ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά: Διάλογος με αψιμαχίες… αλλά διάλογος

Όσοι θεώρησαν πως η απόφαση της Νέας Αριστεράς να στηρίξει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Λούκα Κατσέλη ως υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα άλλαζε άμεσα και αποφασιστικά τις σχέσεις των δύο όμορων- χώρων, διαψεύστηκαν από τις εξελίξεις τα επόμενα 24ωρα.

Από την άλλη, όμως, η πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ συνιστά στην παρούσα φάση την «προσωποποίηση» ενός δημόσιου διαλόγου ανάμεσα στις δύο πλευρές. Έστω κι αν αυτός διεξάγεται με αψιμαχίες.

Συμβολισμοί

Σε συμβολικό επίπεδο έχει την σημασία του πως η Λούκα Κατσέλη έχει πραγματοποιήσει τρείς διαδοχικές επίσημες συναντήσεις: Με τον Σωκράτη Φάμελλο στις 14 Ιανουαρίου μία ημέρα μετά την αποδοχή της να είναι υποψήφια. Μια εβδομάδα αργότερα στις 21 Ιανουαρίου με τον Αλέξη Τσίπρα. Μόλις χθες συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Νέας Αριστεράς Αλέξη Χαρίτση.

Ο τελευταίος επισήμανε μεταξύ άλλων ότι η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη «εκπέμπει ένα σαφές σήμα αντίστασης στην αλαζονεία της Δεξιάς». Ο Αλέξης Τσίπρας είχε αναφέρει πως «εκπέμπει το μήνυμα της ενότητας και της κοινωνικής συνοχής». Ο Σωκράτης Φάμελλος τόνισε ότι αυτή «η υποψηφιότητα και η συζήτηση αυτή συμβάλλει στην πρόοδο».

Εν ολίγοις η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη φαίνεται να κινείται ανάμεσα σε ένα «τριπολικό» σύστημα με τα δύο κόμματα που στηρίζουν την υποψηφιότητά της και τον Αλέξη Τσίπρα σε διακριτό ρόλο. Ένα σχήμα που πιθανότατα απεικονίζει τις πραγματικές πολιτικές συνθήκες που ισχύουν στον χώρο.

Αψιμαχίες

Παράλληλα, όμως, με τα παραπάνω ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά παρουσίασαν σημάδια απόκλισης. Ενδεικτικό παράδειγμα η διαφορετική στάση που τήρησαν στο ζήτημα της ανάδειξης του νέου Προέδρου της Βουλής. Με το κόμμα του Σωκράτη Φάμελλου να υπερψηφίζει την υποψηφιότητα και αυτό του Αλέξη Χαρίτση να επιλέγει το «παρών».

Αυτά ενώ η Νέα Αριστερά συνεχίζει να προβάλλει τη θέση ότι η πλέον ορθή επιλογή για την διαχείριση του θεσμικού ζητήματος του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν η δική της πρόταση για την υποψηφιότητα του Χρήστου Ράμμου. Μάλιστα επιμένει να ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και το ΠΑΣΟΚ) για την αρνητική ακόμη και επικριτική στάση τους που οδήγησε στο «ναυάγιο» μιας τέτοιας προσπάθειας.

Με τη σειρά του ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει πολιτικές αιχμές κατά της Νέας Αριστεράς, με πρόσφατο παράδειγμα τη νομοθετική πρότασή του για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο. Η Κουμουνδούρου προκάλεσε την Νέα Αριστερά να απαντήσει για το αν στηρίζει την πρόταση.

Εισέπραξε έναν μάλλον σκωπτικό σχολιασμό σύμφωνα με τον οποίο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «κουνάνε το δάκτυλο», ενώ η Νέα Αριστερά έχει καταθέσει τροπολογία που περιλαμβάνει το μέτρο αυτό. Παράλληλα με την πρόταση για αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά των ΣΣΕ.

Αντίστοιχα η Νέα Αριστερά συνεχίζει να αναδεικνύει τη θέση της για τους εξοπλισμούς. Καλώντας όπως λέει «τα κόμματα της Αριστερής και προοδευτικής αντιπολίτευσης να σταματήσουν να δίνουν λευκή επιταγή στον Πρωθυπουργό σε αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα». Ιδίως μετά την εκπεφρασμένη πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη να αυξήσει τις δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ στο πνεύμα που αποπνέεται πλέον από τον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τράμπ.

«Μαγική εικόνα»

Το «τοπίο» ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά μοιάζει μα μία «μαγική εικόνα» στην οποία βλέπει κανείς δύο απεικονίσεις οι οποίες συνυπάρχουν ταυτόχρονα.

Η πρώτη συνιστά μια σαφέστατη πολιτική διαμάχη για τον προσπορισμό «πολιτικού χώρου», η οποία μάλιστα προάγεται με ένταση από συγκεκριμένα στελέχη και στις δύο πλευρές.

Η δεύτερη είναι η εικόνα ενός δημόσιου διαλόγου όπου αναδεικνύονται οι επιμέρους διαφωνίες των δύο πλευρών αλλά ταυτόχρονα η θέασή τους υπέρ της λογικής ενός μετώπου ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη που αναφέρεται σαφώς και από τις δύο πλευρές.