Twitter, το απόλυτο πολιτικό trend

Η 24MEDIA δίνει για μια μέρα το τιμόνι στο AD&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Το κείμενο που θα διαβάσεις παρακάτω αποτελεί μέρος μίας ενέργειας κατά την οποία 40 φοιτητές του AD&PR Lab πρότειναν, έγραψαν και δημοσιεύουν το δικό τους κείμενο στα sites του Ομίλου (Huffington Post Greece, News247, Oneman, Ladylike, Sport24 & Contra). Κάθε φοιτητής του AD&PR Lab στο πλαίσιο του μαθήματος “Δημόσιες Σχέσεις: The art of storytelling” πρότεινε κάποια θέματα και έγραψε ένα από αυτά εν είδη εργασίας εξαμήνου. Μπορείς να διαβάσεις όλα τα κείμενα των φοιτητών στο microsite που δημιουργήσαμε για την ενέργεια

*Της Παναγιώτας Καββαθά

Το Twitter βγήκε στον αέρα τον Ιούλιο του 2006 .Σήμερα αριθμεί πάνω από 302.000.000 χρήστες, έχει 3.900 εργαζόμενους και θεωρείται ένα από τα 10 πιο επιτυχημένα websites παγκοσμίως.

Στην πολιτική επικοινωνία εμφανίζεται κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για την προεδρία των Η.Π.Α το 2008. Ο Barack Obama φέρνοντας έναν φρέσκο αέρα , διαφορετικό από ό,τι είχαμε συνηθίσει για την κούρσα της προεδρίας, προσπαθεί να μιλήσει στους νέους 18-30 επιστρατεύοντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, MySpace, Youtube , Twitter), διαδίδοντας το μήνυμα “yes we can”.  Το άνοιγμα αυτό σε νέα κανάλια επικοινωνίας τον έκανε αγαπητό στους ψηφοφόρους του, στους δημοσιογράφους και στους Celebrities. Στο στρατόπεδο των ρεπουμπλικάνων ο υποψήφιος για την προεδρία John McCain, δεν μπορούσε να ακολουθήσει τη ρητορική του αντιπάλου του στα κοινωνικά δίκτυα. Στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ο Obama γράφει ιστορία και τη μεταδίδει και στο Twitter.

Η Ελληνική πραγματικότητα και το Twitter

 Από τις προεκλογικές ομιλίες στα μπαλκόνια της δεκαετίας του 1970 , όπου οι πολιτικοί αρχηγοί μιλούσαν στους ψηφοφόρους τους, φτάσαμε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στα τηλεοπτικά παράθυρα και σήμερα στα ‘’τιτιβίσματα’’ των πολιτικών.

Ήδη από το 2009 τα κομματικά επιτελεία αντιλαμβάνονται την δυναμική του μέσου και αρχίζουν να δραστηριοποιούνται σε αυτό. Η αλήθεια είναι, πως η δυναμική του Twitter  στην χώρα μας,  δεν είναι η ίδια με αυτή που έχει το Facebook (ενδεικτικά το Twitter έχει 500.000 χρήστες στη χώρα μας και το Facebook 4.000.000). Το συγκεκριμένο μέσο αποτελεί δημοσιογραφικό εργαλείο, και έτσι εκτινάσσεται η αξία του σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας.. Στην Ελλάδα, οι παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή την στροφή ποικίλλουν: οικονομική δυσπραγία,  άμεση επαφή με τους χρήστες, περιορισμός των τηλεοπτικών εμφανίσεων, άνοιγμα σε πιο νεαρό κοινό.

Αναμφίβολα το 2015 ήταν η χρονιά του: οι δυο εθνικές εκλογές, τα αλλεπάλληλα Eurogroups,  το δημοψήφισμα, το τρίτο μνημόνιο, αλλά και οι εσωκομματικές εκλογές στην Ν.Δ προσέφεραν γόνιμο έδαφος για συζητήσεις, τόσο εντός του δικτύου, όσο και στα δελτία των ειδήσεων. Το ‘’τιτίβισμα’’ του Γιάνη Βαρουφάκη μια μέρα μετά το δημοψήφισμα ‘’ Minister no more!’’, το tweet του Άδωνι Γεωργιάδη όταν τελικά κατάφερε να βρει τις 50 υπογραφές για να τεθεί υποψήφιος για την προεδρία της Ν.Δ ‘’τις βρήκα, πάω’’, εκείνο του Πάνου Καμμένου που ‘’παραίτησε’’ τον Δημήτρη Καμμένο μέσω twitter τιτιβίζοντας : ‘’Μέχρι την απόδειξη της αλήθειας για την υπόθεση των αντισημιτικών – ρατσιστικών αναρτήσεων ο υφυπουργός θα διευκόλυνε με την παραίτησή του’’ αλλά και το tweet της Ζωής Κωνσταντοπούλου προς τον Αλέξη Τσίπρα ‘’Εκείνοι που άλλα λένε και άλλα κάνουν δυσκολεύονται να συμβιβαστούν με το ότι κάποιοι-ες τηρούν το λόγο τους και πράττουν ανάλογα.’’ ,είναι κάποια από τα χαρακτηριστικότερα tweets που αποδεικνύουν πως το twitter δεν ακολουθεί πλέον την είδηση αλλά την βγάζει.

Η άποψη των πολιτικών

Το news247.gr και το AD&PR Lab ρώτησε τρεις πολιτικούς – χρήστες του μέσου, για το πώς αυτοί αντιλαμβάνονται το Twitter ως μέσο πολιτικής επικοινωνίας.

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης https://twitter.com/papadimoulis , Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα στο ελληνικό Twitter. Ο ευρωβουλευτής σχολιάζει τα γεγονότα της επικαιρότητας και συχνά οι αναρτήσεις του γίνονται πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων.

Σύμφωνα με τον ίδιο ‘’το Twitter είναι ένας άμεσος, απλός και γρήγορος τρόπος για πολιτική επικοινωνία και σχολιασμό των εξελίξεων’’. Στην ερώτηση αν το μέσο προσφέρεται για διάλογο ο ίδιος μας απαντά πως : ‘’Δίνει τη δυνατότητα άμεσης αντίδρασης και σχολιασμού – δεν χρειάζεται να περιμένεις κάποιου είδους “πρόσκληση” από κάποιο μέσο για να επικοινωνήσεις τις απόψεις σου, συνεπώς, μπορείς να αντιδράσεις άμεσα. Επιπλέον εκ των πραγμάτων σου επιτρέπει να βάζεις στην ατζέντα και πράγματα που δεν φιλοξενούνται εύκολα στα παραδοσιακά μέσα’’.  Η γνώμη, που εκφέρει σχετικά με τον διάλογο στο δίκτυο  είναι πως ‘’η εμπειρία μου δείχνει, ότι η δυνατότητα ουσιαστικού διαλόγου δεν είναι και από τα ισχυρότερα σημεία του twitter. Περισσότερο χρησιμοποιείται για να γίνεται πολεμική ή για επιθετικά σχόλια, παρά ουσιαστικός διάλογος. Η ίδια η φύση του μέσου –ο περιορισμός των 140 χαρακτήρων, αλλά κυρίως η κατάχρηση των δυνατοτήτων που δίνει η ανωνυμία, δεν προάγουν τον ουσιαστικό διάλογο. Έτσι, ο διάλογος υπάρχει μεν ως δυνατότητα, αλλά αποτελεί εξαίρεση. Θεωρώ ότι ένα από τα πλεονεκτήματα του twitter είναι η συντομία των μηνυμάτων που επιβάλλεται από το όριο των χαρακτήρων, και επειδή αυτό σύντομα θα αλλάξει, δεν σκοπεύω να γράφω την ιστορία της ζωής μου, κάνοντας χρήση των νέων του, διευρυμένων δυνατοτήτων.’’

