Αντώνης Αντωνόπουλος: “Ονειρεύομαι μια Ουτοπία όπου ο Ζακ, ο Παύλος και η Καρολάιν δεν έχουν δολοφονηθεί”

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση με την παράσταση “Εκκλησιαστής” (2018) και την “Τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ” του Σάμουελ Μπέκετ (2016). Έχει συνεργαστεί με τον Κώστα Τσιούκα, τον Παντελή Φλατσούση, τον Γιάννη Σκουρλέτη, την Αργυρώ Χιώτη και την ομάδα VASISTAS, τη Μέντη Μέγα, τη Νατάσα Τσιανταφύλλη, τον Δημήτρη Καραντζά κ.ά.

Τώρα σκηνοθετεί στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την παράσταση “Ουτοπία”. O Τόμας Μορ κατασκευάζει το 1516 έναν μη-τόπο στον οποίο οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και πλήρεις. Η δημιουργία της λέξης “ουτοπία” θα ταυτιστεί με την τελειότητα — ο μη τόπος θα γίνει ο τέλειος τόπος. Το ανύπαρκτο ισοδυναμεί πλέον με το ιδανικό.

Ένας άνθρωπος εισέρχεται στη σκηνή – θέλει να κατασκευάσει την προσωπική του Ουτοπία. Θα αναμετρηθεί με τον εαυτό του – το είδωλό του. Στη συνέχεια θα εμφανιστεί ένας δεύτερος και αργότερα ένας τρίτος. Οι τρεις ερμηνευτές θα εξερευνήσουν την ουτοπική διάσταση του Ανθρώπου, την ανάγκη του για Αρμονία. Μέσω επαναλαμβανόμενων χορευτικών μοτίβων και χρησιμοποιώντας χορογραφίες από κλασσικά μιούζικαλ και ποπ βίντεο κλιπ θα δημιουργήσουν έναν καινούργιο, κοινό, τέλειο κόσμο. Η εικόνα θα ολοκληρωθεί με την εισβολή του έξω κόσμου – ένας κόσμος διψασμένος να ανήκει. Να κατοικήσει την Ουτοπία.

Εμείς μιλήσαμε μαζί με τον Αντώνη Αντωνόπουλο με αφορμή την Ουτοπία που ετοιμάζεται να στήσει στον Πειραιά.

Πώς εμπνευστήκατε την παράσταση αυτή;

Η πρώτη σκέψη για την παράσταση ήρθε στις 13 Μαΐου του 2018 όταν άκουσα το τραγούδι της Lykke Li ‘utopia’. Κάποια στιγμή τραγουδάει “we could be utopia, utopia”. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτός ο στίχος κόλλησε στο κεφάλι μου. Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία πάνω στην ιδέα της ουτοπίας. Τον Αύγουστο του 2018 διάβασα τυχαία το ‘Ο μηχανικός του χαμένου χρόνου’ του Marcel Duchamp. Είδα μια φωτογραφία του στην οποία κατεβαίνει μια σκάλα. Σε κάθε σκαλοπάτι υπάρχει η εικόνα του, σαν να βλέπουμε καρέ καρέ την κάθοδό του. Το ίδιο πρόσωπο πολλαπλασιασμένο. Άρχισα να μαζεύω βίντεο από παλιά χουλιγουντιανά μιούζικαλ, φωτογραφίες, κείμενα, ποπ βίντεο κλιπ που στο μυαλό μου είχαν σχέση με την έννοια της ουτοπίας. Κάποια στιγμή η ιδέα του “θα μπορούσαμε να είμαστε ουτοπία”, της πολλαπλασιασμένης εικόνας ενός ανθρώπου και των αισιόδοξων, ανέμελων χορογραφιών κούμπωσαν στο κεφάλι μου και έγιναν η παράσταση.

Πώς μπορούμε να δούμε τον άνθρωπο ως ουτοπία;

Κάπου διάβασα “η Ουτοπία δεν είναι παρά ένα μακρινό νησί. Αλλά αυτοί δεν βρίσκονται εκεί. Συνειδητοποιούν ότι ο παράδεισος δεν μπορεί να ανακαλυφθεί.” Ναι, ο παράδεισος δεν μπορεί να ανακαλυφθεί γιατί ο παράδεισος είναι ο Άνθρωπος. Δεν υπάρχει γη της επαγγελίας όπου ρέει μέλι και γάλα, η γη της επαγγελίας είναι οι άλλοι. Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε για ανθρώπους που είναι γεμάτοι μίσος και σκοτάδι, απέναντί τους όμως στέκονται άλλοι, φωτεινοί και γεμάτοι αγάπη. Αυτοί μας δείχνουν τον δρόμο. Αυτοί είναι η Ουτοπία.

Πώς στήνετε επί σκηνής τη δική σας ουτοπία;

Στην παράσταση έχουμε φτιάξει μια χορογραφία η οποία βασίστηκε σε παλιά μιούζικαλ και ποπ βίντεο κλιπ. Στην αρχή βλέπουμε έναν άνθρωπο μόνο του να χορεύει απέναντι από έναν καθρέφτη. Σε λίγο θα έρθει ένας δεύτερος να χορέψει μαζί του και πιο μετά ένας τρίτος. Η χορογραφία επαναλαμβάνεται και πολλαπλασιάζεται. Άνθρωποι χαμογελαστοί, φορώντας σμόκιν και φανταχτερές τουαλέτες προσπαθούν να χορέψουν σε αρμονία. Να φτιάξουν έναν καινούργιο, κοινό κόσμο. Να φτιάξουν την προσωπική τους Ουτοπία.

Πιστεύετε πως σήμερα έχουμε μία ουτοπία να στηριχτούμε; Και πώς συνδέεται η ουτοπία με την ιδεολογία;

Πάντα έχουμε ανάγκη από μια ουτοπία. Βέβαια συγχέουμε συχνά τις έννοιες ‘ουτοπία’ και ‘ευτοπία’, τον μη-τόπο με τον τέλειο τόπο. Ουτοπίες μπορεί να είναι μια θρησκεία ή ένας έρωτας ή μια δουλειά. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται ουτοπίες μίσους και βίας. Προσωπικά ονειρεύομαι μια Ουτοπία συμπόνιας, ισότητας και αλληλεγγύης. Mια Ουτοπία χωρίς φόβο, χωρίς βία. Μια Ουτοπία όπου ο Ζακ, ο Παύλος και η Καρολάιν δεν έχουν δολοφονηθεί. Μια Ουτοπία χωρίς τη Χρυσή Αυγή και τους επίδοξους “σοβαρούς” επιγόνους της. Μια Ουτοπία χωρίς βιτριόλι. Μια Ουτοπία που θα κατέβουμε απ’ το βάθρο της απόλυτης γνώσης και σοφίας και θα έχουμε όρεξη να εξερευνήσουμε το άλλο, το άγνωστο, το διαφορετικό. Που θα μπούμε για μια φορά στη θέση του άλλου, στη θέση της άλλης. Μια Ουτοπία που δεν υπάρχει στίγμα για τις ψυχικές ασθένειες. Μια Ουτοπία όπου όλοι, όλες και όλα ζουν όπως θέλουν χωρίς διακρίσεις. Μια Ουτοπία ελευθερίας. Μια Ουτοπία αγάπης.

Μπορούμε άραγε να κατακτήσουμε την ουτοπία ή αυτόματα δημιουργείται μία νέα;

Εξ ορισμού η ουτοπία δεν μπορεί να κατακτηθεί. Μόλις νιώσουμε ότι την πλησιάζουμε εκείνη χάνεται ξανά. Στην τέχνη μόλις δημιουργηθεί ένα νέο κίνημα, μόλις γραφτεί ένα νέο μανιφέστο έρχεται κάτι ακόμα πιο νέο και το αντικαταστεί. Μακάρι να μην βρούμε ποτέ την τελειότητα. Το τέλος. Οι Ουτοπίες δεν είναι πάντα ευχάριστες. Όπως γράφει και ο Georges Perec “όλες οι ουτοπίες είναι καταθλιπτικές, διότι δεν αφήνουν θέση στο τυχαίο, στη διαφορά, στα «ποικίλα». Τα πάντα έχουν τακτοποιηθεί και η τάξη βασιλεύει. Πίσω από κάθε ουτοπία, υπάρχει πάντα ένα μεγάλο ταξινομικό σχέδιο: μια θέση για κάθε πράγμα και κάθε πράγμα στη θέση του.”

Μελλοντικά σχέδια;

Αυτές τις μέρες κάνουμε πρόβες με τον Γιάννη Σκουρλέτη για το ‘Αχ!’ της Γλυκερίας Μπασδέκη. Πιο μετά θα συνεργαστώ με τον Κώστα Τσιούκα στην παράσταση ‘Η ιστορία του στρατιώτη’ και τον Δημήτρη Καραντζά στην παράσταση ‘Θείος Βάνιας’ του Άντον Τσέχωφ.

ΙNFO

Συντελεστές: Σύλληψη / Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντωνόπουλος/Χορογραφία: Αντώνης Αντωνόπουλος & Κώστας Τσιούκας/Μουσική: Lowtronik/Σκηνικός Χώρος / Φωτισμοί: Πουλχερία Τζόβα/Σύμβουλος Φωτισμών: Philip Hills/Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη/Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γκέλυ Καλαμπάκα/Βοηθός Ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή/Παίζουν: Αντώνης Αντωνόπουλος, Λένα Μοσχά, Κώστας Τσιούκας/Artwork-Φωτογραφίες / Σχεδιασμός Αφίσας: Γκέλυ Καλαμπάκα/Μακιγιάζ / Μαλλιά: Βασιλική Σουρρή/Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά | ΦΟΥΑΓΙΕ/Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32

Πειραιάς, 185 35/τηλ. 2104143310

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021/Παρασκευή 01 Οκτωβρίου 2021/Σάββατο 02 Οκτωβρίου 2021/Κυριακή 03 Οκτωβρίου 2021/ώρα έναρξης: 20:00/ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: €10 γενική είσοδος,€6 μειωμένο/ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: www.ticketservices.gr/Καταστήματα Public/Εκδοτήρια Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις