Θεοδωράκης: “Ναι” στα μη κρατικά πανεπιστήμια και στη θρησκευτική ουδετερότητα

«Η πρόταση που κάνει το Ποτάμι είναι να αλλάξουμε πρώτα από όλα το άρθρο 110 του συντάγματος. Η αναθεώρηση του συντάγματος δεν μπορεί να συνεχίζει να είναι μια μαραθώνια διαδικασία. Να σκεφτόμαστε κάτι σήμερα και να το υλοποιούμε μετά από επτά χρόνια» τόνισε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής και συμπλήρωσε «Πρέπει να πάψει να είναι αυτή η Ελλάδα. Η Βουλή να μπορεί να προχωρήσει σε αναθεώρηση άρθρων του συντάγματος με πλειοψηφία των 2/3. Το νέο σύνταγμα πρέπει να κατοχυρώνει την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, τη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες, την προστασία της βιοποικιλότητας, και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η διαγενεακή δικαιοσύνη, τα σύγχρονα ατομικά δικαιώματα, η βιοποικιλότητα δεν μπορεί να είναι τροπολογίες σε νομοσχέδια, πρέπει να είναι συνταγματικοί κανόνες».

Ο επικεφαλής του Ποταμιού, αφού αναφέρθηκε στην αποποινικοποίηση της μοιχείας από τον Ανδρέα Παπανδρέου το ’81 παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της Εκκλησίας αλλά και της ΝΔ, σημείωσε ότι «οι νόμοι, οι κανόνες, το θεσμικό πλαίσιο και τελικά το σύνταγμα δεν είναι γραμμένα σε πλάκες από γρανίτη. Πρέπει να αλλάζουν και να συγκλίνουν με την εξέλιξη της κοινωνίας, της επιστήμης, του πολιτισμού. Και τελικά των αναγκών των πολιτών».

Μιλώντας για τα μη κρατικά πανεπιστήμια υποστήριξε ότι «ο παραλογισμός πρέπει να τελειώσει. Πρέπει η χώρα εδώ σε αυτό το θέμα να πάψει να είναι νότια Βαλκάνια. Ήδη έχουμε χάσει χρόνο και πολύ χρήμα. Η Τουρκία έχει περισσότερους από 50 χιλιάδες ξένους φοιτητές στα ιδιωτικά της πανεπιστήμια» και σημείωσε ότι δεν μπορεί να επιβιώνει ακόμη η λογική της Χούντας που έλεγε ότι «τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα καταστρέψουν την παιδεία, γιατί θα σταματήσει ο έλεγχος του κράτους».

Για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ο κ. Θεοδωράκης είπε ότι αν και η τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αποβεί άκαρπη, τότε η εκλογή να γίνεται με απλή πλειοψηφία από διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα με τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών, των περιφερειαρχών και των δημάρχων των 21 μεγαλύτερων πληθυσμιακά δήμων.

«Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «να κληθεί πάλι ο λαός, να μας βγάλει από το αδιέξοδο, είναι διχαστική» είπε.

Επισήμανε ότι πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός στις σχέσεις κράτους – Εκκλησίας και υπογράμμισε ότι «είναι υποκριτικό να μιλάτε για θρησκευτική ουδετερότητα στο άρθρο 3 και να μην αγγίζετε το άρθρο 16 παρ. 2, που λέει ότι το κράτος έχει σαν αποστολή την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε ότι επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης δεν πρέπει να είναι αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας αλλά «να επιλέγεται από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής με πλειοψηφία 3/5 των μελών της, μεταξύ 5 λειτουργών του κάθε ανώτατου δικαστηρίου, που έχουν υποδειχθεί κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας της ολομέλειας του. Αν δεν συγκεντρώνεται πλειοψηφία 3/5, την επιλογή κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

Αναφερόμενος στα ανθρώπινα δικαιώματα σημείωσε ότι κανείς δεν κινδυνεύει από τον σεβασμό της πραγματικότητας. «Από το αντίθετο κινδυνεύουμε. Από την υποκρισία και την καταπίεση. Η διαφορετικότητα στον σεξουαλικό προσανατολισμό δεν καθιστά κανέναν πολίτη δεύτερης κατηγορίας» τόνισε.

Τέλος μιλώντας για την ποινική ευθύνη των υπουργών και τη βουλευτική ασυλία υπογράμμισε ότι «είναι αδιανόητο να παραγράφονται τα αδικήματα των υπουργών πολύ γρηγορότερα από αυτά των πολιτών» και πρόσθεσε «αρνείστε, όμως, να εκσυγχρονίσουμε το καθεστώς της ασυλίας των βουλευτών. Θέλετε να αποφασίζουν τα μεγάλα κόμματα ποιος θα έχει ασυλία και ποιος όχι. Θέλετε συναλλαγή και μικροκομματικό παζάρι. Εμείς προτείνουμε, η ασυλία ή μη των βουλευτών να μην είναι πλέον αρμοδιότητα της Βουλής, αλλά να αποφασίζει γι’ αυτήν δικαστικό συμβούλιο με πλειοψηφία δικαστών και εισαγγελέων του Εφετείου».

Ο επικεφαλής του Ποταμιού κατέληξε λέγοντας ότι «οι πολίτες πρέπει να ενισχύσουν μια ξεχωριστή φωνή, που δεν δημαγωγεί, δεν λαϊκίζει και δεν σιωπά μπροστά στον φόβο του πολιτικού κόστους. Και αυτή η φωνή σήμερα στην Ελλάδα είναι δυστυχώς μόνο η φωνή του Ποταμιού. Η φιλελεύθερη φωνή που τολμάει να λέει συγχρόνως, “ναι” στα μη κρατικά πανεπιστήμια και “ναι” στη θρησκευτική ουδετερότητα. Κανένα άλλο κόμμα δεν τολμά να τα πει αυτά, τα αυτονόητα για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα».