Μαίρη Χρονοπούλου: 3 ταινίες “διαμάντια” που σίγουρα δεν θυμάσαι ότι συμμετείχε 

Στο άκουσμα του ονόματός της το μυαλό μας πάει στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και στη Φίνος Φιλμ. Η Μαίρη Χρονοπούλου, που έφυγε από τη ζωή έχοντας ζήσει μεγάλες δόξες ως “σταρ του σινεμά”, όταν αυτός ο όρος υπήρχε ακόμα, έχει ταυτιστεί στη συνειδησή μας με ταινίες όπως “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, “Μία κυρία στα μπουζούκια” και “Γοργόνες και μάγκες”.

Παράλληλα το ταλέντο της ξεχώρισε και στις δραματικές ταινίες: “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” και “Ορατότης μηδέν”, ερμηνείες τις οποίες η ίδια θεωρούσε ξεχωριστές μέσα στο μακρύ βιογραφικό της.

Υπήρξαν όμως και τρεις ταινίες-“διαμάντια” στις οποίες συμμετείχε και πιθανώς τις έχουμε ξεχάσει.

“Οι κυνηγοί” του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1977)

Ο Αγγελόπουλος σκηνοθέτησε τους “Κυνηγούς” το 1977. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Βαγγέλης Καζάν, Γιώργος Δάνης, Μπέτυ Βαλάση, Μαίρη Χρονοπούλου, Ηλίας Σταματίου, Αλίκη Γεωργούλη, Εύα Κοταμανίδου, Νίκος Κούρος, Στράτος Παχής, Χριστόφορος Νέζερ, Δημήτρης Καμπερίδης, Λουκάς Χρέλιας, Τάκης Δουκάκος, Βασίλης Τσάγκλος, Γιώργος Τζιφός και Αλέκος Αργυρίου.

Η υπόθεση της ταινίας εκτυλίσσεται στη λίμνη Παμβώτιδα. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1977, μια ομάδα κυνηγών βρίσκει στην περιοχή κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, μέσα στο πυκνό χιόνι, το πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου. Το αίμα τρέχει ακόμα φρέσκο απ’ την πληγή του. Oι κυνηγοί, όλοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, πολιτικής και οικονομικής (μαζί τους, όμως, κι ένας «ανανήψας “αριστερός”»), μεταφέρουν το πτώμα στο ξενοδοχείο τους, όπου και θα περάσουν μια νύχτα Πρωτοχρονιάς γεμάτη απ’ τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης και το φόβο του παρελθόντος.

Μπροστά σ’ ένα μεγάλο δικαστήριο της Ιστορίας, που λαμβάνει χώρα στη σάλα χορού του ξενοδοχείου, οι καταθέσεις τους μετατρέπονται σε ζωντανούς εφιάλτες της συλλογικής τους συνείδησης. Προς το τέλος της ταινίας, ο αντάρτης που ζωντανεύει μέσα στη φαντασία των τρομοκρατημένων κυνηγών, μετατρέπεται σ’ ένα είδος εκδικητή της επανάστασης. Αφού ακούσουν απ’ τα χείλη του την καταδικαστική απόφαση, οι αστοί εκτελούνται, για να ξανασηκωθούν, βγαίνοντας από ένα άσχημο όνειρο. Το πτώμα θα επιστρέψει στο χιόνι, και οι κυνηγοί θα συνεχίσουν την πορεία τους στο κατάλευκο τοπίο.

Η ταινία προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1977. Την ίδια χρονιά πήρε Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγου και Βραβείο της Ένωσης Τούρκων Κριτικών Κινηματογράφου. Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών 1977.

“Ταξίδι στα Κύθηρα” του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1984)

Το Ταξίδι στα Κύθηρα είναι μια ελληνική δραματική ταινία του 1984, σε σκηνοθεσία και παραγωγή Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Το σενάριο γράφτηκε από τον Τονίνο Γκουέρα, τον Θανάση Βαλτινό και τον Αγγελόπουλο. Βασικός πρωταγωνιστής ο Μάνος Κατράκης.

Κέρδισε 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Καννών, το βραβείο σεναρίου και το βραβείο Fipresci, ενώ προτάθηκε και για Χρυσό Φοίνικα. Η ταινία, γενικά, είναι γεμάτη από συμβολισμούς, που έχουν να δηλώσουν τόσο την ελληνική πραγματικότητα της εποχής της ταινίας, όσο και της εποχής του εμφυλίου.

Ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, κουρασμένος απ’ τις μυθοπλασίες, αναζητά μια ιστορία ουσιαστική και προσκολλάται σ’ έναν γέρο που πουλάει λεβάντες στο δρόμο: τον Σπύρο, έναν πρώην κομμουνιστή, εξόριστο στην Τασκένδη, που έχει επιστρέψει στην πατρίδα μετά από 32 χρόνια εξορία. Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι.

“Τα παιδιά της χελιδόνας” του Κώστα Βρεττάκου (1987)  Φωτεινή

Τα “Παιδιά της Χελιδόνας”, η μόνη, δυστυχώς, ταινία μυθοπλασίας, που γύρισε ο Κώστας Βρεττάκος, είναι ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα. Παίχτηκε το 1987, σάρωσε όλα τα βραβεία, θαυμάστηκε αλλά… ξεχάστηκε.
Η ταινία είναι κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Διονύση Χαριτόπουλου, μέσα από τα μάτια του σκηνοθέτη Κώστα Βρεττάκου.

Παρόλη τη συμμετοχή μιας λαμπρής λίστας ηθοποιών, μεταξύ των οποίων ο Αλέκος Αλεξανδράκης, η Μαίρη Χρονοπούλου, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ο Στέφανος Ληναίος, ο Ηλίας Λογοθέτης και άλλοι, η ταινία δεν βρήκε την αναγνώριση που της αξίζει.

Η ταινία είναι μία από τις σπάνιες απόπειρες του εγχώριου κινηματόγραφου να καταπιαστεί με τον Εμφύλιο Πόλεμο και το Αντάρτικο. Πρωταγωνιστές, διαιρεμένοι σε δύο στρατόπεδα, έξι αδέρφια, γεννήματα θρέμματα της Χελιδόνας, ενός ψηλού βουνού της Στερεάς Ελλάδας. Συγκλονιστική η Μαίρη Χρονοπούλου στο ρόλο της καπετάνισσας “Φωτεινής”, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Σε συνέντευξή της στον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, απαντώντας στην ερώτηση ποια τις ταινίες της θα διάλεγε για να διασωθεί στα επόμενα χρόνια, η Μαίρη Χρονοπούλου είχε απαντήσει: “Το ‘Χώμα βάφτηκε κόκκινο’ του Βασίλη Γεωργιάδη που ήταν και υποψήφιο για Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας (1966) και τα ‘Παιδιά της Χελιδόνας’ του Βρεττάκου με το οποίο πήρα το βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης”.