Το τέλος των ψευδαισθήσεων…

Για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει το τέλος των ψευδαισθήσεων. Η επερχόμενη ΚΕ της Κυριακής σηματοδοτεί την αρχή μιας σειράς αναπόφευκτων εξελίξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, οδηγείται σε αδιέξοδα και κινδυνεύει να βουλιάξει στην εσωστρέφεια και την απαξίωση. Η ευθύνη όλων των «επιφανών» στελεχών είναι μεγάλη για την μέχρι εδώ πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.

Οι 87 υπογράφοντες, μένει να αποδείξουν ότι είναι αντάξιοι της ιστορίας της αριστεράς. Χωρίς ταλαντεύσεις και σκοπιμότητες. Οφείλουν να πορευθούν υποδειγματικά ενωμένοι, κατανοώντας την σημασία των εξελίξεων. Να αντιληφθούν το μέγεθος της ευθύνης και να στείλουν ένα ηχηρό ενωτικό και αισιόδοξο μήνυμα στην κοινωνία.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, αν και καθημερινά «βρυχάται» με αυτοσχέδιες απόψεις και θέσεις, στην πραγματικότητα είναι απομονωμένος. Επικαλούμενος μονίμως την αμφισβήτηση της νόμιμης και δημοκρατικής εκλογής του. Επαναλαμβάνοντας ένα βασανιστικό εγώ. Ανακαλύπτοντας διαρκώς νέους εχθρούς. Από την πρώτη στιγμή , επιδίδεται σε ένα πρωτοφανές και επικίνδυνο κυνήγι μαγισσών.

Όμως η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Στην πολιτική του ανεπάρκεια και στην απώλεια όποιας εμπιστοσύνης και στήριξης από την κομματική βάση την οποία επικαλείται και η οποία σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην πλειοψηφία της επιθυμεί αλλαγή ηγεσίας. Εκείνο όμως που ευθέως αμφισβητείται πλέον, ακόμη και από φανατικούς άλλοτε υποστηρικτές των αυθαιρεσιών του Στέφανου Κασσελάκη, είναι η νομιμοποίηση στην συνεχιζόμενη γελοιοποίηση ενός ιστορικού κόμματος. Και αυτή την πραγματικότητα αδυνατεί να την αντιληφθεί.

Από τα «πουμαρό», τις διαρκείς προσβολές σε συντρόφους του, την «ιερή συμμαχία», το μέγα θαύμα τής βάπτισής του, τις ανιστόρητες αντιφατικές δηλώσεις, την σχεδόν καθημερινή ανασκευή δηλώσεών του, την ακατάληπτη ρητορική του, την ιστορικά μοναδική και ανεπανάληπτη αυτοαναφορικότητά του, μέχρι την απαξίωση κάθε έννοιας συλλογικής λειτουργίας και την διάλυση των οργανωτικών δομών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ο Στέφανος Κασσελάκης -διχαστικός όσο κανείς-, κραδαίνει σε κάθε ευκαιρία, την δαμόκλειο σπάθη της «αναμέτρησης» πάνω από τα κεφάλια όλων όσοι τολμούν να καταθέσουν διαφορετική άποψη και να εκφράσουν την αγωνία τους για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως νεόκοπος ηγέτης-Ιάγος φρόντισε να χρησιμοποιεί a la carte την σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα. Με τρόπο ασεβή και συχνά αγενή, στο πρόσωπο του ιστορικού ηγέτη της Αριστεράς. Άλλοτε « ο Αλέξης φίλος» και άλλοτε «υπονομευτής»!!!

Και όταν κατάλαβε ότι το παραμύθι του δεν έχει άνθη, επιχείρησε να αμφισβητήσει και να απαξιώσει, άμεσα και έμμεσα, το έργο και την προσφορά του Αλέξη Τσίπρα. Αγνοώντας πως η βαθιά ευγενική σιωπή του Αλέξη Τσίπρα μόνο αδυναμία δεν είναι.Όμως, η συνεχιζόμενη προσπάθεια αμφισβήτησης και φθοράς του Αλέξη Τσίπρα μόνο φόβο, ανασφάλεια και πανικό προδίδει.

Ταυτόχρονα, προβληματίζει ο τρόπος που οι κάθε λογής «αυλικοί» και «εκκολαπτόμενοι αξιωματούχοι» αποδέχονται ένα κάκιστο εκλογικό αποτέλεσμα, που ο «ηγέτης» προσπάθησε να ωραιοποιήσει, με απίστευτες «αναλύσεις-πουμαρό», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ απώλεσε 350 χιλιάδες ψηφοφόρων, αποτέλεσμα μιας προσωποκεντρικής αλαζονικής προεκλογικής εκστρατείας.Άραγε θα μιλήσει κάποιος γι’ αυτό;

Και βέβαια, «αυλικοί» και «ηγέτης», δεν αντιλήφθηκαν ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που ενώ αμφισβητεί τις πρακτικές του Στέφανου Κασσελάκη, δεν επέλεξαν την αποχή, αλλά την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και όχι του προσώπου.Με την προσδοκία σοβαρών αλλαγών την επόμενη μέρα.

