9o Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων: Εσύ, μπορείς να χορέψεις στον ρυθμό του αύριο;

To 9o Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων έρχεται στη Στέγη. Έξι πρωτότυπα έργα και δύο installations σε ένα μαραθώνιο έξι ωρών και τριών ημερών επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μας με την πραγματικότητα που ουρλιάζει χορεύοντας δίπλα μας. Μπορείς να χορέψεις στον ρυθμό του αύριο;

Έργα ζωντανά που μιλούν για το σήμερα και αύριο. Καλλιτέχνες που είναι έτοιμοι να στήσουν dance balls στην καρδιά της Αθήνας, ξεπερνούν τα όρια του σύγχρονου χορού και ανοίγονται στο διευρυμένο τοπίο των υβριδικών τεχνών. Αυτό είναι το Onassis New Choreographers Festival 9. Το καθιερωμένο φεστιβάλ της νέας γενιάς Ελλήνων (και όχι μόνο) δημιουργών του χορού, είναι εδώ για ένατη χρονιά, με ζωντανά έργα στις σκηνές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 11 έως 13 Μαρτίου 2022. Από καλλιτέχνες που δεν είναι απαραίτητα μόνο χορογράφοι ή μόνο νέοι ηλικιακά και δεν αυτολογοκρίνονται ως προς το καλλιτεχνικό υπόβαθρο, το ταπεραμέντο ή το εννοιολογικά σύνθετο έως και εξεζητημένο περιεχόμενό τους, αλλά είναι έτοιμοι να στήσουν διεθνείς συνεργασίες στα πέρατα του κόσμου, που δεν διστάζουν να γίνουν πολύ προσωπικοί όσο και αντιδραστικοί, πολιτικοί και, ταυτόχρονα, αβίαστα συναισθηματικοί. Έξι ολόκληρες ώρες χορού για 3 ημέρες. Το ONC9 είναι εδώ, όλο σε ένα απόγευμα, με αναθέσεις σε καλλιτέχνες που η Στέγη υποδέχεται για πρώτη φορά και έργα που προέκυψαν μέσα από τη συνέχιση συνεργασιών με δημιουργούς της κίνησης και του χορού.

Έξι λεπτά έκστασης. Ξανά και ξανά. Μια όπερα-μπαλέτο του 1735 χορεύεται στο στυλ του krump street dance των 90s, τον χορό-πράξη αντίστασης που ξεκίνησε από τα γκέτο του Λος Άντζελες στα τέλη των 90s στη βίντεο-εγκατάσταση στην είσοδο της Στέγης (Clément Cogitore, Les Indes Galantes). Σε συνθήκη επιστημονικής -ή μήπως οντολογικής;- φαντασίας μας διακτινίζει η transmedia εγκατάσταση των Constantine Skourlis, Δάφνης Αντωνιάδου & Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου (DEEP HORIZON). Χωράμε όλοι στο ίδιο dance floor μας λέει ο Μανώλης Σαριδάκης με το έργο που δημιούργησε στο πλαίσιο του προγράμματος Europe Beyond Access και της δέσμευσης της Στέγης απέναντι σε ζητήματα πρόσβασης ατόμων με αναπηρία στο χορό (Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;). Πείραμα στα όρια της σχέσης του σώματος με τον ήχο, την εικόνα και τα αντικείμενα είναι το ντουέτο που χορογραφεί η Ιωάννα Παρασκευοπούλου (MOS). Ένα «ροζ μανιφέστο» κατά της πατριαρχίας για πέντε «αμαζόνες» του latin, του camp και του kitsch στήνει ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος (Τις Τετάρτες Φοράμε Ροζ). «Πώς ζούμε τη ζωή μας;» αναρωτιέται ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου και μας παραδίδει ένα σόλο-σκωπτικό savoir vivre για τον 21ο αιώνα (A User’s Manual). Δύο ενισχυτές, δεκατέσσερα ηχεία και πρωτότυπο songwriting για το superchaos που ζούμε περιλαμβάνει το έργο της Φωτεινής Σταματελοπούλου (optimal soft). Για έναν άλλο «παλμό» αρρενωπότητας μιλά ο Ηλίας Χατζηγεωργίου, από τους πρωτεργάτες του ελληνικού hip-hop, χορογραφώντας τέσσερις street-dancers (A BOUNCE 4 MEN).

