Πόθεν Έσχες: Λεφτά υπάρχουν, δάνεια πολλά, να μη γίνουν αγύριστα…

Έχει πλέον καταντήσει ρουτίνα και δεν προκαλεί καμιά εντύπωση. Κάθε φορά που ανακοινώνονται τα “πόθεν έσχες” των πολιτικών, εκτός από ορισμένες γαργαλιστικές λεπτομέρειες, ένα συμπέρασμα είναι σταθερό κάθε χρόνο. Η πλειονότητα των πολιτικών μας-υπουργών και βουλευτών-δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που λέμε “μέσο” πολίτη.

Οχι τόσο επειδή τα εισοδήματά τους είναι πολύ υψηλότερα, γεγονός που αποδεικνύει ότι η πολιτική είναι προσοδοφόρο επάγγελμα (ναι, επάγγελμα είναι -ή μάλλον έχει καταντήσει, γι’ αυτό και δίνονται τέτοιες μάχες για την είσοδο στη Βουλή), αλλά επειδή τους ανοίγει και άλλες πόρτες, όπως είναι αυτές των τραπεζών.

Εντυπωσιάζουν τα ποσά που έχουν δανειστεί ορισμένοι πολιτικοί και αυτομάτως αναρωτιέται κανείς πώς θα αποπληρώσουν τα μεγάλα δάνεια που έχουν πάρει, αν τύχει να μην επανεκλεγούν και τα εισοδήματά τους μειωθούν πολύ.

Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό. Υπάρχουν παραδείγματα πολιτικών, που κυριολεκτικά βρέθηκαν ή βρίσκονται ακόμα σε δεινή θέση επειδή η σύνταξή τους δεν επαρκεί να πληρώσουν κάποιο δάνειο που είχαν πάρει ή τον ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητά τους (ο Θ. Πάγκαλος το είχε αναφέρει και δημοσίως, γι’ αυτό και επικαλούμαι την περίπτωση του, χωρίς να βαρύνεται-νομίζω- με δάνεια).

Πριν από τις περιπτώσεις των πολιτικών με μεγάλα δάνεια, φυσικά είχε προηγηθεί το μεγάλο σκάνδαλο με τα δάνεια των δύο μεγαλύτερων κομμάτων εξουσίας της Μεταπολίτευσης. Έπαιρναν δάνεια με εγγύηση τη μελλοντική κρατική χρηματοδότηση, αλλά ότι αυτή μειώθηκε δραστικά, δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια. Έτσι, αυτή τη στιγμή χρωστάνε συνολικά πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ (340 η ΝΔ) και η προοπτική να εξοφληθούν ανάγεται στην …άλλη ζωή.

Φαίνεται ότι το πάθημα δεν έχει γίνει μάθημα και για τα φυσικά πρόσωπα, καθώς κάθε χρόνο τα Πόθεν Έσχες δείχνουν ότι ορισμένα έχουν δανειστεί υπέρογκα ποσά (δείτε εδώ και εδώ). Τα παραθέτουμε και εδώ και ο επιμελής αναγνώστης μπορεί να ξεχωρίσει και να συμπεράνει.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο απλός πολίτης μπορεί να έχει την ίδια μεταχείριση με έναν πολιτικό όταν αποτολμήσει να ζητήσει ένα δάνειο. Θα περάσει από εκατό κόσκινα και είναι αμφίβολο αν θα πάει το «εγκρίνεται». Αντίθετα, τα τραπεζικά στελέχη που εγκρίνουν δάνεια ή υπογράφουν επιλήψιμες συμβάσεις με πολιτική εντολή έχουν προστατευθεί πολλές φορές ακόμα και με σκανδαλώδεις νόμους (ασυλία).

Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών και σε λίγα χρόνια να έχουμε και με πρόσωπα αυτά που συνέβησαν με τα κόμματα, δηλαδή δανεικά και αγύριστα. Ελπίζω τώρα πλέον τα τραπεζικά στελέχη να προσέχουν τι υπογράφουν και να αγνοούν τις πολιτικές εντολές.

Ετσι κι αλλιώς τα περισσότερα Πόθεν Εσχες είναι μόνον «Εσχες» και λιγότερο ή καθόλου «Πόθεν». Ο έλεγχος γίνεται από Επιτροπή που ορίζει η Βουλή. Μπορεί να είναι εν μέρει άδικο, αλλά θυμίζει το «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Αλλιώς το κανονίζει η εκάστοτε πλειοψηφία.

ΥΓ:Εχω μια δημοσιογραφική αρχή που την τηρώ απαρέγκλιτα στις πολλές δεκαετίες που γράφω. Δεν ασχολούμαι με τα γυναικόπαιδα των πολιτικών, παρά μόνο αν αυτά αναμειχθούν ενεργά στην πολιτική και πιαστούν «με τη γίδα την πλάτη».

Λόγω μια περιπέτειας με την υγεία μου, δεν είδα αμέσως το απαράδεκτο σχόλιο ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς γυναίκας (Άννα Ελεφάντη), που αναφέρθηκε στη Μαρία Σάκκαρη ως «γκόμενας του γιου του πρωθυπουργού». Ντροπή και αίσχος. Ονειδιστικό σχόλιο, που ευτυχώς αποδοκιμάστηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από φιλικά του ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται Πολάκηδες.