Κάννες: Στο ‘I, Daniel Blake’ ο Χρυσός Φοίνικας. Δείτε όλα τα βραβεία του φεστιβάλ

Το φετινό Φεστιβάλ Καννών ήταν ένα από τα πιο γεμάτα, πολυσχιδή και απολαυστικά των τελευταίων χρόνων της διοργάνωσης – τι κρίμα αυτή η αίσθηση να ολοκληρώνεται με τέτοια απογοήτευση και αίσθηση παραλογισμού – σαν «το τέλος του κόσμου», για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο της τελευταίας ταινίας του Ξαβιέ Ντολάν.

Δεν είναι μόνο ότι η Κριτική Επιτροπή μοιάζει να επέλεξε να βραβεύσει το σινεμά των auteurs, φέτος που μάς έδειξαν κάποιες από τις χειρότερες ταινίες της φιλμογραφίας τους. Δεν είναι ότι ο Κεν Λόουτς, ό,τι περιγράφει στο «I, Daniel Blake», το έχει ξαναπεί και ξαναδείξει πολύ πιο δυναμικά στο παρελθόν, ούτε ότι επιβραβεύεται ο ναρκισσισμός του Ξαβιέ Ντολάν στο «It’s Only the End of the World», ενώ μόλις πριν δυο χρόνια, με το «Mommy», ο ίδιος σκηνοθέτης απέδειξε ότι είναι ικανός για αληθινό κι όχι υστερικό μεγαλείο. Δεν είναι ότι η Επιτροπή μοίρασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας σε δυο διαμετρικά αντίθετους σκηνοθέτες, όπως είναι ο μινιμαλιστής Ρουμάνος Κριστιάν Μουντζιού για το «Bacalaureat» κι ο μεγαλόστομος Γάλλος Ολιβιέ Ασαγιάς για το «Personal Shopper».

Δεν είναι καν ότι η Κριτική Επιτροπή του Τζορτζ Μίλερ αγνόησε το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους – ίσως γιατί είναι υπερβολικά γνώριμο, όχι αρκετά νεωτεριστικό, ενώ είναι, άραγε, η ταινία του Κεν Λόουτς; – το «The Handmaiden» του Παρκ Τσαν-γουκ που, άλλωστε, εκτός από πανέμορφο, ήταν κι η μόνη δυναμική ιστορία γυναικείας χειραφέτησης στο πρόγραμμα και το απολαυστικό «Elle» του Πολ Βερχόφεν, επειδή ίσως φάνηκε πολύ mainstream;

Είναι, κυρίως, ότι απουσίασε από κάθε κατηγορία βραβείων η μοναδική ταινία που συγκέντρωσε τα εύσημα από κάθε πλευρά, τους κριτικούς, το κοινό, τους άλλους δημιουργούς, η κατά γενική ομολογία απολαυστική αποκάλυψη του προγράμματος, το «Toni Erdmann» της Μάρεν Αντε, η γερμανική πικρή κωμωδία με τη μεγάλη ψυχή. Κι έτσι, η ίδια η Κριτική Επιτροπή υπονόμευσε το φετινό Φεστιβάλ, παρακάμπτοντας την ουσία του: ότι, φέτος, είχε στο πρόγραμμά του αληθινά καλές ταινίες, απλώς όχι αυτές που βραβεύτηκαν.

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2016 / O Κεν Λόουτς στο Flix: «Η Ελλάδα τιμωρείται για την ανεξάρτητη σκέψη της»

Αναλυτικά τα Βραβεία του 69ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών

• Χρυσός Φοίνικας «I, Daniel Blake» του Κεν Λόουτς
• Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής «It’s Only the End of the World» του Ξαβιέ Ντολάν
• Βραβείο Σκηνοθεσίας ex aequo στους Κριστιάν Μουντζιού για το «Bacalaureat» και Ολιβιέ Ασαγιάς για το «Personal Shopper»
• Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου Ασγκάρ Φαραντί για τον «Εμποράκο»
• Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας Ζακλίν Ζοζέ για το «Ma’ Rosa» του Μπριγιάντε Μεντόζα
• Βραβειο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας Σαάμπ Χοσεϊνί για τον «Εμποράκο» του Ασγκάρ Φαραντί
• Βραβείο της Επιτροπής «American Honey» της Αντρεα Αρνολντ
• Χρυσή Κάμερα «Divines» της Ούντα Μπενιαμίνα (Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών)
• Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους Ταινίας «Timecode» του Χουάνχο Χιμένες
• Ειδική Μνεία Μικρού Μήκους Ταινίας «The Girl Who Danced With the Devil» του Χοάο Πάουλο Μιράντα Μαρία
• Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας στον Ζαν-Πιερ Λεό

Χρυσός Φοίνικας «I, Daniel Blake» του Κεν Λόουτς

Ο Χρυσός Φοίνικας, το βραβείο για την καλύτερη ταινία, του 69ο κινηματογραφικού φεστιβάλ των Καννών δόθηκε στην ταινία “Daniel Blake” του Βρετανού Κεν Λόουτς.

