Χάρης Τσιόκας: Ανάγκη η πλειοψηφία για αλλαγή πολιτικής και όχι εναλλαγής προσώπων

Η εκλογή του Τραµπ στην Αµερική επισπεύδει τις τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγές, που συντελούνται, όχι µόνο γεωστρατηγικά, αλλά και στους οικονοµικούς ανταγωνισµούς. Καθορίζονται πλέον από τους έχοντες πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες.

Εµπορευµατοποιείται κερδοσκοπικά ακόµη και η διαχείριση της πράσινης µετάβασης…

Τα γεωστρατηγικά κέντρα έχουν µετατοπισθεί από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό. Ο κόσµος ξαναµοιράζεται µε κυρίαρχες πλέον τις δυνάµεις του «προστατευµένου», πλέον, αχαλίνωτου κερδοσκοπικού καπιταλισµού.

Η Ευρώπη και η χώρα µας, όµως, είναι απούσες από αυτές τις διεργασίες.

Τα νέα δεδοµένα έχουν αλλάξει τόσο την κοινωνική διαστρωµάτωση της χώρας όσο και τα προβλήµατα που ζητούν λύσεις. Για παράδειγµα:

• Η επισφαλής εργασία (precariato) έχει ξεπεράσει τις 700 χιλιάδες και αναζητεί περιβάλλον επιβίωσης.
• Η νέα γενιά πάνω από 600χιλ αναζητά λύσεις ζωής στο εξωτερικό.
• Η παραγωγική βάση της χώρας που άγγιζε τις 800χιλιαδες σβήνει γιατί έχει αποκλεισθεί από την πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες, την πράσινη µετάβαση και την καθετοποίηση και εξαγωγιµότητα των συγκριτικών πλεονεκτηµάτων.

Αποτέλεσµα η ερήµωση της περιφέρειας και η γήρανση…

Το κράτος είναι προσβάσιµο µόνο στους λίγους και ηµέτερους και η αυτοδιοίκηση µακρύ χέρι των εξυπηρετήσεων υπουργών…

Σ’ όλα αυτά να προσθέσουµε την εµπορευµατοποίηση της υγείας, της παιδείας, της ασφάλειας, των δικτύων κ.τλ… και είναι µόνο ενδεικτικές οι καταγραφές που αναφέρω.

Η «εσωστρέφεια» με μικροκομματικές εκδηλώσεις ημετέρων δεν πρέπει να γίνεται επιλογή των προοδευτικών κομμάτων.

Στα προβλήµατα αυτά τα προοδευτικά κόµµατα δείχνουν αδύναµα και εσωστρεφή!

Ο προοδευτικός αριστερός σοσιαλιστικός και οικολογικός, όµως, χώρος στην ιστορική του διαδροµή αντιστοιχήθηκε µε την κοινωνική πλειοψηφία µόνο όταν ο προσανατολισµός δράσης του αφορούσε επεξεργασίες και προγράµµατα διακυβέρνησης που απαντούσαν σε σύγχρονες ανάγκες!

Ο κόσµος στα συλλαλητήρια διεκδικεί οξυγόνο και δηµοκρατία. Με απλά λόγια ζητά ένα πρόγραµµα διακυβέρνησης που θα είναι διαφορετικό απ’ αυτό που εφαρµόζει η κυβέρνηση. Πρόγραµµα που θα αφορά την αλλαγή του παραγωγικού και του κοινωνικού µοντέλου, µε προσβάσιµο στους πολίτες ρόλο του κράτους και αυτοδιοίκηση αντιστοιχισµένη τουλάχιστον µε τον ευρωπαϊκό µέσο όρο.

Δυστυχώς, όµως, κοµµατικές ηγεσίες στην παρούσα συγκυρία έχουν εγκλωβιστεί σε κοινωνικά αδιάφορες διεργασίες περιχαράκωσης εκλογικών ποσοστών. Στη βάση των διαιρέσεων του χθες.

Χάνονται σ ένα αντικυβερνητισµό που, όµως, εκφράζεται καλλίτερα από την κοινωνία.

Δεν ενισχύονται µε κοινωνικούς όρους προγραµµατικές επεξεργασίες λύσεων στα σηµερινά προβλήµατα.

Η χρησιµότητα, όµως, της διαλεκτικής µαρξιστικής σκέψης κρίνεται από την κοινωνία για το σήµερα. Και ενώ αυτό το κάνουν τα συστηµικά κέντρα για τις ανάγκες τους, δεν το κάνουν οι αυτοπροσδιοριζόµενες προοδευτικές δυνάµεις.

Κανένας δεν µπορεί µόνος του, η συμβολή στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου να γίνει κριτήριο των «ηγετικών ομάδων».

Και επειδή σήµερα, όπως δείχνουν οι δηµοσκοπήσεις, κανένα κόµµα δεν µπορεί µόνο του, το ερώτηµα που θέτει η κοινωνία προς τις κοµµατικές ηγεσίες είναι γιατί ζητάνε την εκλογική δύναµη και που… για ποιους θέλουν να την αθροίσουν…

Δεν χρειάζεται και µεγάλη φιλοσοφία να διακρίνει κανείς ότι οι δηµοσκοπήσεις καταγράφουν 70% αποχή και η πρόθεση ψήφου αφορά ένα µικρό ποσοστό…

Και αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει ότι µήνες τώρα πολλά στελέχη του προοδευτικού τόξου έχουµε δηµοσιοποιήσει µέσα από ένα πανελλαδικό προοδευτικό δίκτυο! Ότι το πολιτικό πρόγραµµα για να αγκαλιαστεί από την κοινωνική πλειοψηφία, πρέπει να δηµιουργείται στη βάση των δικών της αναγκών που γεννούν τα δεδοµένα της εποχής.

Ο εξουσιοδοτισµός δεν ταιριάζει στα προοδευτικά κόµµατα. Χρειάζονται πρωτοβουλίες συμπερίληψης για το αύριο.

Αυτό το επιβεβαιώνει ο κόσµος όπου διοργανώνονται συζητήσεις µε συµµετοχή της κοινωνικής, παραγωγικής και πολιτικής βάσης.

Αντίθετα, η συµµετοχή µικραίνει µε τα ίδια επαναλαµβανόµενα πρόσωπα, όπου ζητούµενο γίνεται ο άνευ εξουσιοδοτισµός και ο κοµµατικός έλεγχος.

Για να υπάρξει πολιτική αλλαγή σ’ αυτές τις εκλογές χρειάζεται να συµπορευθεί προγραµµατικά µια άλλη κοινωνική συµµαχία που έχει λόγους να διεκδικεί λύσεις στις δικές της ανάγκες! Πρόγραµµα που να αφορά από την στήριξη της παραγωγικής βάσης της χώρας, την δίκαιη συµµετοχή των συντελεστών στο παραγόµενο αποτέλεσµα, µε ανάταξη της περιφέρειας και πρόσβαση όλων των πολιτών στα κοινά αγαθά…

Μπήκαµε σε µια νέα εποχή και ο προοδευτικός χώρος καλείται να προτείνει λύσεις στα σηµερινά προβλήµατα και όχι µόνο να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του χθες.

Στη δύσκολη, λοιπόν, εποχή του πολυτεµαχισµού των κοµµάτων του προοδευτικού χώρου πρέπει να γινόµαστε χρήσιµοι, όχι ευχάριστοι. Το πολιτικό σύστηµα της χώρας κινδυνεύει να µεταλλάξει την παρακαταθήκη της µεταπολίτευσης όπου ανταγωνιζόταν εναλλακτικά προγράµµατα για την διακυβέρνηση.

Οι κοµµατικές περιχαρακώσεις περιορίζουν το ζητούµενο στην εναλλαγή προσώπων και όχι πολιτικών. Και αυτό δεν είναι ωφέλιµο για τη δηµοκρατία, τον λαό και την πατρίδα.

Οι προτάσεις, λοιπόν, για συνεργασία πρέπει να αφορούν την προγραµµατική συµπόρευση µε συµµέτοχο και διαµορφωτή την κοινωνία.

Όταν απευθύνονται µόνο στην «κορυφή» των κοµµάτων τότε ενισχύουν τις κοµµατικές γραφειοκρατίες να τις απωθούν.

Σε όλα τα προοδευτικά κόµµατα η πλειοψηφία της βάσης και στελεχών θέλει τη συνεργασία και αυτό πρέπει να το ενισχύσουµε.

Η κοινωνία έχει ανάγκη από την πολιτική αλλαγή και αυτή µόνο µε εκδηλώσεις συµµετοχής της στη διαµόρφωση προγράµµατος διακυβέρνησης µπορεί να το καταστήσει πλειοψηφικό στα προοδευτικά κόµµατα.

Χρειάζεται ένα άλλο πολιτικοκοινωνικό σχέδιο πρωτοβουλιών µε εκδηλώσεις προγραµµατικές από τα κάτω, προκειµένου οι ηγεσίες των προοδευτικών κοµµάτων να αντιστοιχηθούν µε το µήνυµα της ανάγκης για προοδευτική πλειοψηφία µε προγραµµατική ενότητα.

Και αυτό µπορεί να γίνει χωρίς να καταργηθεί η πολιτική αυτονοµία του κάθε κόµµατος και η φιλοδοξία αύξησης της εκλογικής του επιρροής.

Δεν υπάρχει χρόνος για μικροκομματικές περιχαρακώσεις, με εκδηλώσεις που στοχεύουν σε εσωκομματικούς ελέγχους, αλλά μόνο για δράσεις ανασύνθεσης της κοινωνικής πλειοψηφίας που στοχεύει στην αλλαγή πολιτικής. Και αυτό καταγράφεται με το που ανταποκρίνονται πρόθυμα τα κοινωνικοπολιτικά στελέχη…

*Ο Χάρης Τσιόκας είναι πρώην Βουλευτής