ΣΥΡΙΖΑ: Τι θα έλεγε ο Διονύσης Τεμπονέρας στην ΚΕ αν δεν είχε μεσολαβήσει η πρόταση Κασσελάκη

Ο Διονύσης Τεμπονέρας φρόντισε να δημοσιοποιήσει την ομιλία που θα εκφωνούσε στην Κεντρική Επιτροπή αν δεν μεσολαβούσε η διχαστική, για τον ίδιο, πρόταση του Στέφανου Κασσελάκη για τις διαγραφές των τεσσάρων.

Το κείμενο έχει το χαρακτήρα πλατφόρμας για την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ και μ’ αυτό ο γνωστός εργατολόγος θα πρότεινε έκτακτο συνέδριο του κόμματος τον Ιανουάριο.

Ιδού το κείμενο

“Αυτή είναι η ομιλία την οποία θα εκφωνούσα εάν δεν είχε μεσολαβήσει η διχαστική τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Στέφανου Κασσελάκη:

Αγαπημένοι μου συντρόφισσες και σύντροφοι,
βρίσκομαι σήμερα εδώ ενώπιον σας, για σας πω, ότι παρά την πολύ δύσκολη συγκυρία η δική μας Αριστερά θα μείνει ζωντανή, όπως θα μείνουν ζωντανές και οι ελπίδες και τα οράματα των ανθρώπων για έναν καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης και προκοπής.

Η σημερινή συνεδρίαση της ΚΕ είναι ιστορική και σημαδεύει για πάντα τις ζωές μας.
Σήμερα δοκιμάζονται συνειδήσεις, αξίες, απόψεις, ιδανικά, μα και προσωπικές σχέσεις δεκαετιών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
οφείλουμε να κοιτάξουμε τον καθρέφτη μας, αν θέλουμε να πάμε παρακάτω, αν θέλουμε να δώσουμε συνέχεια σε ένα υβριδικό, πολιτικό εγχείρημα, που παρά τα λάθη, συνιστά την μοναδική ρεαλιστική, ριζοσπαστική πρόταση που μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα των ανίσχυρων και των αδύναμων.

Είμαστε Αριστεροί και η διαλεκτική μας συγκρότηση, μας υποχρεώνει να ανανεώσουμε το αριστερό, δημοκρατικό μας «διαβατήριο» σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία.

Καλούμαστε να ανανεώσουμε το διαβατήριο μας, με συνεπιβάτες το κόμμα αλλά και την κοινωνία, χωρίς αποκλεισμούς και περιχαρακώσεις, χωρίς παρωχημένες ιδεοληψίες, με όρους συμπερίληψης και ουσιαστικής πολιτικής πρότασης.

Επιλέγουμε να είμαστε τόπος συνάντησης, όχι πεδίο εσωκομματικών πολιτικών προγραφών και αφαιρέσεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
πριν από μερικούς μήνες το κόμμα μας έκανε ένα σημαντικό λάθος θεσμικής τακτικής, που πρέπει να αναγνωρίσουμε, αν θέλουμε να προχωρήσουμε ενωμένοι. Επιλέξαμε να προηγηθεί η εκλογή Προέδρου, έναντι της διεξαγωγής ενός κρίσιμου συνεδρίου απολογισμού, αυτοκριτικής και προοπτικής.

Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της ΚΕ παρασύρθηκε σε μια ακατανόητη επιλογή, καθοδηγούμενη από τον κυβερνητισμό και τον αρχηγισμό, που τώρα κατηγορούμε.

Τι λέγαμε τότε…;

Να βιαστούμε να βγάλουμε τον/την «Αρχηγό» γιατί θα προκαλέσει ένα «σοκ ηγεσίας» στον πολιτικό μας φορέα. Φοβηθήκαμε τότε μήπως ρευστοποιηθεί το κόμμα…!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
δεν έχω καμία διάθεση προσωπικής αυτοδικαίωσης αλλά τα αναφέρω όλα αυτά, για να καταδείξω ότι, πριν βιαστούμε να πάρουμε αποφάσεις, πρέπει να μιλήσουμε ειλικρινά με την ιστορία. «Αριστερά που αντέχει την αυτοκριτική, ξέρει τι σημαίνει μετατροπή, αγώνας κι ευθύνη».

Είμαι πεισμένος, ότι το χάσμα που έχει δημιουργηθεί είναι βαθιά ψυχολογικό μετά όμως από τις τελευταίες εξελίξεις, γίνεται και βαθιά πολιτικό.

Ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία ομιλία του ως Πρόεδρος όλου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έκανε λόγο για «έναν ιστορικό κύκλο που κλείνει» και για μια «νέα αρχή».

