Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης στο NEWS 24/7: “Το ΠΑΣΟΚ μάς έχει δώσει πολλά χρόνια ψωμί, δε θα μας άφηνε έτσι”

Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης στο NEWS 24/7: “Το ΠΑΣΟΚ μάς έχει δώσει πολλά χρόνια ψωμί, δε θα μας άφηνε έτσι”

Το alter ego του Τσολιά μάς μιλάει για τις εμφανίσεις του στο Κύτταρο, όπου μαζί με την Τσόλια Μπαντ σατιρίζουν μετά μουσικής την τρέχουσα πραγματικότητα.

«Με τα πλατάνια του Μπακογιάννη τώρα, φαντάζομαι, θα μπουν κι οι ανάλογες ταβέρνες από κάτω, ε; Έτσι δεν πάει; Κάτω από κάθε πλάτανο, έχουν και ταβέρνες στο χωριό,» μου λέει κάποια στιγμή ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης καθώς μιλάμε για τα θέματα που, θέλοντας και μη, σχολιάζει στην νέα του σατιρική μουσική παράσταση με τίτλο «Ζήτω το πένθος». Βρε, λες; Τέτοια αλλαγή η Πανεπιστημίου;

Έχοντας σταθερά στο πλευρό του την Τσόλια Μπαντ –Δημήτρης Στασινός (κιθάρα, ενορχηστρώσεις), Νίκος Τσιμπινός (μπάσο), Αλέξανδρος Σταματίου (ντραμς), Αντώνης Παλαμάρης (πλήκτρα)–, ο πιο επώνυμος ανώνυμος τσολιάς της Παλαιοκώσταινας παρουσιάζει στο Κύτταρο, όλα τα Σάββατα του Νοεμβρίου, έναν επετειακό μονόλογο που καυτηριάζει την κοινωνικοπολιτική επικαιρότητα… πολύ σχολαστικά. Δίπλα στον Τσολιά της ραδιοτηλεοπτικής «Ελληνοφρένειας», που λίαν συντόμως θα ξαναδούμε στην Megaλη οθόνη μας, στην παράσταση συμμετέχει μέσω βίντεο και ο δημοσιογράφος-ΜΑΤατζής, Μπαλούρδος.

Αλλά καλύτερα να μιλήσει εξ ονόματός τους ο ένσαρκος εκπρόσωπός τους…

Δεν βαριέσαι την σάτιρα;

Όχι, βέβαια, το αντίθετο. Με εξιτάρει πάρα πολύ η σάτιρα.

Δεν είναι κάπως ψυχαναγκασμός να πρέπει συνέχεια να δημιουργήσεις κάτι ευφυές, πιασάρικο, επικαιρικό;

Κοίταξε, μετά από 20 χρόνια είναι σχεδόν αυτόματο. Δεν είναι καν ψυχαναγκασμός, απλά γίνεται. Και δεν χρειάζεται καν να το προσπαθήσεις με τα πολιτικά γενόμενα του τόπου μας, τροφοδοτούμαστε συνεχώς. Α, δεν μας έχει αφήσει καμία κυβέρνηση παραπονεμένους! Εντάξει, είναι 20, 22 χρόνια εκπομπή, σίγουρα κάποια στιγμή έχεις νιώσει και κουρασμένος. Όμως το να μην βαριέσαι, το να μην τελματώνεις σ’ το δίνει η ίδια η επικαιρότητα. Γιατί δεν έχεις να δημιουργήσεις από το πουθενά, δεν είσαι λευκή σελίδα κάθε πρωί. Υπάρχει η επικαιρότητα. Οπότε σε έναν καμβά σχεδόν πατημένο, πας και βάζεις κάποια πιο ωραία χρώματα, ας πούμε, για να το φέρεις στα μέτρα σου.

Τι χρώματα, δηλαδή;

Τα χρώματα είναι η σάτιρα, αυτό εννοώ. Ο καμβάς είναι το προβληματικό κομμάτι συνήθως [γέλια]. Εμείς το φωτίζουμε, έτσι όπως με την δικιά μας αισθητική θέλουμε να περάσει στον δέκτη.

Τα λάιβ, έτσι μόνος [χωρίς τον Θύμιο Καλαμούκη], πώς προέκυψαν;

Τα λάιβ είναι κάτι που ξεκίνησε τα τελευταία πέντε χρόνια. Ήταν μια ανάγκη για έναν άλλο τρόπο έκφρασης πέρα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση που μέχρι τότε έκανα. Εκεί είναι σόλο η κατάσταση, έχει μια άλλου είδους δημιουργία. Είναι ένα είδος επιθεώρησης –ένας επιθεωρησιακός μονόλογος είναι στην πραγματικότητα, με μουσικές σατιρικές, χιουμοριστικές και πολιτικές, που πλαισιώνουν τα κείμενα τα δικά μου και τον αυτοσχεδιασμό μου.

Η μουσική προϋπήρχε μέσα σου ως πεδίον δόξης λαμπρό;

Ε, ναι, προϋπήρχε. Ήταν κάτι που μ’ έτρωγε, γι’ αυτό έψαχνα μέσω αυτής έναν άλλο τρόπο έκφρασης.

Δηλαδή, κιθαρίστας ή ντράμερ;

Εεε, φωνή! [γέλια] Και λίγο μπάσο, βασικά. Οπότε βρήκα αυτήν την διέξοδο για να εκφραστεί ένα άλλο κομμάτι που δεν έβγαινε μέσω ραδιοφώνου ή τηλεόρασης. Επίσης, έχει μια άλλη αμεσότητα το λάιβ: είσαι εκεί με τον κόσμο. Είναι αυτό το πολύ κλισέ, που το σιχαίνομαι μα θα το πω, ότι ο κιμάς κόβεται παρουσία του πελάτου. Και η παράσταση είναι άλλη κάθε φορά, γιατί τα θέματα αλλάζουν συνεχώς. Βέβαια, ό,τι και να έχω σχεδιάσει, [η παράσταση] παίρνει μια άλλη, δική της τροπή. Γιατί έχω κι ένα μεγάλο κομμάτι αυτοσχεδιασμού, που θα μιλήσω με τον κόσμο, που κατεβαίνω κάτω στο κοινό… Όμως τώρα έχει απαγορευτεί λόγω κόβιντ –απαγορεύεται να δίνεις το μικρόφωνο από στόμα σε στόμα.

Ενώ, αν πάρεις ένα εικόνισμα, αντί για μικρόφωνο; Δεν το σκέφτηκες!

Αν πάρεις ένα εικόνισμα, χωρίς μάσκα, και το προσκυνήσουν όλοι, είναι οκέι! Πράγματι, θεωρώ ότι με ένα εικόνισμα θα μπορούσαμε να τα λύσουμε όλα αυτά, και δεν θα κόλλαγε και κανείς [γέλια] . Οπότε αυτό είναι ένα κομμάτι που μου λείπει, η επαφή με τον κόσμο. Το κάνω κάπως, αλλά από την σκηνή, τους προτείνω λίγο το μικρόφωνο με το σταντ. Κάπως το ψιλοκάνουμε…

Για πες, για την πρώτη βδομάδα ποια θέματα έχεις ξεχωρίσει;

Αφήνω κάποια που θα τα γράψω τελευταία στιγμή, γιατί αλλάζουν πράματα καθημερινά. Ας πούμε, οι πλημμύρες που ήταν την προηγούμενη βδομάδα, πριν δυο βδομάδες δεν υπήρχαν. Άρα ένα λεωφορείο που έχει βουλιάξει μέχρι την ταμπέλα του, δεν μπορείς να μην το βάλεις… Οι πλημμύρες, οι φωτιές είναι θέματα που θα παίξουν πάρα πολύ. Η κλιματική αλλαγή, επίσης, οι ανεμογεννήτριες… Ο Μπακογιάννης είναι αγαπημένο θέμα, η ανάπλαση της Αθήνας με τα πλατάνια, τους μεγάλους περιπάτους και τις γουασινγκτόνιες [γέλια]. Και πιάνω κι ένα κομμάτι σαν ανασκόπηση της κλεισούρας μας, της καραντίνας. Κάποια στοιχεία που περάσαμε αυτόν τον χειμώνα, πώς τα ζήσαμε όλοι.

Συνηθίσαμε σε κάποιο βαθμό;

Συνηθίσαμε, ναι. Για να μην συνηθίσουμε, λοιπόν, εγώ τα καυτηριάζω. Για να υπογραμμίσω πόσο ξένα είναι, και πόσο ξένα πρέπει να παραμείνουν αυτά, για να συνηθίσουμε ξανά αυτό που είχαμε πριν.

Κι εκείνο, βέβαια, ιδανικό δεν ήταν

Ιδανικό δεν ήτανε, αλλά είχε λιγότερες απαγορεύσεις, τέλος πάντων.

Με τις σημερινές συνθήκες στις εξόδους, τι θα θεωρούσες επιτυχία τώρα στο Κύτταρο;

Επιτυχία είναι να είναι δέκα, και να περάσουν καλά και οι δέκα. Έτσι κι αλλιώς, λόγω κόβιντ και απαγορεύσεων, οι παραστάσεις πια γίνονται πολύ… πριβέ. Σαν ιδιαίτερο αγγλικών. Οπότε αυτό το μυσταγωγικό πάντα βοηθάει και την παράσταση. Συνήθως στις πιο βαβουριάρικες καταστάσεις, στα πιο μεγάλα [μέρη] χάνεται λίγο η άμεση επαφή. Τα προτιμώ αυτά τα πιο μυσταγωγικά, στο καταγώγιο στην Αχαρνών, εκεί, κάπου [γέλια]… Ας είναι λίγοι που θα περάσουν καλά. Όλα αυτά τα χρόνια και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση στόχος δεν ήταν τα μεγάλα νούμερα. Ήταν να παραμείνει αυτό που κάνουμε με την αισθητική που έχουμε αποφασίσει να έχει. Κι αν αυτό αρέσει –αρέσει. Δυσκολεύομαι σαν άνθρωπος να κάνω κάποιες εκπτώσεις για να ‘ρθει κάποιος κόσμος. Ας μην έρθει.

Αισθάνεσαι ότι έχετε αλλάξει μέσα σε αυτήν την 20ετία;

Όλοι έχουμε αλλάξει, είναι και 20 χρόνια… Άλλαξαν οι πολιτικές συνθήκες, έχουμε ζήσει μια δεκαετία μνημονίων, κρίσης και τα λοιπά, όλοι έχουμε αλλάξει.

Εννοώ, ως προς την σάτιρά σας. Θα σ’ το πω κάπως χοντρά: καμιά φορά μου χτυπάει λίγο αυτό το παλαιοκομμουνιστικό, λες και τίποτα δεν έχει αλλάξει, λες και έχουμε ακόμα ’89… Σας βγαίνει ένα τέτοιο στην σάτιρά σας, ε;

Ναι, μπορεί να μας βγαίνει. Δεν έχουμε κανένα κόλλημα, δεν προσπαθούμε να μην μας βγαίνει, αν μας βγαίνει η όποια επαναστατικότητα. Δεν θεωρούμε άλλωστε ότι είναι πολύ μακριά οι καταστάσεις που ζούμε, απ’ αυτά που λέμε. Ή απ’ αυτά που γινόντουσαν ενδεχομένως το ’89, ή το ’85, ή όποτε. Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στους χώρους εργασίας, ας πούμε. Το ότι τα λέμε, και μπορεί να γινόμαστε γραφικοί, και παλαιοκομματικοί – πώς μας είπατε;– και παλαιοκομμουνιστές, δεν πειράζει: ας είμαστε γραφικοί, αλλά ας τα λέει κάποιος. Με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, με το νομοσχέδιο-έκτρωμα του Χατζιδάκη, που τελικά το ψηφίζουμε, άρα δεν είναι έκτρωμα… Αυτά υπάρχουν πράγματι στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, αλλά στην παράσταση υπάρχει μεγαλύτερη ευρύτητα στα πράγματα που λέμε. Εκεί ενδεχομένως να αυτοσαρκαστώ και περισσότερο στο… παλαιοκομμουνιστικό κομμάτι μας [γέλια].

Το ότι τα λέμε, και μπορεί να γινόμαστε γραφικοί, και παλαιοκομμουνιστές, δεν πειράζει: ας είμαστε γραφικοί, αλλά ας τα λέει κάποιος.

Με τους ανεμβολίαστους ασχολείσαι στην παράσταση;

Φουλ! Όχι αυτόν που μπορεί να έχει κάποια νοσήματα και να φοβάται, εκεί, εντάξει, μπορεί να το καταλάβω. Αλλά, τους ψεκασμένους… Αυτούς που θα πάνε κάτω απ’ την Βουλή να διαδηλώσουνε με την εικόνα της Παναγίας, με την φωτογραφία του Παπαδόπουλου του χουντικού. Που θα τους αγκαλιάσει ένα σύστημα, που οι μισοί είναι υπουργοί… Ε, αυτούς, σόρι, αλλά δεν γίνεται να μην τους καυτηριάσει κανείς. Κι αν δεις τις φάτσες τους, αυτοί είναι διαφημιστικό για να κάνεις το εμβόλιο. Λες, ας το κάνω, δεν μπορώ να είμαι σαν κι αυτούς!

Την εσωκομματική εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ την πιάνεις;

Το ΠΑΣΟΚ μάς έχει δώσει πολλά χρόνια ψωμί [γέλια], δεν θα μας άφηνε έτσι.

Όντως, το ΠΑΣΟΚ έχει εκθρέψει το έθνος κανονικά –κι εξακολουθεί άλλωστε…

Ουυυ, με πολλούς τρόπους! Όχι μόνο με το υλικό που μας δίνει για χλεύη, αλλά και πρακτικά: τόσους έχει βολέψει. Ήρθε κι ο Γιώργος τώρα –και μάλλον θα ‘ρθει κιόλας – δεν ξέρω, θα βγάλουνε τον Γιώργο; Θα είναι τέλειο, η τέλεια ρεβάνς. Δεν το χαρήκαμε και σαν πρωθυπουργό, δυο χρόνια ήταν μόνο… Τον Τσίπρα τον είχαμε πεντέμιση! Εντάξει, έγκωσες! Αλλά ναι, [στο ΚΙΝΑΛ] δεν ξέρω ποιον θα βγάλουνε οι σύντροφοι. Είναι και πολλοί –είναι έξι υποψήφιοι, τόσοι δεν είναι ψηφοφόροι [γέλια]! Δεν βγαίνουν τα κουκιά, δηλαδή… Όλο αυτό για την σάτιρα, όπως καταλαβαίνεις, είναι δώρο μεγάλο. Για την χώρα, μάλλον αντίδωρο… [γέλια]. Προφανώς η παράσταση μέσα έχει κι άλλα πράματα, γιατί κι ο κόσμος πόσο ν’ ακούσει για τον Μητσοτάκη! Δεν αντέχεις, δεν είναι και κάτι ευχάριστο… Πιάνουμε και τα κοινωνικά θέματα, και τα τηλεοπτικά, και τα σόσιαλ. Έχει κάτι για όλους.

Η αφίσα της παράστασης

Την τηλεόραση πώς την βλέπεις, αλήθεια; Συμφωνείς, όπως λέγεται, ότι βιώνει μια άνοιξη, μια αναγέννηση;

Η τηλεόραση; Κρίνοντας από το «Survivor» και το «Big Brother»; Από τι;

Όχι, ρε συ! Από κάποιες αξιόλογες σειρές.

Έχει πράγματι κάποιες λίγες αξιόλογες δουλειές, που ευτυχώς και ωραίες ερμηνείες βλέπουμε εκεί, και ωραίες δουλειές, και ωραίους σκηνοθέτες. Φέτος, έχει καλές παραγωγές. Βέβαια, έχει και την σκατίλα που είχε. Τα 500 ριάλιτι παραμένουν ακόμα.

Η συνθήκη της πανδημίας μάς έκανε σοφότερους σε κάτι;

Βλέποντας αυτό το ποσοστό ανεμβολίαστων, θεωρείς ότι μας έκανε σοφότερους σε κάτι; [γέλια] Ένα μέρος του κόσμου, ίσως. Το οποίο μάλλον, έτσι κι αλλιώς, κινούνταν βάσει λογικής και πριν. Νομίζω, πιο φοβισμένους μας έκανε, πιο επιφυλακτικούς, καχύποπτους… Και νομίζω ότι ήταν κι ένας από τους στόχους των μέτρων και της φοβικής ατμόσφαιρας που φτιαχνόταν και από τα κανάλια. Να μπει αυτός ο σπόρος, που τώρα βγάζει καρπούς, στο να είναι μια φοβική κοινωνία –και μια φοβική νέα γενιά, δυστυχώς. Γιατί είναι κάποια παιδιά που μάθαν έτσι. Δυο χρόνια δεν είναι λίγο, γίνεται συνήθεια.

Πληροφορίες: «Ζήτω το πένθος», Σάββατα 13, 20 και 27 Νοεμβρίου στο Κύτταρο Live (Ηπείρου 28, 210-8224134, 6977641373) στις 22:00 (πόρτες 21:00). Είσοδος (χωρίς ποτό) 15€, προπώληση εδώ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα