Γιάννη Ζουγανέλη, τι έμαθες παίζοντας τον πιο διάσημο “Απαισιότατο;”

Στην πρώτη ταινία “Εγώ, ο απαισιότατος” μετά από μία επταετία, ο Γκρου, ο πιο αγαπημένος υπέρ-κακός του πλανήτη επιστρέφει με το “Εγώ, ο απαισιότατος 4” και εγκαινιάζει μια νέα συναρπαστική εποχή σπαρμένη με το πανδαιμόνιο που μόνο τα Μίνιονς ξέρουν να εξαπολύουν.

Στην ταινία, ο Γκρου, η Λούσι και τα κορίτσια τους -Μάργκο, Ήντιθ και Άγκνες- υποδέχονται το νέο μέλος της οικογένειας, τον Γκρου τον νεότερο, που είναι αποφασισμένος να βασανίζει τον μπαμπά του. Ταυτόχρονα ο Γκρου αντιμετωπίζει έναν νέο άσπονδο εχθρό στο πρόσωπο του Μαξίμ Λε Μαλ και της μοιραίας φιλενάδας του Βαλεντίνας, και έτσι η οικογένεια αναγκάζεται να το βάλει στα πόδια, να αλλάξει ταυτότητες και να αρχίσει μία νέα ζωή στην ειδυλλιακή πόλη του Μεϊφλάουερ.

Στην ελληνική μεταγλώττιση, που κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 22 Αυγούστου, τη φωνή στον Γκρου δίνει ο αγαπημένος σταρ Γιάννης Ζουγανέλης, ο οποίος έχει πολλά να πει για τον ήρωά του, και το τι σημαίνει αυτή η σειρά ταινιών για τα παιδιά (αλλά και τους γονείς) που την ακολουθούν τόσα χρόνια.

Πώς ήταν η εμπειρία σας με τον Γκρου όλα αυτά τα χρόνια;

Συγκλονιστική η εμπειρία με τον Γκρου. Τέσσερις ταινίες, πολλά χρόνια. Μεγαλώνω μαζί του. Μου κάνει εντύπωση που κάποιος που λέγεται Απαισιότατος σε διδάσκει πως να αποφεύγεις το κακό. Οι ταινίες απευθύνονται βέβαια σε παιδιά αλλά μπορούν άνετα να τις παρακολουθήσουν όσοι από τους μεγαλύτερους έχουν παιδικές ψυχές.

Είχα μια αγωνία στην υποκριτική να επικαλεστώ την αλήθεια της και όχι το ψέμα της -να βάλω τη φωνή σε αυτό τον ήρωα που έχει δημιουργηθεί με μια διαφορετική βάση γλωσσικά. Επίσης, εκ προοιμίου πρέπει να έχεις χαρά, να δώσεις αγάπη για αυτούς που θα πάνε να δώσουν χρήματα για να πάνε να δουν αυτήν την ταινία μαζί με τα παιδιά τους και την οικογένειά τους. Να χαίρεσαι που έχεις παρουσία στην εξέλιξη των παιδιών αυτών.

Πώς πιστεύετε ότι αισθάνονται τα παιδιά με τον Γκρου και τα Minions;

Τα παιδιά είναι οι πιο αθώοι αποδέκτες της ζωής μας. Αισθάνονται πολύ ωραία όταν ψυχαγωγούνται και μέσα από την ψυχαγωγία, φεύγοντας, έχουν διδαχτεί και πράγματα. Η ζωή δεν εξελίσσεται χωρίς τη διαδικασία της διδασκαλίας. Τα παιδιά χαίρονται, συνυπάρχουν, γελάνε, αγωνιούν, κρίνουν. Στην Αμερική σκέφτονται πολύ σοβαρά, με ακαδημαϊκό τρόπο και λαϊκό τρόπο για να απευθυνθούν στα παιδιά. Ξέρουν ότι μια από τις μεγάλες αποστολές μας είναι να κάνουμε το μέλλον καλύτερο για τα παιδιά.

Όταν έβλεπα τα παιδιά στις προηγούμενες ταινίες να παρακολουθούν με τον δικό τους τρόπο και ρωτούσαν διάφορα το ένα το άλλο, μου έκανε τρομερή εντύπωση. Σε αυτή η ταινία υπάρχει μια διαφορά. Μπορούν να τη δουν παιδιά από 3 ετών μέχρι 83 ετών.

Από τις τέσσερις ταινίες μέχρι τώρα, ποια είναι η αγαπημένη σας;

Αγαπώ πάντα αυτή που έχει γίνει πιο πρόσφατα χωρίς να απομυθοποιώ τις προηγούμενες. Στην τελευταία ταινία είδα ότι ταυτίστηκα ακόμη περισσότερο με τον χαρακτήρα. Και με τους άλλους. Και τη σχέση του με τα Minions, με τα παιδιά. Μου φαίνεται τελείως διαφορετική η ταινία, περισσότερο ώριμη. Πάντοτε, όταν κάνεις κάτι δημιουργικό, το τελευταίο σου φαίνεται ως το καλύτερο.

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή στην ταινία;

Η αγαπημένη μου σκηνή σε αυτήν την ταινία είναι όλη η ταινία. Αλήθεια το λέω. Όλη η ταινία. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Είναι σαν να σε καλεί κάποιος σε ένα τρομερό τραπέζι και όλα τα φαγητά είναι ωραία. Δεν θες να ξεχωρίσεις κάτι και αυτό είναι το όμορφο. Αυτό δημιουργεί την αρμονία.

Με ποια χαρακτηριστικά του Γκρου μπορεί να συνδεθεί ένας ενήλικας;

Οι ενήλικες μπορούν πραγματικά να συνδεθούν με τον Γκρου. Αρκεί να είναι αληθινοί απέναντι στον εαυτό τους. Πόσοι από την καθημερινότητά μας έχουμε συμπεριφερθεί καμία φορά όχι τόσο ωραία, έχουμε κακομιλήσει, έχουμε δείξει περίεργο χαρακτήρα;

Στη δική μας περίπτωση, ο Γκρου είναι ένας τύπος που μπορεί να είναι “Απαισιότατος” αλλά κάνει το παιδί να αποστασιοποιηθεί από το κακό. Όταν κάνεις κάτι και γελάς με αυτό, φεύγουν οι παρωπίδες, φεύγει η παθογένεια και η εμπάθεια. Πολλοί άνθρωποι θα ταυτιστούν. Η τέχνη βοηθάει πάρα πολύ να εξελιχθεί η ζωή. Ακόμα και όταν κάνεις πράγματα που σε συνδέουν με το κακό, δεν νιώθεις ότι το έκανες εσύ αλλά ότι ήταν κάποιος άλλος. Αυτοσυγχωρείσαι αλλά διδάσκεσαι.