Σακελλαροπούλου: “Δεν έχω κρύψει την ευαισθησία μου για τα δικαιώματα”

Η τελευταία ενότητα του συνεδρίου «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: 50 Χρόνια Μετά», το οποίο συνδιοργανώνουν η «Καθημερινή», το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics στην Εθνική Πινακοθήκη, ήταν μια συζήτηση ανάμεσα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την Εκτελεστική Διευθύντρια στο Minda de Gunzburg Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Ελένη Παπούλια και τον Δημοσιογράφο της «Καθημερινής» ΜιχάληΤσιντσίνη.

Η κ. Σακελλαροπούλου χαρακτήρισε την Ελλάδα Κράτος Δικαίου με εδραιωμένους δημοκρατικούς θεσμούς. «Θα ήταν επικίνδυνο να σβήνουμε τις κατακτήσεις των 50 χρόνων» από την πτώση της δικτατορίας μέχρι σήμερα, εξήγησε, ενώ επισήμανε ότι οι γενικεύσεις είναι πάντα επικίνδυνες. «Η Δημοκρατία είναι μια συνεχής διεκδίκηση», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετήθηκε και για το πρόσφατο νομοσχέδιο που αφορά τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, στο πλαίσιο ερωτήματος που της τέθηκε από τον κ. Τσιντσίνη για τις αντιδράσεις από μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία ισχυρίζεται ότι νιώθει ότι μια ελίτ θέλει να επιβάλει τις αξίες της. «Δεν έχω κρύψει την ευαισθησία μου για τα δικαιώματα», ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Σακελλαροπούλου, επισημαίνοντας ότι μια Δημοκρατία πρέπει να εξασφαλίζει την καθολικότητα τέτοιων δικαιωμάτων.

Όπως υπογράμμισε, κανείς δεν απομονώνει τους διαφωνούντες, «εάν κάποιοι προσβάλλονται, επειδή μια άλλη ομάδα απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα με εκείνους, κάτι πάει λάθος». Η εκπαίδευση και η επαφή με το εξωτερικό μέσω ταξιδιών, σύμφωνα με την Πρόεδρο, θα συμβάλουν σταδιακά στην άμβλυνση τέτοιων αντιλήψεων.

Η κ. Παπούλια έθεσε το ερώτημα, αν η διεύρυνση των προϋποθέσεων για την απόδοση ιθαγένειας σε ανθρώπους που γεννιούνται στην Ελλάδα ή μετέχουν της ελληνικής παιδείας, θα έχει θετικό πρόσημο για την ελληνική κοινωνία. «Βεβαίως, αλλά υπάρχει μια ειδική διάταξη στο Σύνταγμα, ελπίζω να λυθεί με τον χρόνο» απάντησε η κ. Σακελλαροπούλου.

Σχετικά με την έμφυλη ισότητα στην Ελλάδα η κ. Σακελλαροπούλου υπενθύμισε τα βήματα που έχουν γίνει στη χώρα μας αρχής γενομένης από το 1952, όταν οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Η ίδια, όσο ήταν στο ΣτΕ, δεν ένιωσε άβολα ως γυναίκα, ωστόσο είναι κοινωνός των ανισοτήτων και των στερεοτύπων που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία.

«Όταν ένας άνδρας φωνάζει, είναι δυναμικός, όταν μια γυναίκα φωνάζει, είναι υστερική» είπε ενδεικτικά. «Τώρα το δικαστικό σώμα γυναικοκρατείται» ανέφερε, σημειώνοντας ότι πλέον έχει αναδειχθεί η ανάγκη ποσόστωσης για την αποκατάσταση της ισόρροπης εκπροσώπησης των δύο φύλων στον κλάδο. «Η ισορροπία έρχεται πάντοτε σιγά σιγά».

Σε ερώτηση του κ. Τσιντσίνη, αν ένιωσε κάποια στιγμή στη διάρκεια της θητείας της να τη «στενεύουν» τα συνταγματικά περιθώρια του ρόλου της, η κ. Σακελλαροπούλου απάντησε πως όχι. «Είμαι εκπαιδευμένη ως δικαστικός στον αυτοπεριορισμό» σημείωσε η Πρόεδρος δίνοντας μια απάντηση σε όσους κατά καιρούς αναμένουν από εκείνη να κάνει δηλώσεις που υπερβαίνουν του θεσμικού της ρόλου. «Θα μας κρίνει όλους η ιστορία» επεσήμανε η κ. Σακελλαροπούλου.

Σε θέματα κοινωνικής πολιτικής η κ. Σακελλαροπούλου τόνισε ότι «αν πιστεύεις στην συμπερίληψη, πρέπει να μεριμνάς για να μην υπάρχουν αόρατοι πολίτες».

Στο κλείσιμο της συζήτησης, η κ. Παπούλια μετέφερε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα ερώτημα από τα πολλά που συγκεντρώθηκαν από τους φοιτητές που παρακολουθούσαν το συνέδριο και αφορούσε τη σχέση Ελλάδας και Ευρώπης. Η Ευρώπη, τόνισε η Πρόεδρος μπορεί να αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, «όμως είναι το σπίτι μας».