Σέφερ: Με καγκελάριο Σουλτς, η Ελλάδα θα είναι εταίρος κι όχι επαίτης

Ως ισότιμος εταίρος θα αντιμετωπίζεται η Ελλάδα από την Γερμανία, αν στη θέση του Καγκελάριου μετά τις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου βρεθεί ο Μάρτιν Σουλτς, δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εκπρόσωπος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών για ευρωπαϊκές υποθέσεις και αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD Άξελ Σέφερ και τονίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Με το βλέμμα στην Τουρκία και την προοπτική ένταξής της στην Ε.Ε., ο κ.Σέφερ επισημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει περάσει οριστικά όλες τις κόκκινες γραμμές.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Άξελ Σέφερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:

– Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα από έναν Καγκελάριο Μάρτιν Σουλτς;

Η Ελλάδα θα αντιμετωπιζόταν και πάλι ως εταίρος και όχι πια ως επαίτης. Η νέα (γερμανική) κυβέρνηση θα στήριζε την Αθήνα περισσότερο στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και βρίσκονται μπροστά μας. Μέρος αυτού είναι και ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη. Διότι τελικά η ευρωζώνη πρέπει να σταθεροποιηθεί ως σύνολο. Πέρα από αυτά, προσωπικά ελπίζω σε μία πιο δυνατή στήριξη της κοινωνίας των πολιτών.

– Τι θα αλλάξει για την Γερμανία με μια κυβέρνηση υπό το SPD;

Η ευρωπαϊκή μεταρρυθμιστική διαδικασία χρειάζεται επειγόντως περισσότερο πολιτικό ενθουσιασμό και περισσότερη αξιοπιστία. Ως ευρωπαίος εκ πεποιθήσεως, ο Μάρτιν Σουλτς θα έριχνε το βάρος του ειδικά στον κύκλο των ευρωπαίων αρχηγών κυβερνήσεων, ώστε να υπάρξουν πιο δυνατά και τολμηρά κίνητρα για αυτό. Επιπλέον πρέπει σε ευρωπαϊκές αποφάσεις που είναι απαραίτητες και βρίσκονται μπροστά μας, να γίνει η κοινοτική μέθοδος πάλι ο κανόνας. Αυτό πάει χέρι-χέρι με μία ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών. Την ίδια ώρα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι μέσα στην Ε.Ε. υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε ό,τι αφορά το μέλλον και τον τρόπο λειτουργίας της. Για αυτό, η Ε.Ε. πρέπει να γίνει πιο ευέλικτη. Ομάδες κρατών-μελών θα πρέπει να μπορούν να προχωρούν σε κοινά εγχειρήματα, διότι οι ευρωπαϊκές Συνθήκες αυτό το επιτρέπουν ρητά.

– Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν αναμειγνύεται στην γερμανική εσωτερική πολιτική. Θεωρείτε ότι η γερμανική κυβέρνηση αντέδρασε πολύ παθητικά; Τι θα κάνατε διαφορετικά και σε ό,τι αφορά τη σχέση της Άγκυρας με την Ε.Ε.;

Η προσπάθεια να απλώσουμε το χέρι μας στον Τούρκο Πρόεδρο απορρίφθηκε από τον ίδιο συνειδητά. Ο Ερντογάν, για να επιβάλει την πολιτική του στο εσωτερικό, για την δημιουργία ενός απολυταρχικού συστήματος, χρειάζεται έναν εικονικό εχθρό. Το γεγονός ότι εν τω μεταξύ 12 Γερμανοί υπήκοοι κρατούνται για πολιτικούς λόγους, δεν μπορεί πλέον να γίνει ανεκτό. Με την συνειδητή κατάργηση των αρχών κράτους δικαίου, ο Ερντογάν πέρασε τις κόκκινες γραμμές οριστικά.

– Πόσο επηρεάζουν τον προεκλογικό αγώνα οι προκλήσεις του Ερντογάν; Πώς περιμένετε να αντιδράσει στην κάλπη η τουρκική μειονότητα της Γερμανίας;

Θα συνιστούσα ηρεμία. Η τουρκική κοινότητα στην Γερμανία έχει αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να μπορεί να βάλει στην σωστή θέση τις δηλώσεις του τούρκου Προέδρου. Κατά τα άλλα, όλοι όσοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές για το Γερμανικό Κοινοβούλιο είναι κάτοχοι και της γερμανικής υπηκοότητας.

– Η προσφυγική κρίση δεν φαίνεται να έχει κεντρική θέση στην προεκλογική αντιπαράθεση. Στο μεταξύ η Γερμανία έχει επανενεργοποιήσει το «Δουβλίνο», παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα παραμένουν δύσκολες, λόγω και του μεγάλου αριθμού τους. Ποια θα ήταν μια λύση στο πρόβλημα;

Φτώχεια και απελπισία ωθούν τους ανθρώπους σε πολλές χώρες αυτού του κόσμου να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Έχουμε να κάνουμε με ένα παγκόσμιο μεταναστευτικό κίνημα, το οποίο δεν εξαιρεί την Ευρώπη. Για πρώτη φορά, οι άνθρωποι στην Ε.Ε. δεν ζουν τους πρόσφυγες ως συνέπεια του πολέμου και της τρομοκρατίας απλώς εξ αποστάσεως, μπροστά από την τηλεόραση, αλλά άμεσα, στον δικό τους τόπο. Διαισθάνονται μία δυναμική, η οποία φαίνεται να μην μπορεί να σταματήσει: Εν μέσω των γεγονότων, δεν υπάρχει τίποτα διαχωριστικό. Επιβαρυντικά προστίθεται το γεγονός ότι μία κοινότητα κρατών με πληθυσμό περίπου 500 εκατομμυρίων δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Στις πρωτεύουσες της Ε.Ε. ακολουθούνται πολύ διαφορετικά συμφέροντα.

Οι διαφορές, οι οποίες στέκονται εμπόδιο σε μία κοινή προσφυγική πολιτική, πρέπει επιτέλους να ξεπεραστούν. Η ενσωμάτωση των προσφύγων είναι και παραμένει ένα από τα πολύ μεγάλα θέματα για όλους μας, τα οποία καλούμαστε να λύσουμε.

– Πώς βλέπετε την απόφαση της Μεγάλης Βρετανίας να εγκαταλείψει την Ε.Ε.;

Η Ε.Ε. έως τώρα προετοιμαζόταν πάντα μόνο για την ένταξη περισσότερων κρατών, άρα η έξοδος ενός κράτους σήμερα μας βρίσκει τελείως απροετοίμαστους. Η επιλογή των Βρετανών είναι κάτι καινούργιο. Μέχρι τώρα, ο στόχος των διαπραγματεύσεων ήταν πάντα μία κατάσταση “win-win”, στο Brexit όμως μόνο σε ένα αποτέλεσμα “lose-lose” μπορεί να καταλήξει. Δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία αλά καρτ. Η πρόσβαση στην κοινή αγορά μπορεί να συνεχίσει μόνο εάν γίνουν αποδεκτές και εφαρμοστούν οι 4 βασικές ελευθερίες στο σύνολό τους.

Ο Μαραθώνιος της εξόδου δεν θα οδηγήσει στον τερματισμό έως τον Μάρτιο-Μάιο 2019, αλλά θα συνεχίσει να τρέχει κατά πάσα πιθανότητα ακόμα αρκετά χρόνια παραπάνω ώστε να διαμορφωθεί η μελλοντική σχέση της Ε.Ε. με το Λονδίνο. Ελπίζω πολύ ότι θα υπάρξει στην Μεγάλη Βρετανία μία μεταβολή σκέψης και έτσι ένα δεύτερο δημοψήφισμα.

– Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν. Ποιος είναι ο πιο δύσκολος εταίρος για την Ευρώπη;

Και οι δύο είναι δύσκολοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο: Στον Τραμπ μου λείπει ο σεβασμός απέναντι στο αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ. Επιπλέον, έως τώρα δεν ακολουθεί την παράδοση των προκατόχων του σε ό,τι αφορά τις αρχές της δυτικής κοινωνίας αξιών. Ο Πούτιν, στην εξωτερική πολιτική που ασκεί, χρησιμοποιεί και πάλι εργαλεία του Ψυχρού Πολέμου και αφήνει αναξιοποίητη την ευκαιρία να εξελίξει την Ρωσία σε δημοκρατικό κράτος.