Σαμαράς: Η “συναίνεση” στα εθνικά ζητήματα μυρίζει συνθηκολόγηση

«Η λέξη “συναίνεση” ανάμεσα στα κόμματα για τα εθνικά ζητήματα μυρίζει διάθεση, μια πρόθεση συνθηκολόγησης και όχι συναίνεσης» τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς, συνομιλώντας με τον διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά στο συνέδριο «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά».

Όπως είπε ο πρώην πρωθυπουργός, «θεωρώ ότι απαιτεί πάρα πολύ καιρό για να υπάρξει πραγματική συναίνεση. Γιατί ζητάς τη συναίνεση των άλλων κομμάτων; Κυβέρνηση δεν είσαι; Σημαίνει ότι δεν μπορείς ο ίδιος να τα βγάλεις πέρα. Άρα δεν συμφωνείς με ό,τι έχεις πει μέχρι τώρα, πρέπει να πας παραπάνω. Αυτό το παραπάνω είναι βήματα υποχώρησης».

Αναφερθείς στο Μακεδονικό, ο κ. Σαμαράς τόνισε: «Οι τρεις όροι το 1991 έγιναν δεκτοί και από το υπουργικό Συμβούλιο και έλαβα συγχαρητήρια από τον Ανδρέα Παπανδρέου και βεβαίως από την παράταξή μου και τότε έγιναν δεκτοί και οι τρεις όροι από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, με μόνη διαφωνία από το ΚΚΕ.

Αυτό το οποίο έγινε από όλους δεκτό, τελικά κατέρρευσε. Είπα ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να λυθεί. Νομίζουμε ότι με τις «Πρέσπες» το θέμα έχει λυθεί, ενώ στην ουσία παραμένει ως προς τη «μακεδονικότητα» για τους Βουλγάρους της γλώσσας τους. Αυτό τίθεται ως ζήτημα για την είσοδο ή για την πρόθεση εισόδου των Σκοπίων στην Ε.Ε. από την Βουλγαρία. Το ζήτημα, επομένως, δεν έχει λήξει».

Σύμφωνα με τον ίδιο «δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι η περιοχή της Αλβανίας, του Κοσόβου και του Τετόβου, είναι περιοχές αλβανικές πλέον. Ο Γκρουέφσκι είχε ζητήσει κάποια στιγμή να λάβει βουλγαρική υπηκοότητα. Η υπόθεση αυτή, λοιπόν, δεν έχει λήξει».

Μιλώντας για τα ελληνοτουρκικά, ο Σαμαράς είπε: «Ο διάλογος είναι πάντα κάτι το γόνιμο και το θετικό. Οταν, όμως, ακούω τη λέξη συναίνεση και με τα τρία κόμματα και μέσα στην κυβέρνηση, αυτό μυρίζει διάθεση συνθηκολόγησης και όχι συναίνεσης και εννοώ για τα εθνικά ζητήματα».

Ο πρώην πρωθυπουργός ερωτήθηκε, δε, για τους:

Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Ήταν του ολίγου και του ακριβούς».

Ανδρέα Παπανδρέου: «Είχε την ευκολία της προσαρμογής σε αυτό που πολιτικά του ήταν χρήσιμο. Ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος, όπως πανέξυπνοι ήταν όλοι τότε. Η Βουλή ήταν ένα σχολείο για όλους μας».

Κωνσταντίνο Μητσοτάκη: «Όταν έφυγε ο Αβέρωφ, πάρα πολλοί βουλευτές πιστέψαμε ότι ο μόνος τρόπος να μπορέσει κάποιος να αντιμετωπίσει πολιτικά τον Παπανδρέου είναι να είναι εξίσου σκληρός και να μη νοιαστεί για το πολιτικό κόστος. Μεταξύ Στεφανόπουλου και Μητσοτάκη για το ποιος θα διαδεχθεί τον Αβέρωφ, στηρίξαμε τον Μητσοτάκη. Με τίμησε και έγινα υπουργός Οικονομικών και μετά Εξωτερικών. Δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί του και καμία διαφωνία. Η μόνη διαφωνία έγινε γι’ αυτό που σας είπα πριν. Ενώ το πέρασε και το υπουργικό συμβούλιο το θέμα των Σκοπίων, ο Μητσοτάκης ξαφνικά ήταν τελείως εναντίον. Δεν μπορούσα να το δεχθώ».