Μπέζος, Καραντζάς, Μαυρίδου και Μπιμπίλας μιλούν στο News 24/7 για το “ξεψύχισμα” του θεάτρου

H χώρα διανύει επισήμως από χθες το δεύτερο lockdown, αν και μια μερίδα επαγγελματιών δεν εξήλθε ποτέ ουσιαστικά από το πρώτο του περασμένου Μαρτίου. Οι άνθρωποι του πολιτισμού και του θεάτρου είναι εκείνοι που “χτυπήθηκαν” περισσότερο μέσα από τις δέσμες των έκτακτων μέτρων που ελήφθησαν από την κυβέρνηση για τον περιορισμό διασποράς του κορονοϊού.

Με εξαίρεση λίγες παραστάσεις – κυρίως του Εθνικού Θεάτρου – που πρόλαβαν να κάνουν καλοκαιρινή περιοδεία, τα περισσότερα θέατρα αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τον προγραμματισμό τους για τη θερινή και φθινοπωρινή περίοδο. Ακόμα και εάν λειτουργούσαν ωστόσο, τίθεται εν αμφιβόλω η βιωσιμότητά τους δεδομένου ότι το μέτρο να λειτουργήσουν με 30% πληρότητα δεν καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων και τα έξοδα λειτουργίας των σκηνών.

Το χρονικό
 

Τα ελληνικά θέατρα έκλεισαν πρώτη φορά με κυβερνητική απόφαση στις 12 Μαρτίου 2020, αφήνοντας μεγάλες οικονομικές εκκρεμότητες, προγραμματισμένες πρεμιέρες που δεν έγιναν ποτέ, αλλά και παραστάσεις που δεν ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους. Επιπλέον η πτώση των εισπράξεων των θεάτρων από την πρώτη εμφάνιση κρουσμάτων ως το κλείσιμό τους ήταν κατακόρυφη.

Η επαναλειτουργία της θεατρικής δραστηριότητας προγραμματίστηκε για την 15η Ιουλίου, αλλά με έκτακτη απόφαση της κυβέρνησης προκρίθηκε (στις 25 Ιουνίου) η επίσπευση επαναλειτουργίας την 1η Ιουλίου. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι θίασοι, και ενώ βρίσκονταν σε περιοδεία αντιμετώπισαν σε πολλές περιπτώσεις την αιφνίδια ακύρωση προγραμματισμένων πολιτιστικών εκδηλώσεων από την πλευρά των δήμων, χωρίς οικονομική αποζημίωση.

Ακολούθησε η ακύρωση από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας όλων των προγραμματισμένων εκδηλώσεων πολιτισμού και στη συνέχεια η απόφαση του περιφερειάρχη Αττικής να ακυρώσει όλες τις προγραμματισμένες μέχρι 31 Αυγούστου εκδηλώσεις της περιφέρειας. Στις 20 Σεπτεμβρίου με κυβερνητική απόφαση ακυρώθηκαν και πάλι όλες οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Αττική.

Η λειτουργία των θεάτρων επετράπη και πάλι με ιδιαίτερα αυστηρό πρωτόκολλο (πληρότητα 30%) από τις 12 Οκτωβρίου. Στις 31 Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την διακοπή κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας από την 3η Νοεμβρίου και για ένα μήνα, δηλώνοντας πως τα μέτρα «επικεντρώνονται σε δύο εστίες, που, διαπιστωμένα, ευνοούν τη μετάδοση του ιού: Στη διασκέδαση και την κινητικότητα των πολιτών».

