ΣΥΡΙΖΑ: Οι πρώτοι 16 υποψήφιοι ευρωβουλευτές

Η πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε στα πρώτα 16 ονόματα για το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών του 2019.

Αναλυτικά τα πρώτα ονόματα που ανακοινώθηκαν είναι:

Δημήτρης Παπαδημούλης

Γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Αποφοίτησε με άριστα από τη Βαρβάκειο. Μπήκε με υποτροφία και σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ.

Εργάστηκε ως μηχανικός και διευθυντικό στέλεχος επιχειρήσεων (1980-2004).

Από τα 18 του μετέχει ενεργά στο τότε φοιτητικό κίνημα και εντάσσεται στην Αριστερά, όπου και παραμένει σταθερά από τότε.

Μέλος του Προεδρείου του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (1976-1979), της ηγεσίας του «Ρήγα Φεραίου» και αργότερα του ΚΚΕ Εσωτερικού και της «Ελληνικής Αριστεράς» (Ε.ΑΡ.).

Μέλος της επιτροπής που συνέταξε το Κοινό Πόρισμα Ε.ΑΡ-ΚΚΕ (1988), το οποίο οδήγησε στη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.

Μέλος των αιρετών ηγετικών οργάνων του Συνασπισμού -από την ίδρυσή του ως ενιαίο κόμμα (1992)- και στη συνέχεια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έως και σήμερα.

Εκλέχτηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (2004-2009) και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (2009-2014).

Μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (2009-2014) και Αντιπρόεδρος της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Ομάδας της Αριστεράς (UEL).

Επανεκλέχτηκε Ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές του 2014. Μετά από πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, εκλέχθηκε ομόφωνα επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον Ιούλιο του 2014 εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ποσοστό 42,1%. Τον Ιανουάριο του 2017, επανεκλέχθηκε Αντιπρόεδρος, με ποσοστό 73,5%.

Από το 2014 έως το 2019, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι ο μόνος Έλληνας αλλά και ο μόνος από την Ευρωομάδα της Αριστεράς, στο Προεδρείο της Ευρωβουλής.

Κοινοβουλευτικές Επιτροπές

Tακτικό μέλος

– ECON (Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής)

– ACP-EU Joint (Αντιπροσωπεία για τις Σχέσεις με τις χώρες Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού)

Αναπληρωματικό Μέλος

– REGI (Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης)

– ASEAN (Αντιπροσωπεία για τις Σχέσεις ΝΑ Ασίας με την ΕΕ

– China – EU (Αντιπροσωπεία για τις Σχέσεις της Λ.Δ. της Κίνας με την ΕΕ)

Κωνσταντίνα Κούνεβα

Η Κωνσταντίνκα (Κωνσταντίνα) Κούνεβα γεννήθηκε το 1964 στη Σιλίστρα της Βουλγαρίας. Σπούδασε Ιστορία-Εθνογραφία στο Πανεπιστήμιο «Αγ. Κύριλλος και Μεθόδιος», στο Βελίκο Τέρνοβο της Βουλγαρίας. Εκτός από τη μητρική της γλώσσα, τη βουλγαρική, μιλάει ελληνικά και ρωσικά. Έχοντας βιώσει την κρίση μετάβασης της Βουλγαρίας στην “οικονομία της αγοράς”, όπως εκατομμύρια πολίτες των χωρών του αποκαλούμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το 2001 μετανάστευσε στην Ελλάδα με το παιδί της.

Τα πρώτα χρόνια εργάστηκε ως υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ. Από το 2003 έως το 2008 δούλεψε ως καθαρίστρια σε εργολαβικά συνεργεία της εταιρείας ΟΙΚΟΜΕΤ. Ως ενεργή συνδικαλίστρια από το 2002, δραστηριοποιήθηκε στο σωματείο της, την Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), όπου εκλέχτηκε στη θέση της γενικής γραμματέως.