Ο Γιώργος Μαυρωτάς https://twitter.com/Mavrogiorgos  είναι νέος βουλευτής στην Αττική εκλεγμένος με το ΠΟΤΑΜΙ. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές φορές ‘’τουιτάρει’’ για τα γεγονότα που συμβαίνουν εντός  του κοινοβουλίου, ενώ πάντα είναι πρόθυμος να απαντήσει στα σχόλια άλλων χρηστών του μέσου. Ρωτώντας  για ποιο λόγο χρησιμοποιούν οι πολιτικοί το twitter απαντά ότι ‘’το μέσο είναι άμεσο και έχει καλή επίδραση, οι πολιτικοί καταφέρνουν να συνομιλούν χωρίς να φλυαρούν.’’  Η θέση του στο αν προάγει τον διάλογο είναι, ‘’πως ναι τον προάγει και γι’ αυτόν το λόγο δεν έχω μπλοκάρει κανέναν. Πάντα θα υπάρχουν κάποια άτομα που θα βρίσουν ή θα προσβάλλουν αλλά τους αντιμετωπίζω  με χιούμορ και νομίζω βρίσκουμε  ένα modus vivendi.’’

Τέλος ο Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης https://twitter.com/CZachariadis, διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ανήκει στην νέα γενιά πολιτικών που ‘’τουιτάρει’’. Στην ερώτηση αν το twitter δίνει την δυνατότητα να εκφραστούν απόψεις που στα παραδοσιακά μέσα δεν είναι δυνατόν, απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως ‘’είναι προφανές και αυτή είναι η μεγάλη καινοτομία. Βάζει τέλος στα φίλτρα, τις παρεμβάσεις και τα μοντάζ. Επίσης δίνει στον χρήστη τη δυνατότητα της χρονικής επιλογής, που θέλει να εκπέμψει ένα μήνυμα, εν αντιθέσει με τα παραδοσιακά μέσα, οπού οι χρόνοι καθορίζονται από άλλους παράγοντες, όπως η ώρα των εκπομπών, η έκδοση των εφημερίδων κ.λ.π.’’ Τι γίνεται όμως με τα κακόβουλα σχόλια, πώς ο Κ. Ζαχαριάδης τα αντιμετωπίζει; Ο ίδιος μας δηλώνει πως ’’Είμαι πάντα ανοικτός στην σκληρή κριτική και την έντονη διάθεση αμφισβήτησης των επιχειρημάτων μου. Είμαι έτοιμος να πειστώ από αντίθετες γνώμες, αν τεκμηριωθούν ορθολογικά. Κριτική όμως δεν σημαίνει να βρίσεις και να κάνεις απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Δεν ασχολούμαι με τέτοιες αναρτήσεις . Θεωρώ ότι προσβάλλουν τους σοβαρούς ομιλητές και όσους έχουν διάθεση πραγματικού διαλόγου.’’

Αντί Επιλόγου

Tο Twitter ήρθε για να μείνει στο κομμάτι της πολιτικής επικοινωνίας. Οι followers πλέον είναι οι νέοι ψηφοφόροι και πολλές φορές τα favorites αντικαθιστούν τα exit polls και τις δημοσκοπήσεις. Οι διαξιφισμοί μεταξύ των πολιτικών, οι αιχμηρές απόψεις, τα χιουμοριστικά tweets, τα troll accounts είναι αυτά που κάνουν το μέσο να διαφοροποιείται . Το Twitter με τις δυνατότητές του, ‘’αναγκάζει’’ το εκάστοτε κομματικό στέλεχος να παρουσιάσει στον μελλοντικό ψηφοφόρο του , με έναν γρήγορο και ευφυή τρόπο, το πολιτικό του προφίλ. Τα γρήγορα αντανακλαστικά του πολιτικού ως χρήστη , το χιούμορ που θα επιστρατεύσει, αλλά και οι αιχμές που θα ‘’τουιτάρει’’,  αποτελούν τα δυνατά του χαρτιά.

Σίγουρα το μέσο  στην χώρα μας δεν είναι στα ίδια επίπεδα δημοτικότητας με την Αμερική. Μπορεί, βέβαια, με την πάροδο του χρόνου  να αποτελέσει το απόλυτο εργαλείο για άσκηση επιρροής, αλλά και για  πρόκληση αντιδράσεων. Άλλωστε αυτό δεν είναι που θέλουν, τόσο τα κομματικά επιτελεία, όσο και οι πολιτικοί ; Αν θα το καταφέρει, ο χρόνος και τα γεγονότα θα το δείξουν…