Χάρης Τσιόκας: “Καμπανάκι” στα κομματικά επιτελεία από την κοινωνική αντιπολίτευση και την αποχή

Μπήκαμε στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου. Με δεδομένο το γεγονός ότι το 70% των αποφάσεων της ΕΕ μας αφορούν, στην πολιτική αντιπαράθεση θα έπρεπε να κυριαρχεί ο ανταγωνισμός προτάσεων για την Ευρώπη και το ρόλο της Ελλάδας που θέλουμε … Δηλαδή να καθίσταται διακριτό από τα κόμματα το «με ποιους και για ποιους» μπορεί  να επιδιωχθεί αυτό.

Όμως δυστυχώς κυριαρχεί στην ατζέντα μια αντιπαράθεση «μεταπολιτικής», μικροκομματικής περιχαράκωσης ποσοστών  και στην καλλίτερη περίπτωση επιχειρημάτων αποδόμησης και όχι εναλλακτικού δρόμου.

Το υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων στα δημοσκοπικά ευρήματα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι ο πολίτης δεν αισθάνεται την πολιτική και κατ΄ επέκταση τα κόμματα εργαλείο και όχημα που θα του δώσουν ασφάλεια σ ένα εναλλακτικό δρόμο διακυβέρνησης.

Συμπεριλαμβάνει στη φαρέτρα των επιλογών του την ιδιώτευση και την «προσωπική» διαχείριση των προβλημάτων του, με ο,τι αυτό συνεπάγεται στη χειραγώγηση της ζωής του…

Ζητούμενο με αφορμή τις Ευρωεκλογές γίνεται ώστε η διακριτή πλέον κοινωνική αντιπολίτευση να συναντηθεί με εναλλακτική πολιτική πρόταση διακυβέρνησης. Και αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει πολιτική ατζέντα  προγραμματικής αντιπαράθεσης σε συμπόρευση με  την κοινωνική Συμμαχία που έχει λόγους να συμπορευθεί στο εγχείρημα.

Στις καταιγιστικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις τεχνολογικές, επιστημονικές κατακτήσεις  και τις  αλλαγές που επιφέρουν στο ρόλο των χωρών, στις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας, κρίσιμο θέμα γίνεται με ποιους και για ποιους μπορεί να αρθρωθεί  ένα αξιόπιστο σχέδιο αλλαγής του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου .

Όσο και αν συγκεκριμένα κέντρα προσπαθούν να επιβάλλουν την επικοινωνιακή ατζέντα του life style και την προσωπικού χαρακτήρα αντιπαράθεση που παραπέμπει στην ακίνδυνη για το σύστημα μεταπολιτική, επανέρχεται με βάση την κοινωνική αποχή το θέμα του ρόλου της πολιτικής. 

Αν δηλαδή υπάρχουν δυνάμεις που εργάζονται με αξιόπιστο τρόπο ώστε να  επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο της και από εργαλείο κερδοσκοπίας να ξαναγίνει όχημα επίλυσης  κοινωνικών αναγκών.

Στη χώρα από τη μεταπολιτευτική περίοδο μέχρι και πρόσφατα στο πολιτικό σκηνικό υπήρχε η δυνατότητα αντιπαράθεσης εναλλακτικών προγραμμάτων διακυβέρνησης και αυτό παρείχε τη δυνατότητα στους πολίτες να διαμορφώνουν με την ψήφο τους  κυβερνητικές πλειοψηφίες για θέματα όπως είναι ο ρόλος του κράτους, το παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο, η πρόσβαση στα χρηματοδοτικά εργαλεία για την άρση των ανισοτήτων, την πράσινη μετάβαση κτλ.

Και να διαμορφώνονται κοινωνικοπολιτικές πλειοψηφίες όχι απλά διαμαρτυρίας αλλά ελέγχου της εξουσίας.

Στις μέρες μας οι ραγδαίες αλλαγές που συμβαίνουν σ’ όλους τους τομείς επαναπροσδιορίζουν και τον ρόλο και την αποστολή των κομμάτων.

Στο νέο περιβάλλον η ΝΔ χωρίς να αλλοιώνει τον ακραία νεοφιλελεύθερο οικονομικό της προσανατολισμό που εκχωρεί τα πάντα στην κερδοσκοπία επέσπευσε την  ενίσχυση του τεχνοκρατικού της χαρακτήρα με αμφίπλευρη διεύρυνση προκειμένου γρήγορα να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα.

Για λόγους όχι μόνο αρχών και αξιών αλλά και ως ανάγκη ενίσχυσης της πραγματικής δημοκρατίας στις μέρες μας γίνεται κοινωνική και παραγωγική  ανάγκη και ο προοδευτικός χώρος να αποτελέσει όχημα εναλλακτικής διακυβέρνησης.

Ο κίνδυνος της μετάλλαξης του Ελληνικού συστήματος σε αντίγραφο συστημικών πολιτικών μοντέλων τύπου Γαλλίας, Αμερικής, Ολλανδίας, Ιταλίας κτλ όπου δεν αναμετρώνται εναλλακτικές πολιτικές διακυβέρνησης αλλά καλλίτεροι η χειρότεροι διαχειριστές απογοητεύει τους πολίτες …τους οδηγεί σε αποχή…

Με διακριτή πλέον την κοινωνική αντιπολίτευση ο τελευταίος μήνας της προεκλογικής περιόδου πρέπει να γίνει μήνυμα νέας αρχής που θα ξεπερνά τις μικροκομματικές περιχαρακώσεις για ποσοστά που οδηγούν σε κόμματα διαμαρτυρίας ή σε συστημικά συμπληρώματα όπως μεταλλάχθηκε η δεξιά σοσιαλδημοκρατία με νεοφιλελεύθερες η οικουμενικές συγκυβερνήσεις!

Η ανταπόκριση που βρίσκουν εκδηλώσεις  βάσης για την αντιμετώπιση υπαρκτών κοινωνικών προβλημάτων δείχνουν το δρόμο της συνάντησης των προοδευτικών δυνάμεων με ευγενή άμιλλα και μονομέτωπο αγώνα.

Το γεγονός αυτό  μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κίνητρο αφετηρίας των ευρωεκλογών στις ηγεσίες των προοδευτικών κομμάτων για συμπόρευση με την κοινωνική αγωνία και ανάγκη!

Οι μικροκομματικοί ανταγωνισμοί περιχαράκωσης μικρού μέρους ποσοστών των μεγάλων απωλειών της ΝΔ γίνονται βούτυρο στα σενάρια των συστημικών κέντρων και απογοήτευση για τον πολίτη που θέλει ασφαλή εναλλακτική διέξοδο και όχι απλά διαμαρτυρία… ή καλλίτερη διαχείριση των πολιτικών που τον θίγουν….

Οι Ευρωεκλογές να αποτελέσουν πεδίο κοινωνικοπολιτικής  ανασύνθεσης  για ένα πολιτικό σκηνικό που θα επαναφέρει  τον προοδευτικό χώρο  σε τροχιά κυβερνησιμοτητας και θα ενισχύει τις διεργασίες πρωτοβουλιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με ενιαία αμυντική εξωτερική πολιτική και κοινωνικοοικονομική συνοχή .

*Ο Χάρης Τσιόκας είναι πρώην βουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