Τα παράπονα Μητσοτάκη για Μακρόν και τα δύσκολα που έρχονται

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν “τα βρίσκουν” για την Ουκρανία ερήμην του Κίεβου και της ΕΕ, η οποία ακόμη αναζητεί στρατηγική. Και στη γωνία η Ελλάδα παρακολουθεί με αγωνία. Καθώς η στρατηγική του “αξιόπιστου συμμάχου” δεν φαίνεται να οδηγεί με ασφάλεια στο δύσκολο δρόμο που ανοίγεται.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν συγκαλώντας έκτακτη Σύνοδο Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πολωνίας, Δανίας και Μεγάλης Βρετανίας, το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει στην επιφάνεια τις διαφωνίες των Ευρωπαίων.

Αλλά και να προκαλέσει αντιδράσεις από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ, που ανησυχούν πως η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική μπορεί να καθοριστεί από πέντε μόνο ευρωπαϊκές χώρες και ένα μη μέλος της Ένωσης.

Ιδίως από τη στιγμή που ο Βρετανός πρωθυπουργός, Κιρ Στάρμερ, έβαλε χθες στο τραπέζι το μέχρι πρότινος αδιανόητο σενάριο της αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Η Γερμανία και η Ισπανία πάντως ήταν επιφυλακτικές και η Πολωνία κάθετα αντίθετη.

Η Αθήνα δεν θέλει να στείλει στρατό στην Ουκρανία

Η ελληνική κυβέρνηση φέρεται επίσης να είναι αρνητική στην αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, όπως άφησε να εννοηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης τη Δευτέρα στο briefing και επιβεβαιώνουν σε κατ ίδιαν συζητήσεις κυβερνητικά στελέχη.

Παρότι η κυβέρνηση είχε σπεύσει με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία να δηλώσει “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας” και είχε στείλει και στρατιωτική βοήθεια, αν και φυσικά είχε αρνηθεί να δώσει τους S300 παρά τις σχετικές πιέσεις.

Η αποστολή Ελλήνων στρατιωτικών στην Ουκρανία θα ήταν άλλωστε εξαιρετικά αντιδημοφιλής πολιτικά κίνηση. Και όχι μόνο στον αριστερό και κεντροαριστερό χώρο, αλλά και στο δεξιό ακροατήριο, που βλέπει παραδοσιακά με συμπάθεια τη Ρωσία και πλέον θαυμάζει και τον Τραμπ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Μαξίμου αντέδρασε προσεκτικά στην επίθεση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζει Ντι Βανς στην ΕΕ.

Τα καρφιά Μητσοτάκη για τον σύμμαχο Μακρόν

Και ενώ από το Μαξίμου αρχικά προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το γεγονός ότι στη Σύνοδο στο Παρίσι δεν είχε προσκληθεί η ελληνική κυβέρνηση (όπως βέβαια και καμία μικρότερη χώρα), ο Κυριάκος Μητσοτάκης χθες στην τηλεδιάσκεψη των ηγετών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος άφησε αιχμές για την κίνηση Μακρόν.

Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τόνισε ότι η Ευρώπη οφείλει να μιλά με μία φωνή, στόχος που δεν εξυπηρετείται από επιλεκτικά format συζήτησης ηγετών, ιδιαίτερα όταν από αυτά δεν προκύπτει ενιαία στάση για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα.

Δεν ήταν ο μόνος από τους ηγέτες της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς που εξέφρασε παράπονα για τους χειρισμούς του Μακρόν. Και δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι το Παρίσι έχει καλέσει σήμερα Τετάρτη και δεύτερη Σύνοδο με χώρες που δεν είχαν κληθεί τη Δευτέρα. Δηλαδή η Ελλάδα, η Φινλανδία, η Ρουμανία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Τσεχία, η Εστονία, η Λιθουανία, η Λετονία, αλλά και ο Καναδάς.

Η καυτή συζήτηση για την ευρωπαϊκή άμυνα

Ο κ. Μητσοτάκης θα συμμετέχει στη δεύτερη αυτή Σύνοδο από τη Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται σήμερα για προγραμματισμένη επίσκεψη, με τηλεδιάσκεψη, όπως και άλλοι ηγέτες των προσκεκλημένων χωρών, καθώς η πρόσκληση ήρθε την τελευταία στιγμή.

Στην εισήγηση του ο πρωθυπουργός αναμένεται να εστιάσει, όπως και στο ΕΛΚ, στην ανάγκη να προχωρήσει η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Αυτό που “καίει” την Αθήνα καταρχήν είναι να προχωρήσει το συντομότερο η εφαρμογή της ρήτρας διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες. 

Διότι εφόσον οι δαπάνες θα εξαιρούνται αυτομάτως από την καταμέτρηση του δημοσιονομικού ελλείμματος, η κυβέρνηση θα βρει το δημοσιονομικό χώρο για να προχωρήσει σε πιο γενναία μέτρα. Τα οποία κρίνονται πολιτικά αναγκαία, δεδομένου και του δύσκολου πολιτικού κλίματος με τα Τέμπη στην επικαιρότητα.

Ο πρωθυπουργός έχει επίσης πολλάκις ταχθεί υπέρ της κοινής χρηματοδότησης κοινών αμυντικών προγραμμάτων της ΕΕ. Με την άποψη αυτή συντάσσονται και άλλες χώρες του νότου, όπως η Ισπανία.

Ο Ισπανός υπουργός Άμυνας, Κάρλος Κουέρπο, μιλά μάλιστα πλέον ανοιχτά για ευρω-ομόλογα. Κάτι όμως που αποτελεί παραδοσιακά “κόκκινη γραμμή” για τη Γερμανία και τις χώρες του βορρά. Αλλά ο τυφώνας Τραμπ μπορεί να σαρώσει ακόμη και τις γερμανικές εμμονές λιτότητας.