Όλγα Κεφαλογιάννη στο NEWS 24/7: Στη Νέα Δημοκρατία δεν φοβόμαστε να μιλάμε

Πολλαπλά πολιτικά μηνύματα στέλνει η Όλγα Κεφαλογιάννη μιλώντας στο NEWS 24/7. Στη συνέντευξή της η βουλεύτρια της Α Αθήνας με τη ΝΔ και πρώην υπουργός:

• τοποθετείται εφ’ όλης της ύλης της διακυβέρνησης,
• καθιστά σαφές ότι στηρίζει την κυβέρνηση,
• επιμένει στις ιδιαίτερες απόψεις της στο θέμα των υποκλοπών, οι οποίες σε ό,τι αφορά το απόρρητο  είναι διακριτές από την κυβερνητική γραμμή,
• δηλώνει με έμφαση ότι το δικαίωμα στην άποψη αποτελεί καταστατικό στοιχείο της Νέας Δημοκρατίας από την ίδρυσή της,
•  εκφράζει την αντίθεσή της με τη μετατροπή της Αθήνας σε “τουριστικό πάρκο χωρίς κατοίκους”, ζητώντας ρυθμίσεις για το Airbnb,
• ζητάει στήριξη του πολιτισμού με έργα, αναφερόμενη στους απειλούμενους ιστορικούς κινηματογράφους της Αθήνας,
• προκρίνει “μια ισορροπία ενσυναίσθησης και ρεαλισμού” στο ζήτημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας,
•  υποστηρίζει ότι η αισχροκέρδεια δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή.

Το πιο ενδιαφέρον όμως στοιχείο της συνέντευξη είναι ότι ότι κ. Κεφαλογιάννη περιγράφει τις κατευθυντήριες γραμμές μια συνολικής πλατφόρμας, η οποία πέρα από την αγορά, την εξωστρέφεια και τις επενδύσεις, δίνει έμφαση στην ανάγκη κρατικής παρέμβασης όχι μόνο για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, αλλά και για την ενίσχυση της ανάπτυξης. “Η εποχή τη απορρύθμισης, έχει περάσει”, λέει χαρακτηριστικά.

Αναλυτικά η συνέντευξη της Όλγας Κεφαλογιάννη στο NEWS 24/7

 

-Πρόσφατα καταθέσατε κοινοβουλευτική ερώτηση για τους ιστορικούς κινηματογράφους του κέντρου της Αθήνας (Αελλώ, Άστορ, Ιντεάλ) που απειλούνται με κλείσιμο λόγω αλλαγής χρήσης των ακινήτων στα οποία στεγάζονται. Ποια μέτρα πρέπει να πάρει η κυβέρνηση για να προστατεύσει τους χώρους πολιτισμού της Αθήνας;

-Μετέφερα μία ανησυχία πολλών πολιτών της Αθήνας, αυτός είναι ο ρόλος των βουλευτών μιας περιφέρειας, αλλά και μία προσωπική μου αγωνία, καθώς έχω γεννηθεί, μεγαλώσει, εργάζομαι και πολιτεύομαι στο κέντρο της πρωτεύουσας. Οι κινηματογράφοι της Αθήνας, είναι χώροι πολιτισμού που έχουν ξεχωριστή θέση στη μνήμη και στη σχέση μας με την πόλη. Μετά την έλευση της πανδημίας, η μείωση του αριθμού των χειμερινών κινηματογραφικών αιθουσών είναι ανησυχητική. Προφανώς και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να τελεί υπό τον έλεγχο οποιασδήποτε κυβέρνησης.

Οι κινηματογραφικές αίθουσες εκτός από χώροι πολιτισμού, στεγάζουν ταυτόχρονα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες πρέπει να μπορούν να είναι οικονομικά βιώσιμες. Όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε στον ρόλο που θέλουμε να έχει ο πολιτισμός στις ζωές μας. Πως τον προστατεύουμε, πως βρίσκουμε τους τρόπους παρέμβασης. Χρειάζονται λοιπόν συγκεκριμένα κριτήρια έτσι ώστε να εξεταστεί ο χαρακτηρισμός ορισμένων χώρων ως διατηρητέων.

