Πρόωρες εκλογές: Τρία κατά και ένα υπέρ
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διαβεβαίωσε στο ΣΕΒ ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία. Ποιους τρεις λόγους έχει για να μην πάει σε πρόωρες εκλογές και ποιος είναι ο καλός λόγος για να το σκεφτεί.
- 21 Δεκεμβρίου 2019 08:51
Το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών απέκλεισε το απόγευμα της Πέμπτης μιλώντας στο ΣΕΒ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, λέγοντας: “Έχουμε έρθει για να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας. Θα θέσουμε τα αποτελέσματα της πολιτικής μας στους πολίτες στο τέλος της τετραετίας διεκδικώντας την επανεκλογή μας στο τέλος του 2023”.
Και ενώ φυσικά μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι απλώς είναι αναμενόμενο ο πρωθυπουργός να μιλά για εξάντληση της τετραετίας, ο κ.Μητσοτάκης είχε ένα πολύ καλό λόγο να διαψεύσει τα σενάρια πρόωρων εκλογών ιδίως μιλώντας στους βιομηχάνους και αυτό καθώς η εκλογολογία προκαλεί ανησυχία στον επιχειρηματικό κόσμο, διότι οι κάλπες πάντα “φρενάρουν” την οικονομία.
Αυτός είναι και ένας καλός λόγος προκειμένου το Μαξίμου να επανεξετάσει το σχεδιασμό του, ο οποίος όπως είναι κοινό μυστικό στη ΝΔ έχει ανοιχτό το σενάριο των πρόωρων εκλογών ακόμη και πριν το 2021: Η κυβέρνηση ποντάρει πολλά στην αλλαγή του κλίματος στην οικονομία και στην ώθηση της ανάπτυξης, καθώς εξάλλου από το περίσσευμα που θα προκύψει και ενώ επιτυγχάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι θα προχωρήσει μέσα στο 2020 στην περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8% και σε μία πρώτη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης.
Ενα δεύτερο επιχείρημα κατά της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες είναι το προσφυγικό, για το οποίο “βράζει” η βάση της ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Pulse (Σκάι), το 40% των ψηφοφόρων της ΝΔ δεν είναι ικανοποιημένοι από την πολιτική της κυβέρνησης στο προσφυγικό και μεταναστευτικό, παρότι ο κ.Μητσοτάκης έχει πολλάκις τονίσει πως “μαγικές λύσεις” δεν υπάρχουν και παρότι έχει ξεκινήσει η εφαρμογή ενός σχεδίου, το οποίο όμως έχει προκαλέσει και αντιδράσεις από κατά τόπους παράγοντες της ΝΔ και βασικά της σκληρής δεξιάς.
Ο τρίτος πολύ καλός λόγος να μείνουν στο συρτάρι τυχόν σχέδια για πρόωρες εκλογές είναι η Τουρκία. Όσο ο Ερντογάν προκαλεί και απειλεί με έρευνες και γεωτρήσεις σε εφαρμογή της συμφωνίας Τουρκίας- Λιβύης, υπάρχει πάντα ο φόβος για ένα θερμό επεισόδιο έστω και εάν ο κ.Μητσοτάκης έχει εκτιμήσει ότι η κατάσταση δε θα κλιμακωθεί σε τέτοιο βαθμό.
Όμως τα εθνικά θέματα αποτελούν προτεραιότητα της κυβέρνησης και βαρύνουν οπωσδήποτε σε μέγιστο βαθμό στο σχεδιασμό. Υπάρχει όμως ως γνωστόν και ένας καλός λόγος για πρόωρες εκλογές και αυτός δεν είναι άλλος από την απλή αναλογική, η οποία για τη ΝΔ αποτελεί μία απειλή αστάθειας που αιωρείται πάνω από το πολιτικό σύστημα, καθώς όποτε και να γίνουν οι επόμενες εκλογές αυτές θα είναι διπλές, αφού δεν υπάρχουν οι 200 ψήφοι για άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής.
Το σενάριο λοιπόν των πρόωρων εκλογών στο τέλος του επόμενου χρόνου έχει ως στόχο να “καεί” η απλή αναλογική και η κυβέρνηση να έχει μπροστά της μία νέα ολόκληρη τετραετία χωρίς μία δαμόκλειο σπάθη, που αυτή τη στιγμή δεν επηρεάζει αλλά σίγουρα θα έχει συνέπειες όσο θα πλησιάζει η ώρα της κάλπης.
Σε κάθε περίπτωση ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι τέτοιος ώστε να είναι έτοιμη και για πρόωρες κάλπες αν χρειαστεί. Τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο θα τη χειριστεί ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης από το νέο έτος, καλώντας τους πολιτικούς αρχηγούς και επιδιώκοντας συγκλίσεις, ιδίως με το Κίνημα Αλλαγής.
Βέβαια και ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος έχουν διαμηνύσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα πλέον θα έπρεπε να επανεξετάσει τη στάση του όσον αφορά στην απλή αναλογική. Όμως το πιθανότερο είναι να βρεθεί κοινός τόπος με τη Φώφη Γεννηματά.
Ο κ.Θεοδωρικάκος σημειωτέον ότι ερωτηθείς πρόσφατα (Σκάι) σχετικά με το ποια και πόσα σενάρια εκλογικού νόμου έχει στο συρτάρι του υπουργείου Εσωτερικών, απάντησε με νόημα “όσα πρέπει…”
Το πιθανότερο σενάριο και πιθανότερο σημείο σύγκλισης με το Κίνημα Αλλαγής πάντως είναι η μείωση του μπόνους στις 45 έδρες και ένα πλαφόν περίπου στο 40% ώστε να το λάβει το πρώτο κόμμα, όχι όμως κάτι πολύ πιο αναλογικό σε σχέση με το ποσοστό του πρώτου κόμματος, καθώς θα έφερνε διαλυτικές τάσεις στα μεγάλα κόμματα.