Παραμονές Χριστουγέννων του 2008, κι ενώ επέστρεφε αργά το βράδυ από τη βάρδια της, δέχτηκε αιφνίδια και βίαιη επίθεση. Άγνωστοι την περιέλουσαν με καυστικό οξύ, προκαλώντας εκτεταμένες σοβαρές οργανικές βλάβες και απώλεια όρασης. Πριν από την επίθεση, είχε δεχθεί απειλητικές προειδοποιήσεις για τη συνδικαλιστική της δραστηριότητα. Οι ένοχοι και οι δράστες της επίθεσης ουδέποτε εντοπίστηκαν. Επέζησε χάρη στη φροντίδα ιατρών και νοσηλευτών, αλλά και χάρη στο πλατύ κίνημα αλληλεγγύης, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το οποίο εξασφάλισε πόρους για τις δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε στην Ελλάδα και τη Γαλλία, ώστε να αποκατασταθούν ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού της. Αυτό το κίνημα στήριξε ενεργά την υποψηφιότητα που της πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιό του, στις ευρωεκλογές του 2014.

Με την εκλογή της στο Ευρωκοινοβούλιο αναδείχτηκε σε ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη του, μαχόμενη νομοθετικά και κινηματικά, μέσα από την ομάδα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, της GUE/NGL και την ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των γυναικών, των ανθρώπων με αναπηρία, των μεταναστών και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι μέλος των Επιτροπών :

-EMPL (Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων)

-FEMM (Δικαιωμάτων των γυναικών και ισότητας των φύλων)

-PETI (Αναφορών)

-DCAS (Κοινοβουλευτικής συνεργασίας ΕΕ-Καζακστάν, ΕΕ-Κιργιζιστάν, ΕΕ-Ουζμπεκιστάν ΕΕ-Τατζικιστάν και για τις σχέσεις με το Τουρκμενιστάν και τη Μογγολία).

Είναι επίσης μέλος των διακοινοβουλευτικών ομάδων :

-Για τα προβλήματα των ανθρώπων με αναπηρία

-Για τα συνδικάτα

Στέλιος Κούλογλου

Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1980), μετεκπαιδεύθηκε στη δημοσιογραφία στο Παρίσι και το Τόκιο. Ξεκίνησε να δημοσιογραφεί στο περιοδικό «Αντί» και διετέλεσε ανταποκριτής της «Αυγής» στο Παρίσι (1983-1984). Πολιτικός αναλυτής στο «Βήμα» και αργότερα  ανταποκριτής της εφημερίδας, της ΕΡΤ και του ραδιοσταθμού Σκάι στη Μόσχα κατά την διάρκεια της «περεστρόικα»  (1989-1993). Κάλυψε ως ειδικός απεσταλμένος τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία (1992-1995).  Συνεργάτης της γαλλικής  Le Monde Diplomatique και του γαλλογερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ΑRTE.

Το 2002 βραβεύτηκε ως ο συγγραφέας της χρονιάς για το best seller μυθιστόρημα «Μην πας ποτέ μόνος στο ταχυδρομείο». Είναι συγγραφέας εννέα λογοτεχνικών και ιστορικών βιβλίων.

Διετέλεσε αρχισυντάκτης και παρουσιαστής του «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» (1996- 2008 και 2010-2012), μιας τηλεοπτικής εκπομπής που βραβεύθηκε τέσσερις φορές ως η καλύτερη ελληνική ενημερωτική εκπομπή. Από το 2005 έως το 2008, επιμελείτο και παρουσίαζε το εβδομαδιαίο τηλεοπτικό πρόγραμμα «Θεματική Βραδιά». Το 2006 και το 2007 βραβεύτηκε ως ο δημοσιογράφος της χρονιάς. Έχει χαρακτηριστεί, από το παρατηρητήριο των διεθνών μέσων ενημέρωσης «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» ως «το σύμβολο της ερευνητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα».

Το 2008 απολύθηκε από την ΕΡΤ επειδή αρνήθηκε να  λογοκρίνει το ντοκιμαντέρ «Η γενιά των 700 €» που ετοίμαζε. Την ίδια χρονιά ίδρυσε το Tvxs.gr («TV Χωρίς Σύνορα»), την πρώτη και σήμερα από τις πιο έγκυρες ενημερωτικές ηλεκτρονικές εφημερίδες στην Ελλάδα.