Και φυσικά, χρειάζονται συγκεκριμένα οικονομικά κίνητρα για τη στήριξη και επαναλειτουργία και άλλων αιθουσών, αξιοποιώντας δυνατότητες μέσω χρηματοδοτικών/επενδυτικών εργαλείων. Στήριξη του πολιτισμού με έργα λοιπόν και όχι απλά εκφράσεις συμπάθειας ή κατανόησης.

Το Airbnb

 

-Όμως το πρόβλημα της αχαλίνωτης τουριστικοποίησης της Αθήνας δεν περιορίζεται στους χώρους πολιτισμού. Η έκρηξη του AirBNB οδηγεί τα ενοίκια στα ύψη και αλλάζει την καθημερινότητα των γειτονιών, καθιστώντας όλο και πιο δύσκολη τη ζωή των μόνιμων κατοίκων. Αυτή η τάση ενισχύεται από τη διαρκή οικοδόμηση νέων ξενοδοχείων στο κέντρο της πόλης. Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι η Αθήνα μετατρέπεται σε πόλη μόνο για τουρίστες και ζητάνε από την Πολιτεία να πάρει προστατευτικά μέτρα. Εσείς τι πιστεύετε;

-Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία ραγδαία αύξηση των επενδύσεων, στους τομείς της φιλοξενίας αλλά και της εστίασης. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την Αθήνα και την οικονομία της. Νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν, σημαντικά κτίρια του μεσοπολέμου ή νεοκλασικά που για πολλές δεκαετίες βρίσκονταν σε μαρασμό σώθηκαν, αναδείχθηκαν, έγιναν χώροι παραγωγής εισοδήματος και απασχόλησης.

Ένα είναι βέβαιο όμως. Κανείς δεν θέλει να δει την πόλη να μετατρέπεται σε ένα τουριστικό πάρκο χωρίς κατοίκους. Χρειάζεται λοιπόν να βρούμε την ισορροπία. Άρα ναι, χρειάζονται ρυθμίσεις, για να αποφύγουμε την χωρίς έλεγχο επέκταση κάποιων πτυχών της τουριστικής ανάπτυξης, όπως είναι το αρρύθμιστο AirBNB, που μπορεί να οδηγήσει ολόκληρες γειτονιές να κατακλυστούν από τουρίστες που θα εκτοπίσουν τους κατοίκους.

Δεν ανακαλύπτουμε όμως την Αμερική. Μέτρα έχουν πάρει μεγάλες πόλεις όπως είναι η Βαρκελώνη και η Νέα Υόρκη. Προτάσεις για το θέμα υπάρχουν και είναι ιδιαίτερα σοβαρές. Τώρα χρειάζεται να πάμε στο επόμενο βήμα, της εφαρμογής. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν θα πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο της υπερ – ρύθμισης. Ναι στην τουριστική ανάπτυξη, αλλά πάντα με το μυαλό στους κατοίκους των περιοχών.

Το παραγωγικό μοντέλο

 

-Το ζήτημα του υπερτουρισμού αναπόδραστα οδηγεί στη συζήτηση για το παραγωγικό μοντέλο. Παρόλο που είναι κοινός τόπος στο δημόσιο διάλογο ότι η χώρα πρέπει να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο στην κατεύθυνση της οικονομικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, βλέπουμε ότι συνεχίζουμε στο ίδιο μονοπάτι της μονομερούς ανάπτυξης του τουρισμού, των υπηρεσιών εστίασης και των χαμηλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Κατά τη γνώμη σας, χρειάζονται αλλαγές στον αναπτυξιακό σχεδιασμό;

-Καταρχάς δεν θα πρέπει να θεωρούμε ότι η τουριστική ανάπτυξη είναι εκτός του πλαισίου της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Το αντίθετο. Μια ώριμη τουριστικά χώρα, που θέλει να προσφέρει ένα ποιοτικό τουριστικό προϊόν, θα πρέπει να στηρίζεται στη βιώσιμη ανάπτυξη και την αειφορία. Μόνο έτσι θα χτίσει ένα σταθερό μοντέλο ανάπτυξης που θα σέβεται το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Και αυτή θα πρέπει να είναι η στόχευση της Ελλάδας, όχι μόνο για τον τουρισμό, αλλά και γενικότερα. Αλλά επιτρέψτε μου να δούμε τη μεγάλη εικόνα.

Για τον ευρύτερο αναπτυξιακό σχεδιασμό. Ανταγωνιστικότητα, οικονομία της αγοράς, μείωση φόρων με σκοπό την ανάπτυξη των επιχειρήσεων αποτελεί ένα ξεκάθαρο σχέδιο, ιδεολογικά προσανατολισμένο στον οικονομικό φιλελευθερισμό. Με ένα κράτος βέβαια που κατέχει στρατηγικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη και στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας, με ένα κράτος όμως που θα μπορεί να στηρίζει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, την οικονομία αλλά και την ελληνική οικογένεια. Η περίοδος της απορρύθμισης έχει περάσει.

Τώρα, προκύπτει η ανάγκη να μπούμε στην εποχή μια νέας ισορροπίας προς όφελος των πολλών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ιδεολογικές ρίζες της παράταξης στην οποία ανήκω, είναι αυτές του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού. Της σύνθεσης, της ισορροπίας δηλαδή μεταξύ του συλλογικού και του ατομικού. Αυτές είναι οι δυο λέξεις που ορίζουν το ιδεολογικό μας πλαίσιο. Αυτός ο συγκερασμός, είναι που απαντάει και στις ανάγκες του σήμερα. Στην εξυπηρέτηση ενός νέου σύγχρονου και δίκαιου μοντέλου ανάπτυξης της χώρας.

Η ακρίβεια

 

-Για τον πολύ κόσμο η επιτυχία της οικονομικής πολιτικής κρίνεται στις τιμές του σούπερ μάρκετ – και ορθά. Παρά τον πακτωλό των επιδομάτων που μοιράζει η κυβέρνηση, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων πέφτει διαρκώς. Η κυβέρνηση επικαλείται τον διεθνή χαρακτήρα της πληθωριστής έκρηξης, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι στην καθημερινότητα των πολιτών. Χρειάζονται επιπλέον κυβερνητικές παρεμβάσεις και αν ναι, ποιες θα μπορούσαν να είναι;

-Ζούμε σε μια κρίση, όπου κανένα μέτρο δεν είναι επαρκές δυστυχώς. Χρειάζονται συνέχεια διορθωτικές κινήσεις που θα καλύπτουν τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των καταναλωτών. Η κυβέρνηση προσπαθεί με επιμονή, παίρνοντας πρωτοβουλίες ελάφρυνσης σε πολλά επίπεδα. Η πληθωριστική έκρηξη όμως έχει διεθνή χαρακτήρα, και αυτό δεν είναι μια δικαιολογία της κυβέρνησης, το βλέπουμε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης να συμβαίνει.

Αυτό όμως που χρειάζεται στην Ελλάδα είναι πέρα από τα κυβερνητικά μέτρα, να δείξουν όλοι ότι κατανοούν την κρισιμότητα των καταστάσεων. Φαινόμενα αισχροκέρδειας δεν μπορεί να γίνονται ανεκτά. Χρειάζονται έλεγχοι από πλευράς πολιτείας αλλά και αυτοσυγκράτηση από την αγορά. Κάποιοι πρέπει να μειώσουν τα περιθώρια κέρδους τους. Δεν γίνεται να εκτοξεύονται οι τιμές των τροφίμων σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο ρυθμό. Στις κρίσεις αναλαμβάνουμε όλοι το μερίδιο ευθύνης και το κόστος που μας αναλογεί.

Οι πλειστηριασμοί

 

-Η απόπειρα έξωσης της Ιωάννας Κολοβού επανέφερε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το ζήτημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας; Χρειάζεται νέα νομοθετική ρύθμιση για να μη δούμε ξανά εικόνες όπως αυτές στο Ζωγράφου;

-Κύριε Αλμπάνη, είναι τραγικό κάποιος άνθρωπος να χάνει το σπίτι του. Αυτό που μας διδάσκει η εμπειρία της δεκαετίας της κρίσης, είναι ότι σε τόσο σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, απαιτείται ενσυναίσθηση για να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες που προκύπτουν, αλλά και ρεαλισμός για να μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις. Θα πρέπει να αποφύγουμε και πάλι το δρόμο του λαϊκισμού και να κάτσουμε να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε ενδεχόμενα νέα προβλήματα που θα προκύψουν.

