Δράμα 2013: Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του Φεστιβάλ μιλάει στο Flix
Το Flix μίλησε με την Ασημίνα Προέδρου, το αναμφισβήτητο πρόσωπο του τελευταίου πενθημέρου που με το «Red Hulk» κέρδισε το μεγάλο βραβείο στη Δράμα, αλλά πριν από αυτό είχε κερδίσει το θαυμασμό όσων είδαν μια νεαρή δημιουργό να υψώνει ανάστημά στο νεοφασισμό μέσα από λίγα λεπτά ατρόμητου, επείγοντος και συναρπαστικού σινεμά.
- 22 Σεπτεμβρίου 2013 13:00
Επιμέλεια: Μανώλης Κρανάκης
Το « Red Hulk » της 31 ετών Ασημίνας Προέδρου ήταν με διαφορά η ταινία που συζητήθηκε περισσότερο στο φετινό Φεστιβάλ Δράμας.
Ίσως όχι πάντα για όλους τους σωστούς λόγους.
Μια ατυχής, θλιβερή αλλά και βαθιά ειρωνική συγκυρία έφερε την προβολή του, το βράδυ της Τρίτης 17 Σεπτεμβρίου, να συμπέσει με την τραγική δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μέλη της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι.
Και ενώ τα social media έπιαναν φωτιά με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τη βιαιότητα των νεοφασιστών που για πρώτη φορά στράφηκαν δημόσια κατά ενός Ελληνα, φτάνοντας μέχρι τη δολοφονία, στον κινηματογράφο Ολύμπια της Δράμας οι θεατές του Φεστιβάλ Δράμας έβλεπαν σε παράλληλη δράση την ιστορία του Γιώργου που τον φωνάζουν «Red Hulk» και που για να γεμίσει το κενό της καθημερινότητάς του στην Αθήνα του σήμερα γίνεται μέλος σε μια εθνικιστική οργάνωση.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανατριχιαστικό, αλλά ταυτόχρονα και με κάποιο διεστραμμένο τρόπο ελπιδοφόρο, να βλέπεις την πραγματική ζωή να συναντά το σινεμά, καθώς το τελευταίο προσπαθεί και καταφέρνει μόλις μέσα σε 26 λεπτά να εξηγήσει τη φρίκη, χωρίς να πέφτει ποτέ στα κλισέ της κατακραυγής και στη μπαναλιτέ του διδακτισμού. Προσπαθώντας απλά να καταλάβει το γιατί…
Ήταν μόλις πέρσι, όταν πάλι εδώ στη δράμα είχαμε δει το «Sphinx» του Κωνσταντίνου Καραμαγκιώλη , την πρώτη ουσιαστικά ταινία που ασχολήθηκε με σοβαρότητα και σκηνοθετική ακρίβεια με το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, τότε ακόμη σε μια περίοδο που όλοι αντιμετώπιζαν το «κόμμα» μάλλον ανιχνευτικά.
Φέτος, το «Red Hulk» πηγαίνει ακόμη ένα βήμα παραπέρα, μιλώντας πλέον ανοιχτά για την μεγαλύτερη ανοιχτή πληγή μιας χώρας που μοιάζει να διασκεδάζει με το πώς το ένδοξο φασιστικό της παρελθόν έρχεται να συναντήσει μια σειρά κοινών εγκληματιών που ζουν ανάμεσά μας με τη σφραγίδα του ελληνικού κράτους στα επίσημα χαρτιά της οργάνωσής τους, δολοφονώντας μετανάστες, μειονότητες, Ελληνες με την ίδια ταχύτητα που ανεβαίνουν τα ποσοστά της δημοτικότητάς τους.
Μιλώντας με την Ασημίνα Προέδρου οφείλεις να νιώσεις ένα δέος, όχι μόνο για το θάρρος της να μιλήσει για το φαινόμενο του νεοφασισμού στην Ελλάδα ακριβώς τη στιγμή που αυτό συμβαίνει και ανθίζει, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο νιώθει άβολα για τη σύνδεση της ταινίας της με τα γεγονότα στο Κερατσίνι ή για οποιονδήποτε θα θεωρήσει πως εκμεταλλεύτηκε τη φρικτή πραγματικότητα της Χρυσής Αυγής για να γίνει το πρόσωπο ενός Φεστιβάλ ή για να κερδίσει το βραβείο.
Πιστέψτε μας, αν δείτε το «Red Hulk» θα καταλάβετε πως αυτή η ταινία γεννήθηκε από μια ανάγκη πιο δυνατή από το εφήμερο της δόξας της στη Δράμα και σχεδόν πιο επιτακτική από το να καταγράψει μια φλέγουσα πραγματικότητα, που όπως συγκλονιστικά διαδραματιζόταν στα 26 λεπτά της ταινίας της Ασημίνας Προέδρου ήταν σίγουρο πως αργά ή γρήγορα θα φαινόταν διάφανη στα μάτια όλων και εκεί έξω στους δρόμους.
Γιατί έκανες αυτήν την ταινία και γιατί τώρα;
Η ταινία ξεκίνησε με την αφορμή μίας άσκησης για τη σχολή, τον Ιανουάριο του 2012, όταν κληθήκαμε να κάνουμε μια ολιγόλεπτη ταινία για ένα φόνο. Τότε άρχισα να σκέφτομαι την ιστορία, η οποία όμως άρχισε να αναπτύσσεται και να παίρνει την τελική της μορφή αρκετά αργότερα, από τον Σεπτέμβριο του 2012, καταλήγοντας μέχρι το τέλος του έτους στο τελικό σενάριο, που αποτέλεσε και το σενάριο της πτυχιακής μου ταινίας. Η ιδέα της ήταν προφανής: γιατί ο ρατσισμός και η ξενοφοβία σε σχέση με τις οργανωμένες ομάδες ήταν ένα θέμα που με απασχολούσε.
Σκέφτηκες κάποια στιγμή να μην κάνεις την ταινία;
Ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, αφού ήταν ένα θέμα που με απασχολούσε, έπρεπε με κάποιο τρόπο να τοποθετηθώ.
