Αποκλειστικό: Στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, θρύλοι του σινεμά μιλούν για το απόλυτο θρίλερ στην Ιστορία

Όταν μιλάμε για σινεμά τρόμου, λίγες ταινίες μπορούν να σταθούν δίπλα στο σοκ και την επίδραση του ορίτζιναλ “Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι”.

Κι όταν μιλάμε για ντοκιμαντέρ πάνω στο σινεμά τρόμου, κανείς δεν είναι σημαντικότερος από τον Αλεξάντερ Ο. Φιλίπ. Καλεσμένος του φεστιβάλ στο παρελθόν, ο σκηνοθέτης έχει αναπτύξει το δικό του χαρακτηριστικό στυλ “φιλμικού δοκιμίου” που εξερευνά την ίδια την τέχνη του σινεμά. Στο παρελθόν μας έχει δώσει έργα που αποτελούν απόλυτο must για κάθε φαν, όχι μόνο του είδους, αλλά και της κινηματογραφικής τέχνης γενικότερα:

Το 78/52 (πάνω στην εμβληματική σκηνή του ντουζ στο “Ψυχώ”), το “MEMORY” (πάνω στα γυρίσματα του “Άλιεν”) και το “LYNCH/OZ” (πάνω στην επίδραση του “Μάγου του Οζ” στον Ντέιβιντ Λιντς!) είναι μερικά μόνο από τα διαμάντια του σκηνοθέτη.

Τώρα, επιστρέφει για να αναμετρηθεί με το απόλυτο φιλμ του είδους, και εμείς θα το δούμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του 27ου φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που θα διεξαχθεί από τις 6 ως 16 Μαρτίου.

Πενήντα χρόνια αφότου το “Texas Chainsaw Massacre” (“Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι”, ελληνιστί) του Τόμπι Χούπερ συγκλόνισε τον κόσμο και άλλαξε για πάντα το πρόσωπο του παγκόσμιου κινηματογράφου και της ποπ κουλτούρας, το “Chain Reactions” καταγράφει τον βαθύ αντίκτυπο και τη διαρκή επιρροή της ταινίας σε πέντε σπουδαίους καλλιτέχνες.

Στίβεν Κινγκ, Τακάσι Μίικε, Πάτον Όσβαλτ, Κάριν Κουσάμα και Αλεξάντερ Χέλερ-Νικολας μιλούν στην κάμερα του Ο. Φιλίπ παραθέτοντας πρώτες αναμνήσεις, τις αισθητηριακές εμπειρίες και τα παιδικά τραύματα. Δημιουργώντας έναν δυναμικό διάλογο ανάμεσα σε σύγχρονο υλικό και σπάνια outtakes, και εμβαθύνοντας στις προσωπικές εντυπώσεις που προκαλούνται από διαφορετικές οπτικοακουστικές μορφές (16mm, 35mm, VHS, ψηφιακά), το “Chain Reactions” φτάνει στην καρδιά του πώς μια ατημέλητη, χωρίς προϋπολογισμό ανεξάρτητη ταινία μπήκε στους συλλογικούς μας εφιάλτες και άλλαξε μόνιμα το πνεύμα της εποχής.

«Ήθελα να δημιουργήσω μια συνομιλία μεταξύ του πρωτότυπου υλικού της ταινίας “Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι”” (με τη μορφή των outtakes που δεν είχαν ειδωθεί ποτέ πριν) και των σύγχρονων αντιδράσεων στην ταινία, 50 χρόνια μετά», εξηγεί ο σκηνοθέτης.

«Το χρονοδιάγραμμα του “Chain Reactions” ταιριάζει με το εκείνο του “Δολοφόνου”, με κάθε κεφάλαιο να φωτίζει μια διαφορετική ώρα της ημέρας – ξεκινώντας από το μεσημέρι, περνώντας μας μέσα από μια μακρά νύχτα (με τον Στίβεν Κινγκ να κάνει μια ειδική εμφάνιση ως ο μυστηριώδης άνδρας που κρύβεται στο υπόγειο τα μεσάνυχτα), και τελειώνοντας με την πάντα ελπιδοφόρα ανατολή του ήλιου, καθώς η Σάλι ξεφεύγει από τον Leatherface για άλλη μια φορά… όπως πάντα θα κάνει… ενώ το πιο θλιβερό τέρας του κινηματογράφου κουνάει το αλυσοπρίονο του στον ουρανό από οργή και απόγνωση…», λέει.

Και καταλήγει πως αυτή η εικόνα δεν είναι παρά «η πιο αγνή έκφραση του αμερικανικού εφιάλτη».