Ζανέτ Τσίπρα: “Δεν θα επιτρέψω να διασύρουν τη μνήμη του πατέρα μου” – Fake news από τον Κεφαλογιάννη

“Δεν θα επιτρέψω να διασύρουν τη μνήμη του πατέρα μου άδικα για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες”, δήλωσε η Ζανέτ Τσίπρα, αδελφή του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στη διάρκεια τηλεφωνικής παρέμβασης της στην ΕΡΤ 1 με αφορμή την αναφορά στη Βουλή του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, σε “δουλειές που έκανε η οικογένεια Τσίπρα με τη Χούντα”.

“Θα έπρεπε να υπάρχει όριο. Μπορεί ο αδελφός μου να είναι πρωθυπουργός της χώρας και να συμπεριφέρεται με τους περιορισμούς του πολιτικού πολιτισμού που έχει και οφείλει να έχει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα αφεθεί να αμαυρώνεται η μνήμη του πατέρα μας, για την όποια πολιτική σκοπιμότητα. Τέτοιος κατήφορος από πολιτικούς με διακριτούς θεσμικούς ρόλους, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί”, είπε η Ζανέτ Τσίπρα και παρατήρησε:

“Εγώ είμαι κόρη, δεν είμαι πολιτικός. Είμαι η κόρη του, το παιδί του. Είμαι το παιδί που τον γνώρισε, τον έζησε, τον θαύμαζα και τον θαυμάζω και εγώ ξέρω πάρα πολύ καλά γιατί. Μα πάρα πολύ καλά. Ήταν ένας σωστός άνθρωπος, δημοκράτης, αριστερός αγωνιστής, αγωνιστής της ζωής. Δεν θα επιτρέψω, σας μιλάω ειλικρινά, να τον πιάνουν στο στόμα τους και να διασύρουν τη μνήμη του άδικα για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες. Ως εδώ, τέλος! Πραγματικά!”.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, η Ζανέτ Τσίπρα σημείωσε ότι θα την κάλυπτε μια δημόσια συγγνώμη.

Ο Μ Κεφαλογιάννης παρουσίασε ψεύτικη φωτογραφία

Οι δηλώσεις της αδερφής του κ. Τσίπρα έρχονται λίγο μετά την εμφάνιση του Μανώλη Κεφαλογιάννη σε τηλεοπτική εκπομπή, ο οποίος έβγαλε το κινητό του τηλέφωνο και έδειξε μια φωτογραφία που υποτίθεται ότι απεικονίζει τον πατέρα του πρωθυπουργού μαζί με χουντικούς, η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι πλαστή.

Για την ιστορία ο εικονιζόμενος ως “πατέρας του Τσίπρα” είναι ο Διομήδης Αγγελόπουλος, Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ της Κυβερνήσης των Συνταγματαρχών και κυβέρνησης Μαρκεζίνη.

Η παρακάτω φωτογραφία από το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ:

Παπαδημούλης: Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης επιμένει να αναπαράγει ένα κραυγαλέο ψέμα. Απερίγραπτη ντροπή

“Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης επιμένει να αναπαράγει ένα κραυγαλέο ψέμα για τον θανόντα πατέρα του Τσίπρα. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των δημοσιογράφων να τον συνετίσουν, εκείνος συνεχίζει απτόητος την αθλιότητά του. Απερίγραπτη ντροπή!”, έγραψε στο Twitter ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπαδημούλης, σχολιάζοντας τις δηλώσεις Κεφαλογιάννη.

Η χθεσινή ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα στο Facebook για τον πατέρα του:

«Στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή δε θέλησα να δώσω συνέχεια στον κατήφορο της αθλιότητας, με δεύτερη απάντηση στον υβριστή. Προτίμησα έναν στίχο του Αναγνωστάκη.

Επειδή όμως το να υβρίζει και να συκοφαντεί κανείς ζώντες είναι μια φορά αθλιότητα, το να υβρίζει και να συκοφαντεί νεκρούς που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους είναι ανείπωτη αθλιότητα, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω δυο κουβέντες για τον πατέρα μου έτσι όπως τον θυμάμαι, έτσι όπως τον θυμούνται όσοι τον γνώρισαν.

Ο πατέρας μου δεν ήταν δημόσιο πρόσωπο για να μπορεί κανείς να έχει μια αντικειμενική εικόνα για τη ζωή και τη περπατησιά του. Όσοι τον ζήσανε και τον γνωρίσανε έχουν καθαρή εικόνα που κανείς συκοφάντης, καμία αθλιότητα δε μπορεί να τη διαβάλει.

Στο ορεινό Αθαμάνιο της Άρτας που γεννήθηκε και μεγάλωσε από μια φτωχή οικογένεια, στα Γιάννενα, που πήγε στο μικρό Πολυτεχνείο και αργότερα στη Ξάνθη, στη Καβάλα, στη Κρήτη, στη Πρέβεζα, στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και στην Αραβία όπου δούλεψε σκληρά και έντιμα για να ζήσει την οικογένειά του.

Στη μεγάλη πλειονότητα της κοινής γνώμης όμως που δεν τον γνώρισε και δεν τον έζησε, το ψέμα και η αθλιότητα διαδίδεται και όταν δεν λάβει απάντηση κατακάθεται ως πλαστογραφημένη αλήθεια.

Εδώ και αρκετά χρόνια, μετά την εκλογή μου ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε από διαφορά περιθωριακά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα της Ακροδεξιάς η αστήρικτη κατηγορία ότι ο πατέρας μου ήταν φίλος της Χούντας και ότι δήθεν ήταν ιδιοκτήτης μιας Τεχνικής εταιρείας με την ονομασία Σκαπανέας που έπαιρνε, λένε, έργα από τη Χούντα.

Αρχικά δεν έδωσα σημασία.

Όταν αυτά τα επανέλαβε ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, κος Καρατζαφέρης, του απάντησα δημόσια. Προς τιμήν του δεν επανήλθε. Επανήλθαν όμως τα κίτρινα αντικυβερνητικά έντυπα όταν εκλέχτηκα πρωθυπουργός αναπαράγοντας την αθλιότητα.

Ούτε τότε έδωσα σημασία.

Δεν περίμενα όμως ότι τις αστήριχτες συκοφαντίες, το ψέμα και την αθλιότητα θα υιοθετούσε και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης σε μια συζήτηση στη Βουλή. Στη μνήμη του πατέρα μου, λοιπόν, χρωστώ μια απάντηση.

Όχι στο τίποτα του κου Μητσοτάκη, αλλά στην αλήθεια.

Ο πατέρας μου λοιπόν, ο Παύλος Τσίπρας, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια φτωχή και δημοκρατική οικογένεια σε ένα χωριό που στην Αντίσταση ήταν με το ΕΑΜ.

Ο πατέρας μου περιέγραφε με καμάρι ότι ο πάππους μου, που δε γνώρισα γιατί έφυγε νέος από τη ζωή, ήταν γραμματέας του χωριού διορισμένος από το ΕΑΜ και στο φτωχικό του σπίτι έμενε η ηγεσία του ΕΛΑΣ όταν περνούσε από το χωριό.

Στα δύσκολα χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους αυτός ήταν ο λόγος που η οικογένειά του όπως όλες που ήταν με το ΕΑΜ στη κατοχή, βρέθηκε στο περιθώριο.

Κατάφερε όμως, όπως πολλοί άλλοι, παρά τη φτώχεια να μάθει γράμματα και με το υστέρημα της οικογένειας να σπουδάσει μηχανικός στα Γιάννενα και ο αδελφός του στην Αθήνα.

Στη δεκαετία του 60, ξεκίνησε να δουλεύει ως νέος μηχανικός σε δημόσια έργα σε μια εποχή δύσκολη για όσους είχαν γκρίζο φάκελο κοινωνικών φρονημάτων.

Παρ’ όλ’ αυτά με σκληρή δουλειά κατάφερε, όπως πολλοί άλλοι να περάσει από τη φτώχεια στη μεσαία τάξη.

Τα πολιτικά του φρονήματα δεν άλλαξαν ποτέ.

Αγόραζε την Αυγή και μια δεύτερη εφημερίδα πάντα για να την τυλίγει για να μην τον βλέπουν.

Δεν ήταν οργανωμένος στην Αριστερά αλλά ψήφιζε πάντα την ΕΔΑ, όταν μπορούσε. Γιατί στις εκλογές της μεγάλης πόλωσης και της τρομοκρατίας οι εγκάθετοι του καθεστώτος στο χωριό τον απειλούσαν να μην εμφανιστεί στο εκλογικό τμήμα.

Αργότερα όταν ήρθε η Χούντα άρχισαν τα προβλήματα. Όχι μόνο δε συνεργάστηκε μαζί τους αλλά γνώρισε και τη φιλοξενία τους στα κρατητήρια του καθεστώτος.

Τον Οκτώβρη του 67 δούλευε μαζί με τον αδελφό του στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο πατέρας μου ήταν λιγότερο ενεργός αλλά ο θείος είχε διασύνδεση με κάποιους πυρήνες της Δημοκρατικής Άμυνας.

Έτσι συνέδραμαν με εκρηκτικά υλικά από το εργοτάξιο της τεχνικής εταιρείας σε μια βομβιστική επίθεση στη πλατεία Λιονταριών στο Ηράκλειο.

Η Χούντα τους αναζήτησε.

Ο θείος κατάφερε να δραπετεύσει. Συνελήφθησαν ο πατέρας μου και η γυναίκα του θείου μου, η Δέσποινα.

Έμειναν ενάμιση μήνα στη φυλακή. Αποφυλακίστηκαν μετά τη δίκη γιατί δε βρέθηκαν επαρκή στοιχεία.

Αποφυλακίστηκε μεν, αλλά το μητρώο φρονημάτων του έγινε ακόμη βαρύτερο. Έτσι το 70 δεν μπόρεσε να ανανεώσει το πτυχίο του με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο ίδιος να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς. Και λίγο αργότερα, το 72 αναγκάστηκε μαζί με τον αδελφό του να φύγει από τη χώρα για να δουλέψουν ως μηχανικοί στη Σαουδική Αραβία.

Ύστερα ήρθε η μεταπολίτευση.

Ο πατέρας μου εντάχθηκε όπως χιλιάδες αριστεροί και ΕΑΜογενείς στο μεγάλο ρεύμα του ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή.

Στήριξε με πάθος το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να ανήκει σε αυτούς που κέρδισαν δουλειές ή εύνοια. Θυμάμαι ακόμη τους μεγάλους τσακωμούς μας στο οικογενειακό τραπέζι το 89, όταν εγώ και τα αδέλφια μου, οργανωμένοι στην Αριστερά επικροτούσαμε τις αποφάσεις του Κόμματος και αυτός υπερασπιζόταν με πάθος τον Παπανδρέου.

Αυτή είναι συνοπτικά η αληθινή οικογενειακή μου ιστορία.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο πατέρας μου ήταν αντιστασιακός.

Ανήκε όμως, στη μεγάλη πλειοψηφία των προοδευτικών, δημοκρατικών ανθρώπων που παρά το ότι δε βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή της αντίστασης είχαν πάντα καθαρή τη συνείδηση και το πολιτικό τους φρόνημα.

Κατάφερε με εντιμότητα και σκληρή δουλειά, όχι να κάνει μεγάλη περιουσία αλλά να ζήσει την οικογένειά του με αξιοπρέπεια.

Και θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και περηφάνεια».