«Ευχαριστώ όλους εκ μέρους όλης της ομάδας της ταινίας,» λέει ο Κεν Λόουτς στα γαλλικά, «ευχαριστούμε το Φεστιβάλ, τον Τιερί Φρεμό κι όλους τους εργαζόμενους του Φεστιβάλ γιατί χάρη σε σας βρισκόμαστε εδώ, ευχαριστώ την Επιτροπή, είστε πολύ ευγενικοί κι ευχαριστούμε τις Κάννες, είστε πολύ σημαντικοί για το μέλλον του Φεστιβάλ, να μείνετε δυνατοί, παρακαλώ. Και να πω δυο λέξεις στα αγγλικά, το ότι παραλαμβάνω αυτό το Βραβείο αυτή τη στιγμή είναι παράξενο γιατί οι άνθρωποι που ενέπνευσαν αυτήν την ταινία, που δεν έχουν να φάνε, έχουν ευκαιρία να τους σκεφτούμε και να μιλήσουμε γ’ αυτούς. Το σινεμά μάς κάνει καμιά φορά να βλέπουμε καθαρότερα τον κόσμο κι ο κόσμος μας αυτή τη στιγμή κινδυνεύει, από τις ιδέες που αποκαλούμε νεοφιλελευθερισμό που απειλεί να μας φτάσει στην καταστροφή, στη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, από την Ελλάδα ως τη Βραζιλία. Το σινεμά έχει πολλές παραδόσεις, μία είναι να παρουσιάζει το σινεμά της διαμαρτυρίας των ανθρώπων, που παρουσιάζει τους ανθρώπους ενάντια στην εξουσία κι ελπίζω η ταινία μας να συνεχίζει αυτήν την παράδοση. Κινδυνεύουμε ν’ απελπιστούμε κι όταν υπάρχει τόση απελπισία, η ακροδεξιά παίρνει την εξουσία – πρέπει να πιστέψουμε ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός κι απαραίτητος.»

Ειδική Μνεία Μικρού Μήκους Ταινίας «The Girl Who Danced With the Devil» του Χοάο Πάουλο Μιράντα Μαρία

Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους Ταινίας «Timecode» του Χουάνχο Χιμένες

«Δεν πιστεύω στους διαγωνισμούς των ταινιών», λέει ο Χιμένες, «γι’ αυτό αφιερώνω το βραβείο μου και στους συναδέλφους σκηνοθέτες εδώ, κι ευχαριστώ το Φεστιβάλ που μ’ έκανε να νιώσω αληθινός δημιουργός».

Στη σκηνή η Κατρίν Κορσινί, Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής Χρυσής Κάμερας (πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού), μαζί με τον Γουίλεμ Νταφόε.

Χρυσή Κάμερα «Divines» της Ούντα Μπενιαμίνα (Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών)

Η Γαλλίδα, μαροκινής καταγωγής, σκηνοθέτης, σε έξαρση ενθουσιασμού, καλεί να τοποθετηθούν περισσότερες γυναίκες σε θέσεις-κλειδιά στα κινηματογραφικά πράγματα και σ’ ολόκληρη την κοινωνία και επευφημεί τον παραγωγό της, λέγοντάς του, «είσαι σπουδαίος, έχεις κλειτορίδα!»

Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας στον σπουδαίο Γάλλο ηθοποιό Ζαν-Πιερ Λεό

Έμβλημα της νουβέλ βαγκ, πρωταγωνιστή του «400 Χτυπήματα» στα 14 χρόνια του, αλλά και με δυνατή μεταγενέστερη καριέρα.

Το βραβείο του θα του απονείμει ο Αρνό Ντεπλεσέν: «Κύριε, μου αλλάξατε τη ζωή, χωρίς εσάς θα ήμουν τόσο μόνος…» Η αίθουσα χειροκροτά όρθια. «Δεν θέλησα ποτέ να κάνω καριέρα,» λέει ο Λεό, «θέλησα απλώς να δουλέψω με ενδιαφέροντες ανθρώπους και νομίζω ότι τα κατάφερα καλά.»