Παραγωγός και σκηνοθέτης πολυάριθμων ντοκιμαντέρ: «Whistleblowers» (2004), «Απολογία ενός Οικονομικού Δολοφόνου» (2008), «Oligarchy» (2012), «Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης» (2013), H Νονά» (2014), «Απόδραση από την Αμοργό»(2015), «Πεθαίνοντας στο Γέλιο»(2017). Το 2000 και το 2002 του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο EuroComenius, αντιστοίχως για τα ντοκιμαντέρ «Ο Ελληνικός Εμφύλιος» και «Ο Αγώνας του Θανάτου». Η «Απολογία ενός Οικονομικού Δολοφόνου» απέσπασε δύο διεθνή βραβεία (Ν. Κορέα, Ισπανία), προβλήθηκε σε δεκάδες χώρες και σε κινηματογράφους στη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες. Από το 2010 η αμερικανική κυβέρνηση αρνείται να του χορηγήσει βίζα για τις ΗΠΑ, ακόμη και με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή.

Διακρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την οργάνωση και παρουσίαση σειράς πρωτότυπων εκδηλώσεων για την ιστορία, τον πολιτισμό και τους νέους της Ελλάδας καθώς και εναντίον του πολέμου. Με δική του πρωτοβουλία καθιερώθηκε  βραβείο για τους Μάρτυρες Δημοσίου Συμφέροντος και την Ελευθερία της Πληροφόρησης, που απονέμεται κάθε χρόνο στο όνομα της δολοφονηθείσας Μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλίθια. Για το έργο του κατά της διεθνούς διαφθοράς, ανακηρύχθηκε «Τρίτος δικαιότερος πολιτικός στην Ευρώπη».

Παναγιώτης Κουρουμπλής

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι βουλευτής Β´ Αθηνών, δικηγόρος και Δρ. κοινωνικών επιστημών. Την περίοδο 1993-1996 διατέλεσε Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας. Εξελέγη τρεις φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣΟΚ (1996, 2000 και 2009) από το οποίο διαγράφηκε όταν καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το 2011. Στη συνέχεια εξελέγη τέσσερις φορές στη Β΄ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ (Μάιος και Ιούνιος 2012, Ιανουάριος και Σεπτέμβριος 2015). Την περίοδο 2015-2018 διατέλεσε διαδοχικά Υπουργός Υγείας, Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής.

Κατάγεται από προσφυγική οικογένεια. Οι γονείς του φτάνουν στην Ελλάδα σε παιδική ηλικία ως ορφανοί πρόσφυγες από τον Πόντο και εγκαθίστανται στο χωριό Ματσούκι της Αιτωλοακαρνανίας. Στη διάρκεια της Κατοχής ο πατέρας του εντάσσεται στο ΕΑΜ, ενώ το 1943 το Ματσούκι καίγεται ολοσχερώς από τους Γερμανούς. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής γεννιέται το 1951. Πολιτικοποιείται σε μικρή ηλικία, καθώς η οικογένειά του είναι πολιτικά ενεργή στον χώρο του Κέντρου. Στο πατρικό σπίτι ακούει να μιλούν για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Σε ηλικία δέκα ετών, παίζοντας με αλλά 6 παιδιά του χωριού κοντά στη γέφυρα του Αχελώου, που είχε παγιδευτεί από τους Γερμανούς στην Κατοχή, βρίσκουν μια χειροβομβίδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενώ την περιεργάζονται η χειροβομβίδα εκρήγνυται, με αποτέλεσμα ένας φίλος του να χάσει τη ζωή του και ο ίδιος το φως του. Στη διάρκεια των επόμενων μηνών, καθώς συνειδητοποιεί τη νέα πραγματικότητα, παίρνει τη σημαντική απόφαση να μην υποταχθεί στο μοιραίο. Οπλισμένος με τη θέληση που του ενέπνευσαν οι γονείς του, που στάθηκαν όρθιοι στις κακουχίες του ξεριζωμού και της Κατοχής, αποφασίζει να διεκδικήσει για τον εαυτό του τη ζωή που ο ίδιος ήθελε, ενάντια στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της εποχής. Έτσι βρίσκεται αντιμέτωπος όχι μόνο με το δικό του σκοτάδι, αλλά και με τον σκοταδισμό των άλλων. Μεγαλώνοντας μαθαίνει να βασίζεται στις δυνάμεις του, αψηφώντας τόσο την καχυποψία από τον ευρύτερο περίγυρο, όσο και την υπερπροστασία από τον κοντινό.