Η νεοσύστατη Ένωση Θεατρικών Παραγωγών (ΕΝΘΕΠΑ) σε ανακοίνωσή της πριν λίγες ημέρες απάντησε ότι «το θέατρο αποτελεί εργασιακό χώρο, που ουδέποτε συνδέθηκε με κρούσμα. Αναμφίβολα, και χωρίς διάθεση κοινωνικού αυτοματισμού, οι θεατρικές αίθουσες λειτουργούν ασφαλέστερα από εμπορικά κέντρα, ΜΜΜ, κομμωτήρια και Εκκλησίες…» και κάλεσε την κυβέρνηση να εφαρμόσει άμεσα τα μέτρα στήριξης που έχει προαναγγήλλει, προτού «ξεψυχήσει ο ασθενής και η κατάσταση καταστεί μη αναστρέψιμη…»

Ο ηθοποιός Γιάννης Μπέζος, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς, η ηθοποιός και σκηνοθέτης Έλενα Μαυρίδου, ο ηθοποιός / πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας και ο πρόεδρος της ΕΝΘΕΠΑ Διονύσης Παναγιωτάκης μιλούν στο News 24/7 για τη δυστοπική πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι καλλιτέχνες:

Μπέζος: “Ο ηθοποιός του θεάτρου θα περάσει δύσκολα”

Οι συστάσεις για τον Γιάννη Μπέζο είναι περιττές. Αυτό, ωστόσο, που δεν περιττεύει και αξίζει να σημειωθεί είναι ότι ο “Ράφτης Κυριών”, το θεατρικό έργο που σκηνοθέτησε και συμμετείχε την περασμένη σεζόν, από τη στιγμή που ο κορονοϊός εμφανίστηκε στη χώρα μας, είχε τον “φτωχό” απολογισμό των μόλις δύο παραστάσεων στην Ελλάδα και, ευτυχώς, μερικών ακόμη στην Κύπρο. Η μακρά εμπειρία του, όμως, στο σανίδι δεν χρειάζεται “δείγμα” για να καταστήσει εύκολη την ανάγνωση των “πληγών” που μετρά το θέατρο από την πανδημία και όχι μόνο:

«Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και θα παραμείνουν δύσκολα διότι η δουλειά η δική μας απαιτεί τη συμμετοχή του κόσμου. Από τη στιγμή που ο κόσμος δεν μπορεί να βρεθεί ομαδικά, δεν γίνεται να υπάρξει θέατρο. Είναι χώρος όπου βρίσκονται οι άνθρωποι, δεν μπορεί να βρεθεί ο ένας 20 μέτρα μακριά από τον άλλον- δεν χωράνε και δεν γίνεται. Ούτε πρέπει να είναι έτσι το θέατρο. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα και αυτό το πρόβλημα θα υπάρχει μέχρι να αποκατασταθεί η κατάσταση. Αυτό δυστυχώς πρέπει να το πάρουμε απόφαση, γιατί είναι πολύ ζοφερό το κλίμα» λέει στο News 24/7 πριν εξηγήσει την κατάσταση που βιώνει ένας ηθοποιός του θεάτρου αυτή την περίοδο:

«Το θέμα είναι καθαρά εργασιακό και οικονομικό διότι είναι πολύς ο κόσμος που εμπλέκεται, ο οποίος παραμένει εκτός. Ζει με τα βοηθήματα της πολιτείας, αυτά τέλος πάντων που υπάρχουν και θα συνεχίσει να ζει έτσι. Παράλληλα, όμως, το θέατρο, είναι ένας κόσμος στον οποίο, ο αριθμός που εμπλέκεται εργασιακά δεν είναι μεγάλος σε σχέση με άλλους τομείς. Τα πράγματα διαβαθμίζονται. Για παράδειγμα έκλεισε η εστίαση. Δεν είναι ίδια τα μεγέθη. Είναι τελείως διαφορετικά. Θα μου πει κάποιος, αυτό τι σημαίνει, πρέπει να τους παρατήσουμε; Όχι, δεν πρέπει, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι η “πρώτη προτεραιότητα” που λέμε. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος, δεν θέλω να το διανοηθώ ότι υπάρχει κάποιος, από την ελληνική πολιτεία, όποιοι κι αν κυβερνούν, που να μην θέλει να βοηθήσει εργαζόμενους που πλήττονται. Το θεωρώ αδιανόητο».

Ο ηθοποιός δεν είναι δημόσιος υπάλληλος

«Ο ηθοποιός του θεάτρου δεν μπορεί να βιοποριστεί εύκολα, θα δυσκολευτεί πολύ. Θα πρέπει να δανειστεί, θα πρέπει να ζήσει με κάποιον άλλον, θα πρέπει να τη βγάλει με αυτά τα ελάχιστα που του δίνει η πολιτεία. Θα έχει πρόβλημα. Θα πρέπει δηλαδή να περάσει δύσκολα. Δεν υπάρχει κάτι να τον στηρίξει, αυτό είναι το τραγικό και το κυριότερο κατά την άποψη μου, επειδή μιλώ με πολλούς συναδέλφους, δεν είναι τόσο το τωρινό αλλά το χειρότερο είναι ότι υπάρχει μια θολούρα σε ό,τι αφορά το μέλλον. Δηλαδή δεν ξέρει κανείς να απαντήσει με σιγουριά τι θα γίνει τον επόμενο καιρό. Υπάρχει μια γενικότερη αμηχανία. Αυτό ισχύει παντού, απλά ο χώρος ο δικός μας εξαρτάται άμεσα από τον κόσμο. Δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι δουλεύουν έτσι κι αλλιώς και πληρώνονται. Είναι άνθρωποι επαγγελματίες οι οποίοι περιμένουν να ανοίξουν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές. Υπάρχει η θολούρα του μέλλοντος, δεν ξέρουν τι θα γίνει και δεν μπορεί να τους απαντήσει κανείς με σιγουριά. Αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα και μεγάλο άγχος».

Αστείο να μιλάμε για άψυχες διαδικτυακές παραστάσεις

Στην φιλοσοφία ενός ανθρώπου “περπατημένου” πάνω στη σκηνή, η εναλλακτική των live streaming παραστάσεων δεν αποτελεί επιλογή, ούτε καν ύστατη:

«Τα διαδικτυακά κι αυτά είναι αστεία για το θέατρο. Δεν είναι ούτε μουσική, ούτε ζωγραφική, ούτε χορός. Το θέατρο χωρίς την ανάσα του κοινού είναι ανύπαρκτο. Το διαδικτυακό δεν έχει καμία σχέση με τη ζωντάνια του θεάτρου, είναι ένα πράγμα άψυχο, είναι σαν ρέπλικα, σαν υποκατάστατο. Επομένως, θα πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Δεν υπάρχει άλλη λύση».

“Ακόμη, δεν μου έχει λείψει το θέατρο”

Φέτος, ο Γιάννης Μπέζος είχε προγραμματίσει να κάνει ένα μικρό “διάλειμμα” από το σανίδι. Μία συνειδητή επιλογή που πάρθηκε ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, καθώς, όπως απάντησε σε σχετική ερώτηση, «μέχρι στιγμής δεν μου έχει λείψει το θέατρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μου λείψει μετά από λίγο καιρό. Είναι βέβαιο αυτό. Απλά επειδή εγώ είχα προγραμματίσει να μην εργαστώ στο θέατρο φέτος,γι’ αυτό και δεν είναι κάτι που μου έλειψε . Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα, κάποια στιγμή θα μου λείψει και θα χρειαστεί να είμαστε όλοι παρόντες. Αυτή είναι η δουλειά μας, αυτή είναι η αποστολή μας».

Καραντζάς: “Δεν έχει σημειωθεί ούτε ένα κρούσμα στο θέατρο”

Ο Δημήτρης Καραντζάς, ένας από τους πολλά υποσχόμενους σκηνοθέτες που έχει ήδη δώσει το στίγμα του, μιλά για το σοκ που προκάλεσε στον κόσμο του θεάτρου η ανακοίνωση των νέων μέτρων: «Ενώ δεν βρέθηκε ούτε ένα κρούσμα στα θέατρα, ο πρωθυπουργός βγήκε και είπε ότι αποτελούν εστία υπερμετάδοσης. Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό, και κανονικά θα έπρεπε να ανασκευάσει γιατί δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο και πολύ μεγάλη αγωνία για όλους εμάς όταν ανοίξουμε, διότι θα οδηγήσει τον κόσμο να θεωρεί ότι το θέατρο είναι εστία υπερμετάδοσης. Οι πραγματικές εστίες υπερμετάδοσης ωστόσο παρέμειναν ενεργές και μετά το κλείσιμο των θεάτρων».

«Μοιάζει σαν να υπάρχει μια στόχευση χώρων που τους έχουν ταυτίσει με τη διασκέδαση. Έχουν ταυτίσει το θέατρο με τα μπουζούκια, στα οποία ο άλλος κάνει κατανάλωση ποτού, χορεύει μαζί με άλλους, τα τραπέζια είναι κολλητά… Τα θέατρα όμως λειτουργούσαν με πληρότητα 30% και είχαν τον έναν θεατή στην ανατολή και τον άλλο στη δύση. Απολυμαίνονταν κάθε ημέρα και έκλεισαν εν αδίκω. Έχουμε κουραστεί πια να διαμαρτυρόμαστε και οφείλει να απαντήσει η κυβέρνηση σε όλους μας τι μέλλει γενέσθαι».

«Τα περισσότερα θέατρα ακύρωσαν τις παραγωγές τους. Το ποσοστό ανεργίας στον χώρο μας είναι αδιανόητο. Αμφιβάλλω εάν η επιτροπή λοιμωξιολόγων που εισηγήθηκε τα μέτρα έχει έρθει ποτέ να δει πώς λειτουργούν τα θέατρα, διότι πραγματικά λειτούργησαν υποδειγματικά. Και αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει το κοινό πρώτα από όλα.»

«Για όλους τους υπόλοιπους τομείς που κλείνουν, βρίσκουν λύσεις και αυτομάτως μιλούν για τρόπους αποζημίωσης. Εμείς αγωνιούμε και φωνάζουμε να πάρουμε αποζημίωση. Ακόμα και εάν το θέατρο όφειλε να είναι κλειστό, όφειλαν αυτόματα τη στιγμή που ανακοινώνεται το κλείσιμο να υπάρχει καταρτισμένο σχέδιο για το πώς θα επιβιώσει ο χώρος και οι απασχολούμενοι σε αυτόν. Είμαστε χιλιάδες εργαζόμενοι».

Το Support Art Workers έχει στείλει προτάσεις στο ΥΠΠΟ, οι οποίες μένουν αναπάντητες

«Έχω κρατήσει επαφή με τους ανθρώπους στο κίνημα Support Art Workers, τους οποίους εκτιμώ. Έχουν μελετήσει την κατάσταση κι έχουν στείλει προτάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού, οι οποίες μένουν αναπάντητες. Παράλληλα μαζί με άλλλους σκηνοθέτες και θεατρικούς συντελεστές συστήνουμε την ένωση “Κάτω Από τη Σκηνή”, σε μια προσπάθεια να συνασπιστούμε έναντι ενός πολέμου που έχει ανοίξει πάρα πολύ αιφνίδια, τρομακτικά και τρομοκρατικά».

Ως προς τις διαδικτυακές προβολές παραστάσεων, ο Δημήτρης Καραντζάς θυμίζει ότι το θέατρο είναι μια Τέχνη που προϋποθέτει φυσική παρουσία: «Δεν είναι το ίδιο στην οθόνη, είτε λέγεται live streaming είτε προβολή μιας παλιάς παράστασης. Το θέατρο είναι μια κατεξοχήν τέχνη που απαιτεί συμμετοχή στον παρόντα χρόνο και όχι ενδιάμεση οθόνη».

Μαυρίδου: “Υπάρχουν άνθρωποι του κλάδου στο όριο επιβίωσης”

Η Έλενα Μαυρίδου, μέλος μιας από τις σημαντικότερες ομάδες της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, ηθοποιός και τώρα σκηνοθέτης στο θέατρο “Χώρος” το οποίο (μεταξύ άλλων) και διαχειρίζεται, “χαρτογραφεί” τον Γολγοθά που ανεβαίνει ο κόσμος του θεάτρου το τελευταίο διάστημα:

«Η κρίση που δημιουργήθηκε λόγω της πανδημίας άφησε τεράστιες τρύπες στα έσοδα των θεάτρων φέτος και δεν ενθάρρυνε στο σύνολο να παρθούν αποφάσεις για το ανέβασμα καινούργιων παραγωγών. Παρόλο, αυτά οι άνθρωποι του θεάτρου παγκοσμίως προσαρμόστηκαν στα καινούργια δεδομένα παίζοντας με λιγότερο αριθμό θεατών (30% στην Ελλάδα), με σταθερές απολυμάνσεις στους χώρους, καθώς και καθολική χρήση μάσκας στους θεατές και στο προσωπικό του θεάτρου τολμώντας ακόμη και το ανέβασμα μεγάλων παραγωγών. Οι αριθμοί δεν ήταν με το μέρος μας» λέει στο News 24/7 για να εξηγήσει τις δυσχέρειες που αντιμετώπισε ο θεατρικός “Χώρος” στον οποίο εργάζεται:

«Στο θέατρο Χώρος, ενώ είναι εφικτή η παρουσίαση παραστάσεων λόγω μεγάλων αποστάσεων και θέσεων (180 θέσεις), αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε τις παραστάσεις μας από τον Δεκέμβριο, δίνοντας περισσότερο χρόνο στο να συνέλθουμε καταρχήν απ΄το ζημιά που προηγήθηκε στο πρώτο lockdon και το καλοκαίρι (τρεις παραστάσεις διακόπηκαν και δύο δεν κατάφεραν να ξεκινήσουν) και κατά δεύτερον να προετοιμάσουμε σωστά το θέατρο. Ήμασταν έτοιμοι να συνεχίσουμε τον Δεκέμβριο με πέντε παραγωγές. Παράλληλα με αυτή τη προετοιμασία, προχωρήσαμε σε συνεργασία με το Σύγχρονο θέατρο σε μια προσπάθεια να στηρίξουμε σωστά σε επίπεδο παραγωγής την επανάληψη μιας παράστασης με θίασο εφτά ηθοποιών, ανοίγοντας θέσεις εργασίας και δοκιμάζοντας μια συνεργασία με ένα μεγαλύτερο θέατρο».

Κινδυνεύουμε με χρεοκοπία

«Και τώρα πάλι lockdown. Αχαρτογράφητα νερά. Γκρεμίστηκε η ελπίδα ανάκαμψης και προσαρμογής στην έναρξης της σεζόν. Πολλά δοκιμάστηκαν γενναία αλλά ήταν μια ευάλωτη και δύσκολη περίοδος προσαρμογής που τελικά δεν οδήγησε πουθενά διότι η πανδημία συνεχίζεται. Τώρα χρειάζεται κουράγιο και ψυχραιμία. Κινδυνεύουμε όλοι με χρεοκοπία. Το κράτος πρέπει να στηρίξει το θέατρο. Δεν χωράνε πολλές κουβέντες πλέον. Πρέπει να αντέξουν τα θέατρα. Υπάρχουν άνθρωποι του κλάδου στο όριο επιβίωσης. Εάν τα θέατρα χρεοκοπήσουν θα δημιουργηθεί μεγάλη καταστροφή για την εργασία στο κλάδο και σε ένα μέρος της οικονομίας».

Μπιμπίλας: “Υπάρχουν ηθοποιοί που δεν έχουν να φάνε”

Ο Σπύρος Μπιμπίλας, ηθοποιός και πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί από τον περασμένο Μάρτιο στο ελληνικό θέατρο ως την “τραγικότερη που θα μπορούσε να συμβεί στον πολιτισμό από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως σήμερα. Ούτε στους πολέμους δεν είχε αντιμετωπιστεί τέτοια κατάσταση γιατί δεν είχε κλείσει ποτέ το θέατρο. Ήταν πάντα ο βασικός εμψυχωτής το κοινού και τώρα δεν μπορεί να είναι ούτε αυτό γιατί είναι αναγκαστικά κλειστό”, λέει στο News24/7, εξηγώντας την εικόνα οικονομικής εξαθλίωσης αρκετών ηθοποιών για τους οποίους, ακόμη κι αυτά τα 534 ευρώ είναι μία “ανεπαρκής” πολυτέλεια:

«Ακόμα και το διάστημα που άνοιξε το θέατρο, αυτοί που δούλευαν ήταν πάρα πολύ λίγοι γιατί προσπάθησαν όλοι οι θίασοι να είναι πολύ μικροί για να είναι και βιώσιμοι. Έτσι το μεγάλο μέρος των ηθοποιών και των καλλιτεχνών εν γένει έμεινε εκτός δουλειάς και δυστυχώς μεγάλο μέρος εκτός επιδομάτων γιατί οι προϋποθέσεις ήταν τέτοιες που απέκλεισαν πάρα πολλού. Τώρα με το μητρώο καλλιτεχνών, κάπως πήγε να διορθωθεί αυτό αλλά δεν πρόλαβαν πάλι να γραφτούν όλοι, είτε από άγνοια είτε από φόβο κινδύνου ότι θα συμβεί κάτι με τα προσωπικά τους δεδομένα. Όμως ακόμα και με το επίδομα των 534 ευρώ, δεν μπορείς να πληρώσεις αυτά που χρωστάς. Με τα 534 λοιπόν δεν λύνεται το πρόβλημα, απλώς κάποιος αν έχει δικό του σπίτι και είναι τυχερός μπορεί να αντεπεξέλθει. Ένας άλλος, όμως, που έχει παιδιά; Ο κόσμος νομίζει ότι όλοι οι ηθοποιοί είναι μοναχικοί άνθρωποι. Υπάρχουν ηθοποιοί με τρία και τέσσερα παιδιά. Αυτοί αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα. Υπάρχουν ηθοποιοί που χρωστάνε τόσα πολλά χρήματα σε ΔΕΚΟ, εφορία, δάνεια και δεν έχουν ούτε να φάνε».

Να ανοίξουν τα θέατρα μετά το lockdown

«Εμείς ως ΣΕΗ βοηθάμε με διανομές τροφίμων, ενώ κάνουμε συνεχώς κινήσεις για την αύξηση των επιδομάτων αλλά και για το άνοιγμα των θεάτρων, που ήταν ένας ασφαλής χώρος που οι άνθρωποι κάθονταν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον και χωρίς να μιλάνε. Δεν είναι το ίδιο με ένα μπαρ. Εμείς θέλουμε μετά από αυτές τις τρεις βδομάδες του νέου lockdown να μπορέσουν να ανοίξουν τα θέατρα με περιοριστικούς όρους όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Βεβαίως με επιδοτήσεις κενών θέσεων κλπ, γιατί αν ένα θέατρο ανοίξει και έχει πληρότητα τόσο μικρή και η παραγωγή είναι ακριβή δεν μπορεί να βγει τίποτα, δεν είναι βιώσιμο. Βέβαια και το κράτος δεν ξέρω πόσο μπορεί να αντέξει να επιδοτεί, αυτό είναι ένα άλλο θέμα».

Παναγιωτάκης: “Το θέατρο πεθαίνει – Δεν έχει νόημα αν η επιδότηση έρθει τον Γενάρη”

Ο Διονύσης Παναγιωτάκης, πρόεδρος της ΕΝΘΕΠΑ και εκπρόσωπος των αθηναϊκών θεάτρων τόνισε μιλώντας στο News 24/7 ότι όσο καθυστερεί η επιδότηση του θεάτρου τόσο πιο δύσκολο θα είναι να ξανανοίξουν τα θέατρα. «Το θέμα είναι ότι ενώ ανοίξαμε στις 12 Οκτωβρίου και περιμέναμε να υπάρξουν κάποια μέτρα στήριξης, τελικώς αποφασίστηκε η πληρότητα 30% στις αίθουσες, πράγμα που δεν είναι βιώσιμο, και μας υποσχέθηκαν μέτρα στήριξης. Τα μέτρα στήριξης δεν ήρθαν και μετά από 22 ημέρες, μας έκλεισαν. Αυτήν τη στιγμή είμαστε σε μια κατάσταση απελπισίας: Δεν ξέρουμε το μέλλον των θεατρικών επιχειρήσεων και πώς θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στους εργαζόμενους. Δεν νομίζω ότι θα ξανανοίξουν τα θέατρα αν δεν υπάρξει στήριξη. Τα θέατρα έκλεισαν τώρα και ουσιαστικά δεν θα ξανανοίξουν ποτέ, είτε είναι μεγάλα είτε μικρά δεδομένου ότι τα προβλήματα παραμένουν ίδια και στις δύο κατηγορίες, είτε 100 θέσεις έχεις είτε 200. Όποια παραγωγή έχει γίνει, καθένας την έκανε με κόπο και με επιχειρηματικό ρίσκο. Φανταστείτε ότι οι αίθουσες από τον περασμένο Μάρτιο έχουν έξοδα: Έχουν το 60% των ενοικίων, έχουν τη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ, έστω και για τη μικροκατανάλωση για τη συντήρηση του χώρου και του εξοπλισμού του. Είχαν πει ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα απαλλαγούμε από τα δημοτικά τέλη αλλά αυτό δεν έγινε».

«Ακούμε ότι υπάρχει πρόθεση να γίνουν υποστηρικτικές κινήσεις, το θέμα είναι ότι δεν έχουν γίνει ακόμα. Ο χρόνος όμως που περνά καθιστά την κατάσταση απελπιστική. Αν ο ασθενής πεθάνει, και βγει μετά το φάρμακο, δεν έχει νόημα. Αυτή τη στιγμή υπάρχει το πρόβλημα, εάν η επιδότηση έρθει τον Γενάρη, δεν έχει νόημα».

«Το θέατρο είναι μια δημιουργική τέχνη, μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε συνθήκες και σε οποιοδήποτε μέρος. Όλες οι παραστατικές τέχνες είναι τέχνες που μπορεί να δημιουργηθούν σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Το θέμα είναι το εάν θέλουμε να κάνουμε αυτήν τη στιγμή αυτό το επάγγελμα χόμπι, ή αν θέλουμε να έχουμε κανονικές συνθήκες εργασίας».

Ως προς το εάν οι live streaming προβολές παράστασεων θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα μικρό βήμα, ο κ. Παναγιωτάκης ήταν ξεκάθαρος: «Η live αναμετάδοση δεν είναι εύκολο να γίνει σε όλες τις παραστάσεις. Εκτός του ότι είναι πολυδάπανη, δεν μεταφέρει την ψυχή και το συναίσθημα που σου βγάζει η παράσταση. Είναι κινηματογράφος, γίνεται με κινηματογραφικούς όρους. Το θέατρο αποτελεί ολόκληρη συνθήκη, είναι μια μυσταγωγία που συντελείται στην αίθουσα κατά την οποία ο θεατής μεταφέρει ένα συναίσθημα προς τον ηθοποιό και ο ηθοποιός προς τον θεατή. Αυτό δεν μπορεί να το πετύχει μια ψηφιακή μετάδοση. Είναι μια λύση ανάγκης, η οποία δεν έχει κανένα οικονομικό αντίκρυσμα».

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΘΕΠΑ

-Η Ελληνική Πολιτεία να διατηρήσει Ανοιχτά τα θέατρα, ως ασφαλείς χώρους συνάθροισης, στο βαθμό που δεν εφαρμόζεται ολικό lockdown.

– Όσο διαρκεί η πανδημία, οι θεατρικές παραγωγές που λειτουργούν να επιδοτούνται με αποζημίωση που ισούται με το 40% των – βάσει αδείας- θέσεων της αίθουσας.

– Να αποζημιωθούν οι παραγωγές που σταμάτησαν λόγω κυβερνητικής απόφασης (12 Μαρτίου, 20 Σεπτεμβρίου και 3 Νοεμβρίου) με δίκαια και ασφαλή κριτήρια, που να προκύπτουν από τη διαφορά των εσόδων από το 2019 στο 2020.

– Να αποζημιωθούν οι αίθουσες που έκλεισαν με κυβερνητική εντολή ή που είναι αδύνατον να λειτουργήσουν με τα αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα, με το 20 % της δυναμικότητας τους βάσει νόμιμης άδειας.

– Να αποζημιωθούν οι παραστάσεις που ακυρώθηκαν από δήμους και περιφέρειες, χωρίς κρατική εντολή.

– Να καταρτιστεί από την κυβέρνηση, σε συνεργασία με τους εκπροσώπους θεατρικών φορέων, Σχέδιο Στήριξης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Θεάτρου.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.