“Στο κόμμα μας δεν έχουν θέση μονοπρόσωπα όργανα και πρακτικές ξεπερασμένων αρχηγοκεντρικών κομμάτων”

Εντός των ημερών θα δοθεί στη δημοσιότητα το «Μανιφέστο» της «Κίνησης των 53+» του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς αναμένεται να γίνουν οι διορθώσεις που προτάθηκαν από τα στελέχη στο εισαγωγικό κείμενο.

Η «Κίνηση των 53+», στην πανελλαδική συνάντησή της, συζήτησε θέσεις που αναμένεται να συζητηθούν αρκετά, όπως επιμένουν οι πληροφορίες των «Παιχνιδιών Εξουσίας».

Οι «53», μάλιστα, προειδοποιούν πως η επιμονή τους στα θέματα δημοκρατίας εντός του κόμματος θα κορυφωθεί ενόψει του Συνεδρίου, καθώς, παρά τα θετικά βήματα, υπάρχει καθυστέρηση στη συμμετοχή του μέλους και του κόμματος στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. «Στο κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν έχουν θέση μονοπρόσωπα όργανα και πρακτικές ξεπερασμένων αρχηγοκεντρικών κομμάτων. Το συνέδριο θα πρέπει να δώσει τις δικές του απαντήσεις σε σχέση με τις δομές του κόμματος, δομές τέτοιες που να ενισχύουν τη συλλογική λειτουργία, τον αποφασιστικό ρόλο του μέλους και θα αποδυναμώνουν φαινόμενα ατομικών στάσεων και παραγοντισμού. Και βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένα κόμμα της Αριστεράς διέπεται από σαφείς κανόνες δεοντολογίας, που οφείλουν όλοι να τους τηρούν αυστηρά, χωρίς εξαιρέσεις», τονίστηκε χαρακτηριστικά από κορυφαία στελέχη της Κίνησης.

Τάσσονται επίσης υπέρ της ανασυγκρότησης και της επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εκφράζουν την αντίθεσή τους στον μετασχηματισμό. «Λέξη με βάθος, που συνήθως εμείς οι αριστεροί και οι αριστερές τη χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να μιλήσουμε για δομικές αλλαγές, που ανατρέπουν την παγιωμένη κυριαρχία, που αλλάζουν συνειδήσεις, αξίες και συμπεριφορές, που διαμορφώνουν μια νέα, ριζικά διαφορετική πραγματικότητα. Και υπό αυτή την έννοια, από τη σκοπιά του σοσιαλισμού και της κοινωνικής απελευθέρωσης, αναφερόμαστε στον μετασχηματισμό του κράτους και της κοινωνίας. Τι ακριβώς, λοιπόν, θα μετασχηματίσουμε στο κόμμα μας;» αναρωτιούνται χαρακτηριστικά, ενώ θέτουν τα εξής διλήμματα:

* Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή θα μετασχηματιστεί σε μια θολή παράταξη του λεγόμενου προοδευτικού/δημοκρατικού χώρου; Θα διατηρήσει την ταυτότητά του, τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά ή ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται ταυτότητα, ούτε αξίες, ούτε ιδεολογία, κάτι σαν σούπερ-μάρκετ, που διαθέτει τα πάντα αλλά στην πραγματικότητα τα ασήμαντα, τα εφήμερα, της μόδας;

* Θα ενισχυθεί ο ρόλος του μέλους στη συζήτηση και λήψη των αποφάσεων ή το «νέο» μοντέλο παραπέμπει στη λογική του μέλους-εκλέκτορα; Θα ενισχυθούν οι δημοκρατικές-συλλογικές διαδικασίες σε βάρος του αρχηγοκεντρισμού και των προσωπικών στρατηγικών;

* Θα ενταχθεί στον πυρήνα της λογικής και του προγράμματός μας το οικολογικό στοιχείο, κάνοντας την αναγκαία κριτική αποτίμηση και αναπροσαρμογή στα πεπραγμένα, ή η οικολογική οπτική θα είναι πινελιά επικοινωνιακού χαρακτήρα χωρίς περιεχόμενο; Θα επανεξετάσει ακόμα και με αυτοκριτικό βλέμμα επιλογές, το πολιτικό θάρρος σε σχέση με τις εξορύξεις ή με τις Σκουριές;

Η αντιπολιτευτική στρατηγική

Οι «53», επίσης, ασκούν κριτική στην αντιπολιτευτική στάση του κόμματός τους. «Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται πολλές φορές σαν να μην έχει βρει ακόμα τον αντιπολιτευτικό βηματισμό του, σαν να μην έχει ξεκαθαρίσει τι είδους αντιπολίτευση θέλει και έχει σκοπό να κάνει. Το θέμα αυτό είναι απολύτως κρίσιμο, καθώς η αντιπολιτευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και την προϋπόθεση για τη διεύρυνση του κόμματός μας. Μια πολιτική δύναμη, για να είναι πειστική και ελκυστική, πρέπει να είναι χρήσιμη για την κοινωνία – και σε αυτή τη βάση καλεί κοινωνικές δυνάμεις και πολίτες να συμπορευθούν μαζί της: λέμε «αυτά έχουμε σκοπό να κάνουμε», και καλούμε τον κόσμο «έλα να τα κάνουμε μαζί». Δεν μπορούμε να καλούμε τον κόσμο να ενταχτεί στις δυνάμεις μας απλώς επειδή είμαστε λίγοι και θέλουμε να γίνουμε περισσότεροι. Επιπλέον, καμία στιγμή δεν πρέπει να γίνει το λάθος να θεωρηθεί το 31,5% «μπετοναρισμένο», δεδομένο. Το αν αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει να μας ακούει, να μας στηρίζει, να μας δίνει ευκαιρίες, είναι κάτι που θα κριθεί από τη δική μας στάση», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Πώς πρέπει να γίνει η αυτοκριτική

Παράλληλα επιμένουν στην ανάγκη ενός σοβαρού και οργανωμένου απολογισμού: «ο απολογισμός και η αποτίμηση του κυβερνητικού έργου θα αποτελέσει και τη βάση για τη συγκρότηση του νέου προγραμματικού λόγου και των νέων προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, με προοπτική την ήττα της Δεξιάς, τη νίκη της Αριστεράς. Αυτή η συζήτηση ούτε μπορεί να αποφευχθεί, ούτε υπάρχει λόγος να προκαλεί ανησυχία, στον βαθμό βέβαια που θα γίνει με τρόπο οργανωμένο, στο πλαίσιο των κομματικών διαδικασιών: η Αριστερά γνωρίζει να συζητάει, η αποτίμηση για την Αριστερά δεν είναι ούτε ανθρωποφαγία ούτε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αντίθετα, μπορεί να είναι ένας συντροφικός εποικοδομητικός διάλογος για τη διόρθωση τυχόν λαθών με τη βοήθεια των αναντικατάστατων συλλογικών διαδικασιών του κόμματος».

Τα μέλη μας θα ξανανικήσουν

Οι «53» επιμένουν πως πολύ συχνά το πρόβλημα των κομμάτων δεν είναι ο αριθμός των μελών τους, αλλά του πού και πώς εντάσσουν αυτά τα μέλη: «Επιπλέον, δεν μπορούμε να μη θυμόμαστε διαρκώς ότι όλος αυτός ο κόσμος, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που με τόση αλαζονεία λοιδορούνται από κάποιους δημοσιογράφους, είναι αυτά που με περισσή ανιδιοτέλεια και πάθος έχουν δώσει όλες τις μεγάλες μάχες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτά που κουβάλησαν στις πλάτες τους το κόμμα από το 3% στην κυβέρνηση, είναι αυτά έδωσαν χωρίς καμία προσωπική οικονομία όλες τις μεγάλες μάχες της Αριστεράς. Αυτοί νίκησαν, όχι οι μεγαλόσχημοι των ΜΜΕ, και αυτοί θα ξανανικήσουν».

Το κόμμα μας –και ασφαλώς όχι «παράταξη»– είναι ο ΣΥΡΙΖΑ

Ταυτόχρονα τάσσονται εναντίον κάθε αλλαγής στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς κορυφαία στελέχη της τάσης υπογράμμισαν, μεταξύ άλλων, στις τοποθετήσεις τους: «Το κόμμα μας –και ασφαλώς όχι «παράταξη»– είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι όποιες αναζητήσεις για αλλαγή ονόματος ή για συμπλήρωσή του για να «χωρέσει» συμμάχους μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις. Για παράδειγμα, έχουν προταθεί ονόματα που παραπέμπουν ευθέως σε συμμαχικό σχήμα και όχι σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό, όπως ορθά αποφασίσαμε στο 1ο Συνέδριό μας, στην ουσία διχάζοντας και διαμορφώνοντας αντικειμενικά έναν φορέα με δύο ψυχές, χωρίς σαφή ιδεολογική και πολιτική ραχοκοκαλιά». Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών υπογράμμισαν πως «Αν υιοθετηθεί μια τέτοια αντίληψη, είναι σαν να αγνοούμε την τεράστια δυναμική της νεολαίας, που ουδεμία σχέση έχει με ιστορικά πολιτικά εγχειρήματα του παρελθόντος και που προσέγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ για άλλους λόγους. Όπως, επίσης, τον λαϊκό κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί συμπορεύτηκαν μαζί μας επώνυμα ή «λαμπερά» στελέχη του (παλαιού) πολιτικού συστήματος, αλλά γιατί υπερασπιστήκαμε, έστω και με αμφισημίες (λόγω και των πολλαπλών δυσκολιών), τα συμφέροντα και τις ανάγκες του».

Η στρατηγική των συμμαχιών

Ιδιαίτερο δε ενδιαφέρον σημειώνει και η διαπίστωση πως κάθε στρατηγική συμμαχιών ή διεύρυνσης οφείλει να ενισχύει την αριστερή, ριζοσπαστική προοπτική του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τονίστηκε, μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα μιας ευρύτερης αντινεοφιλελεύθερης συμμαχίας, που θα δώσει τους αγώνες που απαιτεί η περίοδος, καθώς δεν υπάρχει η λογική του «ώριμου φρούτου» αφού την κυβέρνηση της δεξιάς θα την ανατρέψει το κοινωνικό κίνημα και οι δυνάμεις της αριστεράς με τους αγώνες τους.