Παρακολουθεί αρχικά τη Σχολή Τυφλών στην Αθήνα και σε ηλικία 13 ετών εισάγεται οικότροφος στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια πραγματοποιεί το πρώτο του μεγάλο όνειρο, να εισαχθεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την αποφοίτησή του βραβεύεται από το Ίδρυμα Στασινοπούλου για τις επιδόσεις του στο συνταγματικό και διοικητικό δίκαιο. Με τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 γοητεύεται από την προσωπικότητα και τη σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου, στο πλευρό του οποίου θα συνταχθεί αταλάντευτα μέχρι τέλους. Γίνεται ιδρυτικό μέλος της ομάδας πρωτοβουλίας για τη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ στο Αγρίνιο και έκτοτε συμμετέχει στους αγώνες του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος.

Το 1978 συλλαμβάνει την ιδέα για την ενοποίηση του αναπηρικού κινήματος, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία φορέων σε κάθε κατηγορία αναπηρίας. Παράλληλα, συγκροτεί τη συντονιστική επιτροπή αναπηρικών φορέων, μεταλαμπαδεύοντας στους χώρους αυτούς το πνεύμα της κοινωνικής εξέγερσης των τυφλών, που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα «μόρφωση – ψωμί – δουλειά και όχι ζητιανιά». Το 1980 συμβάλλει στη δημιουργία της ομοσπονδίας γονέων και κηδεμόνων παιδιών με ειδικές ανάγκες, υποστηρίζοντας ότι ο διοικητικός ρόλος των γονιών στη στήριξη των παιδιών αυτών είναι αναντικατάστατος.

Η ανέλιξη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981 αποτέλεσε μεταίχμιο για την ανάπτυξη του αναπηρικού κινήματος και του κοινωνικού κράτους. Για τον ίδιο ήταν η απαρχή μιας νέας πρόκλησης: να προσφέρει όχι από θέση διαμαρτυρίας αλλά από θέση ευθύνης. Επίσης, να δικαιώσει την προσδοκία του αναπηρικού κινήματος ότι η ιδιαιτερότητα ενός πολιτικού στελέχους όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο για την παραγωγή πολιτικής, αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι προτέρημα. Ως σύμβουλος όλων των Υπουργών Υγείας της περιόδου 1981-1989, συνεισφέρει σε σειρά θεσμικών παρεμβάσεων που θεμελίωσαν το κοινωνικό κράτος, όπως η θεσμοθέτηση μέτρων κοινωνικής στήριξης των ευπαθών ομάδων (τυφλών, αναπήρων, πολυτέκνων κ.ά.). Με τη στήριξη των φορέων της αναπηρίας συμβάλλει στην προώθηση νόμων όπως ο ν. 1320, με τον οποίο καταργήθηκε το εμπόδιο της αρτιμέλειας και θεσπίστηκε η υποχρεωτική πρόσληψη αναπήρων στο Δημόσιο σε ποσοστό.

Το 1990 ιδρύει μετά από δεκαετή προσπάθεια την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, με την οποία επιτέλους ενοποιείται το αναπηρικό κίνημα, και διατελεί πρώτος της πρόεδρος μέχρι το 1993. Με το σύνθημα «δεν επαιτούμε – απαιτούμε και διεκδικούμε» οι ανάπηροι επιλέγουν πρώτη φορά τη συλλογική εξωστρέφεια και πρωτοστατούν στην ανατροπή των κοινωνικών στερεοτύπων που τους περιθωριοποιούν.

Το 1993 ο Ανδρέας Παπανδρέου προβαίνει σε μια σημαντική τομή για την έμπρακτη αναγνώριση του ισότιμου ρόλου των ΑμεΑ στην Πολιτεία, ορίζοντάς τον Γενικό Γραμματέα Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας. Ήταν η πρώτη φορά που τυφλός αναλάμβανε κυβερνητική θέση. Ως Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας την περίοδο 1993-1996 επικεντρώνεται στην προστασία των παιδιών, των πολιτών τρίτης ηλικίας, των πολύτεκνων οικογενειών και των προσώπων με αναπηρία, ενώ συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία της πρωτοβουλίας «Βοήθεια στο σπίτι». Την ίδια περίοδο συλλαμβάνει, επεξεργάζεται και καταθέτει πρόταση στην ΕΕ -την οποία υποστήριξε ο ίδιος στις Βρυξέλλες- για την υπαγωγή της Πρόνοιας στο Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, εξασφαλίζοντας 39 δισ. δρχ. για την αναβάθμιση των προνοιακών υποδομών. Επί θητείας του συστάθηκαν με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση 12 κέντρα φυσικής αποκατάστασης, μία μονάδα απεξάρτησης στη Θήβα, 32 κέντρα υποστήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες καθώς και δεκάδες άλλα, ειδικά για την υποστήριξη παιδιών, από συλλόγους γονέων και κηδεμόνων ΑμεΑ. Επίσης έγιναν 2.500 προσλήψεις σε παιδικούς σταθμούς, ενώ ιδρύθηκαν περισσότεροι από 300 νέοι.

Έχοντας ήδη τιμηθεί από το ΠΑΣΟΚ με θέσεις στο ευρωψηφοδέλτιο το 1989 και στα ψηφοδέλτια Επικρατείας το 1990 και το 1993, αποφασίζει να πολιτευτεί το 1996 στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Με 32.620 ψήφους εκλέγεται πρώτος, όχι μόνο στην Αιτωλοακαρνανία αλλά σε όλη την περιφέρεια, και γίνεται ο πρώτος τυφλός βουλευτής. Το 2001 εκδίδεται το βιβλίο του με τίτλο «Το δικαίωμα στη διαφορά».

Το φθινόπωρο του 2011 συγκροτεί μαζί με άλλους αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ το Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, το οποίο προσχωρεί στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποτυχημένη προσπάθεια σύμπηξης κοινού μετώπου όλων των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετονομάζεται σε ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο μέχρι το επόμενο συνέδριο του κόμματος.

Κοινοβουλευτική δράση

Από την πρώτη εκλογή του στη Βουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης το 2015 εκτελεί χρέη κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος αναπτύσσοντας έντονη κοινοβουλευτική δράση. Κάνοντας χρήση του άρθρου 41Α του Κανονισμού της Βουλής ανέλαβε πρωτοβουλία να κληθούν ενώπιων των τριών αρμόδιων Διαρκών Επιτροπών της Βουλής οι τότε Υπουργοί Οικονομικών, Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας και Δικαιοσύνης, ώστε να τοποθετηθούν για το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις. Ήταν η πρώτη φορά μετά την Απελευθέρωση που το ζήτημα αυτό συζητήθηκε στη Βουλή παρουσία Υπουργών, οπότε αποφασίστηκε η σύσταση αρμόδιας Επιτροπής την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Έτσι, τον Μάρτιο του 2014 συγκροτήθηκε η Διακομματική Επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.

Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.

Δημήτρης Πλουμπίδης

Ο Δημήτρης Πλουμπίδης είναι ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ.  Γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα σε συνθήκες παρανομίας των γονιών του, Νίκου Πλουμπίδη και  Ιουλίας Παπαχρήστου.

Αποφοίτησε από την  Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ  το 1972.Έλαβε  τον τίτλο ειδικότητας το 1980  στην Ψυχιατρική, Νευρολογία και Οικονομία της Υγείας  στη Γαλλία  όπου και εργάστηκε από το 1973 ως το 1986. Επίσης, το 1980 έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορος του ΕΚΠΑ.

Εκλέχτηκε λέκτορας  της Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ τον Ιούλιο 1988 και αφυπηρέτησε  ως καθηγητής Ψυχιατρικής τον Αύγουστο 2015.

Τόσο η κλινική του δραστηριότητα, όσο και το επιστημονικό του έργο επικεντρώθηκαν  στην εξωνοσοκομειακή άσκηση της  ψυχιατρικής στην κοινότητα και  την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών. Δημοσίευσε, επίσης, μελέτες για την ιστορία της Ψυχιατρικής στην  Ελλάδα.

Εργάστηκε από το 1988 ως την αφυπηρέτηση του ως υπεύθυνος του Κέντρου Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής   Βύρωνα- Καισαριανής ,της Α΄ Ψυχιατρικής  Κλινικής του ΕΚΠΑ. Πρόκειται για το πρώτο στην Ελλάδα Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής, με σημαντική συμβολή στην πιλοτική  εφαρμογή της κοινοτικής ψυχιατρικής και την συνεργασία με τις γύρω κοινότητες.

Από τον Ιούνιο 2015 έως σήμερα είναι εκπρόσωπος της Ελλάδας για θέματα ψυχικής υγείας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Από τον Μάιο 2014 είναι  πρόεδρος της Ελληνικής  Ψυχιατρικής Εταιρείας , επιστημονικής και επαγγελματικής ένωσης των Ελλήνων  ψυχιάτρων.

Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ψυχικής Υγείας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας.

Άννα Παπαδημητρίου – Τσάτσου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και δικηγορεί από το 1985.

Από το 1974 ήταν μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού και από το 1987 ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ. Τον Ιούνιο του 1990 μέλος της ΚΕ της ΕΑΡ.

Στις εκλογές του Νοέμβρη του 1989 ήταν υποψήφια με τον Συνασπισμό στην Α΄ Αθήνας.

Ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της Μ. Μερκούρη για το δήμο της Αθήνας το 1990

Εκλέχτηκε αντιπεριφερειάρχης Κεντρικού Τομέα Αθηνών με το ψηφοδέλτιο του Γ. Σγουρού το 2010.

Εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής το 2017.

Διατέλεσε, τέλος, Πρόεδρος του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες.

Μυρσίνη Λοΐζου

Με λένε Μυρσίνη Λοΐζου και γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1966 στην Αθήνα. Μητέρα μου είναι η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μάρω Λοΐζου και πατέρας μου ο μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος. Πήγα σχολείο στο Χολαργό και συνέχισα στη Βακαλό, όπου σπούδασα γραφίστρια. Ασχολήθηκα με το graphic design αλλά και με τις πωλήσεις σε διάφορες εταιρίες web development.

Το 2004 ήρθε στον κόσμο η κόρη μου Εμμανουέλα. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχω ενεργά μαζί με δημιουργούς του καλλιτεχνικού χώρου στη διαμόρφωση ενός καλύτερου και δικαιότερου πλαισίου για τα πνευματικά δικαιώματα, κάτι που πάντα με ενδιέφερε, καθώς στη χώρα μας δημιουργοί και κληρονόμοι ήμασταν σε καθεστώς ομηρίας σε μία μονοπωλιακή εταιρεία, την ΑΕΠΙ, έως το 2018, όταν και καταφέραμε να γίνει ανάκληση της λειτουργίας της.

Το καλοκαίρι του 2018 δημιουργήθηκε ο νέος φορέας διαχείρισης δικαιωμάτων, η ΕΥΕΔ, ένα συνεταιριστικό σχήμα, βάσει διεθνών προτύπων.  

Όλγα Νάσση

Η Όλγα Νάσση είναι πρόεδρος των Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων της Ιταλίας, όπου εξελέγη για δεύτερη διετία. Γεννήθηκε στην Ιταλία από έλληνα πατέρα. Σπούδασε  Πολιτικές  Επιστήμες, είναι κάτοχος διδακτορικού στην Ανθρωπολογία και στην εθνογλωσσολογία Έχει κάνει σημαντική εθνογραφική έρευνα σχετικά με την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία και έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα σε ιταλικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Ακόμα, έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα, στην Ιταλία, και στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναφορικά με τις ιστορικές μειονότητες και τις ιταλικές κοινότητες που προέρχονται από τη διασπορά. Έχει εργαστεί στο Δεύτερο πρόγραμμα υποδοχής ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών στην Ιταλία. Είναι ακτιβίστρια και δραστηριοποιείται στο οικολογικό κίνημα της Σικελίας.

