Ποια είναι τελικά η μεσαία τάξη και τι σχέση έχει με τη γραβάτα

Το “χριστουγεννιάτικο πακέτο” με φορολογικές ελαφρύνσεις που ανακοίνωσε για το 2020 στην ψήφιση του προϋπολογισμού ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ως στόχευση τη μεσαία τάξη. Ποια είναι όμως τέλος πάντων η περίφημη αυτή μεσαία τάξη; Και πώς συμβαδίζει αυτό με την ταυτόχρονη δήλωση της κυβέρνησης της ΝΔ ότι δεν κάνει ταξική πολιτική σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ;

Ο πρωθυπουργός έδωσε ένα διαφορετικό ορισμό, εστιάζοντας όχι μόνο στο εισόδημα αλλά και σε άλλα χαρακτηριστικά της κατά το χαρακτηρισμό του μεσαίας τάξης.

“Όταν μιλάω για μεσαία τάξη αναφέρομαι στα δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που δεν προσδιορίζονται αποκλειστικά και μόνο από το εισόδημά τους, αλλά και από την αντίληψη που έχουν για τη ζωή. Τη διάθεση να εργαστούν και να προκόψουν”, είπε. Στην αντίδραση από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απάντησε: “Το καταλάβαμε, δεν ανήκετε εκεί και δεν ενδιαφέρεστε για αυτή. Μην το κάνετε και τόσο εξόφθαλμο.”

Ο κ.Μητσοτάκης συνέχισε λέγοντας ότι μεσαία τάξη είναι “οι Έλληνες και οι Ελληνίδες της διπλανής πόρτας, αυτοί που έχτισαν την Ελλάδα, ενώ ενώνονται σε ένα σύνολο, δεν μεταβάλλονται σε μάζα, παραμένουν ξεχωριστές προσωπικότητες, με ατομικές ευθύνες. Είναι πολίτες με αίσθηση της κοινής τους μοίρας. Είναι πολίτες που παράγουν δίχως να φωνάζουν, που απαιτούν από το κράτος αποτελεσματικότητα και σεβασμό στα χρήματα που πληρώνουν. Και απαιτούν, αυτή η μεσαία τάξη απαιτεί από τους πολιτικούς να μην προσβάλλουν όχι μόνο τη νοημοσύνη τους, αλλά και την αξιοπρέπειά τους.”

Χρησιμοποίησε δε και μία ενδυματολογική μεταφορά, υποστηρίζοντας ότι “μεσαία τάξη είναι όλοι αυτοί που συνήθως ντύνονται απλά, όμως ξέρουν και να φορούν γραβάτα εκεί που πρέπει” και τονίζοντας πως είναι αυτοί που ο ΣΥΡΙΖΑ προσέβαλε επί τέσσερα χρόνια.

Ο κ.Μητσοτάκης εξάλλου τόνισε ότι ο προϋπολογισμός δεν κρύβει το ενδιαφέρον του για τη μεσαία τάξη και τους μισθωτούς και έκανε ειδική μνεία στους μισθωτούς με εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ δίνοντας έτσι και ένα οικονομικό πλαίσιο.

“Ξέρω ότι μέχρι στιγμής οι μισθωτοί, ειδικά αυτοί με εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ, δεν έχουν ωφεληθεί τόσο από τις πολιτικές μας στο βαθμό που ίσως θα περίμεναν” παραδέχθηκε και στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι καθώς θα δημιουργείται πρόσθετος δημοσιονομικός στόχος, το 2020 ξεκινά, η μείωση της Εισφοράς Αλληλεγγύης και στο ίδιο διάστημα θα ολοκληρωθεί η δέσμευσή για συνολική μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30%, με πρόσθετη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8%, αλλά σε συνδυασμό με νέες αντικειμενικές αξίες.

Με την ομιλία λοιπόν του πρωθυπουργού στον προϋπολογισμό έληξε και ένα debate που σύμφωνα με πληροφορίες υπήρχε στο εσωτερικό της κυβέρνησης, όπου όλοι συμφωνούσαν ότι στόχος το 2020 θα πρέπει να είναι η στήριξη της μεσαίας τάξης, η οποια θεωρείται και ότι έφερε τη ΝΔ πίσω στην εξουσία, υπήρχαν όμως διαφορετικές απόψεις για τα εισοδηματικά κριτήρια. Δηλαδή εάν μετά από μία δεκαετία σχεδόν μνημονίων θεωρείται μεσαία τάξη αυτός που παίρνει μισθό 2.000 ευρώ το μήνα ή εάν άνθρωποι που ανήκαν στη μεσαία τάξη έχουν δει τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται τα τελευταία χρόνια, καθώς και να αυξάνεται η φορολόγηση τους. Ο υπουργός Οικονομικων Χρήστος Σταϊκούρας είχε καταβάλλει προσπάθειες τα θετικά μέτρα να περιλάβουν και τους δεύτερους. Από την εισοδηματική αναφορά του πρωθυπουργού προκύπτει ότι η επιλογή της κυβέρνησης είναι τελικώς να συμπεριλάβει στα θετικά μέτρα και τους δεύτερους, όμως τα κριτήρια που επιλέγει για να περιγράψει και επικοινωνιακά την περίφημη μεσαία τάξη δεν είναι οικονομικά, αλλά διαφορετικού τύπου ώστε στον ορισμό αυτό να συμπεριληφθεί μία ευρεία γκάμα ανθρώπων.

Το ιδεολογικό πλαίσιο πίσω από την ευνοϊκή φορολόγηση των επιχειρήσεων

Δεν θα μπορούσε άλλωστε ο κ.Μητσοτάκης που έχει κατηγορήσει το ΣΥΡΙΖΑ για ταξική προσέγγιση, αλλά θελησε να δώσει το δικό του ιδεολογικό στίγμα με τον προϋπολογισμό.

Για αυτό εξάλλου χαρακτήρισε ξεπερασμένο μύθο το ότι δήθεν όπως είπε η ευνοϊκή φορολόγηση των επιχειρήσεων, και μάλιστα βάζοντας στην ίδια μοίρα μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, ευνοεί μόνο τους επιχειρηματίες, δεν βοηθά την ανάπτυξη και τις νέες επενδύσεις.

Ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η αλήθεια είναι ακριβώς η ανάποδη. Ανέφερε ότι πριν από ένα χρόνο οι επιχειρήσεις είχαν συνολική φορολογική επιβάρυνση περίπου 40%, ενώ το ποσοστό αυτό τώρα μειώνεται συνολικά στο 28% με προοπτική να φτάσει στο 24%, υπολογίζοντας Φόρο Εισοδήματος και μερίσματα μαζί. Και επανέλαβε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δίνει έμφαση στη μείωση των φορολογικών συντελεστών, διότι όπως υποστήριξε θα μπορούν οι ελληνικές επιχειρήσεις με αυτόν τον τρόπο να επενδύσουν περισσότερο, να προσλάβουν περισσότερο κόσμο, να δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας.

Πρόκειται για μία ελληνική εκδοχή των αμερικανικών trickle down economics. Ο κ.Μητσοτάκης υπερασπίστηκε δε την επιλογή αυτή της κυβέρνησης, λέγοντας οτι εάν κανείς επιμείνει στην “απόλυτη ποινικοποίηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας”, ο επιχειρηματίας έχει δύο επιλογές: Είτε να μην επενδύσει, να συμβιβαστεί στο υφιστάμενο μέγεθός του, να προσπαθήσει να τα βγάλει πέρα όπως-όπως ή να προσπαθήσει συνειδητά και κατακριτέα να κλέψει το κράτος και να φοροδιαφύγει. “Αυτές οι πολιτικές απεδείχθησαν παντελώς αδιέξοδες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό” δήλωσε ο κ.Μητσοτάκης, εκτιμώντας ότι: “Το στοίχημα της μείωσης της φορολογίας αυτή η κυβέρνηση θα το κερδίσει και θα το κερδίσει με την κοινωνία σύμμαχο.” Επομένως μία βασική προϋπόθεση επιτυχίας του σχεδίου της κυβέρνησης είναι οι επιχειρηματίες να συμμορφωθούν φορολογικά μετά τη μείωση της φορολόγησης τους.

Ο πρωθυπουργός μάλιστα αρνήθηκε να κάνει διάκριση μεταξύ μεγάλων, μεσαίων, μικρών επιχειρήσεων, δηλώνοντας ότι σκοπός της κυβέρνησης είναι οι μικρές επιχειρήσεις να γίνουν μεσαίες και μετά να γίνουν μεγάλες. Για αυτό τόνισε η κυβέρνηση θα επιβραβεύει τις νέες επιχειρήσεις με ειδικά φορολογικά κίνητρα, ώστε όπως είπε να έχουν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τους μεγάλους αντιπάλους, τους ανταγωνιστές τους “επί ίσοις όροις”.