Αναμφισβήτητα ο Στέφανος Κασσελάκης δικαιούται να δημιουργήσει το δικό του κόμμα. Όπως και κάθε Έλληνας πολίτης.Όχι όμως τον «δικό του ΣΥΡΙΖΑ». Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Είναι το δημιούργημα χιλιάδων. Ανήκει στα χιλιάδες μέλη του, ανήκει στους αγώνες της ελληνικής κοινωνίας, ανήκει στην ιστορία.Ανήκει στους ρομαντικούς και όχι στους κυνικούς.

Ανήκει στους ποιητές και όχι στους αδίστακτους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην προσδοκία του ανέφικτου και όχι στον επικίνδυνο αμοραλισμό των σκοπιμοτήτων.

Ανήκει στα λάθη του, που με διαλεκτικό τρόπο αναγνωρίζει και προχωράει.

Ανήκει στο Όραμα και στις ανάγκες των πολλών και όχι σε μια συντηρητική Διαχειριστική αντίληψη.

Ανήκει στο Εμείς και στο Μαζί και όχι στην αθεράπευτη αλαζονεία του εγώ.

Ο Στέφανος Κασσελάκης αδυνατεί να συνθέσει και να ενώσει. Το απέδειξε. Έκανε τα πάντα για να διχάσει, να προσβάλει, να διασύρει. Να διαιρέσει και όχι να προσθέσει. Δεν έκανε ούτε μια ενωτική κίνηση, που τόσο είχε ανάγκη ο κόσμος της Αριστεράς. Κυρίως όμως δεν επέδειξε ίχνος ανωτερότητας και μεγαλοψυχίας, όπως οφείλει να κάνει κάθε σημαντικός ηγέτης. Λειτούργησε ως ένας αποφασισμένος τιμωρός, φτάνοντας μέχρι τα όρια κατάχρησης εξουσίας ακυρώνοντας στην πράξη όργανα συλλογικών αποφάσεων.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, δεν δικαιούται να διαχειρίζεται μόνος του, την ακίνητη περιουσία ενός κόμματος, που αποκτήθηκε με την αγάπη, τις προσδοκίες και τις δωρεές χιλιάδων αγωνιστών. Δεν δικαιούται να διαχειρίζεται ανθρώπους και χρήμα, ως ιδιοκτήτης εταιρείας και μάλιστα ΕΠΕ. Γιατί περιορισμένη θα είναι η ευθύνη του απέναντι στην λαβωμένη Αριστερά, μετά το «τέλος του παιγνιδιού».

Ο Στέφανος Κασσελάκης δικαιούται να δημιουργήσει το δικό του κόμμα. Από την αρχή. Με άλλη ιδεολογική αφετηρία. Σε άλλο χώρο. Με τους ανθρώπους και τις διαδικασίες που εκείνος θα επιλέξει. Όχι όμως τον ΣΥΡΙΖΑ.Ουδέποτε έλαβε τέτοια εντολή.Ο Στέφανος Κασσελάκης, ομνύει στην «αδιαμεσολάβητη επικοινωνία του, με την βάση. Θα πρέπει να γνωρίζει, πως η κοινωνία του απαντάει καθημερινά. Η κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ του απαντάει. Με αποχή, με φυγή, με σιωπή. Και την ίδια στιγμή, οφείλει να γνωρίζει πως ηγείται ενός αποστεωμένου κόμματος με χιλιάδες ανύπαρκτα μέλη. Που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Και χιλιάδες άλλα μέλη σιωπηλά. Που αναμένουν τις εξελίξεις.

Ο δρόμος των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών συνενώσεων ανοίγει.Η ιστορία δεν περιμένει.

Ο Στέφανος Κασσελάκης αν θέλει να ενώσει πραγματικά, μετά από τον χείμαρρο των αντιδράσεων στις πρακτικές του, οφείλει να ζητήσει από την βάση την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Και εκεί να διεκδικήσει πλειοψηφία και νέα εντολή. Και να είναι βέβαιος ότι η κοινωνία των μελών καθώς και η προοδευτική κοινωνία θα πράξουν το χρέος τους.

*Ο Θέμης Μουμουλίδης είναι Σκηνοθέτης, Μέλος ΚΕ, π.Βουλευτής