Όταν πρόκειται για χορό, μιλάμε για μια πολυαισθητηριακή, συνεργατική, σωματική, βιωματική και δημόσια εμπειρία. Όπως αναφέρουν οι επιμελητές του ONC9, Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας: «Ο σύγχρονος χορός είναι ανοικτό πεδίο. Έτοιμο να δεχτεί τις επιδράσεις όσων συμβαίνουν «εκεί έξω» και «πρώτα-από-τα-κάτω». Από το hip-hop του Μπρονξ και το gangnam της Νότιας Κορέας, από το krump του Λος Άντζελες και το break-dance της Νέας Υόρκης έως τα voguing balls και τα Tik-tok dance challenges, από τα σώματα που διεκδικούν τις νέες ταυτότητές τους έως τους χορούς όσων διαδηλώνουν για τα δίκαια αυτονόητα που δεν είναι δεδομένα. Γιατί το θέμα τώρα είναι να ενεργοποιήσουμε ξανά τις αισθήσεις μας. Να δούμε περισσότερα. Να ακούσουμε περισσότερα. Να αισθανθούμε περισσότερα. Να απορροφήσουμε ΟΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ γίνεται. Παραφράζοντας τη Σούζαν Σόνταγκ, “η Ιστορία χορεύει δίπλα μας ουρλιάζοντας. Το πώς βλέπουμε κάτι, είναι μια πράξη ιστορικής συνείδησης”.»

Επιμέλεια Φεστιβάλ: Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας/Production Manager: Δήμητρα Δερνίκου/Οργάνωση Παραγωγής: Θεοδώρα Καπράλου, Άκης Χοντάσης/Εκτέλεση Παραγωγής: Μαριανότα Γιαννάκη, Δανάη Γιαννακοπούλου, Δέσποινα Σιφνιάδου, Ιουλία Σταμούλη/Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας/Αναπληρωτής Τεχνικός Διευθυντής – Τεχνική Διεύθυνση Περιοδείας: Philip Hills/Οργάνωση δράσεων εξωστρέφειας: Χριστίνα Λιάτα/Σχεδιασμός προβολής: Τμήμα Επικοινωνίας Ιδρύματος Ωνάση/Κινηματογραφική επιμέλεια: Χρήστος Σαρρής//Onassis Channel assistant: Σμαράγδα Δογάνη/Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση/

Αναλυτικά οι παραγωγές

Clément Cogitore, Les Indes Galantes

11 – 13 Μαρτίου 2022 | 16:30-22:45 | Βίντεο εγκατάσταση σε λούπα | Φουαγιέ Ισογείου | Ελεύθερη είσοδος

Έξι λεπτά έκστασης. Σε λούπα. Το street dance μπουκάρει στο άβατο της όπερας και ριζοσπαστικοποιεί το DNA του σύγχρονου χορού. Κανείς δεν θα ξαναμείνει ακίνητος ακούγοντας τη μουσική του Rameau.

Έξι λεπτά από την αναγεννησιακή όπερα-μπαλέτο του Jean-Philippe Rameau, «Οι Ευγενείς Ινδοί», του 1735. Συγκεκριμένα, η περίφημη σκηνή του “Danse des Sauvages” («Ο Χορός των Αγρίων»), κινηματογραφημένη από τον σκηνοθέτη και εικαστικό καλλιτέχνη Clément Cogitore και χορογραφημένη από τους Bintou Dembélé, Igor Caruge και Brahim Rachiki στο ύφος του krump street dance: ενός χορού που γεννήθηκε στα γκέτο του Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ως μορφή δημόσιας αντίστασης σε μια σειρά από περιστατικά αστυνομικής βίας που δεν βρήκαν τον δρόμο προς τη δικαιοσύνη, αφήνοντας ασύλληπτους τους ενόχους.

H εγκατάσταση θα παραμείνει στο Φουαγιέ του Ισογείου και μετά το τέλος του ONC9.

