Jeanne du Barry: Ο Τζόνι Ντεπ υπνοβατεί ως Λουδοβίκος ο 15ος σε μια ταινία που άστοχα άνοιξε τις Κάννες

Νωρίς σήμερα, το πρωί της συνέντευξης τύπου για την ταινία “Jeanne du Barry” που άνοιξε το φετινό φεστιβάλ Καννών, τα πράγματα κύλησαν ελαφρώς επεισοδιακά. Η σκηνοθέτις Μαϊγουέν άργησε σχεδόν μισή ώρα να εμφανιστεί, την ώρα που έτσι κι αλλιώς η παρουσία της στέλνει ένα κάποιο μήνυμα εκ μέρους του φεστιβάλ. Όπως παραδέχτηκε κι η ίδια εξάλλου, πρόσφατα επιτέθηκε σε δημοσιογράφο αρπάζοντάς του τα μαλλιά και φτύνοντάς τον σε δημόσιο χώρο, ενώ η ιστορία του ίδιου του Τζόνι Ντεπ που πρωταγωνιστεί είναι υπερβολικά γνωστή– όσο κι αν ο διευθυντής Τιερί Φρεμό δηλώνει πως δεν τον ενδιέφερε καθόλου αυτή η δίκη.

Ενδιαφέρει όμως πολύ κόσμο, οπότε προφανώς και θα ήξερε πως εν τέλει όλη αυτή η ιστορία της έναρξης θα κατέληγε να γίνει ένα σόου γύρω από τον αμφιλεγόμενο πρωταγωνιστή, για τον οποίον το “Jeanne du Barry” είναι η πρώτη ταινία εδώ και τρία χρόνια. Ο Ντεπ, με καθυστέρηση 42 λεπτών(!) έφτασε στη συνέντευξη τύπου του μεγάλου comeback του, για να δηλώσει πως δεν έχει παρακολουθήσει καν την ταινία. Στη συνέχεια όλες οι ερωτήσεις αφορούσαν τον ίδιο και τη σχέση του με το Χόλιγουντ, όπως ήταν αναμενόμενο. Όπως πάντως κι αν το δει κανείς, οι Κάννες πήραν μια σαφή θέση.

Αυτό ακριβώς υποστηρίζουν και 100 ηθοποιοί από το γαλλικό industry (ανάμεσά τους η πολυβραβευμένη εσχάτως Λορ Καλαμί, ο Ζερεμί Ρενιέ κι ο Αρνό Βαλουά του “120 Χτύποι το Λεπτό”) σε επιστολή διαμαρτυρίας που υπογράφουν στην Liberation. «Είμαστε βαθύτατα αγανακτισμένοι και αρνούμαστε να παραμείνουμε σιωπηλοί απέναντι στις πολιτικές τοποθετήσεις του φεστιβάλ των Καννών. Αρνούμαστε να συνδεθούμε με τις αποφάσεις των τελευταίων εβδομάδων», λέει η επιστολή.

«Στρώνοντας το κόκκινο χαλί σε άντρες και γυναίκες που επιτίθενται, το φεστιβάλ στέλνει το μήνυμα πως στην χώρα μας μπορούμε να συνεχίζουμε να ασκούμε βία με απόλυτη ατιμωρησία, πως η βία είναι αποδεκτή σε θέσεις δημιουργίας. Είναι καιρός το γαλλικό σινεμά να σταματήσει να υποστηρίζει ανθρώπους που κάνουν κατάχρηση των θέσεων εξουσίας τους», αναφέρει το κείμενο, το οποίο υπογράφουν σημαντικά ονόματα της βιομηχανίας– ανάμεσα στα οποία και οι Αριάν Λαμπέντ, Δάφνη Πατακιά και Άννα Μουγκλαλίς.

Θυμίζουμε πως, όπως γράφαμε και χτες, ο διευθυντής του φεστιβάλ Τιερί Φρεμό εκκίνησε τις διαδικασίες της φετινής διοργάνωσης με την φράση πως οι Κάννες «δεν είναι ένα φεστιβάλ βιαστών», ως απάντηση στα όσα ανέφερε η ηθοποιός Αντέλ Ενέλ αποχωρώντας από τον χώρο του κινηματογράφου. «Είναι μια απόφαση που καταλαβαίνουμε και υποστηρίζουμε», γράφουν σήμερα οι 100 ηθοποιοί. «Εκμεταλλευόμαστε το χώρο αυτό για να πούμε μαζί της: ΝΤΡΟΠΗ».

