Παραιτήθηκε ο Λιαρόπουλος μετά το “Γερούν γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά”
Λίγες ώρες μετά τα σχόλιά του στο Facebook για τη συνάντηση Βαρουφάκη Ντάισελμπλουμ που προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων, ο τομεάρχης Υγείας του "Ποταμιού" υπέβαλε την παραίτησή του
- 01 Φεβρουαρίου 2015 08:27
“Γερούν γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά” έγραφε στο Facebook ο Λυκούργος Λιαρόπουλος, τομεάρχης Υγείας του Ποταμιού” την περασμένη Παρασκευή, όταν ο πρόεδρος του Eurogroup επισκέφθηκε τη χώρα μας για να συναντήσει τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.
“Ο Βαρουφάκης ως γνήσιος Έλλην νόμιζε ότι με εξυπνάδες και χαμογελάκια θα κέρδιζε την παρτίδα. Συνέβη αυτό που πάντα συμβαίνει όταν κάνεις τον έξυπνο σε λαούς που έχουν περάσει από το Διαφωτισμό. Ο Ολλανδός δεν μάσησε. Η συνέχεια στο Eurogroup και στη Σύνοδο κορυφής”, σχολίαζε για την σιωπηλή “κόντρα” των δύο ανδρών κατά τη κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τη συνάντησή τους.
Τα σχόλια του κυρίου Λιαρόπουλου προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις και χιλιάδες μηνύματα αποδοκιμασίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Λίγη ώρα αργότερα, ο κ. Λιαρόπουλος κατέβασε την ανάρτηση, εξηγώντας ότι διαπραγμάτευση δεν σημαίνει τελεσίγραφα και τσαμπουκάδες και πως όσα έγραψε ήταν στο πλαίσιο της ελευθεριότητας που υπάρχει στο Facebook.
Διαβάστε ακόμα: Βαρουφάκης στο BBC: Θα συζητήσουμε με τους δανειστές, δεν θα συνεχίσουμε ένα πρόγραμμα που δεν βγαίνει
Ωστόσο, μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, υπέβαλε την παραίτησή του, όπως ανακοίνωσε και πάλι ο ίδιος μέσω Facebook:
“Επί Προσωπικού
Προσφέρθηκα να… απαλλάξω το ΠΟΤΑΜΙ από την παρουσία μου, η οποία προφανώς, έγινε…tοξική. Η παραίτησή μου από τη θέση του Πολιτικού Υπευθύνου για Θέματα Υγείας υπεβλήθη.
Υποθέτω ότι αυτό μου επιτρέπει να αναλάβω ελεύθερα το ρόλο της Κασσάνδρας, την οποία όλοι… εμίσησαν, αλλά ξέχασαν να της αναγνωρίσουν την ακρίβεια της πρόβλεψης. Αλλωστε την ώρα της καταστροφής, ποιός ψάχνει να δει ποιός είχε δίκιο;;;
Διαβάστε ακόμα: Πέντε αντιδράσεις στο “Όχι” του Βαρουφάκη
Επειδή αυτό το έχω ήδη κάνει με τον τρόπο μου, που δεν αναγνωρίσθηκε ως… δόκιμος, θα περιορισθώ να πώ ότι αυτή, δυστυχώς, αν έρθει, δεν θα είναι μία ώρα δικαίωσης, αλλά ακόμη μεγαλύτερης λύπης. Της λύπης που συνοδεύεται από τη μοναξιά των ελάχιστων που είχαν το θάρρος να αναγνωρίσουν ότι… “when the going gets tough, the tough get going”. Δυστυχώς στον τόπο αυτό οι σκληροί και ανθεκτικοί είναι πολυ λιγότεροι από τους … υπόλοιπους.
Για έναν αγώνα καλό, σε τόπο άγονο και λάθος χρόνο”