Σήμερα υπάρχουν μηχανισμοί βοήθειας των δανειοληπτών, η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα πλαίσιο σε ό,τι αφορά το ιδιωτικό χρέος των πολιτών, που παρέχει  μια σειρά από δυνατότητες στους ευάλωτους συμπολίτες μας, προκειμένου να μη χάσουν την πρώτη τους κατοικία. Χρειάζεται όμως, επειδή μπαίνουμε και πάλι σε δύσκολες εποχές, να υπάρξει περαιτέρω βοήθεια στους συνεπείς δανειολήπτες, η κυβέρνηση το βλέπει το ζήτημα αυτό, και φυσικά χρειάζεται να πιέσουμε τις τράπεζες να διευκολύνουν τις ρυθμίσεις δανείων.

Οι υποκλοπές

 

-Πάμε τώρα στο θέμα των υποκλοπών. Είστε ικανοποιημένη από το νομοσχέδιο για το απόρρητο; Θα προτείνετε συγκεκριμένες τροποποιήσεις;

-Σωστά η κυβέρνηση προχωρά σε αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, μετά και την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που προηγήθηκε, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτόν ότι το μέχρι πρότινος ισχύον πλαίσιο υπήρξε ανεπαρκές να προστατεύσει, με τρόπο ισόρροπο, θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα του Συντάγματος από τη μία και την εθνική ασφάλεια φυσικά, από την άλλη.

Σε σχέση με αυτό το κρίσιμο διακύβευμα, όπως έχω τονίσει, από την πρώτη στιγμή στο δημόσιο λόγο μου, ο ρόλος της ΑΔΑΕ είναι κομβικός. Είναι εξαιρετικής σημασίας, το πρόσωπο το οποίο έχει πληγεί από την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών του για λόγους εθνικής ασφάλειας, να μπορεί να ενημερώνεται πότε και γιατί παρακολουθήθηκε – εφόσον δεν προέκυψε αξιόποινη/επιζήμια για την εθνική ασφάλεια δραστηριότητα – ώστε να προσφεύγει στην Ανεξάρτητη Αρχή, για να προστατευθεί.

Πολύ σημαντικό βήμα είναι και ο προσδιορισμός της έννοιας της εθνικής ασφάλειας, ως αιτίας κάμψης ατομικών ελευθεριών, ώστε αυτή η άκρως σημαντική έννοια για την προστασία κρίσιμων, εθνικών ζητημάτων, να μην μπορεί να εργαλειοποιείται κατά το δοκούν και για αλλότριους σκοπούς.

Γενικότερα, με το νέο νομοσχέδιο επιχειρείται από τη μία πλευρά να τεθεί ένας φραγμός στο σοβαρό πρόβλημα της κατοχής, εμπορίας και χρήσης των παράνομων και κακόβουλων λογισμικών που προσβάλλουν με τρόπο ανατριχιαστικό κάθε έννοια ιδιωτικότητας  και από την άλλη να προστατευθούν, με περισσότερες θεσμικές εγγυήσεις οι ατομικές ελευθερίες.

Το απόρρητο

 

-Δηλώσατε πρόσφατα ότι “το θέμα του απορρήτου δεν μπορεί κανείς πλέον να το επικαλείται στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας”. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να δώσει εξουσιοδότηση στους εμπλεκόμενους με την ΕΥΠ να καταθέσουν κανονικά στην Επιτροπή χωρίς την επίκληση του απορρήτου. Θα έπρεπε να το κάνει;

Από τη στιγμή που η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας έχει την αρμοδιότητα να ελέγχει την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών δεν μπορεί να γίνεται επίκληση του απορρήτου σε αυτή. Διότι, ουσιαστικά, έτσι παύει η ΕΥΠ να υπόκειται στον θεσμοθετημένο κοινοβουλευτικό έλεγχο. Και σε μία Δημοκρατία, καμία Δημόσια Αρχή και κανένα Όργανο του κράτους δεν νοείται να λειτουργούν ανεξέλεγκτα.

Γι’ αυτούς άλλωστε τους λόγους είναι ιδιαίτερα αυξημένες οι εγγυήσεις της εν λόγω αρμόδιας κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Με σαφήνεια προκύπτει από τον Κανονισμό της Βουλής ότι μπορεί να έχει πρόσβαση σε απόρρητα στοιχεία υπό τη ρητή πρόβλεψη για την απόλυτη μυστικότητα της σχετικής διαδικασίας, και την υποχρέωση των μελών της να τηρούν το απόρρητο ακόμα και μετά τη λήξη της θητείας τους.