Η ΕΝΑΡΞΗ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Το φεστιβάλ καλά-καλά δεν ξεκίνησε αλλά το κλίμα είναι λοιπόν τεταμένο, κι όλο αυτό για μια ταινία που πραγματικά δεν αξίζει το σούσουρο. Στο “Jeanne du Barry” της ηθοποιού-σκηνοθέτη Μαϊγουέν, ο Τζόνι Ντεπ κρατά έναν κάπως κεντρικό ρόλο, του Λουδοβίκου του 15ου, όμως όλη η εστίαση της ταινίας πέφτει πάνω στην ηρωίδα του τίτλου που παίζει η ίδια η Μαϊγουέν.

Κι όταν λέμε όλη, εννοούμε εντελώς όλη. Είναι η ιστορία της ευνοούμενης του βασιλιά, που από τη φτώχεια βρίσκεται ξαφνικά στο παλάτι για χρόνια, πριν ο θάνατός του την στείλει πίσω από εκεί που ήρθε, αλλά που στη συνείδηση του λαού ακόμα κομμάτι της αριστοκρατίας (με αποτέλεσμα τον απαγχονισμό της). Θα μπορούσε να αποτελεί μια πλούσια ιστορία σε άλλα χέρια, όμως η Μαϊγουέν δεν έχει καμία διάθεση να διευρύνει το βλέμμα της, να διαπιστώσει οτιδήποτε πολιτικό (η επανάσταση απλώς συμβαίνει στις κάρτες τέλους), οτιδήποτε κοινωνικό, ή –θεός φυλάξει!– οτιδήποτε φεμινιστικό, με την Ζαν να παραμένει απλώς μια παρουσία δίχως λόγο σε οτιδήποτε ή οποιαδήποτε στόχευση. (Η Μαϊγουέν επίσης είναι αντι-#meToo φωνή στη Γαλλία.)

Σε μια ιστορία που παρουσιάζεται δίχως κάποια ουσιαστική οπτική επί των πραγμάτων και που ποτέ δεν ξεπερνάει το συμβατικό μελόδραμα, με την Μαϊγουέν-ως-Ζαν να γεμίζει κάθε πλάνο είτε ως πλάσμα που εντυπωσιάζει είτε ως πλάσμα που κατάφωρα αδικείται (χωρίς αυτό που ποτέ να εξερευνάται ή αποκτά διακυμάνσεις– το χειρότερο επεισόδιο του “Gossip Girl” έχει περισσότερες αφηγηματικές ανησυχίες από αυτή την ταινία), ο Τζόνι Ντεπ περιφέρεται άνευρα στο παλάτι ως βασιλιάς Λουδοβίκος ο 15ος.

Λέγοντας λιγοστές λέξεις σε όλη την ταινία, διαθέτοντας μια σοκαριστά ανύπαρκτη χημεία με την Μαϊγουέν και έχοντας έναν εν τέλει υποστηρικτικό ρόλο τον οποίο υπηρετεί με την όρεξη υπαλλήλου σε απλήρωτες υπερωρίες, ο Ντεπ φυσικά καταλήγει να καπελώνει την ταινία αλλά και το ίδιο το φεστιβάλ που την επέλεξε, δίχως τελικά τίποτα από αυτά να αξίζει τον κόπο.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

Αμέσως νωρίτερα, το φεστιβάλ είχε ξεκινήσει με γλυκιά και συγκρατημένη διάθεση, σε μια τελετή όπου οι πάντες εμφανίστηκαν συγκινημένοι που ήταν εκεί, στη συλλογική εμπειρία της κινηματογραφικής θέασης.

Ο Μάικλ Ντάγκλας παρέλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα της φετινής διοργάνωσης από τα χέρια της Ούμα Θέρμαν, η οποία ξεκίνησε λέγοντας «δε μπορώ να φανταστώ κάποιον που το αξίζει περισσότερο». Σε μια άλλη ομιλία, ο Ρούμπεν Έστλουντ του “Τριγώνου της Θλίψης” τόνισε το πως η συλλογικότητα της θέασης μας κάνει όλους καλύτερους θεατές. Αντί, εξήγησε, να κοιτάζουμε κάτι μόνοι μας σπίτι ή να σκρολάρουμε καθένας στην οθόνη του, το να βλέπουμε ταινίες με κόσμο σε μια αίθουσα εντείνει την εμπλοκή μας: «Κάποιος θα σκύψει και θα σου ψιθυρίσει, “πώς σου φαίνεται;”», λέει ο Έστλουντ. Η συλλογική θέαση μας κρατά σε μια διαρκή αλληλεπίδραση με το σινεμά, εξηγεί.

Ο Έστλουντ ήταν εκεί ως Πρόεδρος της φετινής επιτροπής, στην οποία περιλαμβάνονται ακόμα η έτερη βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα Ζουλιά Ντικουρνό του “Titane”, η Μαριάμ Τουζανί (“Το Μπλε Καφτάνι”), η βραβευμένη με Όσκαρ Μπρι Λάρσον, ο Πολ Ντέινο (“The Fabelmans”), ο Νταμιάν Σιφρόν (“Άγριες Ιστορίες”), η σκηνοθέτης Ρουνγκάνο Νιόνι (του υπέροχου “I Am Not a Witch”) και ο φανταστικός ηθοποιός Ντενί Μινοσέ (“Peter von Kant”). Κι η εισαγωγή του έγινε με ένα απολαυστικό μοντάζ των ταινιών του, εκ των οποίων θυμίζουμε οι δύο πιο πρόσφατες (“Το Τετράγωνο”, “Το Τρίγωνο της Θλίψης”) κέρδισαν Χρυσούς Φοίνικες.

Νωρίτερα την ίδια μέρα, ο Έστλουντ είχε προβεί και σε μεγάλες δηλώσεις: «Κανένα μέλος της επιτροπής δε θα μιλάει για τι τους αρέσει. Φέτος δε θα ακούτε φήμες από publicists για τι σκέφτεται η επιτροπή». Φυσικά αυτού του είδους οι φήμες είναι μια παράδοση μακρά όσο οι ίδιες οι Κάννες, οπότε δε ξέρουμε κατά πόσο ο Έστλουντ θα μπορέσει να την ξεκόψει– ελπίζουμε όχι πάντως, όχι επειδή πρόκειται να μάθουμε τον Χρυσό Φοίνικα πίνοντας ποτά με ατζέντηδες, αλλά επειδή αυτή η παραφιλολογία είναι από τα διασκεδαστικότερα κομμάτια του φεστιβάλ.

Ελπίζουμε γενικότερα να αρχίσουμε να μιλάμε πλέον για ταινίες. Το διαγωνιστικό κομμάτι του φεστιβάλ ξεκινά σήμερα με την ταινία “Monster” του Χιροκάζου Κόρε-εντα, το πρώτο φιλμ του σκηνοθέτη πίσω στην Ιαπωνία, μετά τον Χρυσό Φοίνικα για τους “Κλέφτες Καταστημάτων”. Επίσης προβάλλεται το μικρού μήκους φιλμ του Πέδρο Αλμοδόβαρ “Strange Way of Life” με τον Πέδρο Πασκάλ και τον Ίθαν Χοκ.

ΚΑΙ ΛΙΓΟΣ ΣΚΟΡΣΕΖΕ ΓΙΑ ΚΛΕΙΣΙΜΟ

Πριν κλείσουμε ας μιλήσουμε για κάτι υπέροχο.

Σε μια πρώτη συνέντευξη ενόψει της πολυαναμενόμενης νέας του ταινίας, “Killers of the Flower Moon”, ο Μάρτιν Σκορσέζε μίλησε στο DEADLINE μαζί με τον ΝτιΚάπριο και τον Ντε Νίρο. Σε ένα συγκλονιστικό απόσπασμα που ήδη έχει γίνει viral από χτες, ο δημοσιογράφος ρωτά τον θρυλικό σκηνοθέτη αν νιώθει ακόμα τη δημιουργική φλόγα ώστε να μπει πίσω από την κάμερα και να ξεκινήσει την επόμενη ταινία του, με δεδομένο πως είναι πια 80 χρονών.

«Πρέπει. Πρέπει. Ναι», απαντά ο Σκορσέζε. «Εύχομαι να μπορούσα να κάνω ένα διάλειμμα 8 βδομάδων και να κάνω και μια ταινία την ίδια στιγμή», γελάει. «Όλος ο κόσμος έχει ανοιχτεί μπροστά μου, αλλά είναι πολύ αργά. Είναι πολύ αργά».

Τι εννοείς πολύ αργά; λέει ο δημοσιογράφος.
«Είμαι μεγάλος. Διαβάζω πράγματα. Βλέπω πράγματα. Θέλω να πω ιστορία και δεν υπάρχει πια χρόνος», απαντά. «Ο Κουροσάβα, όταν πήρε το Όσκαρ του, είπε “μόνο τώρα αρχίζω να βλέπω τις δυνατότητες του τι μπορεί να είναι το σινεμά, κι είναι πολύ αργά”. Ήταν 83. Και εκείνη την εποχή εγώ έλεγα, “Τι εννοεί;”. Τώρα ξέρω τι εννοεί».

Η νέα ταινία αυτού του ανεκτίμητου ανθρώπου και δημιουργού, το “Killers of the Flower Moon”, θα προβληθεί σε παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάννες το ερχόμενο Σάββατο, και φυσικά θα σας μεταφέρουμε αναλυτικά τις εντυπώσεις μας.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις