Παρελθόν το “βρείτε μου αντίπαλο και πάμε”

Αρχικά αμηχανία, στην συνέχεια αναδίπλωση και μετά …πανικό. Αυτή την αίσθηση δίνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά την δημοσιοποίηση του κειμένου των 87 στελεχών του κόμματος. Αυτό στο οποίο αμφισβητούνται οι μετεκλογικές επιλογές του Στέφανου Κασσελάκη ως ασύμβατες με τις ανάγκες και την βούληση της βάσης όπως και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Μια εικόνα που απέχει πλέον πάρα πολύ από το την προεκλογική αυταρέσκεια του … «φέρτε μου αντίπαλο και πάμε», την φράση δηλαδή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο τελευταίο συνέδριο του κόμματος.

Οι αντιδράσεις

Ενδεικτική των παραπάνω ήταν η αντίδραση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μετά την δημοσιοποίηση της επιστολής. Στην σχετική διαρροή εκφράστηκε …απορία για τον λόγο που οι απόψεις των 87 στελεχών «επιλέχθηκε να εισαχθούν στον δημόσιο διάλογο πρόωρα, από τη στιγμή που έχουν ήδη συγκληθεί τα όργανα». Ενώ στην συνέχεια σημειώνεται πως «ο Πρόεδρος του, Στέφανος Κασσελάκης δεν φοβήθηκαν ποτέ τον διάλογο. Όλες οι απόψεις είναι ευπρόσδεκτες και βεβαίως σεβαστές».

Λίγες ώρες αργότερα όμως οι «σεβαστές απόψεις» μεταβλήθηκαν σε … «πραξικόπημα». Αφού στο διαδικτύο, τον χώρο δηλαδή που – όπως έχει φανεί- αποτελεί το «πεδίο δράσης» μηχανισμών που στηρίζουν τον Στέφανο Κασσελάκη εμφανίστηκε μια διαφορετική προσέγγιση. Μάλιστα σε τέτοιο σημείο ώστε ανώνυμοι και επώνυμοι λογαριασμοί να κάνουν έκκληση …συλλογής υπογραφών για την στήριξη του Στέφανου Κασελάκη. Ενός προέδρου που προβάλλει συνεχώς την ιδιότητα του «εκλεγμένου από την βάση»!

Τα 4 στοιχεία

Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί προδιαγράφουν μια εικόνα έντονης πόλωσης που αναμένεται να εκφραστεί και στις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας την Πέμπτη 4 Ιουλίου όσο και στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στις 7 Ιουλίου.  Αξίζει όμως να εξετάσει κανείς πιο αναλυτικά τα στοιχεία των επιλογών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά που διαμορφώνουν την νέα κατάσταση.

Το πρώτο στοιχείο είναι πως η τακτική «καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» που επέλεξε ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά δεν απέδωσε, αλλά μεγέθυνε και συνεχίζει να διευρύνει τις αντιδράσεις.

Πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε εξαρχής να παρουσιάσει ως «θετικό», «καλό» ή «αξιοπρεπές» (αυτές οι φράσεις χρησιμοποιήθηκαν) το – καταφανώς αρνητικό- αποτέλεσμα των ευρω-εκλογών. Θυμίζουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 3 ποσοστιαίες μονάδες και 360.000 ψήφους σε συνθήκες μεγάλων απωλειών της Ν.Δ. Η τακτική αυτή συγκρούστηκε με όσους στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι κομβικό ζήτημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η ανάκτηση της κυβερνητικής προοπτικής, αλλά και με την …κοινή λογική.

Επίσης ο Στέφανος Κασσελάκης, ως «αντίδοτο» στις εκλογικές επιδόσεις του κόμματος θέλησε να αντιπαραβάλλει την επιβολή ενός σχεδίου πλήρους μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε «Κόμμα Ιδιωτικής Χρήσεως». Αναδεικνύοντας μια «ατζέντα» κατάργησης των οργάνων του κόμματος και αντικατάστασής τους από τα περίφημα «think tanks» των οποίων την σύνθεση έχει σπεύσει να ανακοινώσει τις τελευταίες ημέρες.

Το δεύτερο στοιχείο που ανακύπτει είναι πως στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου φαίνεται να αντιλαμβάνονται, πλέον, πως η απήχηση των «μεγάλων προσδοκιών» που καλλιέργησε η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη,  στην λεγόμενη «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ, έχει πλέον διαψευστεί και «σβήσει» μετά το αποτέλεσμα των εκλογών.

Συμπέρασμα που παραπέμπει στην συνειδητοποίηση πως δεν υφίσταται ο «έλεγχος» του κόμματος που εκτιμούσε πως διαθέτει η ηγετική του ομάδα.

Ενδεικτικό είναι πως η προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ (που μέχρι πριν λίγο καιρό ζητούσε δημοψηφίσματα ακόμη και για …διαγραφές) να «κάνει πως δεν ακούει» το αίτημα που καταγράφεται εσωκομματικά για προσφυγή στην βάση σχετικά με το αν ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωταγωνιστήσει στην ανασύνθεση του χώρου της κεντροαριστεράς.

Έναν στόχο δηλαδή που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τους σχεδιασμούς Κασσελάκη για τον πλήρη έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το τρίτο στοιχείο είναι η εντύπωση «επίθεσης στα επιτεύγματα του ΣΥΡΙΖΑ» που έδωσε η ανάδειξη ζητημάτων διαφάνειας από τον Στέφανο Κασσελάκη και τους συνεργάτες του.

Οι αναφορές σε «μαύρο χρήμα» κάθε άλλο παρά αποτιμήθηκαν ως προσπάθεια «νέου ξεκινήματος» ή «ρήξης με το παρελθόν». Κυρίως επειδή συνταυτίστηκαν (αν δεν ξεπέρασαν) τις επιθέσεις που κατά καιρούς έχει κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ η Νεά Δημοκρατία και ιδίως την περίοδο του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου».

Αυτά χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τους υπαινιγμούς εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, που προσπάθησε στην συνέχεια – κάπως άτσαλα- να «μαζέψει» η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μέσω του Ευάγγελου Αποστολάκη.

Το τέταρτο (αλλά όχι το μικρότερης σημασίας) στοιχείο είναι το εύρος αλλά και η ποιότητα των αντιδράσεων που καταγράφονται. Η πρωτοβουλία των 87 στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται περισσότερο ως «τροχιοδεικτική» παρά ως ενδεικτική του μεγέθους της αμφισβήτησης των επιλογών του Στέφανου Κασσελάκη.

Επίσης φαίνεται να συσπειρώνει στελέχη όλων των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένων και προσώπων που καταγράφονταν στις «τάσεις» που ακόμη και μετά το συνέδριο στήριζαν (έστω κριτικά) την προεδρία Κασσελάκη. Όπως επίσης και στελέχη που συμπορεύθηκαν αρχικά με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα κάθε άλλο παρά «περνά στα ψιλά» η παρουσία των υπογραφών 7 βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενός αριθμού δηλαδή που μπορεί δυνητικά να αλλάξει τα κοινοβουλευτικά δεδομένα και να στερήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης η να ανοίξει «δρόμους» έκφρασης μιας ενιαίας στάσης του χώρου της κεντρο-αριστεράς.