Γιώργος Χρηστάκης

Ο Γιώργος Χρηστάκης είναι εμπνευστής και ιδρυτής τηςDAGIPOLIDANCECo. Έχει μια ενεργό και μαχητική παρουσία σε όλες τις πρωτοβουλίες που αγκαλιάζουν τη «διαφορά».

Χορευτής και χορογράφος σε αναπηρικό αμαξίδιο, έχει μεγάλη επαγγελματική και καλλιτεχνική εμπειρία. Κοινωνικός ψυχολόγος, υποψήφιος διδάκτορας Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Συμμετείχε στις ομάδες σύγχρονου χορού, «Φυγείν αδύνατον», «Λάθος κίνηση», «Αγγελόσκονη» κ.ά.

Τον Μάιο του 2004 δημιουργεί την δική του χορευτική ομάδα την «DAGIPOLIDANCECo», όπου χορογραφεί, χορεύει, σχεδιάζει και οργανώνει όλες τις παραγωγές και παραστάσεις της έως και σήμερα, και της οποίας έχει και την συνολική ευθύνη παραγωγής και εκτέλεσης.

Με την DAGIPOLI προκάλεσε ανατροπές και η δουλειά του με την ομάδα ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, από Αμερική ως Ευρώπη και Ασία.

Διδάσκει με τεχνικές και μεθόδους που έχουν να κάνουν με τις συναντήσεις σωμάτων ποικίλων λειτουργιών και μορφών.

Θεοδόσης Πελεγρίνης

Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι απόφοιτος του Φιλοσοφικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Έξετερ Αγγλίας.

Διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 2010 ως το 2014

και Υφυπουργός Παιδείας στο χρονικό διάστημα 2015 – 2016.

Πέρα από τα άρθρα και τις μελέτες του έχει συγγράψει 30 βιβλία.

Το 2007 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο για το βιβλίο του Από τον πολιτισμό στην πείνα.

Έχει ασχοληθεί ενεργώς ως συγγραφέας και ως ηθοποιός με το Θέατρο, χώρος στον οποίον επιχείρησε να συνδυάσει την φιλοσοφία και την δραματική τέχνη.

Έχει, επιπλέον, παρουσιάσει από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας δυο σειρές εκπομπών, το «Λεξικό της Φιλοσοφίας» και το «Εγχειρίδιον της Φιλοσοφίας», ενώ από την ΕΤ 1 τρεις σειρές εκπομπών: «Την ταυτότητά σας, παρακαλώ», «Και το ταξίδι συνεχίζεται» και «24 Ώρα».

Γιάννης Μουζάλας

Ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων το 2014 με τη δημοτική παράταξη Ανοιχτή Πόλη του Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Συμμετείχε κατ’ επιλογή στην Υπηρεσιακή κυβέρνηση Βασιλικής Θάνου 2015, αναλαμβάνοντας αναπληρωτής υπουργός για θέματα μετανάστευσης στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης .

Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 παρέμεινε στη θέση του συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Τσίπρα. Στον ανασχηματισμό της 5ης Νοεμβρίου 2016 αναβαθμίστηκε σε υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, θέση που διατήρησε μέχρι τον ανασχηματισμό της 28ης Φεβρουαρίου 2018.

Γιόνους Μουχαμέντι

Ήρθε στη χώρα πριν από 15 χρόνια. Το 2004 έγινε ένας από τους 11 πρόσφυγες που πήραν άσυλο ανάμεσα σε 4.000 αιτούντες και έκτοτε ζει νόμιμα στην Αθήνα. Ιδρυτής αρχικά της Αφγανικής Κοινότητας και κατόπιν του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων.

Στην Ελλάδα δραστηριοποιήθηκε από νωρίς ως ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το 2016 επελέγη από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) για να τιμηθεί με το βραβείο «Alison Des Forges» για την ακτιβιστική δράση του. Μεταξύ άλλων αποτελεί δυναμικό μέλος του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος.

