Donald Sutherland: Γιατί τον παρακολουθούσαν οι Μυστικές Υπηρεσίες

Ο Donald Sutherland, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους και πολυτάλαντους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, με μια καριέρα που διήρκησε πάνω από έξι δεκαετίες.

Πριν γίνει ηθοποιός, σπούδασε μηχανολογία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Η καριέρα του στον κινηματογράφο ξεκίνησε αργότερα, αφού πρώτα συνειδητοποίησε την αγάπη του για την υποκριτική.

Συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες του κόσμου, όπως ο Bernardo Bertolucci, ο Robert Altman και ο Federico Fellini.

Donald SutherlandΞεκίνησε τη δεκαετία του 1960 με μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Ένας από τους πρώτους σημαντικούς ρόλους του ήταν στην ταινία τρόμου “Castle of the Living Dead” (1964). Σύντομα ακολούθησαν ρόλοι σε άλλες ταινίες όπως το “The Dirty Dozen” (1967), όπου η ερμηνεία του κέρδισε θετικές κριτικές και του άνοιξε τον δρόμο για μεγαλύτερους ρόλους.

Η απογείωση και ο ρόλος δίπλα στη Jane Fonda

Η μεγάλη αναγνώριση ήρθε με την αντιπολεμική ταινία “MAS*H” (1970), όπου υποδύθηκε τον Hawkeye Pierce. Η ταινία ήταν μεγάλη επιτυχία και ο ρόλος του Sutherland τον έκανε ευρύτερα γνωστό και τον καθιέρωσε στο Χόλιγουντ.

Ακολούθησαν σημαντικοί ρόλοι σε ταινίες όπως:

• “Klute” (1971) δίπλα στην Jane Fonda
• “Don’t Look Now” (1973), ένα ψυχολογικό θρίλερ που θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών
• “The Day of the Locust” (1975)
• “1900” (1976), η επική ταινία του Bernardo Bertolucci

Donald Sutherland και Jane FondaΚατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, ο Sutherland συνέχισε να εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες του σε μια σειρά από ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Κάποιες από τις αξιοσημείωτες ταινίες όπως “Ordinary People” (1980), όπου υποδύθηκε έναν πατέρα που παλεύει με την απώλεια του γιου του, “JFK” (1991), μια πολιτική ταινία για τη δολοφονία του John F. Kennedy και το “A Time to Kill” (1996), ένα δικαστικό δράμα βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του John Grisham.

Στη νέα χιλιετία, συνέχισε να παραμένει ενεργός και να πρωταγωνιστεί σε σημαντικές παραγωγές. Ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους ρόλους του ήταν αυτός του Προέδρου Snow στη σειρά ταινιών “The Hunger Games” (2012-2015), που του έδωσε μια νέα γενιά θαυμαστών. Άλλες αξιοσημείωτες ταινίες αυτής της περιόδου περιλαμβάνουν:

• “Pride & Prejudice” (2005), όπου υποδύθηκε τον κ. Bennet
• “The Italian Job” (2003), ένα δημοφιλές θρίλερ δράσης
• “The Mechanic” (2011), ένα δράσης θρίλερ

Αν και δεν κέρδισε ποτέ Όσκαρ, ο Donald Sutherland τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις για την υποκριτική του τέχνη. Το 2017, του απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση Governor’s Award από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, αναγνωρίζοντας τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο.

Είχε παντρευτεί τρεις φορές. Η Lois Hardwick ήταν η πρώτη σύζυγός του (1959-1966), ενώ η Shirley Douglas (1966-1971), Καναδή ηθοποιός και κόρη του πολιτικού Tommy Douglas, ήταν η δεύτερη. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τον γνωστό ηθοποιό Kiefer Sutherland και τη Rachel. Χώρισαν το 1971.

 

Η Francine Racette (από το 1972), Γαλλοκαναδή ηθοποιός ήταν η τρίτη. Το ζευγάρι ήταν παντρεμένο από το 1972 και μαζί έκαναν τρία παιδιά μαζί, τον Roeg, τον Rossif και τον Angus.

Γιατί τον παρακολουθούσαν οι Μυστικές Υπηρεσίες

Ο Donald Sutherland είχε τραβήξει την προσοχή των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, λόγω της ενεργής πολιτικής του δράσης, αλλά και του ακτιβισμού του, καθώς και με του ρόλου του στην ταινία “MAS*H” (1970).

Ήταν μια σατιρική αντιπολεμική ταινία που καυτηρίαζε την στρατιωτική ιατρική μονάδα κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. Ο ρόλος του Sutherland ως Hawkeye Pierce τον έκανε ευρύτερα γνωστό και τον συνδέθηκε με το αντιπολεμικό κίνημα. Η ταινία αυτή προσέλκυσε την προσοχή των αρχών λόγω του αντιπολεμικού της μηνύματος και της επιρροής της στην κοινή γνώμη.

Εκτός από τον ρόλο του στο “MAS*H”, ο Sutherland ήταν ένθερμος αντίπαλος του Πολέμου του Βιετνάμ και συμμετείχε σε πολλές αντιπολεμικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις. Είχε συνεργαστεί με την επίσης διάσημη ηθοποιό Jane Fonda στην αντιπολεμική περιοδεία “F.T.A.” (Free The Army), μια σατιρική παράσταση που πραγματοποιήθηκε σε στρατιωτικές βάσεις και είχε στόχο να ενισχύσει το ηθικό των στρατιωτών που αντιτάσσονταν στον πόλεμο. Η περιοδεία αυτή αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι του αντιπολεμικού κινήματος και προκάλεσε έντονη κριτική και ανησυχία στις αμερικανικές αρχές.

Οι πολιτικές θέσεις του Sutherland και η συμμετοχή του σε δραστηριότητες που θεωρούνταν απειλή για την εθνική ασφάλεια έκαναν τις μυστικές υπηρεσίες να τον παρακολουθούν. Το FBI κρατούσε φακέλους με λεπτομέρειες για τις κινήσεις και τις δραστηριότητές του, ανησυχώντας ότι η επιρροή του ως διάσημου ηθοποιού θα μπορούσε να ενισχύσει το αντιπολεμικό κίνημα και να επηρεάσει την κοινή γνώμη.

Ο ίδιος ο Sutherland έχει αναφερθεί σε αυτή την παρακολούθηση, επιβεβαιώνοντας ότι η ενεργή του συμμετοχή σε πολιτικές και κοινωνικές δράσεις, καθώς και ο ρόλος του στο “MAS*H”, τον είχαν φέρει στο στόχαστρο των αρχών..

Μάλιστα έγινε blogger για τον αμερικανικό ειδησεογραφικό ιστότοπο “The Huffington Post” κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών το 2008 . Είχε δηλώσει την υποστήριξή του στον Μπαράκ Ομπάμα . Έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν το 2017 ανέφεραν ότι ο Σάδερλαντ ήταν στη λίστα παρακολούθησης της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας μεταξύ 1971 και 1973 κατόπιν αιτήματος της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών λόγω των αντιπολεμικών του δραστηριοτήτων.

Όταν… πέθανε για λίγο

Ο Sutherland παραλίγο να πεθάνει από μηνιγγίτιδα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “Kelly’s Heroes” (1970). Νοσηλεύτηκε και πέρασε εβδομάδες σε κώμα, αλλά τελικά ανάρρωσε πλήρως και συνέχισε την επιτυχημένη καριέρα του.

Ο ίδιος, είχε δηλώσει για τη μεταθανάτια εμπειρία του: «Ξαφνικά ο πόνος και ο πυρετός εξαφανίστηκαν. Επέπλεα πάνω από το κορμί μου και ένα μπλε φως με περιτριγύριζε, καθώς άρχισα να γλιστρώ μέσα σε ένα μακρύ τούνελ μακριά από το κρεβάτι μου, αλλά ξαφνικά επέστρεψα στο κορμί μου. Οι γιατροί μου είπαν ότι “πέθανα” για λίγο».