Το δικαίωμα στην άποψη

 

-Παρ’ όλο που η πολιτική σας πορεία είναι ταυτισμένη με τη Νέα Δημοκρατία και την παράδοση του καραμανλισμού, το τελευταίο διάστημα σας ασκείται εσωκομματική κριτική ότι “διαφοροποιείστε από τη γραμμή”. Πώς αντιμετωπίζετε αυτήν την κριτική;

-Κύριε Αλμπάνη, η Νέα Δημοκρατία από την ίδρυσή της υπήρξε το κόμμα της συνέπειας, της ευθύνης, αλλά και του πλουραλισμού. Γι’ αυτό άλλωστε, αντέξαμε και στα χρόνια της οικονομικής κρίσης της δεκαετίας του ’10, όταν το κομματικό σύστημα της χώρας κλυδωνίστηκε. Είμαστε ένα βαθιά δημοκρατικό κόμμα, λαϊκό και μαζικό, με ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Αυτά τα στοιχεία δεν τα έχουμε χάσει.

Τα διατηρούμε ευλαβικά γιατί μάς δίνουν πολιτική ζωή. Μεγάλωσα πολιτικά σε μια παράταξη που θρέφεται και εξελίσσεται μέσα από τον διάλογο και την πολυφωνία. Δεν φοβόμαστε να μιλάμε στη Νέα Δημοκρατία. Αυτή είναι η δύναμη μας. Γιατί θα είμαστε πάντα ένα κόμμα φιλελεύθερο με ξεκάθαρες αρχές, που διαχρονικά εκπροσωπεί όλες και όλους όσους υποστηρίζουν σθεναρά τις δημοκρατικές αξίες και το κράτος δικαίου, αγωνιούν και μάχονται καθημερινά για την πρόοδο και την ευημερία της χώρας. Τις μάχες ξέρουμε να τις δίνουμε όλες και όλοι μαζί.

Η παιδική προστασία

 

-Κλείνοντας, δεν μπορώ να μη σας κάνω μια ερώτηση για το θέμα που έχει σοκάρει όλη τη χώρα, τις καταγγελίες για την Κιβωτό του Κόσμου. Ανεξάρτητα από την ορθότητα των καταγγελιών, η υπόθεση αυτή πρέπει να δώσει το έναυσμα για τον επαναπροσδιορισμό του στρατηγικού σχεδιασμού για την παιδική προστασία; Αν ναι, προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε;

-Καταρχάς να σας πω ότι και εγώ παρακολουθώ εμβρόντητη, ανήσυχη και ιδιαίτερα στεναχωρημένη τα όσα συμβαίνουν στην περίπτωση της Κιβωτού του Κόσμου. Ελπίζω η Δικαιοσύνη να δώσει άμεσα απαντήσεις για το τι συμβαίνει. Οι ένοχοι αν υπάρχουν πρέπει να πληρώσουν και φυσικά πάνω από όλα να προστατευτούν τα παιδιά. Διάβασα ένα πρόσφατο άρθρο σας κύριε Αλμπάνη για το επίμαχο θέμα και θα συμφωνήσω μαζί σας.

Η κοινωνία έχει ανάγκη ισχυρό κράτος πρόνοιας, με επιστημονικό σχεδιασμό και αποτελεσματικές θεσμικές δικλείδες ελέγχου. Αυτό λέτε και το προσυπογράφω. Ανεξέλεγκτες ιδιωτικές δομές δεν νοείται να υπάρχουν.

Γι’ αυτό και πιστεύω ότι τα αντανακλαστικά που επέδειξε η κυβέρνηση ήταν γρήγορα και αποτελεσματικά. Όπως σημαντική είναι και η πρωτοβουλία του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από τη Σεξουαλική Κακοποίηση και Εκμετάλλευση. Σε κάθε περίπτωση όμως ας μη γελιόμαστε.

Αν κάτι μάθαμε από την πανδημία και την επακόλουθη οικονομική κρίση είναι ο κρίσιμος ρόλος του κράτους στους τομείς της πρόνοιας και της προστασίας όχι μόνο των κοινωνικά αποκλεισμένων και των ευάλωτων ομάδων, αλλά του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού.