Πολιτικός όρκος: Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε πράξη ο Τσακλόγλου

Ο Πάναγιώτης Τσακλόγλου έχει ήδη βρεθεί στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ αν κρίνει κανείς από την αρθρογραφία της «Αυγής» και δηλώσεις στελεχών του κόμματος.. Ως εκφραστής προθέσεων ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος. Πάντως η χθεσινή απόφαση του νέου υφυπουργού Εργασίας, να ορκιστεί, στην τελετή, που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαροή, με πολιτικό όρκο …έκανε πράξη, μια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή που ζητούσε να περιληφθεί στο Σύνταγμα υποχρεωτικός πολιτικός όρκος για κάθε κυβερνητικό αξιωματούχο. Η στάση του Παναγιώτη Τσακλόγλου στην ορκομωσία προφανώς δεν κινήθηκε στο πνεύμα των τοποθετήσεων πολλών βουλευτών της Ν.Δ, όταν το περασμένο φθινόπωρο συζητήθηκε και απορρίφθηκε η πρόταση αυτή, στην Βουλή.

Η πρόταση

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που κατατέθηκε στην Συνταγματική Αναθεώρηση, η οποία ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τον χειμώνα του 2019 και ολοκληρώθηκε με κυβέρνηση Ν.Δ το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, προέβλεπε μεταξύ άλλων την αλλαγή της παραγράφου 5 του άρθρου 13 του Συντάγματος.

Η παράγραφος αναφέρει ότι «κανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του». Η αξιωματική αντιπολίτευση ζήτησε την επαναδιατύπωσή του ως εξής: « Κανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του. Η ορκωμοσία κρατικών αξιωματούχων και δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων γίνεται με πολιτικό όρκο. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο υπόχρεος επιλέγει ελεύθερα αν θα δώσει πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο».

Στην πρόταση είχε αναφερθεί η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου τονίζοντας πως οι αλλαγές που πρότεινε συνολικά η αξιωματική αντιπολίτευση για το ουδετερόθρησκο κράτος, «θεωρούμε ότι είναι μία δημοκρατική εξέλιξη και για το δικό μας Σύνταγμα και συνακόλουθα, ο πολιτικός όρκος και ο όρκος του Προέδρου της Δημοκρατίας».

Τι είχαν πει οι βουλευτές της Ν.Δ

Η πρόταση απορρίφθηκε μετ’ επικρίσεων από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που είχε δώσει στην Νέα Δημοκρατία το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου. Με κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να ασκούν σκληρή κριτική στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς (ΚΚΕ, Μέρα 25) που είχαν προτείνει ανάλογες αλλαγές. Η συζήτηση του άρθρου για τον πολιτικό όρκο συνδέθηκε αντικειμενικά και με τις προτεινόμενες αλλαγές στο άρθρο 3 που αφορούσαν γενικά τις σχέσεις κράτους κι εκκλησίας.

Ο γενικός εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, Ευρυπίδης Στυλιανίδης είχε δηλώσει στην σχετική συζήτηση που έγινε στις 19 Νοεμβρίου του 2019 πως «μιλά παρελκυστικά η Αντιπολίτευση για επικρατούσα θρησκεία, επιδιώκοντας να ταυτίσει την εκκλησία με το κράτος, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι ο όρος «επικρατούσα θρησκεία» ταυτίζει την εκκλησία με τον λαό. Διότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία και η Εκκλησία κοντά στον λαό». Με το σκεπτικό αυτό είχε τονίσει πως «κάθε ιδεοληπτική επαναπροσέγγιση των άρθρων 3 και 13, , είναι άστοχη, διότι δεν μπορεί να διαταράξει την επιτυχή λειτουργική ομαλότητα των τελευταίων σαράντα τεσσάρων ετών. Μια τέτοια διαταραχή θα ήταν απαράδεκτη και επικίνδυνη».

Αντίθετος με νομικά επιχειρήματα ήταν και σημερινός υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης επισημαίνοντας ότι «οι μείζονες τομές, οι οποίες έχουν να κάνουν με τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, μπορούν και έχουν σε έναν σημαντικό βαθμό συντελεστεί με κοινή νομοθετική πρωτοβουλία. Άρα, η ύπαρξη στο Σύνταγμα της επικρατούσας θρησκείας δεν εμποδίζει ως προς το κεφάλαιο αυτό».

Ο βουλευτής της Ν.Δ Κώστας Τζαβάρας απευθύνθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας για την θρησκεία πως «η υπόθεση είναι ιδιωτική και απέναντι στις ιδιωτικές υποθέσεις το κράτος είναι εξ ορισμού ουδέτερο, γιατί όλη αυτή η σημερινή κατανάλωση ενός κοινοβουλευτικού λόγου, ο οποίος σε τίποτα άλλο δεν μας ωφέλησε από το να κατανοήσουμε ότι είστε πράγματι αντίθετοι στη χριστιανική θρησκεία. Γιατί είναι επικρατούσα θρησκεία για θρησκευτικούς, ιστορικούς, συμβολικούς και εθνικούς λόγους και εσείς έχετε τη δική σας πολιτική θρησκεία».

Είχαν εκφραστεί και πιο επιθετικές απόψεις όπως αυτή του βουλευτή Κ.Μπογδάνου που σημείωσε ότι «δικαίωμα ουδετεροθρησκίας του κράτους δεν υφίσταται» και ότι «δεν έχει κανείς από εμάς την υποχρέωση -πολλώ δε μάλλον το δικαίωμα- να επιχειρεί να μεταβάλει κατά το δοκούν διά της πολιτικής εξουσίας το περιεχόμενο της εθνικής ταυτότητας και συνείδησης».

Για αλλαγή θέσης κατηγόρησε την Ν.Δ το ΚΙΝ.ΑΛ

Από την πλευρά του Κινήματος Αλλαγής, η Ευαγγελία Λιακούλη είχε σημειώσει πως «επιμένουμε ο όρκος να δίνεται διαζευκτικά, είτε θρησκευτικά είτε πολιτικά. Η επιβολή του πολιτικού και μόνο όρκου όχι μόνο δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αλλά παράλληλα, θεωρούμε ότι μόνο περιττή πόλωση θα επιφέρει σε μια κοινωνία. Αν μη τι άλλο, χορτάσαμε τα τελευταία χρόνια διχασμούς πραγματικούς ή και λιγότερο πραγματικούς. Ας μην ψάχνουμε, λοιπόν, αφορμή για τέτοια και ας σταματήσουμε να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά».

Μάλιστα είχε ασκήσει κριτική στην Ν.Δ λέγοντας πως «η Νέα Δημοκρατία, που, ενώ είχε προτείνει και εκείνη τον διαζευκτικό όρκο στη συνέχεια, υπαναχώρησε από την αρχική της θέση. Γιατί; Και αν το κάνατε αυτό στο όνομα της ομολογημένης πίστης σας, εγώ τουλάχιστον θα το σεβόμουν. Δυστυχώς, όμως, όλα δείχνουν ότι αποτελεί μια κλασική προσπάθεια ψηφοθηρίας συντηρητικών ψηφοφόρων».