Όταν κλείνει ένας ιστορικός κύκλος οφείλεις να αποτιμήσεις το σύνολο του κύκλου και όχι μόνο την κυβερνητική ή αντιπολιτευτική περίοδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από ιδρύσεως του υπήρξε τόπος πολιτικής συνάντησης διαφορετικών ρευμάτων της Αριστεράς, που εκκινούσαν από την κουμμουνιστογενή παράδοση και έφτανε μέχρι και τις παρυφές του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Στην απαρχή του, ξεκίνησε στη βάση μιας πολιτικής συμφωνίας και μιας πολιτικής ενότητας, με την προοπτική να συγκροτήσει μια ομογενοποιημένη ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα.

Η πορεία αυτή ανακόπηκε από την ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων.

Συντρόφισσές και σύντροφοι
αντί το 2015 η κυβέρνηση να λειτουργήσει ως πυρήνας προωθητικός για την κοινωνική διασύνδεση, ο κυβερνητικός κυνισμός σε συνθήκες δημοσιονομικά ασφυκτικές, κατέληξε να οδηγήσει στην κρατικοποίησή του κόμματος και στην αποκοπή του από το μαζικό χώρο. Οι ιδέες υποχώρησαν. Απεμπολήσαμε το πλούτο της λαϊκής σοφίας και μας κατάπιε η γραφειοκρατία.

Επόμενο ήταν τα μηνύματα της κοινωνικής κινητικότητας να μην έφταναν στο κόμμα, το οποίο εξελίχθηκε σε μια «γραφειοκρατική ελίτ», που με την «κυβέρνηση της Αριστεράς» περισσότερο σαν σύνθημα, παρά σαν ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, συγκρατούσε μια ισχνή, αλλά στην ουσία υποτυπώδη και αδύναμη κομματική συνοχή.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
ακούω με ενδιαφέρον τις επικρίσεις πολλών συντρόφων για την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΕΒ. Πράγματι, διαφωνώ με τα περισσότερα που ακούστηκαν εκεί, συμφωνώ όμως με τα περισσότερα που ακούστηκαν στο συνέδριο του Economist.

Εξίσου βέβαια συμφωνώ με την αύξηση του κατώτατου μισθού και την επαναφορά της 13ης σύνταξης το 2019, αλλά διαφωνώ με το γεγονός, ότι δεν ανοίξαμε το ζήτημα της φοροαπαλλαγής των εφοπλιστών, όταν εμείς είχαμε την πρωτοβουλία στην συνταγματική αναθεώρηση το 2018.

Συντρόφισσες και σύντροφοι επιτρέψτε μου σεμνά και ταπεινά να πω «ψυχραιμία και υπομονή».
Έχει έρθει η ώρα να προτεραιοποιήσουμε τα ταξικά μας καθήκοντα, στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Σήμερα το μυαλό όλων μας αλλά και της κοινωνίας, ταλανίζει ένα ερώτημα που αφορά το μέλλον:
Υπάρχουν οι όροι για να συμπορευτούμε την επόμενη μέρα;

Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, απαιτείται ειλικρίνεια, ωριμότητα και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης.
Απαιτείται να σφυρηλατήσουμε την ενότητά μας σε ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική βάση:

Α) Ιδεολογικά χρειαζόμαστε μια μεγάλη σύγχρονη Αριστερά της εποχή μας. Μια Αριστερά του 21ου αιώνα με νέα αναλυτικά εργαλεία, που θα προσδιορίζει τα κοινωνικά στρώματα και τις κοινωνικές τάξεις, που θέλει να εκπροσωπήσει.
Όχι με όλους, όχι με τους πολλούς, όχι με το κεφάλαιο…
Με τον κόσμο της εργασίας αλλά και με τον κόσμο της δημιουργίας. Με τον «δρόμο» αλλά και με τη διανόηση και τον κόσμο του πολιτισμού. Με τον διεθνισμό της Αριστεράς, αλλά και με την διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων, στο νέο γεωπολιτικό πεδίο.

Β) Προγραμματικά θέλουμε προτάσεις πολιτικής που θα απαντούν στα σύγχρονα προβλήματα. Κλιματική κρίση, τεχνητή νοημοσύνη, μεταναστευτικό, ψηφιακή επανάσταση, παραγωγικό μοντέλο, θέτουν ερωτήματα και έχουμε ανάγκη από την διατύπωση μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, που θα αντανακλά την πολιτική μας ταυτότητα. Πολιτική ταυτότητα χωρίς προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής, σε συγκεκριμένη σοσιαλιστική κατεύθυνση, συνιστoύν πολιτικό βερμπαλισμό άνευ ουσίας.

Γ) Οργανωτικά το κόμμα βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες της κοινωνίας. Ναι στο κόμμα των μελών και των δομών, όχι στο κόμμα των «μεγαλομετόχων». Ναι στην αυτοργάνωση, ναι στην επαφή με την κοινωνία, όχι στον παραγοντισμό και στον εξουσιοδοτισμό. Ναι στην συμμετοχή, όχι στην ανάθεση. Ναι στην εμπλοκή των 150.000 μελών στις διεργασίες του κόμματος, ναι στην προγραμματική συνεργασία των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, ναι στην συγκρότηση δημοκρατικών μετώπων, όχι στην ρευστοποίηση και στην πολιτική σύγχυση. Ναι στο κόμμα αρχών και αξιών, όχι στο κόμμα «χυλό» και στον αρχηγισμό.
Κανείς δεν λαμβάνει «λευκή εξουσιοδότηση»!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
ο χώρος βρίσκεται σε περιδίνηση και το πρώτο μέλημα μας είναι να υπάρξει ηρεμία, συλλογικότητα, πολιτικές επεξεργασίες και γρήγορες αποφάσεις.
Μοναδικός εγγυητής για τα ανωτέρω δεν μπορεί να είναι άλλος από την ηθική της Αριστεράς, από το καταστατικό μας, τις αξίες μας, τη συλλογικότητα την οποία οφείλει να υπερασπιστεί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης.
Μια αριστερή ηγεσία κατευνάζει, συνθέτει, ενώνει, διεκδικεί την συνέχεια και την μεγέθυνση του κόμματος.

«Τι να κάνουμε» λοιπόν;

1. Αρχικά πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, η οποία πρέπει να περιοριστεί στην πολιτική κριτική, που είναι θεμιτή και πρέπει να γίνεται με τρόπο οργανωμένο. Προφανώς και ορισμένες διατυπώσεις δεν μπορεί να γίνονται δημοσίως, αλλά εντός των πολιτικών οργάνων που σε συνθήκες κρίσης πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή συνεδρίαση. Οι έκτακτες ανάγκες απαιτούν ισχυρές, προωθητικές πρωτοβουλίες εξόδου από την κρίση και όχι ανατροφοδότηση μιας διαρκούς έντασης.
2. Αποδοκιμάζουμε έντονα εκφράσεις για «φυτευτούς, βαλτούς, διαπλεκόμενους, βαρίδια και υπονομευτές». Οι εκφράσεις αυτές δεν έχουν θέση στην Αριστερά και είναι κενές πολιτικού περιεχομένου, πολύ περισσότερο όταν διατυπώνονται αστήριχτα δημοσίως.
3. Αν ορισμένοι θεωρούν, ότι η περαιτέρω διάσπαση θα ευνοήσει το κόμμα και θα το απογειώσει δημοσκοπικά και εκλογικά, τότε είναι σίγουρο ότι βρίσκονται σε πλάνη. ‘Ένα κόμμα σε κρίση χρειάζεται πρωτίστως ενότητα, που δεν εξασφαλίζεται με μέτρα διοικητικού χαρακτήρα, λαϊκά δικαστήρια και εκκαθαρίσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ στήνουν ξανά, ένα κεντροδεξιό ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που εμπεδώνει την πολιτική τους κυριαρχία. Η συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεών είναι όρος ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Θέλουμε να προσθέσουμε και όχι να αφαιρέσουμε.
4. Έκτακτες συνθήκες απαιτούν διευρυμένα όργανα και συλλογική, συμπεριληπτική ευφυία. Για να υπερβούμε τη συγκυρία πρέπει να φύγουμε από το αρχηγοκεντρικό μοντέλο του παρελθόντος, να ξεδιπλώσουμε την συλλογική μας κουλτούρα. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, πρέπει να πλαισιωθεί και να αποτελέσει τον πρώτο μεταξύ ίσων, στη μάχη κατά της Δεξιάς. Να μην ξεχνάμε ότι ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα σημάνει ήττα της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, θα σημάνει ήττα του λαού.
5. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει την πολυτέλεια να βρεθεί εκτός κυβερνητικής τροχιάς και η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ιδιαίτερα σημαντική όχι ως αυτοσκοπός με ορίζοντα την κυβέρνηση, αλλά λειτουργεί σαν μοναδικό «asset» που θυμίζει στους πολίτες ότι οι ιδέες της Αριστεράς μπορούν να δώσουν λύσεις ρεαλιστικές, σε ενεστώτα χρόνο. Μια κυβέρνηση όμως που δεν είναι αποτέλεσμα, γέννημα και θρέμμα, μιας δημοκρατικής, κοινωνικής-πολιτικής πλειοψηφίας είναι εκ των πραγμάτων υπονομευμένη.
6. Προφανώς το τοξικό ύφος, η εμμονή στην τυφλή σύγκρουση, δεν είναι διαθέσεις που βοηθούν τον αντιπολιτευτικό μας λόγο. Χρειαζόμαστε επιχειρήματα, προγραμματικές θέσεις, σύγχρονες επεξεργασίες. Χρειαζόμαστε προτάσεις που θα συνδυάζουν όραμα, πολιτική συγκρότηση και επιστημοσύνη. Πρόταγμα μας είναι η ανάγκη να ανταποκριθούμε στις πιεστικές ανάγκες της ελληνικής οικογένειας και να δώσουμε λύσεις ρεαλιστικές μα και ριζοσπαστικές ταυτόχρονα.
7. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, από ένα συνέδριο απολογισμού και αυτοκριτικής, σύνθεσης και υπέρβασης των υπαρκτών διαφορών. Έχει ανάγκη από ένα συνέδριο ισχυρής, εναλλακτικής, προοδευτικής ταυτότητας προσανατολισμένο στο αύριο. Χρειαζόμαστε κοινωνικοπολιτικές πρωτοβουλίες για την συγκρότηση δημοκρατικού μετώπου, αλλά και μια οργανωτική επανεκκίνηση για ένα μαζικό κόμμα ενεργών μελών και δομών, με σταθερή κοινωνική σύνδεση και όργανα που θα εκφράζουν την νέα σύνθεση.
8. Τώρα είναι η ώρα το έκτακτο συνέδριο να συζητήσει την κατάργηση των γραφειοκρατικών πλέον τάσεων και την αντικατάσταση τους με τη δημιουργική συμβολή ρευμάτων σκέψης που θα μπορούν να δημιουργούνται, να υφίστανται ad hoc και να λειτουργούν, από συνέδριο σε συνέδριο.
9. Κατόπιν των ανωτέρω, το λόγο πρέπει να έχει η δημοκρατία και τα μέλη του κόμματος, οι μόνοι «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Να πάμε άμεσα στη βάση του κόμματος συντρόφισσες και σύντροφοι, να μιλήσουν οι οργανώσεις και τα μέλη, να μιλήσει η κοινωνία, μέσα από έναν εξαντλητικό προσυνεδριακό διάλογο, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα.
10. Συνεπώς λόγω των έκτακτων γεγονότων, χρειαζόμαστε εμπροσθοβαρείς πρωτοβουλίες. Προτείνεται:
    – Η ΚΕ με την απόφαση της εξαγγείλει τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου το αργότερο τον Ιανουάριο.
    – Συγκροτείται άμεσα Κ.Ο.Ε.Σ. (+επιτροπή καταστατικού, προγράμματος και ειδική επιτροπή μελέτης ταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας) με ολιγομελή γραμματεία και συγκεκριμένες θεματικές χρεώσεις.
    – Στη διάρκεια του Δεκεμβρίου όλες οι ΟΜ προχωρούν σε 2 ΓΣ για την συζήτηση των κειμένων.
    – Την περίοδο του Ιανουαρίου πρέπει να προγραμματισθούν Νομαρχιακές συνδιασκέψεις(έχουν προηγηθεί οι εκλογές στις ΟΜ για την ανάδειξη συντονιστικών) για να συζητηθούν τα προσυνεδριακά κείμενα και να εκλεγεί ΝΕ και τα στελέχη που θα εκπροσωπούν το Νομό στην Περιφερειακή επιτροπή.
    – Ακολουθούν εξωστρεφείς δράσεις-εκδηλώσεις.
    – Στο τέλος Ιανουάριου να κορυφωθεί ο διάλογος με το Συνέδριο μας που πρέπει να αποτελέσει μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός για τη χώρα
    – Αμέσως μετά προχωρούμε στην εκλογή της νέας ΚΕ.
    – Μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου ακολουθούν τα περιφερειακά συνέδρια που προπαγανδίζουν τις επεξεργασμένες θέσεις του συνεδρίου και εμπεδώνουν-εκπέμπουν στην κοινωνία τη νέα αριστερή, προοδευτική, πολιτική μας ταυτότητα.
    – Τα θεματικά συνέδρια τροφοδοτούν με ιδέες και προτάσεις το κόμμα και στα τέλη Απριλίου, παρουσιάζεται η εναλλακτική προγραμματική(κυβερνητική) πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για να ακολουθήσει η μάχη των Ευρωεκλογών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
είμαστε οι ιδέες μας, είμαστε οι θέσεις μας, είμαστε οι προτάσεις μας, είμαστε η παράδοσή μας. Μαζί, ενωμένοι βάζουμε τον πήχη ψηλά για να δικαιώσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού.

Διονύσης Τεμπονέρας
Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