Σκηνοθεσία: Clément Cogitore/Χορογραφία: Bintou Dembele, Grichka & Brahim Rachiki/Παραγωγή: Les Films Pelléas – 3ème Scène Opéra national de Paris/Διανομή: L’Agence du court métrage/Φωτογραφίες: Les Films Pelléas – 3ème Scène Opéra national de Paris

Δάφνη Αντωνιάδου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Constantine Skourlis, DEEP HORIZON

11 – 13 Μαρτίου 2022 | 16:30-21:00 & 22:00-23:30 | Βίντεο εγκατάσταση σε λούπα | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space Room)/Ελεύθερη είσοδος

Μια transmedia εγκατάσταση, μια εμπειρία που βυθίζει το κοινό σε ένα συνεχές, μεταβαλλόμενο και άχρονο περιβάλλον, στο οποίο εναλλάσσονται δυνάμεις δημιουργίας και καταστροφής. Ένας ανθρωπόμορφος οργανισμός χωρίς σαφή σωματικά όρια βρίσκεται σε μια τυχαία τροχιά ζωής, όπου αναπόφευκτα παρασύρεται και πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά στο επικείμενο τέλος του. Η ιστορία αυτού του οργανισμού εκτυλίσσεται μέσα από μια σύνθεση μυθολογικών προτύπων, ερωτικών και βίαια συγκρουσιακών καταστάσεων.
Με την οπτική αφήγηση να παύει να είναι συνεκτική και ταξινομημένη, δημιουργείται ένα σύστημα που συνεχώς μεταμορφώνεται μέσα από την εμπειρία της σεξουαλικότητας και του τρόμου. Πρόκειται για ένα έργο που μας εισάγει σε ένα ανεξιχνίαστο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα μας συστήνει μια αρχαιολογία της ύπαρξης.
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Constantine Skourlis, Δάφνη Αντωνιάδου & Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου/Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γεωργία Αρβανίτη/Χορογραφία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Δάφνη Αντωνιάδου/Πρωτότυπη Μουσική: Constantine Skourlis & Stephan Richter/Ηχητική Εγκατάσταση & Ηχητικός Σχεδιασμός: Νικόλας Καζάζης/Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Χριστίνα Λαρδίκου/Post-production: Γεωργία Αρβανίτη/Βοηθοί Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης: Βασιλική Γιολάντα Κήτα, Δάφνη Ηλιοπούλου/Φωτογράφος: Μυρτώ Γρηγορίου/Ηλεκτρολόγος: Χάρης Πουρνιάς/Βοηθός: Αστέρης Τζιόλας/Mastering: Νικόλας Καζάζης/Εξοπλισμός: RentPhotoVideo / Ολυμπία Μυτιληναίου

Μανώλης Σαριδάκης, Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;

11 – 13 Μαρτίου 2022 | 17:00 & 18:30 | Back of House

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες σαν ρομπότ; «Η παράσταση που θα δείτε έχει σχέση με τα ρομπότ. Επέλεξα αυτό το θέμα, επειδή καμιά φορά νιώθω κι εγώ σαν ρομπότ», δηλώνει ο Μανώλης Σαριδάκης για την πρώτη του χορογραφική απόπειρα και αιφνιδιάζει με την αφοπλιστικά οξυδερκή σύλληψή του.
Το έργο «Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;» του Μανώλη Σαριδάκη δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Europe Beyond Access και της διαρκούς δέσμευσης της Στέγης απέναντι σε ζητήματα πρόσβασης στον χώρο της τέχνης και του χορού, ειδικότερα. Το γεγονός ότι, στη χώρα μας, τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση του χορού καθιστά ιδιαίτερα σημαντική την υποστηρικτική λειτουργία του συγκεκριμένου προγράμματος για τους καλλιτέχνες.
Ιδέα: Μανώλης Σαριδάκης/Χορογραφία: Μανώλης Σαριδάκης, σε συνεργασία με τους χορευτές/Χορευτές: Ολυμπία Αντωνένα, Ειρήνη Κουρούβανη, Χρήστος Χριστακόπουλος, Μανώλης Σαριδάκης/Δραματουργία – Mentoring: Μέντη Μέγα/Κοστούμια: Μαριλένα Καλαϊτζαντωνάκη/Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Μπεθάνης/Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Ρέντζου/Πρωτότυπη μουσική: Χρήστος Χριστακόπουλος/Ακούγεται, επίσης, το μουσικό κομμάτι “Techno Eskalation!!!” του Max Minimal/Εκτέλεση Παραγωγής: Χρίστος Παπαμιχαήλ – LIMINAL/Οργάνωση Παραγωγής, Υπεύθυνη Καλλιτεχνικών Δράσεων Προγράμματος Europe Beyond Access: Χριστίνα Λιάτα – Στέγη Ιδρύματος Ωνάση/Συντονισμός Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων: Ντόρα Βουγιούκα – Στέγη Ιδρύματος Ωνάση/Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Ιωάννα Παρασκευοπούλου, ΜΟS