Καμμένο ή το Σκοπιανό, πάνω στο οποίο “χτίστηκε” το 1993 η Πολιτική Άνοιξη από τον Αντώνη Σαμαρά.

Οι ΑΝΕΛ εχουν αποδειχθεί βέβαια κόντρα σε όλες τις προβλέψεις το πιο ανθεκτικό κόμμα που βγήκε από το… γαλάζιο μαντρί, κατά την αβερώφεια λύση. Όμως οι επαφές Καμμένου με στελέχη άλλων κομματιδίων ή κινήσεων του ευρύτερου χώρου της δεξιάς δείχνουν ότι ανησυχεί για τις επόμενες εκλογές, που δε θα έχουν πια το διακύβευμα μνημόνιο/αντιμνημόνιο. Το σενάριο της ανασύστασης των ΑΝΕΛ ως ένα νέο κόμμα υπό το οποίο θα συνασπιστούν όλες οι μικρές, σκόρπιες δυνάμεις της δεξιάς, δεν είναι βέβαια νέο, καθώς το έχει περιγράψει το News 24/7 εδώ και ένα χρόνο. Οι ζυμώσεις όμως συνεχίζονται και όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα και όσο θα πλησιάζει η ώρα των εκλογών, θα εντείνονται όλο και περισσότερο. Λαμβάνοντας υπόψη βέβαια ότι υπάρχει και ο κρίσιμος πήχυς του 3%.