Τσίπρας: Απάντηση στον ακροδεξιό λαϊκισμό μια “Πανευρωπαϊκή συμμαχία δημοκρατίας και δικαιοσύνης”

«H σχέση μας με τις ΗΠΑ μπορεί να βασιστεί μόνο στον αμοιβαίο σεβασμό και στον σεβασμό των συνόρων μας, όπως και στο σαφές μήνυμα ότι δεν θα αποδεχτούμε παρεμβάσεις στις εσωτερικές μας υποθέσεις» υπογράμμισε την Τρίτη (28/01) σε ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

«Ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο, πολλαπλών κρίσεων και τεράστιων ανισοτήτων. Ο κ. Τραμπ μάς λέει ότι σε αυτόν τον κόσμο – που αυταρχικά καθεστώτα γίνονται πιο ισχυρά – δεν συμφέρει τις ΗΠΑ να συμφωνηθούν νέοι, πιο συμμετοχικοί κανόνες με σημείο αναφοράς το διεθνές δίκαιο, όπως έγινε το 1945 ή το 1990.  Αλλά να αντικατασταθούν αυτοί οι κανόνες με έναν κανόνα: Το δίκαιο του ισχυρού» ανέφερε κι υπογράμμισε ότι «οι ΗΠΑ θα κινούνται με σκοπό το άμεσο όφελός τους ακόμα και αν αυτό σημαίνει την αμφισβήτηση συνόρων, την εμπλοκή στα εσωτερικά χωρών και την σύγκρουση με διεθνείς οργανισμούς. Και η πολιτική θα βασίζεται στην εξουσία όχι πολιτικών, αλλά δισεκατομμυριούχων οι οποίοι έγιναν πλουσιότεροι τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, των πολέμων και της πανδημίας.»

«Η άνοδος του ακροδεξιού λαϊκισμού όμως βασίστηκε στις τεράστιες ανισότητες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στα δύο μέτρα και δύο σταθμά στις διεθνείς σχέσεις και στην υποκρισία αυτών που ήθελαν μεν ξένους εργάτες στις χώρες τους αλλά χωρίς δικαιώματα και πολέμους χωρίς πρόσφυγες» συνέχισε ο Αλ. Τσίπρας.

«Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, είναι μια ευρεία συσπείρωση  κυβερνήσεων, κινημάτων και πολιτών. Μια “Πανευρωπαϊκή συμμαχία δημοκρατίας και δικαιοσύνης” που θα υποστηρίζει τις αξίες μας, έχοντας μάθει από τα ευρωπαϊκά και δυτικά λάθη των τελευταίων 30 χρόνων» κατέληξε.

Ακολουθεί η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης:

«Το σημερινό ψήφισμα είναι επίκαιρο, αλλά φοβάμαι πρέπει να μιλήσουμε πιο ξεκάθαρα.

Ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο, πολλαπλών κρίσεων και τεράστιων ανισοτήτων.

Και ο κ. Τραμπ μας λέει ότι σε αυτόν τον κόσμο -που αυταρχικά καθεστώτα γίνονται πιο ισχυρά- δεν συμφέρει τις ΗΠΑ να συμφωνηθούν νέοι, πιο συμμετοχικοί κανόνες με σημείο αναφοράς το διεθνές δίκαιο, όπως έγινε το 1945 ή το 1990.

Αλλά να αντικατασταθούν αυτοί οι κανόνες με έναν κανόνα: το δίκαιο του ισχυρού.

Οι ΗΠΑ εξής θα κινούνται με σκοπό το άμεσο όφελός τους ακόμα και αν αυτό σημαίνει την αμφισβήτηση συνόρων, την εμπλοκή στα εσωτερικά χωρών και την σύγκρουση με διεθνείς οργανισμούς.

Και η πολιτική θα βασίζεται στην εξουσία όχι πολιτικών, αλλά δισεκατομμυριούχων οι οποίοι έγιναν πλουσιότεροι τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, των πολέμων και της πανδημίας.

Όπως έλεγε η Hannah Arendt για τον ιμπεριαλισμό «Οι επιχειρηματίες έγιναν πολιτικοί και τους πολιτικούς τους έπαιρναν στα σοβαρά μόνο όταν μιλούσαν σαν επιχειρηματίες».

Όλα αυτά, όμως, δεν έπεσαν από τον ουρανό.

Η άνοδος του ακροδεξιού λαϊκισμού βασίστηκε στις αντιφάσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που οδήγησαν σε παγκόσμια οικονομική κρίση και τεράστιες ανισότητες.

Βασίστηκε στο γεγονός ότι δεν υπήρξε δίκαιη μετάβαση στην πράσινη ατζέντα και το κόστος κλήθηκαν να πληρώσουν οι καταναλωτές, ενώ οι μεγάλες εταιρείες έγινα πλουσιότερες.

Και βασίζεται στα δύο μέτρα και δύο σταθμά που συνεχίζουμε να δείχνουμε όταν ορθώς καταδικάζουμε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά φοβόμαστε να μιλήσουμε ειλικρινά για τη Παλαιστίνη και τους χιλιάδες νεκρούς από το Ισραήλ.

Και μάλιστα, φοβόμαστε να μιλήσουμε για την ειρήνη στην Ουκρανία και αφήνουμε να μιλήσουν για αυτήν πρώτοι ο κ. Τραμπ και ο κ. Όρμπαν.

Στηρίχτηκε, τέλος, στην υποκρισία όσων ήθελαν ξένους εργάτες, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους.

Στην υποκρισία όσων στήριξαν πολέμους, αλλά δεν θέλουν πρόσφυγες.

Και βλέπουμε όλοι σήμερα, τις ντροπιαστικές σκηνές της βίαιης απέλασης ανθρώπων που έχουν ζήσει δεκαετίες στις ΗΠΑ.

Απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο χρειαζόμαστε σήμερα, μια ευρεία συσπείρωση  κυβερνήσεων, κινημάτων και πολιτών.

Μια «Πανευρωπαϊκή συμμαχία δημοκρατίας και δικαιοσύνης» που θα υποστηρίζει τις αξίες μας, έχοντας μάθει από τα ευρωπαϊκά και δυτικά λάθη των τελευταίων 30 χρόνων.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης πρέπει να δώσει το μήνυμα ότι αποδεχόμαστε έναν νέο πολυπολικό κόσμο όπου η Δύση είναι ισχυρή, αλλά όχι κυρίαρχη δύναμη.

Ότι θέλουμε, μαζί με τον ΟΗΕ, την ΕΕ, και περιφερειακούς οργανισμούς από όλο τον κόσμο, να μιλήσουμε για μια νέα αρχιτεκτονική διεθνών σχέσεων, αρκεί να βασίζεται στην Χάρτα του ΟΗΕ.

Και ότι η σχέση μας με τις ΗΠΑ μπορεί να βασιστεί μόνο στον αμοιβαίο σεβασμό και στον σεβασμό των συνόρων μας, όπως και στο σαφές μήνυμα ότι δεν θα αποδεχτούμε εμπλοκή στα εσωτερικές μας υποθέσεις.»