Στο μυαλό του Μητσοτάκη για τον Πρόεδρο Δημοκρατίας

Ο χρόνος μετρά πλέον αντίστροφα για το ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου την Τετάρτη και τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Στη Νέα Δημοκρατία πολλοί δεν έχουν εγκαταλείψει τις ελπίδες για ένα δεξιό υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, με το όνομα του Κώστα Τασούλα να ακούγεται ξανά. Ο Πρόεδρος της Βουλής προέρχεται άλλωστε από τη σκληρή δεξιά πτέρυγα, αλλά λόγω του αξιώματος του έχει και τα θεσμικά εχέγγυα.

Το μειονέκτημα είναι πως θα ψηφιστεί μόνο από τους βουλευτές της ΝΔ και ενδεχομένως από μικρά δεξιά κόμματα ή από τη δεξαμενή των ανεξάρτητων βουλευτών, που είναι κυρίως άκρας δεξιάς προέλευσης. Δεν εξυπηρετεί δηλαδή το αφήγημα του Μαξίμου για διεύρυνση στο κέντρο. Αλλά από την άλλη θα εξυπηρετούσε την ανάγκη για συσπείρωση της δεξιάς βάσης.

Σημειωτέον ότι σε δυο νέες δημοσκοπήσεις (Marc και Opinion Poll) η ΝΔ στην πρόθεση ψήφου κινείται στα ποσοστά των ευρωεκλογών και χαμηλότερα, αν και με την αναγωγή το ποσοστό της εκτιμάται οριακά πάνω από το 30%.

Αλλά σε κάθε περίπτωση, η ΝΔ παραμένει αποσυσπειρωμένη σε σχέση με το 2023 και οι δημοσκοπικές επιδόσεις της παραμένουν πολύ κάτω από τον πήχη αυτοδυναμίας. Επομένως το γεγονός ότι η ΝΔ παραμένει μακράν πρώτο κόμμα δεν αρκεί για να πανηγυρίσουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Από την άλλη, η δημοσκόπηση της Opinion Poll δείχνει επίσης ότι η πλειοψηφία των πολιτών (και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΝΔ) θα προτιμούσε συναινετικό Πρόεδρο Δημοκρατίας.

Υπέρ και κατά ΠΑΣΟΚικών υποψηφιοτήτων

 

Το δεύτερο βασικό σενάριο για την Προεδρία της Δημοκρατίας αφορά στην ιδέα για μία υποψηφιότητα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά με “περγαμηνές” συναίνεσης, δηλαδή από την εποχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Τα δύο βασικά ονόματα που έχουν ακουστεί είναι αυτά του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Γιάννη Στουρνάρα.

Το βασικό πλεονέκτημα μίας υποψηφιότητας Βενιζέλου είναι πως θα αναγκαστεί να τον ψηφίσει τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και οι βουλευτές της ΝΔ, ακόμη και ο ίδιος ο διαγραφείς πλέον Αντώνης Σαμαράς. Το βασικό μειονέκτημα είναι η ίδια η προσωπικότητα του. “Αντέχει” η κυβέρνηση έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας με πολιτικό βάρος και άποψη, όπως ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ;

Από την άλλη, ο κ. Στουρνάρας θα ήταν ακόμη λιγότερο δημοφιλής ως υποψήφιος στους βουλευτές της ΝΔ, αν και πάλι θα αναγκαζόταν να τον ψηφίσουν. Το ΠΑΣΟΚ όμως θα μπορούσε να “ξεγλιστρήσει” σε αντίθεση με μία υποψηφιότητα Βενιζέλου. Αλλά θα ήταν πιο διαχειρίσιμος πολιτικά για το Μαξίμου.

Οι “συμβουλές” του Νικήτα Κακλαμάνη

Ενδιαφέρον έχει πως σχολίασε την προεδρολογία ο βουλευτής Α Αθήνας της ΝΔ, Νικήτας Κακλαμάνης, εκ των στελεχών που δεν διστάζει να κάνει κριτική στην κυβέρνηση και που έσυρε το χορό της κριτικής μετά τις ευρωεκλογές.

“Διαχρονικά και ιστορικά όσοι ήταν πολιτικά πρόσωπα, ήταν καλύτεροι πρόεδροι. Οι δικαστές είναι να κάνουν άλλη δουλειά, οι τραπεζίτες το ίδιο και παρά το περιορισμένο των εξουσιών του Προέδρου, εάν – χτυπάω ξύλο – είτε από εσωτερικό είτε εξωτερικό κίνδυνο, μπορεί να χρειαστεί και πρέπει να έχει πολιτική εμπειρία”, είπε ο κ. Κακλαμάνης (Mega). Τάχθηκε έτσι εμμέσως πλην σαφώς κατά μίας νέας υποψηφιότητας της κ. Σακελλαροπούλου, αλλά και της ιδέας να προταθεί ο κ. Στουρνάρας.

Ο κ. Κακλαμάνης υποστήριξε ότι ο Πρόεδρος Δημοκρατίας πρέπει να είναι ένα πρόσωπο με πολιτική εμπειρία που “να έχει βαπτιστεί πολλές φορές στη λαϊκή ετυμηγορία” και εκτίμησε ότι τέτοια πρόσωπα υπάρχουν και στην κεντροριστερά και στην κεντροδεξιά.

Εδειξε έτσι ότι η ΚΟ της ΝΔ πράγματι δεν θα μπορούσε να απορρίψει πχ μία υποψηφιότητα Βενιζέλου, με τον οποίο άλλωστε έχει συγκυβερνήσει. Εκτίμησε πάντως ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από τη “λαϊκή βάση” της ΝΔ.

Σημειωτέον ότι στην περίπτωση που ο κ. Τασούλας μετακομίσει στο Προεδρικό Μέγαρο, ως πιθανότερος διάδοχος του στην προεδρία της Βουλής φέρεται ο κ. Κακλαμάνης, που έχει διατελέσει και αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου.

Ο κ. Κακλαμάνης χαίρει σεβασμού του συνόλου των βουλευτών και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην ΚΟ της ΝΔ, ενώ η ανάληψη του εν λόγω αξιώματος θα αποτελούσε και ένα μήνυμα στους δυσαρεστημένους γαλάζιους.