Βραβειο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας Σαάμπ Χοσεϊνί για τον «Εμποράκο» του Ασγκάρ Φαραντί

Ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε τη δυνατότητα να ζήσει την αποψινή βραδιά και τον πατέρα του που έχει φύγει, το Φεστιβάλ, την Επιτροπή, τον Ασγκάρ Φαραντί που τον εμπιστεύτηκε, την ομάδα της ταινίας και λέει ότι οφείλει το βραβείο του, με την καρδιά και την αγάπη του, στο λαό του, στο Ιράν.

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2016: H Φινλανδία νικήτρια στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα», βραβείο και με ελληνικό ενδιαφέρον

Βραβείο της Επιτροπής «American Honey» της Αντρεα Αρνολντ.

«Οταν είμαι χαρούμενη θέλω να χορεύω…» Η Αρνολντ, τρίτη φορά βραβευμένη στις Κάννες, ευχαριστεί το Φεστιβάλ και την ομάδα της ταινίας. Αλλά δε χορεύει αυτή τη φορά!

Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας Ζακλίν Ζοζέ για το «Ma’ Rosa» του Μπριγιάντε Μεντόζα

Έκπληκτη κι αληθινά ενθουσιασμένη (εγώ απλώς ήθελα να περπατήσω στο κόκκινο χαλί με την κόρη μου!), ευχαριστεί συγκινημένη τον Μπριγιάντε Μεντόζα και χαιρετίζει όλους τους συμπατριώτες της στις Φιλιππίνες.

Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου Ασγκάρ Φαραντί για τον «Εμποράκο»

“Δεν περίμενα καθόλου ένα δεύτερο βραβείο για την ταινία μας. Ξέρω ότι οι ταινίες μου δεν είναι χαρούμενες, οπότε τουλάχιστον έτσι μπορώ να δώσω χαρά στους κατοίκους του Ιράν. Κάναμε το post production σ’ ένα στούντιο στην Τεχεράνη, καθυστερούσαμε αρκετά και στο μεταξύ, περιμένοντας, πήγαμε σινεμά και είδαμε το «Mad Max», οπότε ευχαριστώ τον Πρόεδρο για την ανταπόδοση! Ευχαριστώ το Φεστιβάλ, την Επιτροπή, την ομάδα μου, την οικογένεια και τη γυναίκα μου για την υπομονή τους και τον ηχολήπτη μας που έφυγε από τη ζωή στη διάρκεια του γυρίσματος.»

Βραβείο Σκηνοθεσίας ex aequo στους Κριστιάν Μουντζιού για το «Bacalaureat» και Ολιβιέ Ασαγιάς για το «Personal Shopper»

Ο Ολιβέ Ασαγιάς δηλώνει υπερήφανος που στέκεται στη σκηνή δίπλα σ’ έναν σκηνοθέτη που θαυμάζει τόσο, όσο τον Κριστιάν Μουντζιού. Ευχαριστεί ονομαστικά ολόκληρη την ομάδα συντελεστών της ταινίας. O Κριστιάν Μουντζιού σχολιάζει ότι ο κινηματογράφος του δημιουργού γίνεται όλο και πιο σπάνιος κι εφιστά την προσοχή των ανθρώπων του κινηματογράφου σ’ αυτό.

Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής «It’s Only the End of the World» του Ξαβιέ Ντολάν

Ευχαριστεί το Φεστιβάλ, τους συνεργάτες του και την οικογένειά του με την οποία έχει πολύ καλύτερες σχέσεις απ’ ό,τι οι ήρωες της ταινίας του. Η βία είναι καμιά φορά μια κραυγή για βοήθεια, λέει, πολύ συγκινημένος, κλαίγοντας συγκρατημένα στη σκηνή. Εξηγεί ότι αγαπά τους τραυματισμένους ήρωες που ζουν στις ταινίες και αναζητούν αγάπη, γιατί όλα όσα κάνουμε στη ζωή τα κάνουμε για να βρούμε αγάπη και αποδοχή. Οσο δύσκολο κι αν είναι ένα ταξίδι, κάποια στιγμή θα φτάσει στον προορισμό του κι εγώ μεγαλώνω και καταλαβαίνω περισσότερο ποια είναι η κατεύθυνση που ακολουθώ. Αφιερώνει στον Φρανσουά Μπαρμπό, τον σκηνογράφο που τον καθόρισε στη ζωή του και που έφυγε. Η μάχη συνεχίζει, θα κάνω πάντα ταινίες που αγαπούν ή όχι, αλλά προτιμώ την τρέλα του πάθους από τη σοφία της αδιαφορίας.

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2016: Το βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο… φαβορί «Toni Erdmann»

ΠΗΓΗ FLIX.GR