Παλιό ΠΑΣΟΚ Ορθόδοξο για την 3η Σεπτεμβρίου: ΛΑΛΙΩΤΗ ΣΩΣΕ ΜΑΣ

Σαν σήμερα, πριν από 43 χρόνια, ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίαζε την ιστορική ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Ήταν η μέρα που με το τρίπτυχο “Εθνική Ανεξαρτησία- Λαϊκή Κυριαρχία- Κοινωνική Απελευθέρωση”, το ΠΑΣΟΚ ξεκινούσε την πορεία του στην πολιτική ιστορία του τόπου. Με αφορμή την επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου αλλά και την ώρα που συνεχίζονται οι διεργασίες για την Κεντροαριστερά, το Παλιό ΠΑΣΟΚ το Ορθόδοξο στέλνει μέσω του News 24/7 τη δική του επιστολή παρέμβασης σχετικά με το πού οδεύει το κόμμα σήμερα.

“43 χρόνια μετά, το ΠΑ.ΣΟ.Κ δε φαίνεται να θυμίζει σε πολλά τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που ίδρυσε, εξέλιξε και γιγάντωσε ο Ηγέτης μας” παρατηρούν οι άνθρωποι του, θυμίζοντας ουσιαστικά αποσπάσματα του αρχικού κειμένου.

Μάλιστα θέτουν και κρίσιμα ερωτήματα όπως: “Ποιες είναι άραγε σήμερα οι θέσεις της Χ. Τρικούπη αναφορικά με τον παρεμβατικό ρόλο των “εταίρων” μας στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου; Πώς αντιδρά παρατηρώντας την, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, άνοδο μιας νέας επικίνδυνης ολιγαρχίας στα πολιτικοκοινωνικά πράγματα; Πώς αντιδρά απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές που συνεχίζουν να εξασθενούν τη μεσαία τάξη και τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και της «Πρώτης φοράς Αριστερά»;”.

Σημειώνουν πως “τα προσεχή 24ωρα η ταπεινή μας σελίδα στο facebook πρόκειται να ξεπεράσει τα 105.000 likes του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστώντας τη διαδικτυακή μας κοινότητα ΠΡΩΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ στα ελληνικά social media”, τονίζοντας τη διαδικτυακή δύναμη που έχει αποκτήσει η εν λόγω σελίδα.

Και ως προς τις προτάσεις τους; Μεταξύ άλλων, το Παλιό ΠΑΣΟΚ το Ορθόδοξο, ζητά επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες του Κινήματος και προκρίνει τον Κώστα Λαλιώτη ως μεταβατικό πρόεδρο.

Αναλυτικά, η επιστολή για την 3η Σεπτεμβρίου παρακάτω. Οι πλάγιες και έντονες τονισμένες φράσεις αποτελούν αυτούσια κομμάτια της ιστορικής Ιδρυτικής Διακήρυξης του ΠΑ.ΣΟ.Κ, όπως παρουσιάστηκαν στις 3 Σεπτέμβρη του 1974:

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

σαν σήμερα, το 1974, ο ανυπέρβλητος Ανδρέας Παπανδρέου κατέθεσε δημόσια την ιδρυτική διακήρυξη του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ένα γεγονός που έμελλε να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Το περιεχόμενο εκείνης της διακήρυξης έφερνε μια σειρά από ριζοσπαστικές θέσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων όντως πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, μεταμορφώνοντας προς το καλύτερο την ελληνική κοινωνία.

Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος, που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας.

43 χρόνια μετά, το ΠΑ.ΣΟ.Κ δε φαίνεται να θυμίζει σε πολλά τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που ίδρυσε, εξέλιξε και γιγάντωσε ο Ηγέτης μας. Δεν είναι μόνο η απώλεια των σκήπτρων της εξουσίας και τα χαμηλά ποσοστά αναγνώρισης που λαμβάνει από τους πολίτες, όσο η ίδια η κατεύθυνση της πολιτικής που επιλέγει να ακολουθεί τα τελευταία χρόνια.

Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.

Ποιες είναι άραγε σήμερα οι θέσεις της Χ. Τρικούπη αναφορικά με τον παρεμβατικό ρόλο των “εταίρων” μας στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου; Πώς αντιδρά παρατηρώντας την, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, άνοδο μιας νέας επικίνδυνης ολιγαρχίας στα πολιτικοκοινωνικά πράγματα; Πώς αντιδρά απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές που συνεχίζουν να εξασθενούν τη μεσαία τάξη και τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και της «Πρώτης φοράς Αριστερά»;

Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού.

Ποιο είναι άραγε το πολιτικό στίγμα που αφήνει ιδεολογικά το σημερινό ΠΑ.ΣΟ.Κ; Μπορεί κανείς να το τοποθετήσει στη συνηθισμένη “ζώνη” της κεντροαριστεράς, όταν είναι ξεκάθαρο ότι εντός του παίζει μπαλίτσα η λεγόμενη “δεξιά πτέρυγα”, τέκνο μιας εκσυγχρονιστικής life style αντιμετώπισης του πολιτεύεσθαι από τα 00’s;

Ο περιφερειακά αποκεντρωμένος κοινωνικός προγραμματισμός της οικονομίας συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.

Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.

Η κοινωνικοποίηση της υγείας συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Ελληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.

Ποιες είναι πλέον οι θέσεις του Κινήματος σχετικά από μία σειρά θέσεων όπως η αυτοδιαχείριση των παραγωγικών μονάδων της περιφέρειας, ο άμεσος διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας και η κοινωνικοποίηση της υγείας; Ερωτήματα στα οποία οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών απάντησαν με την εμπέδωση της νεοσυντηρητικής ατζέντας και την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να θέτουμε ανάλογες ερωτήσεις και τους προβληματισμούς, θεωρούμε όμως πώς κάτι τέτοιο δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ, η Ελιά, η Δημοκρατική Συμπαράταξη ή όπως αλλιώς αποπειραθούν να ονοματίσουν τη θρυλική πολιτική κίνηση του Α. Παπανδρέου (όχι τόσο για λόγους πολιτικού μάρκετινγκ, όσο εξ αιτίας της επιθυμίας των σημερινών στελεχών να απομακρυνθούν από τη φύση του Παλιού ΠΑ.ΣΟ.Κ) δεν έχει μέλλον εάν δεν επιστρέψει στις αυθεντικές του ρίζες, εάν δεν σταματήσει τη διαφαινόμενη κατάληξή του ως ουρά της μισητής Δεξιάς.

Εμείς, η παπανδρεϊκή σπορά των 80’s και 90’s, καταφέραμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να δημιουργήσουμε ένα τσουνάμι νοσταλγικού ενθουσιασμού στο ελληνικό διαδίκτυο. Τα μηνύματά μας, αποδέκτες των οποίων γίνονται κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά, έχουν δημιουργήσει ένα κύμα ενθουσιασμού εντός και εκτός συνόρων, γεγονός που έχει επαναφέρει εικόνες και μνήμες του αθάνατου ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Δημόσια Σφαίρα. Τα προσεχή 24ωρα η ταπεινή μας σελίδα στο facebook πρόκειται να ξεπεράσει τα 105.000 likes του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστώντας τη διαδικτυακή μας κοινότητα ΠΡΩΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ στα ελληνικά social media (για τη σελίδα του “επίσημου” ΠΑ.ΣΟ.Κ ούτε λόγος, παρακολουθεί από τα 38.000 likes το ντέρμπι).

Υπό αυτό το πρίσμα, με το δικαιολογημένο (πολιτικό) θράσος που μας χαρακτηρίζει και με αφορμή τις διεργασίες για το επικείμενο συνέδριο της “Συμπαράταξης”, εκφράζουμε την ανησυχία μας ότι τα αποτελέσματα των διαφαινόμενων αποτελεσμάτων για την εκλογή προέδρου θα οδηγήσουν σε ακόμη ένα φιάσκο που θα βυθίσει σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση το ιστορικό ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Με δυο λόγια, προτείνουμε την ολική επαναφορά του όρου ΠΑ.ΣΟ.Κ στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, την επιστροφή στις ιδρυτικές του αξίες, την ανακήρυξη της πρωθυπουργίας του Ηγέτη μας ως περιόδου Κρατικής Ευημερίας, την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ με ενεργοποίηση της λαϊκής βάσης και τέλος την τοποθέτηση του εξαίρετου συντρόφου Κώστα Λαλιώτη ως μεταβατικού προέδρου του Κινήματος, του μοναδικού που θα μπορούσε να εγγυηθεί τη μελλοντική ανέλιξη στον προεδρικό θώκο, ενός ΠΑΣΟΚικού Indigo, προερχόμενου από την Παπανδρεϊκή σπορά των 80’s – 90’s.

Οι πυρηνάρχες του Παλιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ορθόδοξου

Φωτογραφίες από το Αρχείο του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα