Nebraska
Ο Αλεξάντερ Πέιν βάζει σ' ένα αμάξι που τρέχει προς τα πίσω το άδοξο αμερικάνικο όνειρο των γονιών μας κι εμάς συνοδηγούς, με σκοπό να το απομυθοποιήσουμε, να το κοροϊδέψουμε, να το συγχωρέσουμε, να συγκινηθούμε. Μία τρυφερή, ασπρόμαυρη, προσωπική μπαλάντα υποψήφια για 6 βραβεία Οσκαρ.
- 23 Ιανουαρίου 2014 12:34
Επιμέλεια: Πόλυ Λυκούργου
Ο Γούντι είναι ένας αλκοολικός γεροξεκούτης. Ενας συνταξιούχος, πρώην γκαραζιέρης από το Χόθορν της Νεμπράσκα, που εδώ και πολλά χρόνια ζει στη Μοντάνα με την γκρινιάρα γυναίκα του που συνεχώς τον υποτιμά, τον διορθώνει, τον αγαπά, τον φροντίζει με την τυπική γυναικεία μουρμούρα. Τα δυο του αγόρια έχουν μεγαλώσει. Ο ένας έχει κάνει οικογένεια και εργάζεται ως παρουσιαστής ειδήσεων στον μικρό τοπικό τηλεοπτική σταθμό.
Ο μικρότερος, ο Ντέιβιντ, είναι πωλητής σε κατάστημα ηλεκτρονικών – ένας 40άρης που ξέμεινε χωρίς πραγματικά όνειρα και σχέσεις. Οταν ο Γούντι πιστεύει ένα διαφημιστικό γράμμα που λαμβάνει, ένα μαρκετίστικο κόλπο που τον ειδοποιεί ότι «έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια» βρίσκει έναν τελευταίο σκοπό στη ζωή του: να επιστρέψει στην Νεμπράσκα και να παραλάβει τα κερδισμένα του.
Κανείς δεν μπορεί να τον πείσει ότι πρόκειται για απάτη. Κι ο Ντέιβιντ, είτε από τύψεις, είτε γιατί νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί κάτι τελευταίο με τον γερασμένο πατέρα του, δέχεται να τον συνοδεύσει. Να κάνει ένα ταξίδι δρόμου προς τα πίσω – προς όσα μας έπλασαν, όσα μας δένουν με έναν αόρατο ομφάλιο λώρο, όσα απαρνηθήκαμε, όσα θα κουβαλάμε πάντα σαν κομμάτι από τη σάρκα μας.