Ιωάννα Κοντούλη

Η Ιωάννα Κοντούλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960.

Σπούδασε Τοπογράφος Μηχανικός  στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα «Περιβάλλον & Ανάπτυξη».

Εργάστηκε ως Μηχανικός σε τεχνικές  εταιρείες και ως ελεύθερος επαγγελματίας. Εχει διδάξει στο ΤΕΙ Αθηνών, θέματα Φωτοερμηνείας και Τηλεπισκόπησης και από το 2002 προσελήφθη στη Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων (ΜΟΔ Α.Ε.).

Συμμετείχε ενεργά σε κοινωνικά κινήματα όπως η “Διαδημοτική Επιτροπή για την διάσωση του Υμηττού” και η “Κίνηση Πολιτών για την διάσωση της βίλας Ζωγράφου” και σε κινήσεις-δράσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων, στο «Ένα καράβι για την Γάζα». 

Υπήρξε στέλεχος του κόμματος των Οικολόγων Πρασίνων και διετέλεσε επικεφαλής του κατά την εκλογική εκστρατεία του 2012.

Το 2014 ίδρυσε την  ανεξάρτητη “Πρωτοβουλία για μια Νέα Οικολογική Αθήνα”  και συμμετείχε στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές ως υποψήφια Δήμαρχος Αθηναίων .

Το 2015 ήταν υποψήφια στις Εθνικές Εκλογές, συνεργαζόμενη με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην εκλογική περιφέρεια Β΄Αθηνών.

Από τον Γενάρη του 2016 ήταν πρόεδρος της δημόσιας εταιρείας Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. μέχρι τον Μάρτιο του 2018 όπου παραιτήθηκε προκειμένου να πολιτευτεί.

Είναι μητέρα δύο αγοριών.

Φωτεινή Σκοπούλη

Γεννήθηκε το 1955 στα Γιάννενα. Είναι Γιατρός Παθολόγος με εξειδίκευση στα συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα. Από το 1982 μέχρι το 1996 ήταν στέλεχος του διδακτικού προσωπικού της Παθολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 1997 -2013 καθηγήτρια Παθολογίας Ανοσολογίας στο Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 μέχρι σήμερα είναι Διευθύντρια Παθολογικής Κλινικής, Τμήματος Αυτοάνοσων Νοσημάτων και Ανοσολογικού εργαστηρίου στην Ευρωκλινική Αθηνών. Το ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην κλινική έκφραση και αιτιοπαθογένεση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την επίδραση του στρες στην επαγωγή αυτοανοσίας.

Έζησε σε μια οικογένεια όπου και οι δύο γονείς της συμμετείχαν ενεργά στην αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής και εκτοπίσθηκαν. Ο πατέρας της Νίκος Σκοπούλης, γιατρός, εκλέγονταν επί σειρά ετών βουλευτής της ΕΔΑ στο Νομό Ιωαννίνων.

Ήταν μέλος του Ρήγα Φεραίου με συνδικαλιστική δράση στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε Υφυπουργός Υγείας μετά από πρόταση της ΔΗΜΑΡ (2012-2013)

Είναι μητέρα μιας κόρης με δύο εγγόνια και παντρεμένη με τον Χαράλαμπο Μουτσόπουλο, Καθηγητή της Ιατρικής και ακαδημαϊκό.

Μουσταφά Οφούκ

Γεννήθηκε στην Καβάλα το έτος 1989. Ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή της στο 1ο Μειονοτικό Δημοτικό Κομοτηνής και την δευτεροβάθμια στο 1ο Αθλητικό Γυμνάσιο και 1ο Ενιαίο Λύκειο Κομοτηνής.

Το 2011 αποφοίτησε από το τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης.  Από τον Σεπτέμβριο του 2014 ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στο γραφείο της στην Κομοτηνή. Είναι εν ενεργεία δημοτική σύμβουλος με την παράταξη ΠΟΛΗ-τική Ανατροπή στον Δήμο Κομοτηνής.

Στο ψηφοδέλτιο θα είναι και ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης.