Bloody Hawk: Πώς γυρίστηκε ένα ντοκιμαντέρ που δεν μοιάζει με τα άλλα

Το “Εμείς – Μια Ταινία για τον Bloody Hawk” είναι εξαρχής κάτι μοναδικό. Λέει μεν μια ιστορία με τα χαρακτηριστικά του coming of age αλλά, όπως μας λένε κι οι άνθρωποι πίσω από την ταινία, αυτή είναι μια ιστορία που γράφεται ακόμα.

Και λέει και μια ιστορία για μια έναν άνθρωπο γεννημένο και μεγαλωμένο στην ψηφιακή εποχή, όπου υπάρχουν καταγραφές –βίντεο, social, εικόνες– από σχεδόν κάθε στάδιο της ζωής σου. Έτσι λοιπόν γίνεται η αφήγηση της ιστορίας του Bloody Hawk.

Όχι με ακίνητα κεφάλια που κοιτούν την κάμερα και αφηγούνται κάτι σα να ήταν ένα ερμητικά κλειστό κομμάτι Ιστορίας πάνω στο οποίο στοχαζόμαστε, παρελθοντικά. Το αντίθετο: Με μια πολύ πιο ευθεία αφήγηση, βουτώντας μέσα σε στιγμές, με την αμεσότητα μιας αφήγησης που ακόμα σα να βρίσκεται σε εξέλιξη.

Γιατί ναι, αν κρίνουμε από τη μετεωρική άνοδο του Bloody Hawk, αυτή η ιστορία είναι πράγματι, ακόμα στην αρχή.

Πώς όμως ξεκινάς μια τέτοια αφήγηση, με τι κέντρο βάρους, και με τι αφηγηματικά εργαλεία; Οι σεναριογράφοι πίσω από την ταινία “Εμείς”, Φαίδρα Βόκαλη και Κωστής Θεοδοσόπουλος, δίνουν στο News24/7 μια ιδέα για το πώς γυρίστηκε η ταινία – και το πώς η περσόνα και η ίδια η μουσική του Bloody Hawk έδωσε κατεύθυνση στα πάντα.

Τι είναι αυτό που βρήκατε πιο συναρπαστικό στην περσόνα του Bloody Hawk ώστε να στηριχτεί πάνω του μια ολόκληρη αφήγηση;

Το πιο συναρπαστικό ήταν να προσπαθήσουμε να δούμε πίσω από την περσόνα. Ο ίδιος ράπαρε κάποτε σε ένα από τα πρώτα του freestyles: «Δεν θα με έκανα παρέα αλλά έλα που γεννήθηκα με μένα σιαμαία κι είμαι δεμένος πάντα με το άλλο μου εγώ, εκείνο που κρατώ κρυφό μέχρι να πέσει η αυλαία». Αυτό το “άλλο εγώ”, το κρυφό, ήταν και ο πυρήνας της δικής μας αφήγησης. Εκεί ρίξαμε το φως — πίσω από τη σκηνή, πίσω από τα λόγια, στην πιο γειωμένη, ανθρώπινη πλευρά του. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός πρώην πιτσιρικά, στερεοτυπικά αντίθετου από τον αρχετυπικό ράπερ, στην εξέλιξή του σε σταρ. Είναι μια αληθινή ιστορία larger than life.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα biopics, που συνήθως φτιάχνονται στο τέλος μιας διαδρομής εδώ κληθήκαμε να καταγράψουμε τη ζωή ενός καλλιτέχνη που βρίσκεται στην αιχμή της καριέρας του – μόλις 29 ετών. Ήταν μεγάλη πρόκληση για εμάς να αναδείξουμε την ιστορία ενός μουσικού που βρίσκεται σε μια ανοιχτή, ανεξάρτητη πορεία, χωρίς προδιαγεγραμμένο τέλος, αλλά με ατελείωτες προοπτικές και δυνατότητες.

Ποιο ήταν το δυσκολότερο κομμάτι στη δημιουργία του φιλμ;

Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν ξεκάθαρα ο χρόνος. Ξεκινήσαμε να βλέπουμε αμέτρητο αρχειακό υλικό και να γράφουμε το σενάριο, ενώ παράλληλα γίνονταν τα γυρίσματα. Η ανάπτυξη ξεκίνησε τον Απρίλιο του ’24, τα γυρίσματα τον Μάιο, το καλοκαίρι ακολουθήσαμε την περιοδεία μέχρι τον Νοέμβριο στην Ξάνθη και το μοντάζ, όπως επίσης και όλο το post-production έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί μέσα στον Μάρτιο του ’25.

Ήταν ένα εγχείρημα που η ολοκλήρωση κάθε βήματός του έμοιαζε με ένα μικρό θαύμα. Σε όλη τη διάρκεια της παραγωγής, είχαμε ένα ρολόι να χτυπάει πάνω από τα κεφάλια μας — και αυτό ανέβασε κατακόρυφα τον βαθμό δυσκολίας. Από τη μία μας πίεζε, από την άλλη έδωσε και μια ένταση, ένα σασπένς στη διαδικασία που, με έναν περίεργο τρόπο, ίσως πέρασε και στην τελική ταινία.

Τι είναι αυτό που σας εξέπληξε περισσότερο στον Bloody Hawk – στη ζωή, στην καριέρα του ή σε κάποιο μεμονωμένο στιγμιότυπο ή διαπίστωση;

Σε μικροσκοπικό επίπεδο είναι η ικανότητά του να μετατοπίζεται από μία αγχωτική κατάσταση, την οποία μπορεί να αναλύσει σε υπερθετικό βαθμό, σε ένα flow state δημιουργίας και συναισθηματικής έκφρασης.

Κοιτάζοντας την μεγάλη εικόνα, είναι η εντυπωσιακή ικανότητά του να αλλάζει, χωρίς ποτέ να χάνει τον πυρήνα του. Η ματιά του πάνω στον κόσμο — και πάνω στον ίδιο του τον εαυτό — εξελίσσεται διαρκώς. Κάθε του άλμπουμ και κάθε στίχος, μοιάζει να κουβαλάει μια νέα εκδοχή, μια νέα διατύπωση του ίδιου εσωτερικού διαλόγου.

Τι άλλα έργα –ντοκιμαντέρ ή μη– είχατε ως οδηγό/έμπνευση κατά τη δημιουργία της ταινίας;

Τα βιογραφικά ντοκιμαντέρ του Ασίφ Καπάντια (“Amy”, “Senna”) ήταν μια βασική πηγή έμπνευσης για εμάς — τόσο ως προς τη φόρμα όσο και ως προς τη συναισθηματική δύναμη της αφήγησης. Αποφύγαμε τα κλασικά talking heads και επιλέξαμε να δουλέψουμε με voice over, βασισμένο σε δεκάδες συνεντεύξεις που πήραμε κατά τη διάρκεια της έρευνας.

Παράλληλα, κινηθήκαμε σε μια μη γραμμική αφήγηση, αφήνοντας το αρχειακό υλικό να μας οδηγήσει — να διαμορφώσει ρυθμό, διάθεση και δομή. Αυτό μας βοήθησε να πλησιάσουμε την εσωτερική διαδρομή του καλλιτέχνη, όχι με χρονολογική σειρά, αλλά μέσα από τα συναισθήματα και τις μνήμες του.

Σεναριακά οδηγοί μας ήταν το genre του coming of age και άλλες ταινίες μυθοπλασίας που εξερευνούν ένα ηρωικό ταξίδι.

Γιατί πιστεύετε πως είναι τόσο αγαπητός ο Bloody Hawk, και πώς η ταινία σας ελπίζει να προσφέρει μια νέα οπτική γωνία για αυτόν;

Η στιχουργική του ευφυΐα έχει σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων εμψυχώνοντάς τους, δίνοντάς τους έμπνευση και υποστήριξη σε δύσκολες στιγμές της ζωής τους, πολλές φορές χρησιμοποιώντας τη δραματική αφήγηση, χωρίς να αποκλείει το χιούμορ. Είναι ένας καλλιτέχνης που ακολουθεί την δημιουργική του επιθυμία όπως το φως στο σκοτάδι.

Η ταινία μας θέλουμε να επιβεβαιώνει όσα πιθανόν υποψιάζονται τα άτομα που ακούνε τη μουσική του, ότι δηλαδή το όνομα Bloody Hawk κρύβει από πίσω του μία κοινότητα ανθρώπων και πολύ σκληρή δουλειά. Ταυτόχρονα θα ήταν πολύ όμορφο κόσμος που δεν τον γνωρίζει ή δεν έχει τύχει να ακούσει τη μουσική του έρθει σε επαφή με το μουσικό σύμπαν του “ΕΜΕΙΣ” και να νιώσει πιο πλούσιος συναισθηματικά.

Βρήκατε αντιφάσεις στην εικόνα του ως δημόσιο πρόσωπο σε σχέση με την προσωπική του ζωή;

Αυτό που βρήκαμε, αυτό που είδαμε και ακούσαμε, είναι μέσα στην ταινία.